Just the little things [& Foxykit]

Die geur leek ze te kennen. Maar van wie? . . . . "Fox!" Dat zelfs zij weg kon lopen! Terwijl ze wist dat Night haar dat weer zou moeten zoeken. In deze kou. Een harde wind maakte de geur sterker. Nightpaw kreeg een flinke lading sneeuw in haar gezicht. Maar ze wist nu wel zeker dat dit Foxykit was. Nightpaw begon richting de geur te rennen. En daar stond het poesje dan. "Foxy, waarom ben je nou net nu weggelopen? Je weet dat ik je dan moet gaan zoeken." Nightpaw had er alle vertrouwen in dat het poesje wist wat ze deed. Heel gevaarlijk was het ook niet, Foxykit was ook al 6 moons. Maar de ceremonie was nog niet geweest, dus telde ze nog als kit. Met een zucht ging Night zitten. "Ik voel er helemaal niks positiefs voor om midden in bladkaal kittens te gaan zoeken. Ik weet ook wel dat ik je eigenlijk niet hoef te zoeken, maar ik moet de leader gehoorzamen."

Foxykit vond er niets aan om nog steeds als kitten te tellen. Dus liep ze weg om te gaan jagen. Het was winter, elke prooi was belangrijk. Al snel was een eindje het woud in. 'Fox!' Hadden ze haar nu al ontdekt? Ze had nog niet eens kunnen jagen! "Foxy, waarom ben je nou net nu weggelopen? Je weet dat ik je dan moet gaan zoeken." Ze herkende de stem en de manier waarop haar naam werd gezegd. Het was nightpaw haar vriendin. De enige die wist dat ze eigenlijk net zoveel waard was als een apprentice. De zwarte poes kwam de struiken uitgesprongen. Met een zucht ging ze voor haar zitten. "Ik voel er helemaal niks positiefs voor om midden in bladkaal kittens te gaan zoeken. Ik weet ook wel dat ik je eigenlijk niet hoef te zoeken, maar ik moet de leader gehoorzamen." Zei ze. 'Jaja, ik weet het, maar ik dacht dat ik beter wat kon gaan jagen, dan deed ik tenminste nog iets nuttigs voor de clan. Ik wou dat ik al samen kon trainen met jou.' Zuchtte het rode poesje terwijl ze al voor de zoveelste keer droomde over haar komende apprentice tijd.