just hunting {Goldenmoon}

Langzaam rekte zich uit. Haar vacht was wat dik opgezet. Gisteren had het zo veel geregend en nou ja haar vacht was doorweekt geweest. Maar na een zware dag vol jagen had ze geen zin meer gehad om haar vacht uit te wassen. Nu moest ze daar de prijs van betalen. Dus haar vacht stond dik. Vroeger zou ze er mee gelachen hebben. Nu vond ze het wat minder leuk. Ze zou later wel haar vacht weer goed leggen. Ze stapte het hol uit en liep recht af op de plek waar het verse prooi lag. Veel lag er niet meer. Dus vandaag zou het weer een dag jagen worden. Niet dat ze dat niet leuk vond. Jagen deed ze graag en natuurlijk deed ze het veel. Maar af en toe eens iets anders doen was natuurlijk ook altijd gezellig. Ze nam een kleine muis en slokte het snel op. Veel katten waren er niet op de open plek. De katten die er waren begroete haar vriendelijk terwijl ze richting de ingang van het kamp liep. Op haar beurt begroete ze de katten terug met een knikje. Vanaf dat ze uit het kamp was begon ze te lopen zonder echt te weten waar ze naartoe ging. Het was droog en het leek er niet op dat er regen zou vallen vandaag. Wel dat was beter ook; het was veel leuker wanneer het droog was. ‘ook veel beter voor de vacht’ dacht ze met een lachje. Na een tijdje liep ze langzamer. Waarna ze langzaam tot stilstand kwam en ging zitten. Even nam ze de omgeving op het leek er op dat het rustig was. De geur van prooi vulde haar neusgaten. Het zou een goede dag zijn om te jagen. Dat wist ze zeker. Maar eerst moest ze maar haar vacht weer een beetje goed leggen. Zachtjes begon ze zich zelf te kuisen. Zodat haar vacht na een tijdje weer glad en blinkend was. Een zucht kwam uit haar mond toen ze aan heer staart begon. Haar groene ogen hielden de omgeving goed in de gaten. Je kon nooit weten dat ze een prooi spotte. Toen ze klaar was bleef ze nog even zitten. Haar staart over haar poten. Alleen het puntje bewoog een Betje. Ze was veel geruster dan normaal en dat was al veel. Haar aandacht werd afgeleid naar het geluid van een vriendelijke stem die haar toe sprak. “Hoe gaat het?” Ze draaide haar blik naar de kater. Ze moest even denken in haar gedachten. Maar binnen een fractie van een seconden wist ze wie ze voor zich had. Gleampool. Ze knikte even als begroeting voor ze sprak. ”Goed, het is een prachtige dag.” zei ze vriendelijk. ”Hoe gaat het met jou Gleampool?” vroeg ze daarna. Het was leuk om weer eens te kunnen spreken met een clan genoot. De laatste dagen waren zo druk geweest. Dus veel tijd om praatjes te maken had ze niet gehad. Ze bleef hem aankijken terwijl ze wachte op een reactie.

