Warrior Cats - De Aanval

Naja, dit verhaal is generatie's verder en Lichtster is nu de leider van de DonderClan. Er was al die tijd vrede, tot dat bladkaal kwam en een nieuwe voorspelling, in bladkaal heeft de DonderClan SchaduwClan zien jagen op DonderClanterritorium. Maar de SchaduwClan beschuldigd de DonderClan juist van stelen. De DonderClan heeft niks gedaan. Een van de krijgers van de DonderClan is een verrader, denkt Vlekpels, maar Lichtster denkt juist van niet. Vlekpels moet de verrader zien te betrappen en het bewijzen aan Lichtster. Maar Vlekpels weet niet wie het is, waarom hij of zij dat doet, of hoe ze het moet bewijzen. En ze moet het allemaal doen, voordat Lichtster een oorlog begint hierom. Maar dat is niet haar enige probleem, nu de BloedClan wraak wil, en nog veel meer.

Donderclan:
Lichtster - Gele poes met mooie groene ogen. Een ver famillielid van Vuurster.
Commandant: Roodneus - rosse poes met littekens rond haar snuit.
Medicijnkat: Dwaallicht - Een witte poes met lichtblauwe ogen
Krijgers:
Tijgervacht - een goud bruinige tabby met grote gele ogen
Leeuwenstaart - bruine, lichtgestreepte kater met een lange vacht en pluizige staart.
Ganzenvlucht - Witte poes met oranje vlekken en gele ogen.
Leerling: Bijenpoot.
Hagelneus - Een donkergrijze poes met een roze en zwart gespikkelde neus en blauwe ogen.
Eclipshart - Een pikzwarte kater met feloranje ogen.
Spikkeloor - Een mooie poes met op haar staart, poten en oren zwarte vlekjes.
Hagelneus - Een donkergrijze poes met een roze en zwart gespikkelde neus en blauwe ogen.
Leerling: Fruitpoot
Roosdoorn - Een donkerbruine tabby poes met groene ogen en een opvallend roze neus.
Vuurtong - Een rossige kater die goed kan liegen.
Leerling: Eekhoornpoot
Vlekpels – Mooie lapjespoes met groene ogen.
Leerlingen:
Eekhoornpoot - een rosse poes met felle, geel-oranje ogen.
Fruitpoot - kleine lapjespoes met gele ogen
Bijenpoot - beige kater met donkere strepen op zijn rug en groene ogen
Moederkatten:
Vlekhart - Mooie lapjespoes met één puntje wit aan het einde van haar staart en groene ogen.
Spikkelstaart - Witte poes met een paar vlekjes op haar kop, en haar staart vol vlekjes en spikkeltjes, groene ogen.
Oudsten:
Scheuroor - Oude grijze kater met scheuren in zijn oren.
Geenstaart - Zwarte  kat met geen staart, en een litteken op zijn kop.
Littekenpels - Lapjespoes met veel littekens.
RivierClan
Leider: Golfster - Lichtblauwe kater.
Commandant: Waterval -  Blauwgrijze kater met gele ogen
Medicijnkat:Vissenstaart - ilveren tabby/cyperse poes met een stompje als staart en blauwe ogen
Krijgers: Goudenregen - Gouden tabby/cyperse kater met ambergele ogen
Leerling: Blauwpoot
Stilhart - kleine zwarte kater met groene ogen
Gebrokenziel - Een albino kater met vuurrode ogen.
Glinsteroog - zwarte kater met grote, blauwe ogen.
Leerling: Bladerpoot
Misthart - grijze poes met groene ogen.
Leerling: Geurpoot.
Witbloem - een sneeuwwitte poes met blauwe ogen.
Vuuroog - witte kater (broer van witbloem) met grote oranje ogen.
Leerling: Spierpoot
Muntvleugel - Prachtige goude kater met donker bruine ogen, en een wit voorpootje.
Kikkervacht - Schildpad kater met gele ogen en witte borst.

