Just getting tired of escape from the pain

Aqualight's ogen gingen vermoeid open. Ze rook nog steeds de geuren van medicijnen. Ze voelde nog steeds de pijn in haar poten. Ze opende haar ogen wat beter. Hé, Goldenpelt was er niet en Brokenstar kon het toch niet schelen. Dan kon ze even uit de Den gaan, gewoon, even een frisse neus halen. Ze lag hier nog geen een hele dag. Ze stond op, om vervolgens weer kreunend in te zakken. Wat ze al dacht. Dat ontsnappen ging niet zo makkelijk zijn. Toch beet Aqualight op de binnenkant van haar wangen, probeerde de pijn te verbijten en stond op. Shadowfur had haar goed te pakken bij haar rug en haar buik gehad. Evileye vooral bij haar kopje. Overal brandde het, maar Aqualight was te koppig om ernaar te luisteren. Moeizaam zette ze een stap. Alles werd draaierig rond zich. Als een krijger haar in het oog kreeg, zou ze meteen weer terug de Den in worden gestuurd. En dat moest ze juist voorkomen. Moeizaam zette ze nog een paar stappen, totdat ze de Den uitwas. Voorzichtig keek ze om een hoekje heen. Iedereen leek het kamp uit te zijn. Die waren vast op patrouille, de grenzen gaan controleren. In dat geval zou de kans dat ze iemand tegenkwam zeer klein zijn. Ze snorde en liep zachtjes door. Bij elke pootstap brandde alles in haar hele lijf. Bij elke stap reageerden haar spieren met felle slagen, alsof ze haar terug dwongen naar Goldenpelt's Den. Maar Aqualight hield koppig vol. Stilletjes liep ze verder. Ze was het kamp uit. Ze werd bij elke stap duizelig. Dan moest ze even stil staan, om het draaierige gevoel weg te krijgen. Dit was niet goed. Toch maakte ze geen omkeer en liep door. Na een tijdje hoorde ze iets kabbelen. Heel rustig. Daar werd ze zelf ook wel rustig van. Toch vervloekte ze de pijn. Sterker dan dat was ze niet. Vlak voor het water zakte ze in elkaar. Ze schreeuwde van de pijn toen ze op haar rug terechtkwam, om vervolgens kwaad te worden op zichzelf. Lekker. Als ze geen aandacht wou trekken, was ze zo echt goed bezig. Als er nu een ceremonie zou komen, zou zij vast niet als mentor gekozen worden. Dat speet haar enorm. Vermoeid legde ze haar kopje op haar poten.

Reageren staat vriijjjjXD

Scytheshade zat in de boom te kijken, verveeld, afwachtend, hij voelde zich smerig maar ook trots. Vanuit zijn ooghoek zag hij iets bewegen, Aqualight!! Hij sprong naar beneden en zei bezorgd "Aqualight, wat doe jij hier. Is er iets aan de poot? (hand XD)" vroeg Scytheshade, zou Shadowfur weer op pad zijn. Hij herrinnerde zich weer wat hij tijden geleden had gezegd tegen Aqualight. Hij ging naar haar toe, ze zat nog steeds onder de wonden. Hij was erbij geweest toen Shadowfur en Evileye in de warrior´s den drongen. Hij had naast Raindrop gestreden voor Aqualight, toen was Blackclaw erbij gekomen bij Shadowfur. Gelukkig was Blacknight er ook. Toen alles zwaar werd was Brokenstar gekomen. Hij voelde aan het gaatje op zijn wang met zijn tong. Wat Evileye ook zou doen voor Snakekit. Hij kon ze beide wel vermoorden. "Aqualight......" zei Scytheshade nogmaals bezorgd tegen Aqualight. Hij wist niet wat te doen. Straks was er niets wat moest hij doen haar terug brengen. Hij was een beetje pissed of geworden na wat Brokenstar zei, evengoed had hij daar kunnen liggen of Purplestorm of Raindrop. Scytheshade kon het niet laten en zuchtte door de herinnering aan zijn woorden "Asociale kl**tzak"

Aqualight keek naar het water dat rustig voor kabbelde. Haar ogen sloten zich langzaam en de brandende pijn verminderde. Ze schrok zich toen ook dood toen opeens een stem naast haar weerklonk. Aqualight vloog bijna omhoog en haar spieren protesteerden pijnlijk toen ze omhoog keek. Toen ze Scytheshade's bezorgde blik zag, snorde ze en liet ze haar kopje moeizaam weer zakken. 'Nee hoor, alleen een beetje vermoeid van de pijn,' zei ze en ze gaf Scytheshade moeizaam een kopje. Ze had respect voor deze kater. 'Bedankt voor je hulp bij de Den, Scytheshade. Je hebt dapper gestreden. Respect voor je en ik ben je eeuwig dankbaar!' snorde ze, terwijl zij een beetje opzij ging liggen zodat Scytheshade genoeg ruimte had. Toen Scytheshade ergens op schold, keek Aqualight een beetje verward opzij. Tegen wie had hij het? 'Over wie heb je het?' vroeg ze toen rustig. Haar staartpunt bewoog rustig heen en weer en ze keek weer naar het water dat kabbelde. Het was een rustige dag in SchaduwClan, ook al woedde het binnenin Aqualight. Dat Brokenstar ook nog had gezegd dat ze haar hadden mogen laten liggen. En hij had zwak opzij gekeken toen ze hem fel had beloerd. Ze vond het niet fijn. Brokenstar wist dat ook al was zij gestorven, Shadowfur gewoon eeuwig zou doorgaan met het treiteren van de Clan.