“ja voor dit seizoen eigenlijk wel.” Zachtjes knikte. Hij had helemaal gelijk en dat het zo’n mooie dag was. Maakte elke kat veel vriendelijker dan een slechte dag. Zelf had ze vaak de neiging om te grauwen naar elke kat die ze tegen kwam als het een slechte dag was. Niet dat ze niet hield van de regen. Neen ze was juist dol op de regen. Maar op zo’n slechte dag kon ze vaak wel eens slecht gezind worden zonder ze er echt op lette. Voor als de sneeuw was gevallen. Ook al was het woud prachtig op zijn beurt. Ze hield niet zo van de sneeuw en werd er dus slecht gezind van. Geen wonder dat ze in die dagen altijd wel wat grauwde. Ook al probeerde ze er wel wat op te letten. “Ik vind vandaag een super dag!” Ze glimlachte naar de kater. ”Dat is het zeker.” Ze rekte zich even uit. Waarna ze zich weer naar hem richtte. Om te luisteren naar zijn volgende woorden. "Voornamelijk om dat ik voor de verandering eens niet volhang met modder", Goldenmoon moest lachen om die zin. Wel ja door de regen was de grond zacht en inderdaad sommige plekken lagen vol met modder. Ze had sommige katten gezien die helemaal besmeurt waren geweest. Ze zag de blik van Gleampool. Het was duidelijk dat hij toch een beetje trots was op zich zelf. ”ja de modder is soms wel een probleem.” Zei ze als reactie. Ook al moest ze toegeven dat het soms ook leuk kon zijn. Zelf speelde ze er nog altijd wel graag in. Net toen dat ze een kitten was. Soms kwam er ook prooi in vast te zitten. Dus die waren makkelijker te vangen en een gemakkelijke vangst was ook altijd wel welkom. Even liet ze haar blik weg glijden naar de zon. Het was een prachtig zicht. ”ben je op jacht?” vroeg ze toen aan Gleampool. Om het gesprek verder te zetten. Ze kon natuurlijk niet zeker weten of hij aan het jagen was. Maar ze had zo een gevoel dat je ook niet zo veel andere dingen kon doen. Dus zonder op antwoord te wachten vervolgde ze de vraag. ”Al iets gevangen?” Zelf was ze van plan om wat te gaan jagen. Om de hoop verse prooi weer wat te laten stijgen. Trouwens wat beweging zou haar goed doen. Misschien konden ze samen jagen.

"Ja, ik ben al heel de dag bezig" hoorde de vriendelijke woorden van de kater. Zijzelf was niet op jacht. Toch nog niet. Maar ze was wel van plan om op jacht te gaan. Maar eerst had ze zich zelf gewassen. Zodat haar vacht weer glad was en niet meer dik stond van de regen. Want daar had ze wel een hekel aan. Meestal waste ze zich zelf meteen. Maar gisteren was ze gewoon te lui en te moe geweest en was gaan, slapen met een natte vacht. Misschien was dat wel een beetje ongemakkelijk geweest. Maar door de vermoeidheid was ze snel genoeg in slaap gevallen. Op haar tweede vraag antwoordde hij weer even vriendelijk. "Ja, ik ben best goed in jagen, dus het was niet zo moeilijk om veel te vangen" Hij lachte en ze lachte terug. Wel met zo’n mooie dag kon ze zich goed voorstellen dat het niet moeilijk was om veel te vangen. De prooi vond het ook wel leuker als het mooi weer was. In de regen was het al niet leuk om te jagen. Alleen af en toe een muisje. Maar de meeste vogels verscholen zich die dagen in de bomen. De eekhorens ook. Gelukkig maar. Wat had ze toch een hekel aan die beesten. Neen veel te veel haar, dat was de enigste prooi die ze soms expres liet ontsnappen. Tenminste als er niemand bij was. Maar dat was haar klein geheimpje. "En, was jij op jacht?", Ze schudde haar hoofd. En keek hem vriendelijk aan met haar groene ogen. ”Neen maar ik was van plan om te gaan jagen.” Sprak ze rustig. ”Ik weet dat het al laat is. Maar ik jaag het liefst in de avond en ’s nachts.” Gaf ze ter informatie voor hij daarover vragen ging stellen. De meeste joegen overdag. Zij ook wel. Maar als ze kon dan ging ze in de avond en een deel van de nacht. Niemand had daar ooit iets over te zeggen gehad en nu moesten ze ook niet beginnen. ”Was je op weg naar het kamp?” Vroeg ze rustig aan de kater. ”Anders heb je misschien zin om samen wat te jagen?” Nodigde ze hem vriendelijk uit. Want alleen was maar alleen. Gezelschap was altijd leuk. Zeker in de jacht. Dan wist je dat je niet alleen was en kon je zo veel meer vangen. Ze keek hem hoop -verwachtingsvol aan.