Spend some time with my dead and tell the true about my mistakes

Snakekit werd 's morgens vroeg wakker, maar het zat hem nog steeds niet lekker dat hij tegen zijn vader gelogen had. Hij had gelogen over dat hele gedoe met WindClan. Hij was een dag van te voren, gisteren dus, nog met Shadekit de vrije lucht ingegaan en had twee dagen daarvoor, eergisteren dus, met Darkkit gespeeld, het weesje van de Clan. Shadekit was overduidelijk niet blij met alle nieuwe kittens en als Snakekit diep in zijn hart op zoek moest gaan naar een eerlijk antwoord, was hij er ook alles behalve blij mee. Maar als het zijn vader en zijn moeder gelukkig maakte, dan vond hij het niet belangrijk dat hij het niet leuk vond. Hij wou zijn familie gelukkig hebben en niet alleen zichzelf. Hij keek naar de ingang van de Nursery. Zijn broertjes en zusjes sliepen nog. Het nadeel was dat er nu veel meer aandacht naar de weesjes ging. Een dag om is lekker te praten met zijn vader had hij dus niet. Niet dat hij dat wou. Hij zat nog steeds met de enorme fout in zijn hoofd die hij gemaakt had. Hij had maar geluk dat Tallstar hem teruggestuurd had. Maar hoe zou hij zijn vader ooit nog eerlijk in zijn ogen kunnen aankijken? Hoe zou hij de waarheid verborgen kunnen houden? Als hij de waarheid vertelde, dan werd zijn vader enorm boos. Dan mocht hij juist hopen dat Tallstar hem niet teruggestuurd had. Maar zijn vader zou juist hartstikke wantrouwig worden als hij het verzweeg, waar zijn vader ook het volle recht voor had. Snakekit legde zich uitgeput van het denken terug neer. Hij wist het niet. Hij wist het echt niet!

Alleen Scyteshade en Snakekit

Scytheshade stond op en gaapte. Hij was een beetje laat, hij had eerder wakker moeten worden dan had hij nog wel veel ochtend prooi kunnen vangen. Scytheshade keek even rond in de Nursery om te kijken hoe het ging met Purplestorm en de kittens. Hij had wel veel weesjes opgenomen. 2 wow, alleen het was een geldige reden, de een was totaal achtergelaten door haar ouders en de ander tja daar had hij de moeder van vermoord omdat ze in hun clan gebied wou blijven. Hij stak zijn kop door de ingang en zag dat iedereen lag te slapen, maar net toen hij weg wou gaan zag hij Snakekit, die was vast net wakker geworden. "Heey kleine man, lekker geslapen." zei hij tegen Snakekit, hij was zo blij dat die er nog was, hij had een goede voornemen, aardiger wezen en vriendelijker blijven tegen iedereen, behalve Blacksky, die blijft hij tot zijn dood treiteren. Hij keek naar Snakekit en dacht ´wat groeiende ze snel´. Het leek gister dat hij de kleine kittens geboren zag worden. Hij keek even naar buiten, hij was te laat om de goeie prooi te vangen. Hij kon nog wel even hier blijven, de Nursery zag er trouwens redelijk vol uit. 9 kittens, Naughtykit of zoiets, Graykit, Wrenkit, Frostkit, Darkkit, Furykit die verrast afwezig was, Shadekit, Snakekit en Viperkit.

Daar had je het al! Hij hoorde zijn vader en even later zag hij hem. Hij keek recht in de ogen van zijn vader. Zijn vader zei iets opgewekts naar hem, wat het hem moeilijker maakte. Hoe kon hij zijn vader nu zo'n pijn gaan doen? 'Hoi pap! Ik heb wel lekker geslapen ja, maar ik heb het hier in de Nursery zo wel wat gezien,' antwoordde hij. Hij wou een poging doen om met zijn vader even een wandelingetje te gaan maken. Dan zou hij zijn vader de waarheid kunnen vertellen. Hij wist alleen niet wat hij moest doen als zijn vader boos werd en begon te bulderen. Hij hun band niet kapotmaken, maar in liefde voor elkaar leefde toch ook vertrouwen en waarheid? Snakekit keek moeilijk. 'Pap, zullen we een wandelingetje gaan maken? Ik denk dat ik je nodig iets moet vertellen,' zei hij zijn vader, om hem alvast een beetje voor te bereiden. Nou... Nu hij er zo over dacht. Zijn vader kon ook soms vreemd uit de hoek komen en juist hartstikke begripvol en lief antwoorden. Maar die keren waren eigenlijk zeer weinig en de kans al helemaal. Snakekit mocht al hopen dat hij er met een slag tegen zijn kont vanaf kwam. Hij keek naar zijn vader en wandelde trillend zijn richting in. Oh jee...

