My place is here.. But who are you? [Honeymist][SPT]

Een gaap verliet zijn bekje. Zijn blauwe oogjes gingen open. Hij strekte zich helemaal uit, waarmee zijn kleine nageltjes een beetje zichtbaar werden. Mokkend stond hij op en ging zitten. Hij moest nog in de Nursery blijven, ook al was hij 3 moons. Bezoekjes kreeg hij bijna nooit, evenals zag hij zijn vader amper. Hijzelf speelde amper met de andere kittens, want die konden hem toch niks schelen. Niet dat zij niet wouden. Ze probeerden hem de hele tijd wakker te maken, wat meestal ook lukte. Hij keek omhoog, en zag door de doorntakken dat het ongeveer zon hoog was. Zijn blauwe oogjes richten zich op de ingang toen hij geritsel hoorde.

Met lichte passen liep Honeymist het kamp in. De sneeuw kraakte onder haar voeten. In haar bek zat een mager konijn, de vangst van vandaag. Nors keek ze om zich heen. Er waren niet veel katten te zien. De meeste waren vast gaan jagen. Met een harde klap viel het konijn uit haar mond. Midden op de prooistapel. Met haar poot streek ze langs haar oortje. Schichtig wierp ze een snelle blik naar achteren. Niemand te zien. De laatste tijd was ze gewoon bang voor anderen, bang dat ze iets slechts van haar vonden. Dat ze over haar roddelde. Maar dat probeerde ze zeker niet te laten merken. Uiteindelijk pakte ze het konijn weer op, met daarbij nog een kraai en een muisje. Het paste allemaal maar net in haar mond. Stilletjes begon ze te lopen richting de nursery. Het vlees zou ze aan de moeders en de kitten die het al aten geven. Dan deed ze tenminste nog iets nuttigs. Met luid geritsel stapte ze de nursery binnen. Een warme stroom lucht kwam haar tegemoet. Wat ze het eerste zag was een kitten die met starende blauwe ogen naar haar keek. Vanbinnen moest ze glimlachen en het liefst had ze hem vriendelijk begroet. Maar dat was niet wat ze deed. Nors keek ze heel even in zijn blauwe ogen. En keek daarna negerend weg.

Een rode tabby poes kwam de ingang in. Ze had gouden ogen, die hem even aankeken, maar meteen wegdraaide. Hij draaide zijn kopje naar links, en keek naar de prooi in de mond van de tabby. Hij stond op en liep er langzaam naartoe. De staart van het muisje hing wat los. Hij sprong een beetje op en pakte het muisje met zijn tandjes beet, waardoor hij even bleef hangen, maar algauw neerplofte met het muisje. Zijn grijs vachtje was bij bedekt door de muis. Hij was nog vrij klein tegenover de andere kittens, waardoor hij niet snel te zien was. Hij hield de muis tussen zijn voorpootjes. En keek recht in de ogen van de tabby.

Tot overmaat van ramp kwam de kitten naar haar toelopen. Wat was zijn naam ook alweer? Shadekit! Dat was het. Shadekit begon aan de staart van de muis te hangen. Even bleef hij hangen, maar dan plofte hij toch op de grond. Met de muis. De kitten keek recht in haar ogen en met een ijzige blik keek ze terug."Had je dat niet even kunnen vragen?" Vroeg ze bot. Waarna ze de rest van het vlees naast haar op de grond liet vallen."Wil je die muis weer terug geven?" De woede was duidelijk in haar stem te horen.

[lekker kort x'DD]

"Had je dat niet even kunnen vragen?" Het leek alsof muizengal in zijn keel omhoog kroop. Hij hield zijn kopje naar beneden. "Wil je die muis weer terug geven?" Hij keek op. Hij liet de muis los, die haar kant uit rolde. Hij stond op en draaide haar de rug toe, waarna hij naar een mos nest liep en ging liggen, met zijn hoofdje met schaamte naar beneden gericht. Zijn staartje zwaaide triest heen en weer. Zo was het dus elke keer als hij bezoek kreeg. Hij probeerde niet zielig te doen, hij moest gewoon denken aan de toestanden. Zijn grijs met witte vacht was bij onzichtbaar in het grauwe mos, dat kleur begon te verliezen vanwege de temparatuur.

