Frostpaw|SPT » You're not from the Shadows, aren't you?

Er stond, zoals gebruikelijk, een nieuwsgierige blik in haar lichte oogjes. Met haar buikharen bijna op de grond, sloop de poes door het Shadowclan territorium heen. Ze achtervolgde een muis, die blijkbaar nog niet door had dat 'ie überhaupt gevolgd werd. Toen de muis stil bleef staan, bedacht Hollypaw zich dat dit haar kans was. Ze spande haar spieren en sprong op het harige diertje, waarna ze het met een ferme beet van het leven beroofde.
Hollypaw keek op, ze was dicht bij de grens van Shadowclan gekomen. Ze kon dit gebied, goed genoeg zelfs. Het was niet de eerste keer dat ze de grenzen overstak om op verkenning uit te gaan. Maar nu was ze slim genoeg om aan haar kant van de grens te blijven, aan de andere kant zat namelijk nog een kat!

Eindelijk was hij genezen verklaren, eindelijk mocht hij weg uit die verrekte Medicine Cat den. Niets tegen Brindlepool, Cinnamonpaw en Heathpaw natuurlijk, maar hij had een verschrikkelijke hekel aan stil zitten. En in de medicine cat den heeft hij zich verschrikkelijk verveeld. Meteen toen hij het Windclan kamp verlaten had, was hij in rennen uitgebroken. En sneller, en sneller. Zo snel als zijn pootjes hem konden dragen. Al hijgend was hij uiteindelijk tot stilstand gekomen, naja, tot een looppasje. Zijn ziekte was een inslag geweest op zijn conditie. Pas toen besefte het zwarte katertje zich dat hij bij de grenslijnen aan was gekomen, en dat hij twee paar ogen kon zien aan de andere kant van de lijn. "Hallo?" Vroeg hij, met een nieuwsgierig toontje in z'n stem. Hij had nog nooit een kat van een andere clan ontmoet.

De kat aan de andere kant van de grenslijn was donker dan dat zij was, meer zwart dan grijs zoals haar vachtkleur was. Ook leek hij jonger te zijn dan haar. Haar nieuwsgierigheid zorgde ervoor dat ze elk detail van de onbekende kat in zich op nam. Vooral zijn geur, die interesseerde haar. Hij was geen Shadowclan kater, dat wist ze wel. En nu ze goed nadacht en aan de paar lessen van haar overleden mentor dacht, kwam ze tot de conclusie dat hij van Windclan moest zijn. "Hallo?" Zijn nieuwsgierige stem deed haar opkijken. Ze keek hem aan, haar blauw/grijze ogen in de helder blauwe ogen van de onbekende kater. "Hallo," miauwde ze, op haar hoede, maar nieuwsgierig. "Wie ben jij?" vroeg ze daarna.

Een scherpe geur drong zijn zachte, zwartgekleurde neusje in en liet deze eventjes vertrekken. Frostpaw was absoluut niet gewend aan de geur van andere clans, als het al een clankat was. Maar als hij het goed had, was dit de grens met de Shadowclan, dus dan moest dit een Shadowclan kat zijn. Maar heel erg zeker was het katertje niet van zijn zaak. Het kon ook een rogue zijn, of een gevaarlijke Bloodclan kat... Toch kon hij zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. "Wie ben jij?" Vroeg het poesje tegenover hem. Frostpaw zette nog een stapje dichter bij de grenslijn, maar stak deze toch maar niet over. "Ik ben Frostpaw," Miauwde hij trots, "Van de Windclan," Voegde hij er ook nog maar aan toe, met nog steeds een lichte trots in zijn stem. "Ben jij van Shadowclan? Hoe heet je?" Vroeg hij vervolgens, met grote verwondering en misschien ook wel licht nieuwsgierige bewondering in zijn helderblauwe oogjes.

Haar hersenen probeerde de geur die ze rook goed te filteren en meteen een naam eraan te koppelen. Jammer genoeg had ze nog te weinig training gehad, en te weinig katten van andere clans ontmoet, om er achter te komen van welke clan de kater voor haar eigenlijk was. Windclan lag voor de hand, maar ze twijfelde aan zichzelf. "Ik ben Frostpaw," stelde de zwarte kater zich voor. "Van de Windclan," Hollypaw hoorde iets van trots in zijn stem en grinnikte zachtjes. "Ben jij van Shadowclan? Hoe heet je?" De poes knikte. "Aangenaam, Frostpaw van de Windclan. Ik ben Hollypaw van de Shadowclan," stelde ze zichzelf op eenzelfde trotse manier voor aan de kater voor haar neus. "Kom je vaker aan de grenslijnen?" vroeg ze daarna, nieuwsgierig als altijd. Ze vroeg zich af of ze Beaverpaw had mee moeten nemen hierheen, maar waarschijnlijk zou de kater zijn weggerend zodra Frostpaw was komen opdagen, dus misschien was dat toch niet zo'n goed idee.