Leerlingen:
Blauwpoot - Lichtblauwe poes met witte vlekjes. Groene ogen.
Spierpoot - Gespierde bruine kater met gele ogen en donkerbruine strepen.
Bladerpoot -  Een roodkleurige vriendelijke poes.
Geurpoot - Zwarte poes met blauwe ogen.
Muispoot - Witte poes met blauwe ogen.
Moederkat:
Watergolf - Donkerblauwe poes met zilveren vlekjes.
Oudsten: Gevallendroom - En grijze poes met zwarte spikkels
WindClan
Leider: Witster - Witte kater met heel licht gele ogen.
Commandant: Grijshart - Donkergrijze kater met diepe blauwe donkere ogen.
Medicijnkat: Goudpels - Prachtige gouden poes.
Krijgers: Wolkvacht - een grote, witte vrouwelijke krijger met een pluizige vacht.
Appelvacht - Mooie oranje-rood-gele poes met groene ogen.
Zilverneus - een witte, kortharige poes met grijs-zilver rond haar neus.
Leerling: Bloempoot
Pluishart - Zwart-witte poes met grijs op haar rug en kop en hele dikke vacht, ze heeft nooit last van de wind.
Leerling: Kruidpoot
Leerlingen:
Kruidpoot - Geel-groenige kater met gifgroene ogen.
Bloempoot - (zus van Kruidpoot) Gele poes met gifgroene ogen.
Moederkatten:
Ochtendpels - Lichtblauwe poes, bijna wit, met grasgroene ogen.
SchaduwClan
Leider: Nachtster - Pikzwarte kater, grijze ogen.
Commandant: Mosvoet - Een kater met donkergroene ogen en een zachte, donkerbruine vacht
Medicijnkat: Slangentong - Donkerbruine tabby kater met felgele ogen die door een ongeluk een kleine spleet in het puntje van zijn tong heeft opgelopen.
Krijgers:
Nachtstaart - een witte kater met een zwarte staart.
Zwartkop -lichtgekleurde kater met zwarte poten, staart en gezicht en ambergele ogen.
Leerling: Modderpoot
Grijsrook - Donkergrijze kater, bijna zwart en oranje ogen.
Donkerpels - Donkergrijze kater, iets lichter dan zijn broer Grijsrook.
Leerling: Padpoot
Steekbuik - Blinde poes met grijze vacht en bijna zwarte ogen.
Moederkatten:
Nachtbloem - Een lichtgrijze poes met heel donkerblauwe, bijna zwarte ogen
Magerlijf - Magere lichtgrijze poes, zus van Grijsrook en Donkerpels, met zelfde oranje ogen als Grijsrook.
Schorsvoet --> Moederkat
~Bruingestreepte poes met groene ogen.
Leerlingen
Modderpoot - Bruine kater met donker bruine vlekken en amber ogen.
Padpoot - Kleine zilvergrijze kater met opvallend groene ogen.

BloedClan
Leider: Klauw
Mira - witte poes met rosse vlekken en een groot lidteken bij haar rechter schouder.
Nash - een grote witte kater met een geheel zwarte staart.
Dalys - goud-bruine cyperse kater met bruine ogen.
Raven - zwarte kater met goud-bruine ogen.
Nada - grijze, lichtgestreepte poes met blauwe ogen.

Proloog
De volle maan zat achter een grote wolk. Het gras was nat van de regen, die nu verdwenen was. Maar alle katten wisten dat de SterrenClan boos was. Bloed vloog over vierboom. Het gras was rood, katten blaasten naar elkaar. De lichte poes had veel wonden. Ze was de meest gewondde van het hele gevecht. Een zwarte schaduw boog zich over de poes die op het gras lag. Overal om haar heen was bloed en een gevecht. Eén oog hield ze dicht omdat er veel bloed in zat. De schaduw zette zijn tanden in haar nek. Hij beet en de poes bewoog niet meer. Toen klonk er een harde schreeuw over heel vierboom. Maar niet van haar.