Shadekit liet de muis vallen. Hij stond op en keerde Honey de rug toe, waarna hij naar een mos nest liep en ging liggen. Verbijsterd stond Honeymist te kijken. Met medelijden zag ze hoe hij zijn kopje liet hangen, en z'n staart triest een en weer bewoog. Ze was te bot geweest. Maar wat maakte het uit? Niemand vond haar aardig, dus zij ook niet. Maar toch.. Die kleine kitten die daar zo lag. Stilletjes pakte ze de muis weer op. En met sluip passen liep ze hem tegemoet."He, sorry. Zo bedoelde ik het niet." sprak ze fluisterend."Hier heb je de muis"

"He, sorry. Zo bedoelde ik het niet." Hij richtte zijn oortjes naar achter, en draaide zich om. De poes had de muis in haar bek. "Hier heb je de muis" Hij spitste zijn oren. Zei ze dat echt? Iets aardigs? Dat had niemand ooit gedaan.. Hij stond op en draaide zich naar haar toe. Een klein sprintje naar haar toe en hij wreef haar kop tegen haar poten aan. Hij deed een paar stapjes naar achter, en keek haar met een vriendelijke blik aan. "D.." Hij slikte. Hij had nog nooit een heel woord gesproken, vanwege de onaardigheid. Maar dit was het waard. Met moeite probeerde hij het woord uit zijn mond te halen, iets wat hij nooit deed. "Dankje" Zei hij met een zacht stemmetje

Shadekit stond op en draaide zich naar haar toe. Een klein sprintje naar haar toe en hij wreef haar kop tegen haar poten aan. Honeymist stond er maar een beetje ongemakkelijk bij. Hij deed een paar stapjes naar achter, en keek haar met een vriendelijke blik aan. "D.." Hij slikte. Maar dit was het waard. Met moeite probeerde hij het woord uit zijn mond te halen, iets wat hij nooit deed. "Dankje" Zei hij met een zacht stemmetje."Als.. Alsjeblieft." Mompelde Ze iets wat binnensmonds. Haar hoofd ging naar de grond, en zachtjes liet ze de muis vallen. Ze wenkte het kleine katertje om de muis te pakken."Jij zegt ook niet veel, hè?" Vroeg ze op een al veel vriendelijkere toon.

"Als.. Alsjeblieft." Zei de poes wat binnenmonds. Ze liet haar hoofd wat hangen en legde de muis zachtjes neer. "Jij zegt ook niet veel, hè?" Verlegen liet hij zijn hoofdje een beetje hangen. Ik pakte wat mos bij elkaar en maakte een grote bal, die op een rots leek voor hem. Hij sprong erop, en deed alsof hij over een vlakte keek. Als iemand die ver reist. Wie niet veel praat, heeft geheimen. Maar geheimen kunnen gedeeld worden. Hij wou reizen over het territorium.

Verlegen liet hij zijn hoofdje een beetje hangen."Wij lijken wel op elkaar." Concludeerde Honeymist. Shadekit pakte wat mos bij elkaar en maakte een grote bal, die op een rots leek voor hem. Hij sprong erop."Wat doe je?" vroeg Honeymist nieuwsgierig. Het leek wel of hij over een vlakte uitkeek. Als een soort.. Reis!"He, heb je misschien zin om met me mee naar buiten te gaan?" Vroeg Honeymist enthousiast."Dan laat ik je alle plekjes van het kamp zien."Voor het eerst in tijde voelde ze zich weer een beetje opgewekt.

"Wij lijken wel op elkaar." Hoorde hij toen hij bezig was zeggen. "Wat doe je?" vroeg ze toen. "He, heb je misschien zin om met me mee naar buiten te gaan?" Vroeg de poes enthousiast. "Dan laat ik je alle plekjes van het kamp zien." Opgewonden sprong hij van de gras af, en keek haar blij aan. Het kamp! Deze den was groot.. Maar het kamp zou nog groter zijn! Hij knikte flink ja. Dat zou een begin zijn voor hem.. Hij keek in de gele ogen met in zijn eigen een hele blije tint.

Opgewonden sprong Shadekit van de gras af, en keek Honey blij aan. Hij knikte flink ja. Hij keek in de gele ogen van Honey en zij zag in die van hem een hele blije tint. Dat was duidelijk een goede vraag geweest."Oke dan, maar blijf wel dicht bij me."Trippelend liep ze naar de uitgang van de nursery, de kou tegemoet."Kom je?" Sprak ze tegen Shadekit. En zo zetten ze een stap in de sneeuw.

