Alec was al een tijdje opzoek naar een mooie, passende, halsband. Dat was nog best een lastige klus voor hem, hij was nog lang niet volgroeid en zijn spieren waren nog niet klaar voor een confrontatie met een volwassen hond. De halsband van zo'n reus van een hond zou hem toch niet passen, zijn buik zou daar nog te smal voor zijn. Daarom zocht hij naar een pup, heel misschien waren hun halsbanden wel goed voor hem en zou hij niet meteen een kop kleiner zijn omdat het zo zwaar was. Alec sloop onder een hegje door en zag daar zijn slachtoffer dat hij al een tijd in de gaten hield. Zijn band was uitrekbaar en dzt was gunstig. De kleuren vond hij ook erg mooi, ze zouden goed bij hem passen. Zichzelf groot makend met zijn oren plat en vacht overeind begon hij te blazen en te janken. De pup leek nogal te schrikken, gelukkig was het een kleine mopshond dus niet eens zo'n erg gevaar. Maar zelfs lelijke mormels als deze hadden tanden en klauwen. 'Geef op die halsband of je bent voor het leven verminkt.' Siste hij kwaadaardig naar de pup die begon te sidderen. Ondanks de angst van dit beestje schudde hij heftig van nee. 'Hij heeft me deze halsband gegeven ik geef hem niet zomaar weg aan een stomme haarbal.' Sputterde de pup verontwaardigd en wat beledigd. Hij zuchtte en rolde met zijn ogen, fijn de pup ging moeilijk doen. 'Ik gaf je een kans en nu ben je van mij!' Met die woorden sprong hij op de pup af.
- Sorry wat kort, wie wil?-