Hello neighbour.. [&Sketch] [SPT]

Slaperig opende de grijze kater zijn ogen, even verdwaast keek het dier met zijn gele ogen om zich heen. Eigenlijk wilde hij het liefst in zijn zachte mand blijven liggen, toch trok hij zichzelf vermoeid omhoog en strekte zich even snel uit. Langzaam draafde Aragon de trap af, meteen door naar de keuken. Zijn rode voerbakje was al gevuld met brokken, even kort gunde hij zichzelf de tijd om wat te eten. Aragon keek nog even om zich heen voordat hij door het kattenluikje naar buiten klom.

Blaadjes lagen al verspreidt over de grond, het was al duidelijk herfst. Een koele bries streek langs zijn lange vacht. Rustig struinde de kater over de stoep. Hij keek, nog steeds slaperig, om zich heen. De nieuwe buurt waar hij in terecht was gekomen was in ieder geval beter dan de vorige, het zag er hier een stuk mooier uit. Ook had hij nog geen enkel spoor van irritante kinderen van de twolegs gezien. Een zucht rolde over zijn lippen. En toch mistte hij hier iets, iets wat Aragon in zijn vorige buurt wel had gehad. De kater voelde zich eenzaam.

&Sketch

Sketch draaide zich nog maar eens om, voor de poes besloot dat ze toch niet meer zou kunnen slapen. Beneden hoorde ze het geschuifel van haar Twolegs, de poes hoorde het gekletter van brokjes in haar bakje. Rustig stond ze op, en strekte haar zwartgrijze poten voor haar uit om zich uit te rekken. Een klein moment probeerde de poes wat elegante passen uit, en besloot opnieuw dat het niets voor haar was. De poes schudde haar kop, ze was geen typische poes, af en toe deed ze zich zelfs voor als een kater, om gewoon lekker zichzelf te kunnen zijn. Na de trap kwam de keuken, de geur van brokjes drong al in haar zwarte neus. Snel at de poes een paar happen, en zocht naar het kattenluikje in de deur. De poes was hier pas een week, en mocht nu eindelijk naar buiten. Snel begaf ze zich naar de stoep, bij het Thunderpath. Haar Twolegs zouden het niet leuk vinden haar hier te zien... Maar dat maakte haar niet uit. In de verte naderde een zwartbruine kater. De poes keek beter, en besefte dat hij uit het huis naast het hare kwam.. Wegkijkende naderde ze rustig.

Terwijl Aragon nog steeds over de stoep struinde zag hij in de verte een andere kat naderen, zijn gele ogen namen het dier in zich op. Een zwarte, lange vacht. Ongeveer net zo lang als de zijne. Na enkele secondes de kat bestudeert te hebben, staarde Aragon weer voor zich uit. Maar toch kon de kater zich er niet van weerhouden om een enkel moment weer nieuwsgierig een blik te werpen op de kat.

De kater voor haar leek haar in zich op te nemen, en de poes liep onbevreesd door. Voor de kater bleef ze rustig staan, en keek hem recht in de ogen. Een moment nam de poes de kater in zich op. 'Wel, hallo.' Een klein glimlachje verscheen om haar lippen, zou de kater haar als poes of kater schatten?

De kat bleef voor zijn neus staan, ze keek hem recht in zijn ogen. 'Wel, hallo.' Klonk de stem van de kat. Een enkel moment gunde Aragon zichzelf om de kat wat beter in zich op te nemen, het was een zwarte kat zoals hem al eerder opgevallen was. Nu het dier wat dichterbij stond kon hij ook zien dat het een poes was die voor hem stond. 'Hallo.' Klonk zijn heldere, trotse maar toch ook zachte stem.

'Hallo,' klonk de zachte, maar toch trotse stem van de kater. De poes ging zitten, maar nam niet de moeite om haar staart netjes over haar voorpoten te leggen. 'Ik ben Sketch. Ik ben nieuw hier.' Deed ze een poging om het gesprek op gang te houden.

De poes ging zitten, Aragon keek nogmaals kort naar haar. 'Ik ben Sketch. Ik ben nieuw hier.' Deed de poes een poging om het gesprek om gang te houden. Aragon rolde even kort met zijn ogen, zoveel behoefte had hij niet aan praten. Desondanks dat hij zich eenzaam voelde. 'Ik ben Aragon, ik ben ook nieuw hier.' Zijn heldere stem klonk ietwat verveeld.

Het glimlachje om de mond van de poes werd geamuseerd, toen deze de verveelde toon onder de volgende woorden van de kater herkende. 'Ik ben Aragon, ik ben ook nieuw hier.' Haar gele ogen lachten vrolijk mee, deze kater zou haar goede humeur niet kapot krijgen. 'Als ik je verveel, loop je toch gewoon door? Ik dwing je niet tot een gesprek.' Haar toon had eens scherp, spottend randje, de poes was altijd al recht door zee geweest. Ze was niet goed in voorzichtig spreken.