'Nee hoor, alleen een beetje vermoeid van de pijn,' zei Aqaulight en ze gaf moeizaam een kopje. 'Bedankt voor je hulp bij de Den, Scytheshade. Je hebt dapper gestreden. Respect voor je en ik ben je eeuwig dankbaar!' Nadat hij had gescholden vroeg ze over wie hij het had, hij wou haar niet herinneren eraan en zei "Niemand, Aqualight, je moet zo snel mogelijk naar de medicine den." Hij herinnerde hoe saai het voor hem was tijdens zijn wond. "Maar eerst moet je uitrusten na je wandeling, waar kan dat beter dan hier." zei hij met een lach. "Je hoeft me niet dankbaar te zijn, het was mijn plicht een clangenoot te helpen en een vriendin te beschermen." Toen was hij zijn beurt om een kopje te geven. Hij keek naar Aqualight, Shadowfur en Evileye verdienden het te sterven. Nou, Evileye nog niet.... nog niet. "Waarom moet Shadowfur jouw hebben?" Een ding was zeker, als Shadowfur terug zou komen konden ze op hem rekenen. Hij zou vechten tot zijn laatste adem. Hij keek naar Aqualight en naar de wonden, hoe zwak, twee op een. Gelukkig dat Raindrop er was, anders was hij niet wakker geworden of te laat. Dan zou Aqualight nu bij de sterrenclan zijn, dacht hij verschrikt.

Aqualight keek nog steeds vragend naar Scytheshade, die haar geruststelde. Aqualight's eerste gedachte was dat hij het over Brokenstar had. Als hij het over hem had, kon Aqualight hem geen ongelijk geven. Het was ook niet normaal dat Brokenstar had gezegd dat ze haar gerust dood mochten maken. Aqualight probeerde er niet aan te denken en keek naar Scytheshade. Haar ogen werden groot. Maar ze wou nog helemaal niet terug naar de medicijn Den! Gelukkig zei Scytheshade daarna dat ze hier mocht rusten en ze snorde zachtjes. Ze vond het fijn van Scytheshade. Ze luisterde naar zijn vraag en een oortje trok naar achteren. 'Ik wou dat ik die vraag van je kon beantwoorden, Scytheshade,' sprak ze rustig, terwijl ze richting Scytheshade keek. Ze kroop een beetje dichter naar Scytheshade toe. Zelfs dat ging moeizaam. Ze legde haar kopje vermoeid op haar poten, terwijl haar koude flank tegen de warme flank van Scytheshade rustte. 'Een ding weet ik wel zeker en dat is dat ik hier nog lang ga moeten blijven om te revalideren,' sprak ze, terwijl ze treurig voor zich uit keek naar het water. Waarom zij? Waarom had Shadowfur haar zinnen nu weer op haar gezet? 'En daar zie ik ontzettend tegenop,' zei Aqualight, die moeite moest doen om niet te janken.

'Een ding weet ik wel zeker en dat is dat ik hier nog lang ga moeten blijven om te revalideren,' sprak ze, terwijl ze treurig voor zich uit keek. Waarom zij? 'En daar zie ik ontzettend tegenop,' zei Aqualight. Scytheshade voelde hoe ze tegen hem aan was gekropen en bedacht zich dat het niet het goede moment was om te vragen wat revalideren was. Hij keek naar haar en zei "Zie het maar zo Aqualight, je hebt tenminste vrienden en clangenoten die bereid zijn voor je te sterven. Wij geven om je, ik denk dat ik spreek voor een groot gedeelte van de clan." Scytheshade keek naar Aqualight "Helpt het je als je ziet hoe ik lekker een kikker opeet, Raindrop lag dubbel toen ik er als Apprentice 2 moest eten vanwege een weddenschap." Scytheshade keek met een lach op zijn gezicht naar het water. Na een tijdje had hij de smaak van de kikkers weten te waarderen, hij werd nu niet kotsmisselijk van ze maar gewoon misselijk. Het voelde best lekker om een kikker te eten als je poten overslaat. Scytheshade glimlachte naar Aqualight.