'Hoi pap! Ik heb wel lekker geslapen ja, maar ik heb het hier in de Nursery zo wel wat gezien,' zei Snakekit en hij ging bijna gelijk verder met de volgende zin. 'Pap, zullen we een wandelingetje gaan maken? Ik denk dat ik je nodig iets moet vertellen,' Scytheshade keek niet echt ernstig, hij keek een beetje alsof hij dit al verwacht had, maar hij zou er zo rustig mogelijk op reageren. Hij had al teveel pijn gehad de afgelopen dagen en had geen zin om iemand anders pijn te doen. "Oke, is goed." zei Scytheshade kalm, hij moest even nadenken, dit zou toch niet weer zo´n gesprek zijn over zijn gedrag, hij toch goed de laatste tijd. In gedachte begon hij met opsommen ´1. Aqualight geholpen te verdedigen, 2. Snakekit geaccepteerd, 3. Een goed voornemen maken en aan beginnen´. Verder was hij niet zo ver gekomen. Zijn tong gleed langs het kleine gaatje in zijn wang dat nog niet volledig hersteld was. Verder op de littekens en enkele plukken haar die nog niet terug gegroeid waren was hij gezond. Scytheshade liep op een tempo dat Snakekit makkelijk bij kon houden richting de uitgang en zei "Laten we dan even rustig een stuk rond het kamp lopen" en hij keek naar Snakekit als die iets anders zou willen zouden ze dat wel doen, hij wou iets vertellen dus stuurde hij de richting.

Snakekit knikte bij zijn vaders voorstel en volgde zijn vader. Hij wou maar meteen met de deur in het kamp vallen als hij buiten het kamp was. Dan hoefde zijn vader geen vragen te stellen en was Snakekit er meteen vanaf. Maar of zijn vader ook zo rustig bleef als hij het vertelde... Jaa... Dat was voor Scytheshade een weet en voor hem een vraag. 'Ik heb gelogen over wat ik zei van WindClan,' begon Snakekit, terwijl zijn pootjes zijn vader gemakkelijk bij hielden. 'Ik ben helemaal niet opgemerkt door een patrouille. Denk je dan dat ik nog zou kunnen ontsnappen?' vroeg hij. 'Ik ben naar het kamp gegaan, maar Tallstar heeft me door de krijger die jouw heeft aangevallen teruggestuurd naar de grens, zodat ik terug naar jullie kon gaan,' vertelde Snakekit. Hij keek naar zijn vader, scherp lettend op diens reactie. 'Ik snap dat je boos bent,' zei hij toen. Maar toch voelde zijn pootjes niet meer als lood aan. Ook viel er een gehele last van zijn schouders af. Als zijn vader nu ook nog boos ging reageren, dan was hij nergens meer. Dan had hij beter kunnen hopen dat Tallstar hem bij WindClan had gehouden. Hij keek naar Scytheshade en vroeg zich sterk af wat die dacht.