"Oke dan, maar blijf wel dicht bij me." Hij knikte weer. "Kom je?" Hij zag hoe zij naar de uitgang ging, en slikte eerst. Daarna trippelde hij achter haar aan, en het koude kwam hem tegemoet. Wit knasperend spul onder zijn poten verbaast keek hij ernaar. Dit was anders dan de grond in de Nursery.. Wat was dit? Vragend keek hij de poes aan, terwijl hij tegerlijkertijd probeerde uit te vinden hoe het zou kunnen heetten. Zijn hoofd noemde het Koud Wit, maar hijzelf wist dat Warriors het anders konden noemen.

Shadekit trippelde achter haar aan. En samen liepen ze de den uit. UIt haar ooghoek zag ze een paar katten verbaasd naar haar kijken. Ze dachten natuurlijk: Honeymist... Met een kitten? Maar ze liet haar dag niet verpesten door een paar starende clangenoten! Honey zag Shadekit verbaasd naar de sneeuw kijken. Wat was dit? Vragend keek hij Honey aan."Dat is sneeuw." Legde ze uit."Het is wit, nat en koud. Het valt alleen tijdens Leaf-bare." Vervolgde ze."Waar wil je eerst heen?"

"Dat is sneeuw." Legde ze uit."Het is wit, nat en koud. Het valt alleen tijdens Leaf-bare." Vervolgde ze."Waar wil je eerst heen?" Sneeuw dus.. Hij keek het bevroren kamp rond. Over grote katten! Hij keek goed en zag een andere den, een wat grotere. Was dat voor de 6 moons katten? Hij zette er een stapje dichterbij en wees met zijn neusje. Ook zijn oren waren ernaartoe gericht. Hij zag een net wat grotere kitten eruit komen, en nog een, die door een Warrior werd opgehaald, en ze verdwenen door een tunnel. Vragend keek hij ernaar. Hij had nog nooit zoiets raars gezien.

Shadekit zette een stapje Richting de apprentice den, en wees met zijn neusje. Ook zijn oren waren ernaartoe gericht. Hij zag een net wat grotere kitten eruit komen, en nog een, die door een Warrior werd opgehaald, en ze verdwenen door een tunnel. Vragend keek hij ernaar."Kom maar mee." Sprak Honey."Dat," Ze wees met haar snuit richting van de den."Is de apprentice den. Daar slapen de leerlingen." vervolgde ze."He, wacht eens even, je muis licht nog binnen!" Bedacht ze hardop."Ik ga hem wel even voor je halen, wacht hier." En ze sprintte richting de nursery.

"Kom maar mee." Sprak de poes. "Dat," Ze wees met haar snuit richting van de den. "Is de apprentice den. Daar slapen de leerlingen." vervolgde ze. "He, wacht eens even, je muis licht nog binnen!" Bedacht ze hardop."Ik ga hem wel even voor je halen, wacht hier." En ze sprintte richting de nursery. Oh ja! De muis! Hoe kon hij die vergeten zijn.. Hij ging zitten en keek om zich heen, vooral richting de Nursery. Hij had haar toch niet kwaad gemaakt.. Of wel?

Slippend en met veel geluid kwam Honeymist de nursery in. Zonder te letten op de geïrriteerde blikken van de moeders zocht ze met haar ogen de muis. Ja! Daar lag hij. Snel pakte ze hem op. En sprintte weer naar de uitgang, waarbij ze bijna twee spelende kittens om ver duwden. Toen ze buiten in de sneeuw aankwam zag ze Shadekit naar de nursery kijken. Wat langzamer liep ze naar het katertje toe."Hier heb je je muis." Zei ze iets wat buitenadem en liet de muis voor Shadekit neervallen.

[quote="Shadekit*"]

"Hier heb je je muis." Shadekit keek haar dankbaar aan. Hij nam een paar hapjes met zijn kleine tandjes, en bedacht zich dat de poes misschien ook wat wou. Wat was haar naam trouwens? Hij duwde met zijn neus de muis dichterbij haar, of zij ook wat wou. Maar als snel gleed zijn blik naar de Apprentice Den. Binnenkort zou hij daar slapen.. 2 moons nog. Wie zou zijn mentor worden? Hij schudde het uit zijn kop en richtte zich weer op de poes en de muis.

Shadekit keek haar dankbaar aan. Hij nam een paar hapjes met zijn kleine tandjes. Honeymist ging zitten en keek geduldig naar de etende kleine kitten. Shadekit duwde met zijn neus de muis dichterbij haar, of zij ook wat wou. Zachtjes schudde ze haar hoofd. Maar als snel gleed de blik van Shadekit naar de Apprentice Den. Schudde het uit zijn kop en richtte zich weer op Honeymist en de muis."Ik hoef niet hoor, jij hebt het harder nodig dan ik." Sprak ze.