Scream and shout[& Loststream]

Wat het wel een goed idee om hier heen te gaan? Er viel wat zand op Nightpaw`s hoofd. Gillend schoot ze achter uit. Tot ze door had wat het was. Stel dat er nieuwe Dassen in zaten! Of vossen. Met konijnen zou ze wel blij zijn. Het was er donker, dus kon je Nightpaw niet goed zien. Op sommige plekken zat er een klein gat in de grond waar licht door kwam. En sneeuw. Maar het kleine beetje dat hier lag was veel beter dan die hoop daar buiten. Plus, het was hier een stuk warmer. Er drong een geur de neus van Nightpaw binnen. Een kat.

Nieuwsgierig stak ze haar kop in een gat. De Dassenburcht. Oud en verlaten.. Zeiden ze. Als kitten / Apprentice was ze hier nooit geweest, hoewel ze er veel over had gehoord. De jonge Warrior wurmde zich door het smalle gat. Meteen vloog een geur haar aan.. Even schrok ze, tot dat ze merkte dat het een kattengeur was. Ze kroop door de holen, en zag een kleine kat zitten. Het was donker, dus ze zag niet wie het was. Waarschijnlijk een Apprentice. Ze besloot haar mond maar te houden, ze wou hem/haar niet laten schrikken.

Waar was dat beest? Zoekend keek ze om zich heen, ze zat in de buurt van een splitsing. Dus besloot ze even daar te kijken. Niets. Haar blik ging even richting de ingang. Ja hoor. Daar was de poes. "Hoi!" Dassen waren hier niet. De geur was oud, dus night was niet bang om even te schreeuwen.

"Hoi!" Schreeuwde het poesje even. "Hallo," Zei ze terug. Was dit.. Nightpaw? Vandaar die zwarte vacht. Nightpaw kende haar waarschijnlijk niet. "Nightpaw, toch? Ik ben Loststream," Zei. Ze glimlachte. Haar gele ogen keken naar de blauwe. Ze wachtte geduldig op antwoord, terwijl warmte haar lichaam voelde. Een aardige begroeting in tijden..

Ze verstijfde. "Wie ben jij? En hoe weet jij mijn naam?" Als ze als een of andere levende legende het kamp door ging vond ze het prima. Maar wat had ze dan voor speciaals gedaan? Nou ja, ze was de kitten-vinder. Ze vond die kleine dingetjes altijd. Maar... Dat was toch niet zo bijzonder dat een random kat haar naam zou kennen?

"Wie ben jij? En hoe weet jij mijn naam?" Loststream glimlachte. "Ik dacht al dat je me niet hekrende. Het kamp is druk, hé? Ik ben ongeveer 5 moons ouder dan jou, dus ben ik al Warrior. Dat jij binnenkort ook word. Ik ben Loststream," Legde ze de leerling uit.

"Waar zou ik je dan van moeten kennen?...." Daar stond ze dan. Met haar mond vol tanden in een verlaten Dassenbrucht met een kat die je kent en wie jij niet kent. Langzaam ging Night zitten. Ze zocht al haar herinneringen af naar een Loststream. Maar kon er geen vinden.

"Waar zou ik je dan van moeten kennen?...." Loststream lachte. "Jij zult me niet vinden in je gedachten, geloof me." Zij ze vriendelijk. De leerling zou haar niet kúnnen herkennen. De leerling had de Ceremonies waar Loststream in genoemd werd gemist. Nou ja, dacht ze.

"Dit is zo raar..." Nightpaw schoot omhoog. Waarbij ze bijna haar kop stootte. "Hoe ben jij warrior geworden!?" Dit moest ze gewoon weten! 'O mijn god. Wie weet hoe lang het nog duurt voor ik Warrior word!?' Wat zou ze trots zijn! Natuurlijk. Niet iedereen zou warrior worden. Ze dook een beetje in elkaar toen ze aan de ceremonie dacht. Ze was geen Medicine cat apprentice geworden. Ook al had ze zo veel belangstelling getoond en had ze het zo graag gewild. Even dacht ze dat ze de Deputy als mentor kreeg. Maar dat bleek niet zo te zijn. Die andere mentor was ook heel aardig, maar het zou heel speciaal zijn als ze de deputy als mentor had gekregen. Dat had haar afwijzing wat dragelijker gemaakt. Waarom dacht ze eigelijk dat ze kans had? Ze was een dood normale poes. 'Je moet niet gaan treuren dom beest! Je hebt je er net bij neergelegd. Je word belangrijk. Of je krijgt geen teleurstellingen in de toekomst. Je moet vertrouwen hebben in het leven.' Inderdaad. Ze moest vertrouwen hebben in het leven, in de Starclan. Ze keek op naar Loststream.

