Hey, Sharp, what are you doing? |Sharpkit| SPT

_{Hyper als hij was liep Whitefang een paar rondjes door het camp. Het was al wat later, en 's avonds was hij een echte energie bom. Met snelle passen zigzagde hij door de joelende katten, die niet allemaal even tevreden waren over zijn bijzijn. Hij hief zijn kop op en stak zijn tong uit, net als een hond. Hij droomde er wel eens over, hoe het zou zijn om zo groot en sterk te zijn, en zo'n lange snuit te hebben met zo'n grote neus, en vooral over hoe het zou zijn om een wilde hond te zijn. Hij was opzoek naar de een of andere kat die met hem mee wilde sjezen door de katten. De eerste die hem opviel, was de kleine en ondeugende Sharpkit, die zoals gewoon weer de nusery was uitgeglipt. Fang vertraagde zijn pas en draafde naar de kitten. "Hoi Sharpkit, ga je mee door de menigte crossen? Of we kunnen het camp uit! Of euh, of euh...", zei hij aan een vlot tempo. Hij trippelde van zijn rechter poten op zijn linker, en daarna weer naar de andere kant. Deze bewegingen bleef de witte kater maken, hopend op een antwoord.}

_{Verveeld lag er ene kleine kitten tussen zijn siblings. Hij had alweer niets te doen omdat de helft van de nursery aan het slapen was. Hij kon natuurlijk de nursery uit glippen, alweer, maar dan zou hij eerst tussen zijn siblings uit moeten. Toch was er een kans, als hij nou eens zijn linkerpoot optilde en een beetje naar achteren schuift. Om vervolgens een beetje naar rechts te gaan....Yes! Sharpkit was vrij zonder één van zijn siblins wakker e maken, nu nog de nursery uitglippen maar dat was geen probleem want dat deed hij de hele tijd. En binnenkort zou hij zomaar de nursery uit mogen gaan omdat hij dan eindelijk oud genoeg zou zijn. Rustig bewoog de kleine kitten richting de schaduw langs de wand van de nuresy. Maar per ongeluk stond hij op de staart van een andere kitten. Zo snel mogelijk sprong de kitten in de kitten en verschuilde zich daar terwijl hij zag hoe de kitten piepte en werd gekalmeerd door een moederkat. Op zo een momenten als deze hielp het heel erg dat hij kleiner was dan de rest omdat hij dan ook minder opviel. Toen de moeder kat zijn richting had opgekeken had ze Sharpkit niet gezien en was toen weer gaan slapen. Sharpkit liet een kleine maar heel erg zachte zucht zijn mond ontsnappen en liep hij verder in de richting van de uitgang. Gelukkig maakte de zwart witte kitten geen fouten meer waardoor hij ongezien de nursery uit kon glippen. Eenmaal buiten werd hij overspoeld door licht waardoor hij ene paar keer moest knipperen met zijn blauwe ogen tot hij alles weer helder kon zien. En nog voordat Sharpkit op zoek kon gaan naar wat avontuur hoorde hij een stem iets zeggen. "Hoi Sharpkit, ga je mee door de menigte crossen? Of we kunnen het camp uit! Of euh, of euh..." De zwart witte kitten draaide zich naar het geluid toe om vervolgens ene hypere witte kater te zien. "Wie ben jij?" Vroeg de kleine kitten nieuwsgierig om vervolgens op ene neer te beginnen te springen. "Wil jij met mij spelen? Wil je? Wil je?" Vroeg hij er al snel achteraan.}