'Ik heb gelogen over wat ik zei van WindClan,' begon Snakekit, terwijl zijn pootjes zijn vader gemakkelijk bij hielden. 'Ik ben helemaal niet opgemerkt door een patrouille. Denk je dan dat ik nog zou kunnen ontsnappen?' vroeg hij. 'Ik ben naar het kamp gegaan, maar Tallstar heeft me door de krijger die jouw heeft aangevallen teruggestuurd naar de grens, zodat ik terug naar jullie kon gaan,' vertelde Snakekit.'Ik snap dat je boos bent,' Scytheshade keek naar Snakekit en sprak "Het lot heeft het zou gedaan, Snakekit, ik heb haat aan de windclan maar ik denk dat Tallstar snapte wat het zou zijn voor ouders om zoiets te voelen als een verloren kit. Ik ben niet heel boos, je vertelt het me tenminste. Kijk wat het lot bepaalt gaat gebeuren en nu heeft het gezorgd dat je terug kwam. Ik ben niet boos op zijn minst, ik ben blij dat je terugkwam." zei Scytheshade eerlijk. Hij had nu een sprankje vertrouwen in Tallstar, hij moest wel wijs zijn, alleen als hij hem in gevecht zou zien, zou hij geen genade tonen. Hij keek naar Snakekit en gaf die een kopje. "Ik ben te blij dat jij terug kwam, eerst ging je weg wat mij brak. Toen het verraad van Evileye en hoeveel wonden zij en Shadowfur mij toe hadden gebracht, toen kwam jij terug. Jij was het lichtpunt op een duister pad. Ik ben gewoon ongelooflijk blij dat je terug kwam." Scytheshade gaf Snakekit nog een kopje en snoof toen, de geur van prooi, het was niet ver weg. Alleen hij wou nu even zijn bij Snakekit, zijn zoon. Zijn lichtpunt na zijn langdurige lijden.

Snakekit keek naar de grond, maar stond nog altijd klaar om zijn vaders woede te voelen. Dat gebeurde echter niet, waardoor Snakekit een beetje verbaasd luisterde naar zijn vaders woorden. Een verloren traan ging over zijn wang, maar hij gaf zijn vader een kopje. Hij miste Evileye ontzettend. 'Dankje pa,' zei hij uit de grond van zijn hart. Hij keek toen een beetje treurig naar de grond. 'Ik voel me wel erg rot dat Evileye weg is. Dat breekt mijn hart op sommige plaatsen,' zei hij, terwijl hij een beetje verdrietig naar de grond keek. Gelukkig was zijn vader niet heel boos op hem. Dat was het belangrijkste. Maar hij had nooit achter Evileye gezocht dat die de Clan zou verraden vanwege Shadowfur. Snakekit's haat tegenover Shadowfur werd alsmaar groter. Nu had zij ook nog Evileye van hem afgepakt! Snakekit's oren gingen plat tegen zijn kopje. 'Ik mis haar, pap,' zei hij, terwijl hij treurig naar zijn vader keek. Hopelijk begreep zijn vader het. Hij drukte zijn kleine flank tegen die van zijn vader aan. Hij gaf zijn vader een kopje en probeerde op die zijn rug te klimmen. Hij schoot in de lach toen hij er weer van afgleed. Hij wou even van alle verantwoordelijkheden af en gewoon even gek doen met zijn vader. Dat was al weer zolang geleden. Hij wou vieren dat zijn vader hem nu voor de volle honderd procent vertrouwde en accepteerde.

Scytheshade begreep dat Snakekit haar mistte en zei "Je mag haar missen, alleen denk na, als je haar tegenkomt luister niet naar haar, doe niet wat ze vraagt, luister nimmer naar haar. Ze had bijna mij, Raindrop en Aqualight vermoord als ze sterker was geweest." Hij gaf Snakekit een kopje en die gaf er een terug en probeerde op zijn rug te klimmen. Snakekit gleed ervan af en lachte. Scytheshade lachte ook en bukte wat en keek snel om zich heen alsof hij bang was voor Snakekit. Hij ging plat liggen en stak zijn tong uit alsof hij knock out was geslagen. "Twiet, Twiet, Twiet" zei Scytheshade alsof hij allemaal vogeltjes zag. Hij sloeg naar de onzichtbare vogeltjes en duwde toen zijn poot in de zij van Snakekit zonder zijn nagels, hij begon hem speels te porren en lachte. De vogels floten, de dieren leefden in het woud, het was dus goed. Dit was een fijne dag, een moment tussen vader en zoon. Scytheshade was zo blij dat Snakekit zijn zoon, teruggekomen was.

