The reflection of a murder.

Frostkit was inderdaad richting het kamp gelopen maar ze had besloten om toch maar af te wijken. Bij het riviertje bleef ze staan in de schaduw. De zon scheen irritant fel in haar gezicht. Ze kneep haar ogen tor spleetjes en zocht het donker op. Daar maakte ze zich gemakkelijk en begon haar krassen en wonden te likken. De laatste restjes bloed verdwenen en ze voelde enkel hier en daar een steek. Ze voelde zich wat beurs maar dat zal snel afgelopen zijn. In haar ben proefde ze de smaak van Snakekits bloed dat uit zijn wonden was gesijpeld. Ze klapte haar nagels uit en zag wat plukken vacht van Snakekits erin hangen. Grinnikend zette ze haar klauwen in de boom en schuurde ze naar beneden en stroopte zo de bast af. Het droge bast viel samen met de plukken vacht op de grond. Nu kregen haar poten een wasbeurt. Ze zaten nog onder het bloed van het geklap. Ondanks dat ze een kille moordenares was zonder wroeging wou ze wel schoon blijven. Wonden konden gemeen infecteren en aangezien ze weigerde naar die Goldenpelt te gaan hield ze zichzelf goed schoon. Eigenlijk had ze Snakekit gewoon moeten vermoorden. Als ze verder had geschut en haar tanden het plekje bij de slagader had laten opzoeken dan was hij in no time dood geweest. Simpel zat. Daarna had ze alleen maar zijn bek te hoeven dicht houden door in zijn muil te bijten en hij zou doodbloeden. Jammer dat ze zich nu pas bedacht. Ze had hem op z'n minst zwaar moeten verwonden, nu kwam hij er nog redelijk vanaf. Zijn Achilles laten scheuren of blesseren bijvoorbeeld. Ach dingen die had kunnen doen maar waar nu geen sprake meer was.
Zonder een teken van pijn liep ze naar het water en begon ervan te drinken. Het water was lekker koel. Rustig wachtte ze tot de kringen verdwenen en het water weer glad waren. Je zag lichtjes de krassen op haar gezich maar dat boeide haar niet zo. Ze kon haar oudste broer nog goed herinneren, dood. Kermend van de pijn en onder het bloed. Langzaam de laatste adem uitgeblazen en hij was er geweest. Twee kille genietende ogen keken naar de hare. Zij, een jonge moordenaar. Ze was benieuwd hoe ze later werd.

Zoals gewoonlijk was deze kille kit weer eens uit het kamp gespopen. Hij luistert nooit naar iemand, maar zijn gevoel zij hem al eerder dta hij in een clan tuis hoorde. Zelf zal hij nooit een Rogue worden. Al die verhalen die hem ter oren zijn gekomen ontploftte in zijn hoofd. Hij wou het eigelijk helemaal niet weten, alleen rond dwalen en in een verlaten tweebeennest wonen op de open vlakte dat hij nog nooit hat gezien. En als het aan hem lag boeide het Graykit niks. Het was hier wel goed genoeg. Nou...bijna. Hij heeft het al helemaal in zijn hooft uitgestippeld. Eerst Warrior worden, dan Blacksky vermoorden. Die staat alleen maar in de we. net als Raindrop, maar dat was minder. Hij zou haar niet doden als zij maar niet met haar neus in zijn zaken steekt. Maar goed volgende stap. Zorgen dta hij Deputy wordt, al moet hij daarvoor doden, hij zal het worden. Daarna, na een lange tijd zitten trainen en groot en gespiert worden net als Brokenstar en Tigerclaw is het tijd. Op het moment dat Brokenstar zwak is toeslaan. Maar dat moet dan zo dat niemand weet dat hij het heeft gedaan. En dan, eindelijk, eindelijk Leader of the Shadwoclan! Zijn ogen flamde bij de gedacht. Macht, respect, kracht.....MAAR VOORAL MACHT! Maar nu knipperde hij met zijn ogen. Een ding stond hem in de weg. Darkpaw. Toen hij hem voor het laatst hat gezien als Apprentice voelde hij een kracht. Ik weet het, het klinkt raar maar zwarte stralen kwamen uit die kater. Net als bij hem. Evensterk was het. Maar dit voelde hij alleen die ene keer in zijn hoofd, en mischier Darkpaw ook in zijn hoofd. Een ding wist hij zeker. Als er een tijd komt dat Darkpaw bij de Shadowclan gaat overlopen, heeft Graykit een probleem. Zij schudde met zijn hoofd om bij de wereld te blijven. Hij was afgedwaald naar de rivier. En dara zag hij nog een kit zitten te drinken. Hij wist niet te zien wie het was, maar daar hat hij nou geen zin in om erover na te denken. Hij sloop er ongehoord opaf. Zo te zien hat de kit hem niet in de gaten. Net achter haar rug, een konijnlente van haar af. Hij deed zijn bek open en zij. 'Kijk uit, een haarbal recht voor me!!!'

