[SPT - Whitepaw] Moonlight, will shining on our pelt tonight

_{De sterren glitterde in de ogen van de jonge kater. Er hing geen enkel wolkje in de lucht. Hij lag bij de ingang van het apprentice hol, liggend met zijn poten over zich gevouwen en zijn hoofd wakend in de lucht. Ze ogen volgde elke beweging en zijn oren stonden bij elk geluid spits. Het was kortgeleden dat de BloodClan het kamp van de ShadowClan was binnengedrongen, een plan van Rushspirit. Dat was hun vorige 'leader' maar veel katten waren tegen hem. Daarom huurde hij de BloodClan in. De kater zou meteen meevechten als ze opnieuw kwamen opdagen. De zon was nu geheel beneden en iedereen lag al in zijn nest. Behalve hij, maar hij hield graag de waak in het apprentices den. De kater gromde even en sloot even zijn ogen. De wind blies hem bijna van zijn plaats, en hij was best wel moe. Hij draaide zich om en keek of er nog iemand wakker was.}

_{Zuchtend draaide de poes zich nog eens om. Ze probeerde ondertussen al zeker een uur in slaap te vallen maar het lukte niet, ze was niet moe. Dus besloot de poes om maar even naar buiten te gaan en naar de sterren te gaan kijken. Met een zachte zucht hief de witte poes zich op, rekte zich uit en liep richting de uitgang van de apprentices den. Ze lette er extra goed op om op niemands staart te stappen en dat was niet moeilijk met haar soepele bouw. Maar tot haar verassing zag ze een wakkere apprentice bij de in en uitgang van de den. Rustig knikte de poes naar de andere apprentice als begroeting omdat ze niets wou zeggen om niemand te wekken. Vervolgens liep ze naar buiten en ging ze niet ver van de apprentices den zitten. De maan scheen op haar vacht wat haar bijna zilver liet lijken en waardoor ze er prachtig uit zag maar daar besteedde de poes geen aandacht aan. Haar ogen waren op de sterrenhemel boven zich gevestigd, zilverpelt.}

_{Hij keek rond en stond op. De geur van de apprentices vlogen in zijn neus en hij genoot van de mooie nachtgeluiden. Toch bleef zijn staalharde blik op de ingang gericht. Hij hoorde iets achter zich en keek rustig om, een apprentice die hij herkende als Whitepaw was wakker geworden en knikte naar hem als begroeting. Ze wandelde naar buiten en ging op een afstand zitten. "Hallo, Whitepaw." miauwde hij zachtjes en hij keek haar aan. Ineens klaarde zijn slaperige blik op en had hij een geweldig idee. Eerst maar eens gewoon praten. De vacht van de poes glom prachtig, net fluweel. Ze keek naar de silverpelt, waar vele katten rustte van hun zwarte warriorleven. Ook zijn mentor, Nettlespike. Hij respecteerde de silverpelt, voor alle leden. "Hoe gaat het?" besloot hij te vragen en hij keek nog steeds naar haar pels.}

_{ik-vorm^-^

Ik zag duizenden fonkelende lichten boven me schijnen. Daar ergens waren mijn ouders, mijn zussen en broers, daar ergens was mijn thuis. Bij mijn familie, in een andere wereld. Maar dit was mijn thuis voor nu, of het zo nou voelde of niet. Soms wenste ik het anders maar iedereen heeft zijn eigen avonturen, zijn eigen weg in het leven en die van mij was zonder mijn familie. Natuurlijk had ik hier vrienden enzo maar toch bleef het anders. Ineens wekte een stem me uit mijn gedachten. "Hallo, Whitepaw." Ik draaide mijn witte kop in de richting van het geluid om een kater mijn kant op te zien komen. "Hoe gaat het?" Vervolgde de kater die ik herkende als Bulletpaw. Ik vond de kater niet lelijk, maar toch was ik niet onder de indruk, dat was ik nooit. Pas als ik een kater beter ken kon ik onder de indruk zijn. "Het gaat wel, en met jou?" Vroeg ik met mijn zoete stem, of dat werd er toch gezegd. Heel vaak kreeg ik van die 'complimenten' zoals, wat heb je en zoete stem of wat zie je r mooi uit. Natuurlijk vind ik dat leuk maar toch, geen één kat kan origineel zijn. Dat is nog iets wat ik minder vind aan ene kater. Ze beginnen bijna altijd met complimenten, nooit doen ze normaal. En dan ben ik altijd zo 'breekbaar' omdat ik een poes ben en mijn vacht genoeg verzorg zodat het mooi blijft. Weer keek ik op naar de fonkelende sterren die zilverpelt werden genoemd.}

You loved me and I froze in time.

De silverpelt glinsterde prachtig. De jonge kater glimlachte bij de gedachte aan zijn voormalige mentor. Duizende sterren lieten zijn witte vacht glimmen. Zijn ouders hadden zich bij de StarClan gevoegd, de kater wist dat hij ook ooit bij de StarClan zou komen. De kater hoorde ineens een stem die hem deed opkijken. "Het gaat wel, en met jou?" zei de poes, nadat hij haar had gevraagd hoe het ging. Hij hoorde een zoete klank in haar stem, maar hij reageerde er verder niet op. "Met mij gaat het ook prima dezer dagen." zei hij met een zware toon in zijn stem, die hij al op vroege leeftijd had gekregen. De kater keek naar de poes en zijn ogen, die eerst kil zoals altijd stonden, verzachtte een beetje. "Heb jij al een mentor? Shrewleap-Eehm star, zal binnenkort wel een ceremonie houden." Hij was nog niet gewend aan de naam Shrewstar, hij had Rushspirit ook nooit Rushstar genoemd. Het bleek hem dus ook niet waardig te zijn, want toen hij stierf zag je dat hij geen enkel leven had ontvangen. De ogen van de kater klaarde op. "Wie denk jij dat de deputy wordt?" vroeg hij en hij dacht zelf na. Timesong, Frostlake, Innerghost, Secretsong. Ze hadden allemaal meegevochten tegen Rushspirit, hun geloofde niet in hun 'leader.' De kater eigenlijk ook niet. Hij hield zich bij de eerste ceremonie niet eens aan de Warrior Code. De kater schudde zijn hoofd. Het idee dat hem eerder was binnen geschoten liet zijn blik nog meet opklaren. Hj ging het later de avond wel voorstellen.