Snakekit schoot in de lach. 'Pap, er zijn vogeltjes aanwezig! Recht boven je hoofd!' zei hij melig, even alle fouten vergetend. Alle zonden die hij had vergetend. Hij keek lachend naar zijn vader en voelde de porren in zijn zij. Hij schoot in de lach en begon zijn vader terug te porren. Hij klom deze keer wel goed op zijn vaders rug en legde zich neer. 'Cool! Mijn nieuwe slaapplaats,' zei hij plagend en hij stak zijn tong uit. Zijn oortjes gingen plat, terwijl hij Scytheshade allemaal kopjes gaf. Hij vond het ontzettend fijn om zo om te gaan met zijn vader. Even zonder zijn broertjes en zusjes en even zonder zijn moeder. Gewoon alleen Scytheshade en hij. Hij liet zijn pootje naar zijn vaders wang gaan en begon hem daar te wrijven. Hij snorde en zijn staartje ging zachtjes heen en weer. Gelukkig had zijn vader hem nu geaccepteerd. Hij was lief en zacht, niet kwaad en evil. Hij keek naar zijn vader en snorde zachtjes. Hij liet zijn pootje nogmaals over het oortje van zijn vader gaan.

Toen Snakekit begon met kriebelen bij zijn wang moest hij heel hard lachen, hij kon daar niet tegen. "Zolang je maar niet gaat snurken bij je nieuwe slaapplaats." Zijn staart vloog alle kanten op en Scytheshade moest lachen. "Kijk uit storm." en hij begon te schudden, zeker wetend dat Snakekit niet kan vallen. Hij bleef lachen en zei na even "Snakekit, ik wil je nog even iets zeggen. namelijk, hebbes!!!" Hij pakte de staart van Snakekit vast en trok er zachtjes aan zodat het geen pijn deed. Scytheshade vond het leuk even rustig spelen met Snakekit, hij had al 2 manen gehad over 4 manen zou hij een mentor krijgen en dan zou Scytheshade amper met hem omgaan, zo was het nou eenmaal, een mentor was als een tweede vader, daarom was het balen dat hij eerst Angelos had en toen Blacksky, beide wil hij graag een lesje leren, alleen Angelos wou hij vermoorden. "Wie zou je willen als mentor, op Evileye na, ze had me verteld dat jij haar apprentice wou worden later." Zei Scytheshade en hij keek naar Snakekit. Dit wou Scytheshade weten, diep van binnen hoopte hij dat Snakekit iemand als Aqualight, Raindrop, Purplestorm, Blackclaw of Brokenstar krijgt, niet iemand zoals Evileye was of Blacksky. Hij wou een goed leven voor zijn kittens.

Snakekit glimlachte toen er met zijn staart gespeeld werd, maar luisterde aandachtig naar zijn vaders vraag. 'Mijn eerste voorkeur is dan jou of mama,' zei hij. Toen dacht hij aan de poes die bij hun gestaan had. Die leek hem ook wel aardig. 'Of die lapjespoes die bij onze geboorte stond. Die met die groene ogen. Die leek me ook wel aardig en een goede vriendin van jou,' zei Snakekit, terwijl hij zijn staart rond die van Scythehade strengelde en ermee speelde. Hij trok zachtjes aan diens staart met zijn staart, terwijl hij snorde en daarna naar zijn vader keek, afwachtend voor het antwoord. Hij keek blij naar zijn vader. Hij had eerst zo graag Evileye als mentor willen hebben. Maar naarmate er meer slecht dan goed over Evileye gesproken werd, begon Snakekit daar langzaam van af te geraken. Hij wou ook graag dat ze de goede kant had gekozen, maar ze had helaas de slechte kans gekozen. Toch brak het diep vanbinnen nog altijd zijn hart bij het idee dat Evileye hem nooit kunstjes zou leren of nooit gek zou kunnen doen in zijn buurt. Ze zou altijd op een soort moordtocht zijn. Misschien had ze haar zinnen wel op hem of op zijn vader gezet. Dan moest, wat ook zijn hart brak, hij zich tegen Evileye keren. Hij wou zijn Clan dienen en niet verraden, zoals Evileye had gedaan.