WWaaazaaaaa, XD Ps die plannen van hem verzint hij ter plekke XD

Een geschreeuw achter haar liet haar oren suizen. Ze maakte geen echte schrik reactie ze keek alleen kort geschrokken maar dat liet ze snel verdwenen. Langzaam draaide ze zich om en bekeek de kit van top tot teen. Ze kende hem niet, net zoals alle andere kits kende ze hen niet van naam of geur. Vanaf het begin van haar adoptie was ze meteen door het territorium gaan zwerven, niet lettend op de regels dat ze in de Nursery moest blijven. Haar broertjes en zusjes zag ze dan ook haast nooit. De neiging om ook naar hem te blazen was groot, erg groot. Maar zijn blik deed gaf haar het nadenken. Hij leek ook anders dan de andere, viezer maar ook zijn ogen zagen er anders uit. Een grijnsje speelde om haar mond. Waarom zou ze het spelletje niet meespelen. 'AAAH! Een vlooiebaal staat vlak voor me neus!' Ze rolde kort met haar ogen en stond op. De zon scheen het leuk te vinden om fel op haar neer te schijnen want haar hele vacht werd warm en begon een beetje te stralen. Ontevreden liep ze terug de koude schaduw in waar ze zich fijn nestelde tegen de bast aan die ze pas nog had afgestroopt. De kit rook naar Raindrop, maar minder. Misschien ook een geadopteerde kater, of misschien toch niet. Ach het zou haar toch niks schelen, of uitmaken. Zolang die kit haar niet in de weg zou zitten zou hij nog ademen. Anders zou ze hem met gemak de keel doorbijten. Waarschijnlijk werd dat een stuk leuker dan Snakekit, aangezien deze kit wat ouder was. Wie weet kon deze wél vechten. 'Wie ben je?' Mauwde ze eisend. Doordringend staarde ze de kitten uitdagend aan.

De andere kit draaide zich om, maar schrok niet op het eerste moment. En dat maakte hem ook geen bal uit. Hij hat wel zin in een geintje, maar blijkbaar was Graykit daar niet zo goed in. Hij deed dat ook niet zo vaak. Meestal aat hij altijd rond dwalen in het gebied. Hij ging ook wel eens naar het Thunderclan gedeeltde. Niet wetend dat hij daar dicht bij het Kamp was. Of hij zit altijd in de shaduwen te kijken naar al die nietsnutten die een preek krijgen en domme fouten die iedereen maakt. 'AAAH! Een vlooiebaal staat vlak voor me neus!' Graykit Zag hoe die poes rolde met haar geel groene ogen kort rolde. Graykit keek scherp in die van haar ogen. Hij snoof even als teken dat er niet met hem te sollen was. Maar daar kreeg hij geen reactie op. Het enige wat er voorkwam was dat de andere kit de pest kreeg aan de zon en naar de schaduwen vluchte. 'Wie ben je?' Zij ze nadat ze zichzelf daar in het donker hat geplaatst. Op het gezicht van met verscheen een geniepig lachje waar zijn jonge maar lange scherpe tanden tevoorschijn kwamen. Hij ontbloote zijn scherpe grijze nagels en liet ze over de schond schaven. Zijn blauwe ogen waren mischien licht, maar straalde pure duisterniss uit. 'Ha! Ik ken jou, jij bent doe poes die door Purplestorm is opgenomen. Maar goed. Als het je zo interreseerd, ik ben Graykit de duister zelf. En Dan ben jij zeker Frostkit.' Siste hij als laatste.

