Violent words

&Bulletpaw

Haar pootstappen lieten afdrukken achter in de mossige aarde onder haar zodat wie dan ook haar gemakkelijk zou kunnen volgen. Maar daar lette ze niet op, gezien ze nu niet bepaald bezig was met het besluipen van iemand. En daarbij; Het maakte haar niks uit zou iemand haar volgen, en als dat echt zo was dan had ze die kat of wat het ook mocht zijn, allang geroken. Haar twee blauwe poelen die de benaming ogen hadden keken strak voor zich uit, concentrerende op de weg dat ze volgde. Ze had deze ochtend nog te horen gekregen dat hier enkele dagen geleden een vos was gespot, dus nu kwam zij uitstippelen of dat echt zo was.

_{Een tweekleurige apprentice met blauwe ogen verscheen in haar zichtveld en knikte haar respectvol toe. Rustig knikte ze terug naar hem en liep ze op haar teentjes naar hem toe. "Kan ik je ergens mee helpen?" Vroeg ze rustig, haar blauwe blik in de zijne borende. Terwijl ze dat vroeg woei de wind tegen de bomen en liet het de dorre bladeren die zich nog altijd niet verloren hadden verklaard ritselen. Tegelijkertijd gleed er ook een zachte bries over haar rug heen om vervolgens als stof in de lucht op te gaan. Zo ging dat altijd. Wind had geen richting, het kon niet gezien worden, en het was overal en altijd aanwezig. Je kon het best wel eng noemen.}

_{"Kan ik jou ergens mee helpen was eigenlijk mijn vraag." Ze lachte even en wende haar blik van hem af. Hij was nog jong, en ze wou hem niet in gevaar brengen door samen met hem achter een vos te jagen. Nog voordat ze in staat was een antwoord op zijn vraag te geven, stelde hij alweer een nieuwe. "Wat doet u hier, als ik vragen mag? Heeft u iets waarmee ik mag helpen?" Ze ademde even diep in en uit en keek hem hierna weer aan. "Eigenlijk wel ja, je kan me helpen." Sprak ze rustig, haar stem perfect tot in de lijntjes uitgewerkt in controle houdende. "Heb jij al enige ervaring met vossen?" Vroeg ze voorzichtig, om hem niet af te schrikken. Ze wist dat sommige katten, oud én jong, een slechte ervaring met vossen hadden opgelopen. Echter wist ze niet uit het hoofd wie, dus speelde ze maar eventjes met vuur.}

_{De kater maakte tot haar opluchting een nee gebaar met zijn hoofd. "Geen slechte ervaringen in ieder geval." Ze knikte en beet eventjes op de binnenkant van haar lip. "Goed dan," Begon ze terwijl ze even ongemakkelijk met haar pootjes begon te schuifelen. Ze vond het nog altijd geen prima idee om een nog zeer jonge apprentice mee te nemen op vossenjacht. Maar als hij het zelf wou, dan was er niks dat ze er tegen kon doen. "Dus, heb je zin om mee op een vos te gaan jagen? Ze hebben me gewaarschuwd dat ze enkele dagen geleden hier een vos hadden gezien." Miauwde ze tegen hem. Minnowleaf wist heus wel dat ze helemaal alleen een vos onmogelijk kon verslaan, maar ze ging hem ook alleen maar zoeken. En als ze hem vond, dan ging ze versterking halen om hem voor eens en altijd van het territorium te verjagen.}