lets play a game that's called hide and seek [Phantom || SPT]

_{een kille wind suisde door haar grijze haar. met een diepe frons en emotie loze ogen renden Aquila door onbekende Rogue territorium. het weer zat niet echt mee al weken waaide er een bijtende wind en stortte er zeeën van regen uit de lucht. Aquila's stemming werd er niet beter op. maar die was toch al volledig in de grond gestampt. na een tijdje stopte ze met het intensief rennen. met een schuine kop keek Aquila naar de lucht, het ging waarschijnlijk dadelijk regenen. met een zucht plofte ze maar neer, ze vouwde haar staart voorzichtig over haar poten en lichte haar vacht schoon.

[& Phantom]}

Look now I've had enough, look now you've seen too much
So let us start the final chapter as we turn the page

Aa, ready? Here I come! Aa, ready? Here I come!
You're ready or you're not, it doesn't matter, here I come!

I brought it all to life, a real fantasy
And dying away, the fruit in the tree
Falling like the rain that sweeps me away

It's ready steady go! We're playing hide and seek
"But who is the demon we really seek?"
Prologue read aloud in sarcasm all about
"How do you play the perfect crime?"
A rumor in the sun, a game for only one

Zijn poten brandden op de tegels, waarna hij al snel over ging op het zachtere gras van de rogue plaatsen. Verveeld keek hij wat om zich heen, tot zijn blik te rusten kwam op een grijzige poes wat verderop. Maar in plaats van direct met haar te gaan praten, liep hij gewoon langs haar heen. Benieuwd hoe ze zou reageren. Hij boorde alleen eventjes zijn zilverkleurige ogen in de hare, waarna hij in een rustige pas doorliep.

The cat on the bookmark returns again
"You're up next to play the monster referred to as IT"

Aquila keek verveeld voor haar uit. een zoete bloodclan lucht boorde in haar neus gaten toen ze een langharige witte kater langs zag lopen. hij boorde zijn blik in de hare. een vrolijke fonkeling knalde in haar gezicht. ze probeerde het een beetje te verbergen toe ze zij "ohw..dus geen begroeting" Aquila draaide haar kopje even en keek hem aan.

"Ohw..dus geen begroeting" Miauwde de poes achter hem, nadat hij haar gepasseerd had. Hij trok zijn wenkbrauwen iets omhoog, tot zijn gelaat een ietwat verbaasde vertoonde. Niet dat hij verbaasd was, maar Phantom kon veel met zijn gezicht qua toneel. "Nee, eigenlijk niet." Miauwde hij met zijn diepe, kalme stem en hij boog zijn kop even. "Maar bij deze dan, goedemiddag mevrouw." Miauwde hij, terwijl een lichte glimlach zijn gelaat sierde.