De mond van de poes werd gesierd door een glimlachje, haar gele ogen lachten vrolijk mee. 'Als ik je verveel, loop je toch gewoon door? Ik dwing je niet tot een gesprek.' Geërgerd keek de kater Sketch aan, hij rolde opnieuw met zijn ogen. 'Waarom loop je zelf niet gewoon door?' Klonk zijn stem nors.

Aragon keek de poes geërgerd aan, en rolde opnieuw met zijn ogen. 'Waarom loop je zelf niet gewoon door?' Klonk zijn stem nors. De wenkbrauwen van de poes schoten de hoogte in. 'Ik zit toevallig op de stoep voor mijn eigen huis. Ik heb het volste recht om hier te zitten. Dus waarom zou ik?'

Bij zijn woorden zag hij de wenkbrauwen van de poes omhoog schieten. 'Ik zit toevallig op de stoep voor mijn eigen huis. Ik heb het volste recht om hier te zitten. Dus waarom zou ik?' Een arrogante glimlacht sierde Aragon's gezicht. 'En ik sta toevallig op de stoep van de buurt waarin ik woon, dus waarom zou ik doorlopen?' Kaatste hij terug.

De poes bootste de arrogante grijns van de kater na. 'En ik sta toevallig op de stoep van de buurt waarin ik woon, dus waarom zou ik doorlopen?' Haar ogen vernauwden zich wat, terwijl Sketch zich klaarmaakte voor een antwoord. 'Omdat je mijn uitzicht verpest.' antwoordde ze simpelweg.

De ogen van de poes vernauwden zich. 'Omdat je mijn uitzicht verpest.' Was haar antwoord. Vuil keek Aragon haar aan. 'Maar jij verpest mijn uitzicht ook, dus waarom moet jij dan niet weglopen?' De kater hield zijn hoofd sarcastisch vragend schuin.

Een getergde zucht verliet haar mond, terwijl ze de kater aanhoorde. Maar jij verpest mijn uitzicht ook, dus waarom moet jij dan niet weglopen?' Een kleine grijns sierde de lippen van de grote poes. 'Omdat ik met veel plezier je uitzicht verpest.' Stiekem vlogen er miniscule vlindertjes door de buik van de poes, terwijl ze deze conversatie met de kater hield. Hij verpestte haar uitzicht niet, integendeel.

Aragon keek nogmaals een keer naar de poes, hij moest moeite doen om de ergernis zichtbaar te houden in zijn ogen. Normaal ergerde hij zich altijd dood aan andere katten, maar bij haar was het anders.. Een kleine grijs sierde de lippen van de grote poes. 'Omdat ik met veel plezier je uitzicht verpest.' Klonk haar stem. Aragon zweeg, maar ging wel zitten. Hij was vastberaden, hij zou niet weggaan.

OOC; Okay ik ship deze twee op dezelfde manier als Rumbelle, oftewel ik ship ze diehard <3

De grote kater voor haar zweeg, maar ging wel tegenover haar zitten. 'Als we toch elkaars uitzicht verpesten... Hoe is deze buurt? Veel andere katten?' Klonk haar stem. Humor vonkte in haar ogen, terwijl ze de kater aankeek.

OOC: Yeah, me to. Ze zijn ook gewoon leuk samen <'3

'Als we toch elkaars uitzicht verpesten... Hoe is deze buurt? Veel andere katten?' Klonk de stem van Sketch. De kater knikte. 'Ik ben hier nog niet zo lang, maar er zijn dat ik weet redelijk veel katten.'

De kater antwoordde bevestigend op haar kattenvraag, er schenen genoeg katten rond te lopen door deze buurt. Sketch had er echter nog maar eentje gezien, en die zat nu toch echt tegenover haar... Het maakte haar ook niet uit, ze hield het maar al te graag bij deze kater. Met een kort knikje liet de poes hem weten hem begrepen te hebben. Een moment deed ze haar bek open om hem iets te zeggen, maar haar inspiratie was op. Dit keer moest de kater maar eens iets verzinnen.

Een moment deed de poes haar bek open, om hem vervolgens weer dicht te doen. Aragon staarde nadenkend voor zich uit. 'Hoe was jouw leven voor je hier kwam? Waar woonde je?' Klonk zijn heldere stem vragend, met een nieuwsgierige ondertoon.

'Hoe was jouw leven voor je hier kwam? Waar woonde je?' klonk zijn stem vragend, met een nieuwsgierige ondertoon, en Sketch glimlachte licht. 'Ah ja, mijn vorige leven. Ik woonde in een groot huis, maar mijn Twolegs hadden twee jongen. Ze treiterden me constant, haalden mijn voer weg als hun ouders niet keken, trokken aan mijn staart, en als ik dan eens uithaalde werd ik gestraft. Ik was niet happy meer en stopte met eten, en toen ben ik verkocht. Hier heb ik alleen volwassen Twolegs, en ze verzorgen me goed. Bij jou dan?'

Onderwerp: Re: Hello neighbour.. [&Sketch] [SPT]