De lange bleekwitte tanden die hij liet zijn deed haar grijnzen, dus dit was geen uit de kluiten gewassen bol vacht die ze voor zich had. Heel misschien zou deze kit ooit nog is wat persoonlijkheid hebben, in iedere geval had deze meer potentie dan alle anderen die ze tot nu toe had ontmoet. Ze snoof niet erg onder de indruk en haar blik gleed kort naar zijn grijze nagels die er ook wel scherp uitzagen. Oké goed ze gaf toe, al zei ze dat natuurlijk niet hardop, nooit zou ze dat doen, hij was goed. Goed in de zin van slecht, hij had wellicht iets dat haar niet uit haar vel deed springen. Misschien raakte ze niet eens geirriteerd maar dat betwijfelde ze, ze had er een hekel aan om gecommandeerd te worden of minder te zijn dan een ander dus misschien was er toch nog iets waarin het ging botsen. Met een verveelde blik staarde ze in zijn licht blauwe ogen, die eigenlijk helemaal niet zo licht zouden moeten zijn, donker paste beter bij hem. De kit die dus Graykit heette leek haar naam al te weten, nogmaals rolde ze spottend met haar ogen. 'Nou Graykit, de kit van het Duister.' Begon ze met een stem vol spot. 'Je hebt wel een erg groot ego, vind je niet.' Ze slaakte een vals lachje en grijnsde nu haar verzameling rechte parelwitte tanden bloot die zachtjes blonken. Je kon zo zien dat ze goed waren om mee te moorden. 'Het is waar ik ben opgenomen door Purplestorm maar ook door Raindrop. Hé broertje.' Zei ze met iets dichtgeknepen ogen en glimlachte zoetjes. Haar ogen twinkelde en keken indringend naar zijn ogen en uitdrukking. ZOu hij net als Snakekit flippen of zou hij een betere manier van vermaak bieden.

De jonge kaer za Frostkit nadenken. Maar verder wist hij dat het hem niks aanging, of wel. Mischien zat ze wel te denken over hem. Maar als het over hem ging, en hij kreeg het in de gaten, was ze dood. Graykit keek niet meer naar haar, hij wou zijn aandacht niet verspillen aan hara. Behalfe als ze begon te praten. Hij keek in het kletterende waterkant waarvan nat mos op de kant zat. Op sommige plaatsen zaten kleine zeeslakjes die aan het eten waren of weer probeerde in het water terug te komen. Hij moest in zijn hoofd gemeel naggen dat die nutteloose beesten nog bestonden. Je hat er niks aan. Hij keek in zijn weerspiegeling in het water. Hij zag niet zichzelf, iets anders. Het was niet grijs en vieswit, maar zwart. Pik-zwart met, als je goed keek donkerrode ogen die zo dat het elke kat, elke monster er van zou schrikken. Opeen skwam er een duister lachje op dát. Nu sprong het uit het water recht in Graykit zijn gezicht. Het voelde alsof hij van voren in zijn gezicht werdt gemept. Meteen schudde hij wild met zijn hoofd en keek gelijk weet in het water. Dara zag je een grijs-witte kit kijken. Hij keek nog eens goed, maar niks was te zien dan zijn weerspiegeling. Hij snoof en draaide zich weer om naar Frostkit die iets zei. 'Het is waar ik ben opgenomen door Purplestorm maar ook door Raindrop. Hé broertje.' Zijn oren spritste zich meteen. Graykit stormde meteen op haar of maar zleef op een muislengte van haar staan. Hij keek recht in haar ogen. Ze was maar een beetje grooten dan Graykit, maar dat stond hem niet in de weg. 'Ha! Dan kan ik je inruilen voor Wrenkit!' Miauwde hij hard en goed zodat het kon doordringen tot Frostkit. Hij draaide zich om en lachte met een duivelse stem.

OMG Sorry Wrenie dat graykit dit denkt D:

Darkkit sloop de Nursery uit, ze was nog vreselijk jong, oke één maandje, maar dat boeide niet. Ze glipte over de open plek het kamp uit, dat vast verboden was, maar daar had zij lekker schijt aan. Ze verliet het kamp en rende weg. Ze was van plan om naar de kleine meer te gaan, ze was daar nog maar één keer geweest, en ze vond eht daar leuk. Ze rende snel, en kwam er al gouw. Ze keek om haar heeng in de hoop alleen te zijn, ze moest wel weer op tijd terug zijn, anders kon ze beter maar vragen , wat is mijn straf, tja dat is de waar hijd. Toen ving ze de geur op van andere clan katten, het waren kits oudere kits, bijna leerlilng, kon ze reuken. 'Ha! Dan kan ik je inruilen voor Wrenkit!' Verstond ze. Ze kroop wat dichter bij, ze zag twee kits, daar ze nog nooit mee gepraat had of zo, maar ze wist hun namen wel, frostkit, en Graykit. Zou ze zich laten zien? Ze zouden haar toch wel ondekken. Ze zuchte diep en hoopte probleem loos hier weg te komen, hun waren dan wel ouder, maar ze waren ook nog kits. 'Eeh haii' Zei ze verlegen op een kille ondertoon. Ze keek hun allebij aan. Frostkit zou al gou Frostpaw heten, dat wist ze, zij zou al gou leerling zijn, daarna Graykit, hij zou dan Graypaw heten. En over vijf manen zou Drakkit bekend staan als Darkpaw!

