This needs to be put aside or ended. [WOLFTAIL]

Terug in het kamp, maar in een andere Den. Het voelde thuis, maar ook weer zo verschrikkelijk anders. Gelukkig kon ze nu nog even in de Nursery verblijven, waar alles nog even normaal aanvoelde, maar snel zou dit veranderen. De kittens zouden hun 6de Moon snel naderen en dan was ze verplicht naar de Den te vertrekken die bovenaan het kamp stond. De zwart witte poes slikte en om voor afleiding te zorgen keek ze naar haar kittens. Ja, deze schatjes moesten opgroeien met het idee dat hun moeder een Clanleader was, en hun vader een.. Nee. Wolftail was gewoon een verrader, tegenover haar én de Clan. Shrewstar stond even op, wetend dat de kittens onderhand wel wat voor zichzelf konden zorgen en verliet de Nursery. Met een snelle pas liep ze naar de Warrior's Den, hopende dat de Warrior zich daar bevond. Het was nog aardig vroeg, dus was er een grote kans dat de tabby kater nog in de Den was. "Wolftail," Zei ze met een wat neutrale stem en duwde haar kop wat meer door de ingang van de Den. "Kan ik je net buiten het kamp spreken? En geloof me, als je niet komt, kom ik gewoon deze Den in en ga ik mijn verhaal gewoon hier doen." Hopelijk wist hij nog wel dat Shrew zou koppig zou zijn. Vervolgens deed ze een paar passen achteruit en wachtte tot de kater hopelijk uit de Den zou komen.

De kater verscheen uit de Den, maar zijn blik was haar blijkbaar niet waardig, want de tabby weigerde zijn blik op haar te richten. De Clanleader rechtte haar borst wat en toen ze opmerkte dat hij naar de kampuitgang begon te lopen, zette ze een wat snellere pas in. Ze wist hem net bij de ingang in te halen en versperde zijn pad. "Serieus, ik heb geen zin in spelletjes nu." Zei ze met een wat strengere toon en versmalde haar blik. Was hij dan zo erg veranderd alleen omdat ze wat dikkere vriendjes was geworden met Timesong? En hij en Foxstream dan? Was dit niet gewoon precies hetzelfde? "Dus wil je hier in het kamp spreken of erbuiten, jouw keuze." Zei ze en veranderde haar versmalde neutrale blik in een wat zachtere. Toch stond de herinnering nog op haar netvlies gebrand dat de kater zich op zijn eigen Clangenoot had gestort. Nee, dat kon ze niet zomaar even vergeten.

"Het is niet omdat je je nu voordoet als Clanleader dat je me als een kitten moet rondbevelen." Voordoen? Ha, hij mocht in zijn kleien fantasiewereldje leven, maar nu hij haar vriendelijkheid niet eens wilde accepteren, zou ze het ook niet meer op hem gebruiken. "Oh, dus de zo machtige leader laat mij kiezen? Wat 'n wonder." Hij koos ervoor om het kamp te verlaten, na eerst een wat vurige blik op haar te werpen. Maar de zwart witte poes keek hem weer neutraal aan. Sinds hij zo vreemd had gedaan verbaasde niets haar meer. "Als je een speech gaat geven over dat ik de Clan heb verraden, ga je gang maar. Ik kan niet beloven dat ik naar je woorden zal luisteren, ze doen me niks. Ik weet dat ik de Clan niet heb verraden." Ze haalde haar schouders op toen ze tot stilstand waren gekomen. "Ik was het niet eens van plan," Zei ze terwijl ze haar ogen wat af liet dwalen naar de grond. "Ik weet niet wat je nu van me vindt, maar als je denkt dat ik alleen door jou nu zeg dat ik ShadowClan als Leader in de steek ga laten, heb je pech. StarClan heeft me geaccepteerd als Leader, dus tja, ik zie niemand anders springen om deze rang op zich te nemen. Maar goed," Ze dwaalde weer eens af, maar hield zichzelf in bedwang voor deze keer. "Maar goed, ik wil weten hoe we het tussen ons gaan oplossen."

De kater voor haar snoof, maar daar trok ze zich niets van aan. Ze wilde alleen het antwoord horen. "Als het doorgaat zoals nu, dan ben ik er zeker van dat we niet in staat zijn ook nog maar iets op te lossen." Hoe bedoelde hij met doorgaan zoals nu? "Ik wil wel, ik doe mijn uiterste best om onze relatie terug het rechte pad op te krijgen. Maar volgens mij zijn we er gewoon nog niet toe in staat, wij allebei." Goed. "Ik denk dat ik dan je antwoord heb." Zei ze een beetje verontwaardigd en moest toch even aan de kittens denken. Wat moest er daarmee gebeuren? Ze konden onmogelijk doen alsof ze gewoon nog gelukkig samenleefden. Dat zou Shrew zelf nooit trekken. Maar even wilde ze niets meer zeggen tegen de kater die haar een hele stomp in haar maag had gegeven.

"En wat de kittens betreft, van mij mag je de waarheid vertellen. Ik zal ze niet opstapelen met leugens, mocht je dat denken." De kater deed een paar passen naar achteren, hij ging er wel gemakkelijk mee om zeg. "Dus ehm.. tja." Ze wilde zich bijna omdraaien om weer terug naar de kittens te gaan, toen Wolf weer sprak. "Zeg me niet..." Ze keek hem wat koeltjes aan. "Zeg me niet dat je nu met Timesong zal gaan eh?" Ze haalde haar schouders simpel op, eens zien hoe hij het vond. "Ik weet niet eens of hij het zou willen, maar ik weet het nog niet. Ik heb nog geen echte gevoelens voor 'm." Ze slikte even wat nerveus, het waren vreemde tijden geweest. En beide katers hadden dingen gedaan. Wolf voornamelijk dingen waardoor ze hem het liefst verliet. En Timesong was meer voor haar opgekomen, naast haar komen staan als iemand die ze kon vertrouwen. Dus tja, wat moest ze daarvan vinden?

"Je gaat hier precies zo makkelijk mee om?" Shrew keek hem even wat verward aan, maar verharde haar blik toen weer wat. "En daarmee bedoel ik dat je praat alsof het je niks uitmaakt." De vijandige houding die toen volgde deed haar even wat schrikken, maar de vorige keer dat ze zo hadden gepraat had hij dit ook gedaan. Wolftail was gewoon een kat die zijn korte lontje niet in bedwang kon houden. "Van wie zou ik dat hebben dan? Meneertje 'ik-kan-alleen-op-het-slechtste-hopen', jij hebt meteen je negatieve gedoe hierin gegooid. Ik wilde het nog een kans geven, maar als jij die hoop meteen verplettert, tja, dan kan ik ook niet veel anders." Gromde ze wat, maar bleef rustig zitten. Haar woede werd geuit in haar stem, niet zoals deze woedende kater voor haar.