'Mijn eerste voorkeur is dan jou of mama,' zei hij. 'Of die lapjespoes die bij onze geboorte stond. Die met die groene ogen. Die leek me ook wel aardig en een goede vriendin van jou,' zei Snakekit. "Dat is Aqualight, zij was aangevallen door Shadowfur en Evileye. Ze is aardig hoor en slim. Alleen het zou vast niet toegelaten worden dat ik of Purplestorm je mentor word dat vind Brokenstar vast nooit goed, soms is hij te streng maar dat doet hij uit noodzaak voor de clan." Hij gaf Snakekit nog een kopje. "Snakekit, ik ben blij dat je zo bent hoe je nu bent. Ik wil geen leger van kittens die op mij lijken, ik ben blij jij lijkt meer op Purplestorm, daarom ben ik zo blij en om te zien hoe ik had kunnen zijn zonder mijn vader. Dat geeft me een goed gevoel weten dat jij gelukkig bent." Hij keek naar Snakekit en stond stil "Wil je wat jagen, kan je dat al? Ik denk niet dat jij en je zusjes en broertje de hele dag in de Nursery stil zitten" Hij lachtte vriendelijk, dat zou hij in ieder geval nooit doen, dat deed hij ook niet. Altijd sloop hij stiekem weg of ging met een ander mee.

Snakekit keek naar zijn vader, luisterde naar diens woorden en drukte zijn kopje tegen Scytheshade's flank. 'Altijd hoop blijven hebben pa!' snorde hij, terwijl hij zijn staartje langs zijn vaders vacht lief afgaan. Toen zijn vader vroeg voor de jacht, knikte hij en ging hij in een soort sluiphouding, zoals hij zijn broertje Shadekit had zien doen. 'Ik wil wel proberen pa! Doe ik het zo goed?' vroeg hij, terwijl hij zijn poten zachtjes over de grond liet gaan. Precies zoals hij had gedaan toen hij Darkkit moest redden. Hij vertelde maar niet dat Darkkit op het ijs was gegaan en dat hij vandaar dus al wist hoe hij zijn gewicht al moest verdelen. Dan zou Darkkit straf krijgen, iets wat hij absoluut niet wou. Ze was dan wel een wees, maar ze was aardig tegen hem en dat accepteerde Snakekit enorm. Trouwens, zou Darkkit hem verlinken als hij iets strafbaars had gedaan? Hij kon het zich niet goed voorstellen. Ze was misschien vier of drie weken oud. Misschien begreep ze de term 'Code' nog niet zo goed. In ieder geval ging Snakekit haar behoeden voor straf. Hij moest dan wel verantwoordelijk zijn en zijn stiefzusje beschermen, hij zou haar nooit verraden tegenover zijn ouders. Hij keek naar zijn vader, schudde zijn kopje en ging door met de gewichtverdeling. Hij snorde en keek zijn vader aan. Wat zou die nu wel niet denken van zijn zoon?

'Ik wil wel proberen pa! Doe ik het zo goed?' vroeg Snakekit, Scytheshade keek en schudde dat het goed was. "Daar bij die struiken zit iets, vang het maar. Ik weet dat je het wel kan." Scytheshade sloop ook maar bleef een stuk achter Snakekit. Hij wou hem niet verstoren, Snakekit kon nu proberen prooi te vangen. Hij keek naar Snakekit, die deed het wel goed. Dit deed hem denken aan toen hij voor het eerste keer ging jagen. Maar dat was niet belangrijk nu ging het om Snakekit. Scytheshade rook de geur van prooi ook al zag hij de prooi niet, hij wist dat hij heerlijk zou smaken. "Ga maar, ik ben vlak achter je Snakekit" Fluisterde Scytheshade zacht naar Snakekit. Hij keek even om hun heen en zag niemand, gelukkig want straks kreeg hij problemen. Dat zou hem niet uitmaken, dit was gewoon een tochtje tussen vader en zoon, onschuldig, leuk en plezierig. Scytheshade sloop een beetje verder en wachtte totdat Snakekit iets zou doen. Scytheshade wist dat hij rustig moest wachten, geduld was nodig bij de eerste paar keer, daarna kon het wat sneller.