De neiging om Graykit een klap of een duw te geven was groot. Voor haar gevoel was het iets té close zo, gelukkig voor hem ging hij op tijd uit de weg. Wat hij zei deed haar afwegend kijken. Moest ze dat als een compliment zien of een belediging. Ze besloot het maar te laten rusten. Deze kitten zou ze toch niet kunnen vermoorden zonder zelf ook schade op te lopen of hem de mond te snoeren zoals ze bij Snakekit had gedaan. Een nieuwe geur prikte in haar neus. Haar oren ging in haar nek liggen terwijl ze opstond om te zien wie eraan zou komen. Een kleine zwarte kitten verscheen in haar zicht en mauwde met een verlegen toontje een hoi. Schamper snoof ze en haar ogen keken keurend naar de kitten. Daar ging haar rust. Graykit was er misschien wel maar aangezien hij geen spraakwaterval was en alleen het hoognodige zei had ze het toch lekker rustig. Ze kon niet verwachten dat deze kitten zich stil en rustig hield, een kitten van misschien net een maan. Purplestorm en Raindrop waren goed bezig door een kitten van een maan te laten ontsnappen. Het verbaasde haar dat dat hummeltje zo ver kon lopen zonder geheel buiten adem te zijn. Toch was ze niet erg onder de indruk van het kille toontje dus schonk ze haar geen tweede blik waardig. De kitten was ook geen gevaar dus ging ze weer liggen met haar oren overeind. Peilend staarde ze naar Graykit om te zien hoe hij zou reageren op het nieuwe gezelschap.

Graykit snoof de verse lucht in dat net kwam aanwaaien. Het rook naar Shaduwclan, maar ook weer niet al te sterk na zijn smaak. Maar helaas herkende hij de geur. De nieuweling. De kit die was opgenomen door zijn moeder en Purplestorm. Zelf heeft hij nooit met de kit hepraat ofzo, maar wel het teken gegeven dat zij niet aan hem moets twijfelen.(geen idee wanneer hij dat deed) Zijn kille blauwe ogen richtte zich op de kit die verlegen naar voren trippelde. Ze was klein en pikzwart. De herrinnering aan haar vachtkleur deed hem denken aan Darkpaw. Maar daar besteede hij zijn gedacht nu niet meer aan. De kit was jong en waarschijnlijk uit het kamp zijn weggelopen. Dat deed Graykit ook al op die jone leeftijd, en trouwend hij is nu nog steed sjong dus dat maakte niet meer uit. Maar toen hij dat deed kende hij Scytheshade kennen. Die hat hem betrapt maar brachte hem niet naar het kaps zoals de meeste katten wel zouden doen. In plaats daarvan gingen ze verkennen en in de hoge bomen klimmen, ookal zat Graykit dan wel op zijn rug, het in natuurlijk niet mogelijk dat een kit van één maan in een boom klimpt. Dat is onmogelijk. De stem van de jongen poes haalde hem weg uit zijn korte verleden. Hij keek naar Darkkit van boven naar beneden. Het was stil na de opkomst van de poes. Kennerlijk zij Frostkit niks. Graykit snoof diep en en liep een stuk naar de kit toe. 'Wat doe jij hier, muizenbrein!?' Snauwde hij recht in haar gezich. Zijn nagels waren nog steed half- ontblood om het zomaar te zeggen, die schraapte weer over de grond. Zijn ogen waren van binnen duister, en dat kon je ook zien aan zijn blik en houding. Hij stak boven de kit uit, natuurlijk, want hij was duidelijk ouder.

Frostkit deed niet veel toen ze haar zag, ze zei ook niks, maar Darkkit kwam voorzichtig dichter bij. Maar de andere kit deed anders, en snauwde naar haar, 'Wat doe jij hier, muizenbrein!?' Darkkit probeerde kil over te komen, 'Eeh, op avontuur', met haar kleine oogjes keek ze naar de twee oudere kittens op. Ze wouw al een hele tijd het hele teratorium door zoeken, maar dat zoude ze nooit over leven, maar hier en terug een eitje, hoopte ze. Darkkit, keek met niet veel zeggende oogjes, rond, buiten het kamp was het veel leuker! vond ze. En het was ook nog eens gevaarlijker, maar ja, als een krijger haar vond, kon ze straf verwachten, maar wat voor? Dat wist ze niet. Darkkit vond het wel fin in de Schaduwclan, het was er misschien niet gezellig of zo, maar wel leuk, ze voelde zich er thuis, en wat de andere kittens betreft was het ook wel leuk, zoals Snakekit, die was dan wel het aardigst en zo, maar ze kon hem niet slecht noemen, e maar ja, zijn probleem, Darkkit was een slechte kitten, en dat blijft ze, voor je het weet is ze een slechte leerling,een daarna krijger!

Onderwerp: Re: The reflection of a murder.