H e l p ! I m L O S T (Lionroar)

Thornclaw keek wanhopig naar de lange, gedroogde grashalmen die ver boven haar uitorende.Was ik die muis maar niet achternagegaan.Dacht de magere WindClan poes boos.`Help!Ik ben verdwaald...!´Miauwde Thornclaw.Ze liet zich op de grond neerzakken en negeerde de prooigeuren die om haar heen cirkelde.Ze bleef het negeren tot ze er genoeg van kreeg. Geïrriteerd stond de WindClanner op. Ik kan niet eens de weg vinden in dit stomme Territorium!Ze bleef moppereren totdat ze een bekende geur rook. Ze miauwde verast. De kat die voor haar stond was Lionroar.`Ook verdwaald?´Vroeg ze, een lief lachje eraan toevoegend.

Een geërgerde zucht verliet zijn mond. "Waarom lukt het jagen nou niet," Gromde hij. Hij wist zich maar niet te concentreren op zijn prooi. Kwam het door het verdriet dat hij mee droeg? Alle gedachtes die hij niet los wilde laten? Hij schudde met zijn hoofd, nee, dat was niet mogelijk. Plots stond er een andere kat voor hem, kort schrok hij ervan. Hij had niet op de geuren gelet en nu stond hij voor een van zijn clangenoten. Hij snoof de lucht in en herkende de geur als de kat Thornclaw, eindelijk kon hij er ook een gezicht aan vastmaken. `Ook verdwaald?´ Hij keek de poes vragend aan. "Nee, waarom zou ik hier verdwalen? Ben je verdwaald?" Het was wel een beetje raar dat een warrior in zijn eigen gebied verdwaalde, maar hij zou daar niets over zeggen.