Snakekit keek naar zijn vader en knikte. Hij sloop zachtjes richting de struiken, waarna hij Scytheshade's stem nogmaals hoorde. Hij vond het fijn dat zijn vader vertrouwen in hem had. Hij sloop verder en zag daar een muis zitten. Dat had zijn vader goed geroken en gehoord! Zijn zintuigen zouden het nooit opgevangen hebben. De muis zat op een zaad te knabbelen en had hem nauwelijks in de gaten. Snakekit boog zich een beetje, spande zijn spieren en sprong vervolgens op de muis. Hij liet zijn scherpe tanden meteen glijden naar het vel van de muis en voelde de muis slapper worden. Maar het was nog niet helemaal dood. Trots keek Snakekit naar de muis, die verwoede pogingen deed om te ontsnappen. Snakekit patste met zijn klauw tegen het muisje en zette zijn nagels in het vel. 'Dood jij!' zei hij. De muis bewoog nu helemaal niet meer en Snakekit kon ervan uit gaan dat het beestje dood was. Hij legde het voor zijn vader neer en keek hem trots aan. Het muisje leek wel nog een beetje te bewegen, maar Snakekit's blik was volledig geïntrigeerd op zijn vaders reactie. Zijn staartje sloeg zachtjes heen en weer. 'Heb ik het goed gedaan?' vroeg hij zijn vader.

- Yayz! 100ste post met Snakekit Razz

-

'Heb ik het goed gedaan?' vroeg' Snakekit nadat hij de muis had vermoord. De muis had nog stuiptrekken, hij was zo goed als dood. Scytheshade keek naar zijn zoon, Snakekit die hem met zijn staart schuddend aankeek. "Snakekit..." begon hij. "Je hebt het geweldig gedaan, ik ben trots op je, het ging heel erg goed. Kom eens hier." Zei Scytheshade en gaf Snakekit een reeks kopjes, hij was hartstikke trots op zijn zoontje, zijn eerste prooi. "Wil je nog verder jagen Snakekit? Of we kunnen deze muis meenemen naar de nursery, dan kan je hem aan Purplestorm laten zien, die zou graag je eerste prooi willen zien die zou heel erg trots op je zijn." Hij gaf Snakekit nog een kopje en knikte goedkeurend en trots naar de muis "Het is een mooie die je hebt gevangen, goed gedaan. Je bent een goede jager en zal later een goede krijger worden." Hij glimlachte vriendelijk en was heel erg blij voor Snakekit.

(honderdste post en eerste prooi XD GRATZ)

Snakekit genoot van zijn vader, maar schudde zijn kopje bij Scytheshade's voorstel. 'Nee, pap. Dit zijn een van de zeldzame momenten die we samen hebben. Ik wil die samen met jou spenderen. We laten de prooi straks wel zien aan mama,' zei hij, terwijl hij zijn vader een kopje teruggaf, natuurlijk veels te weinig voor de kopjes die hij allemaal gekregen had, maar misschien genoeg om zijn vader blij te maken. Hij keek naar zijn prooi en snorde. Zijn eerste prooi! Hij was blij dat zijn vader blij voor hem was. 'Dankje pa. Jij bent al een goede krijger en een fantastische vader. Ik ben blij dat ik teruggekeerd ben,' zei Snakekit en hij snorde. Hij legde toen zijn kopje tegen de borstkas van zijn vader aan en snorde zachtjes. Hij zette zijn pootje tegen zijn vaders borstkas en gaf hem nog een aantal kopjes. De dode muis werd half geplet tussen hem en Scytheshade, maar dat kon Snakekit niet schelen.