Aqualight keek richting Scytheshade en een treurige glimlach verscheen over haar gezicht. Scytheshade had wel gelijk. Ze keek hem aan en snorde. Natuurlijk had hij gelijk! Ze keek hem aan en een lach verscheen over haar gezicht toen hij sprak over een kikker opeten. Zou hij dat echt doen? Alleen het idee al! Aqualight schoot in de lach en keek Scytheshade uitdagend aan. 'Zou je dat echt durven? Dat wil ik zien!' riep ze lachend, terwijl ze Scytheshade nog steeds uitdagend aankeek. Ze was wel eens benieuwd. Het idee dat Scytheshade met een kikker in zijn mond zat, bracht haar aan het lachen. Zij zou het maar vies vinden. 'Vang er dan twee, ik wil meedoen!' zei ze lachend, terwijl ze Scytheshade aankeek met een gezicht dat vertelde dat ze zelfs voor zo'n uitdaging niet zou terugdeinzen.

Zou je dat echt durven? Dat wil ik zien!' riep Aqualight lachend. 'Vang er dan twee, ik wil meedoen!' zei ze nog steeds lachend. Scytheshade speurde het riet af en na een tijdje had hij drie kikkers. Hij legde ze in het midden en pakte één kikker en at hem op terwijl hij een glimlach op zijn gezicht had, deze smaakte lekkerder dan de meeste. Zijn tong gleed langs zijn lippen en tanden, nadat hij de restjes van de grond had gepakt en opgegeten keek hij naar Aqualight en zei "Jouw beurt." met een grote glimlach. Scytheshade dacht even na waarom anderen altijd zeurden over de smaak van kikkers. Hij voelde het halve poot van de kikker in zijn maag stuiptrekken. Het kriebelde wel. "Ik heb de smaak weten te waarderen, alleen nu wil Purplestorm waarschijnlijk vandaag en morgen niet meer tongen." Scytheshade kauwde op een achtergebleven stukje in de zijkant van zijn mond. Hij keek naar Aqualight en keek met een blik alsof hij smeekte dat ze de derde voor hem overhield. Hij keek naar de kikker, glad en glibberig. Zo vol met de smaak van ...kikker. Zijn tong hing een stukje uit zijn mond terwijl hij naar de derde kikker keek. Een bruine met dikke pootjes.

Aqualight keek op naar Scytheshade, toen die vertrok. Ergens schaamde zij zich. Hij mocht gaan zoeken en zij moest hier blijven liggen. Ze had hem liever meegeholpen, maar als ze graag dood wou, dan deed ze dat goed op die manier. Ze keek naar Scytheshade en haar gedachten dwaalden weer af. Ze dacht na over Brokenstar, die het had toegestaan dat ze de dood in gesleurd zou worden, als ze de Clan maar met rust lieten. Eigenlijk had Brokenstar goed moeten weten dat dat niet zou gebeuren. Ook al zou ze dood zijn geweest, dan zou Shadowfur of misschien wel Evileye de Clan nog steeds niet met rust laten. Misschien hielden ze pas op als ze wraak hadden genomen. Ze keek op naar Scytheshade. Ze probeerde hem te zoeken, maar hield het toen maar voor gezien. Ze was benieuwd hoeveel kikkers hij zou meenemen. Als hij er vier had, had ze wel een probleem. Ze had nog nooit kikker geproefd, maar ze zagen er ook zo glibberig uit. Ach, ze moest geen vooroordeel hebben. Wie weet waren ze wel heel erg lekker. Toen Scytheshade terug kwam, sloeg Aqualight's staart nerveus heen en weer. Waarom had ze hier ook alweer mee ingestemd? Aqualight moest lachen om zichzelf. Ze leek wel een bange kitten van drie manen. Nee, ze zou Scytheshade blij maken en ze zou die kikker opeten. Afleiding kon ze wel gebruiken en Scytheshade's methode was daar een goed idee voor. Ze zag met een vies gezicht aan hoe Scytheshade de kikker opat. Die bleek het nauwelijks erg te vinden. Misschien omdat hij juist aan die smaak gewend was. Toen Aqualight hoorde dat het haar beurt was, slikte ze even, maande zichzelf tot rust en stilte en boog zich toen naar de kikker toe. Toen ze een pootje zag bewegen, had ze het gevoel alsof ze moest overgeven, maar ze boog zich dichter naar de kikker toe en pakte hem voorzichtig in haar bek. Meteen kleefde er wat slijm aan haar tanden en Aqualight slikte, maar hield de kikker toen helemaal voor zich. Ze legde het neer, zuchtte een keer. 'Ach ja, zo houd ik Brokenstar tenminste uit mijn buurt,' sprak ze nors. Ze pakte de kikker en at het op. Haar tong voelde het slijmerige gedeelte. Aqualight liet de huid doorboren met haar tanden en ze voelde het volgende moment alle organen van de kikker. Ze slikte het moeizaam door. Het was.... eigenlijk wel lekker. Aqualight slikte de laatste poot door en keek Scytheshade toen aan. 'Je zult me gek vinden, maar eigenlijk is het wel lekker,' snorde ze, terwijl ze de laatste kikker naar hem toeschoof, omdat Scytheshade er zo hongerig naar keek. En omdat hij de jacht had gedaan zonder hulp. 'Ach, dan tong ik wil met je, geen probleem,' grinnikte ze. 'Die mag je trouwens opeten, omdat ik hier als een zoutzak ben blijven liggen,' grinnikte ze, aangezien ze toch geen keus had gehad.