Note: Het begint een beetje op gang te komen Smile

Nightpaw' schreef:: "Dit is zo raar..." Nightpaw schoot omhoog. Waarbij ze bijna haar kop stootte. "Hoe ben jij warrior geworden!?" Loststream keek haar vriendelijk aan. De kattin keek naar Loststream op. "Het is waar, ik had me ook zo gevoeld. Trainingen kunnen snel gaan, hé? Voor je het weet ben je Warrior." Zij ze vriendelijk. Zijzelf ging zitten. Ze was jong, maar ze voelde zich als een Elder die over het prachtige Clan leven verteld. Dat Kittypets bij Twolegs konden leven.. Dat Rogues van eenzaamheid leefden.. Dat Bloodclan van bloed leefde.. Het Clan leven was een hemel tussen dat alles, iets wat je niet zomaar op wou geven.

[color=#867ea9][size=9]
Ze keek de kat verbaasd aan. Kon ze gedachten lezen? Maar dat konden toch alleen starclan katten? Nightpaw voelde zich wat minder op haar gemak. Alsof ze niks kon denken zonder dat Loststream het door had. "Maar.. Wat is er gebeurd? Wat heb je gedaan waardoor je warrior bent geworden?" Night was nu een stuk voorzichtiger. Alles wat zij dacht kon zij zien. Of horen. Nightpaw wist niet hoe dat werkte. En dat hoefde ze ook niet persé te weten.

Note: Alles wat schuin staat en met maar een ' is denkt ze hé?

(ja, weet ik. Maar Loststream weet nog hoe haar Apprentice tijd was, en denkt dat ze weet wat Nightpaw voelt Wink

)
"Maar.. Wat is er gebeurd? Wat heb je gedaan waardoor je warrior bent geworden?" Loststream lachte zachtjes. "Zo werkt het niet. Als je een bepaalde leeftijd krijgt, zowat rond de 12 moons, worden leerlingen Warrior, maar het ligt eraan ook wat ze kunnen. Ligt hun training te veel achter, of hebben ze een bepaalde ziekte, kan die achter lopen of stok gezet worden. Je daden zijn niet van zeer belang, als je maar je Clan in de goede richting blijft dienen." Legde ze rustig uit.

Met open mond luisterde Nightpaw. "Maar dan word ik bijna warrior!" Wow. Of zou ze niet goed genoeg zijn.. Ze hoopte zo erg dat haar ervaringen goed genoeg waren. O. Maar de apprentices die warrior werden moesten een nacht de clan bewaken. En dan zou zij het in de sneeuw moeten doen.. Misschien dat ze een dun laagje mos zou kunnen krijgen.. Een hele nacht op de koude sneeuw zou niet zo fijn zijn.. Maar het zou maar één keertje zijn. Als ze andere keren moest waken zou ze het samen doen. Misschien moest ze wel niet waken! Blijkbaar hoorde ze een hoop dingen die niet waar waren.

"Maar dan word ik bijna warrior!" Loststream knikte. Ze wist nu hoe zij zelf blij was toen ze Warrior werd. "Maar je went eraan. Het is normaal. Wie weet word jij wel een grootste Warrior. Maar je wat wel wat ze zeggen, hé? Een Warrior mag alle zintuigen van het territorium hebben, maar geen respect voor je Leader of Clan, maakt die zintuigen zo goed als nutteloos. Onthoudt dat wel, jonge Warrior. Ik weet, ik ben ook nog jong. Maar ik hou me daar mijn hele leven daaraan vast." Zei ze tegen de bijna Warrior.

Nightpaw knikte braaf. "En Starclan!" Als ze er haar hele leven in zou blijven gelofen zou er vast wel een plekje vrij zijn. Als haar vacht niet mooi genoeg was zouden ze hem mooier maken. Ze zou voor altijd de starclan aanbidden. Als er ooit een tijd zou komen dat ze niet meer in haar leider geloofde, of wat dan ook, zou ze zich aan de starclan vastklampen. Ze zouden het toch wel begrijpen? Al die katten waren ooit levend geweest.

Onderwerp: Re: Scream and shout[& Loststream]