Snakekit schudde zijn kopje 'Nee, pap. Dit zijn een van de zeldzame momenten die we samen hebben. Ik wil die samen met jou spenderen. We laten de prooi straks wel zien aan mama,' zei hij. 'Dankje pa. Jij bent al een goede krijger en een fantastische vader. Ik ben blij dat ik teruggekeerd ben,' zei Snakekit nadat hij een kopje had gegeven. Snakekit drukte zich tegen Scytheshade aan en gaf een paar kopjes. Diep in Scytheshade brak een steenklomp en daarbinnen zat een rode orgaan die om de seconden bonkte. Een kleine steenlaag zat nog om zijn hart, maar het grootste gedeelte was gesmolten vanaf het moment dat Snakekit hem een een soort van omhelzing gaf. Het eerste gedeelte was gesmolten door Purplestorm het tweede gedeelte door Snakekit er zat nu nog een harde laag om zijn hard heen. Scytheshade keek naar Snakekit en gaf hem ook enkele kopjes terug en zei "Ik ben trots op je, ik ben blij dat je nog bij de clan bent en je moeder en ik zullen er altijd voor je zijn" Hij zweeg en gaf Snakekit nogmaals een kopje.

Snakekit snorde om zijn vaders woorden. Zijn hart leek voor het eerst in zijn leven wel weer een teken van liefde te vertonen voor zijn familie. Lang had die in de duisternis geleefd, vooral omdat Snakekit altijd in zijn gedachten had gehouden dat hij een verkeerd geboren zoon was. Hij negeerde dit keer dat gevoel helemaal, wat zijn hart sneller liet bonzen. Hij keek naar zijn vader en snorde. Gewoon deze keer is geen spanning, Clanzaken of fouten die ze in hun leven hadden gemaakt. Want Snakekit wist zeker dat zijn vader ook fouten had gemaakt die hij liever wou vergeten. Snakekit probeerde zich alles terug te herinneren wat zijn vader ooit over Clanleden had vertelt. Purplestorm leek alles te zijn voor hem. Aqualight was een goede vriendin van hem en een slimme poes en Raindrop leek lief te zijn. Hij keek naar zijn vader en snorde zachtjes. 'Pap, aan wie in de Clan heb je eigenlijk een hekel?' vroeg hij zich toen af en had die vraag ook nog is hardop tegen zijn vader gesteld, wat zijn vader hopelijk voor hem niet erg vond. Snakekit was wel is benieuwd naar wie zijn vader echt de dood zou willen sturen.

'Pap, aan wie in de Clan heb je eigenlijk een hekel?' vroeg Snakekit. Scytheshade twijfelde en begon met vertellen. "Er is iemand die ik haat en die zou ik willen vermoorden, alleen dan word ik verbannen. Dit is het verhaal, toen ik nog een apprentice was had ik Blacknight gepest dat haar vriendje zelfmoord had gepleegd om van haar af te komen. Alleen enkele dagen daarna was ik dodelijk vergiftigd door een slang, die dag wou Blacknight mij vergiftigen door doods bessen te geven. Ik had mazzel en ze kon ze niet geven. Alleen toen ik beter was vond ik het zielig haar aan te geven aan Brokenstar, ze had al heel veel verloren en als ze dan haar clan leven verloor had ze niks meer. Maar nog steeds kan ik haar nek breken uit woede, haar broer Blacksky was mijn mentor, hij was een zeurende idioot. Hij liet me zijn klusjes opknappen en daar werd ik spuug ziek van. Hun 2 vind ik totaal niet aardig om rustig te vertellen. Maar dus als Blacknight´s plan was gelukt hadden wij hier niet gestaan, dan was ik dood en jij nooit geboren net als Viperkit en Shadekit." Scytheshade keek naar Snakekit. "Blacksky´s kittens zijn ook niet helemaal 100% kijk maar, Wrenkit is zielig en gepest, Naugtykit is stout maar niet gemeen en niet aardig en Graykit word geen aandacht gegeven of bijna niks, Blacksky doet niks en Raindrop alles, ze is moeder, deputy en mentor, Zij heeft het heel zwaar en Blacksky die doet amper wat. Dit klinkt heel gemeen, dat weet ik alleen ik heb medelijden met hun." Hij keek naar Snakekit en verwachtte of woede of verontwaardiging of Snakekit zou boos worden op hem.