Een lapjespoes ging de struiken door. De bladeren maakten een ritselend geluid, terwijl de zon in de verte onder ging. De stralen schenen op haar vacht, maar ze voelde het niet. Het was bladkaal, de tijd dat er veel sneeuw zou vallen. Een koude windvlaag ging langs haar vacht. Eén maan geleden was ze krijger geworden. Ze herinnerde de ceremonie nog goed. De trainingen met haar mentor, haar leerlingen naam Vlekpoot. En toen riepen alle katten haar krijgersnaam, terwijl de zon op haar vacht scheen en ze de koudde sneeuw vergeten was. De bekende stemmen van vrienden, en famillie, die haar krijgersnaam als eerste riepen. Haar groene ogen keken het kamp rond, en zagen een witte poes met zwarte vlekjes op haar staart, poten, en oren af komen. Het was Spikkeloor, haar zus. Dezelfde groene ogen keken naar de lapjespoes, terwijl Spikkeloor op haar af liep. ‘Vlekpels,’ miauwde ze met haar zachte, maar niet heel zachtte stem. Vlekpels’ stem was hetzelfde, maar minder zacht en rustig. Toch leken ze op elkaar. Vlekpels en Spikkeloor hadden ook nog een broer, maar die hadden ze nooit ontmoet. Velen zeggen dat die dood is gegaan bij hun geboorte. ‘Hoe ging de patrouille?’ vroeg Spikkeloor opeens. Vlekpels schrok uit haar gedachten. ‘De patrouille..’ begon ze en herinnerde alles er van weer. Ze was er immers net van terug gekeerd. ‘Niet zo goed.’ Spikkeloor keek haar vragend aan, maar toen voelden ze beiden een hongerig gevoel. De twee zusjes besloten wat te gaan eten terwijl Vlekpels alles zou vertellen. Ze gingen bij de struik waar de meeste katten altijd eten, wat prooi eten. Vllekpels nam een konijn, en Spikkeloor had een waterrat. ‘De patrouille,’ begon Vlekpels, en slikte een grote hap door. ‘Eerst gingen we jagen langs de grenzen, omdat het bladkaal is en we prooi nodig hebben. We betrapten SchaduwClan op jagen op ons territorium. De twee SchaduwClankrijgers vertelden dat er ook op hun territorium is gejaagd, en wel door DonderClan. Ze hadden alleen de DonderClan geur geroken, dus we weten niet wie het is. Ik weet zeker dat de DonderClan en de SchaduwClan tegen elkaar gaan dreigen bij de grote vergadering morgen. Ik moet weten wie die dief is. Lichtster heeft gezegd dat hoe weinig prooi we ook hebben, we nooit de krijgscode moeten overtreden. Ik wil die verader betrappen. Maar ik weet niet wie het is, en waarom hij of zij het doet.’ De laatste zinnen klonken alsof ze het zou opgeven. Snel nam ze nog een hap van haar konijn. ‘Ik wil geen oorlog, niet weer opnieuw..’ fluisterde Vlekpels. ‘Vlekpels…’ begon Spikkeloor, nadat ze een hap doorgeslikt had waar ze het hele verhaal op zat te kauwen. ‘Morgen is de vergadering al. Je kunt het niet meer voorkomen. Maar ik weet zeker dat het je ooit lukt.’ Met die woorden ging ze richting het krijgershol. De zon was al helemaal weg en de bijna volle maan was al halverwege. Vlekpels at het konijn nog op en ging toen ook naar het krijgershol. Ze krulde zich op naast haar gespikkelde zusje en sloot haar ogen. Maar of ze wel kon slapen, in het zelfde hol als een verader, wist ze niet.

De zon was een klein stukje te zien en de zonnestralen schenen op de witte bladeren van de bomen, terwijl een koude wind de sneeuw er af blief, en de bladeren liet schudden. De bladeren waren ook al bijna weg. Bladval was aangekomen en het had gesneeuwt. De meeste prooi sliep, warm en veilig in hun hol schuilend voor de ijskoude sneeuw. De poesiepoezen sliepen in hun mand, lekker warm in het huis of op de vensterbank naar de sneeuw kijken. De eenlingen zouden het wel moeilijker hebben, ook al hadden ze niemand om te delen en kunnen in een schuur wonen. De Clankatten hadden het wel moeilijker. Ze moesten delen, jagen, zorgen dat de moederkatten en oudsten vooral genoeg eten hadden. Vlekpels was de laatste die op stond uit haar warme nest. De lapjespoes had helemaal geen zin om uit het warme mos met zachtte warme bladeren te gaan, maar ze zou wel moeten. Ze zou altijd herinneren wat de leider en de commandant altijd tegen jonge kittens, ook haar, zeiden: ‘De Clan staat op nummer één,’ ze herhaalde het een paar keer in haar hoofd, en ging toen richting de doorntunnel. Voorzichtig kroop ze er onder door, en zag toen het besneeuwde territorium met af en toe wat sporen. Een daar van was niet van een kat. Een indringer! Dacht Vlekpels gelijk en volgde het spoor. Het duurde niet lang of ze was helemaal naar de slangenrotsen gerend. Ze liep verder en verder en rook toen de geur: Vos! Het was gemengd met een andere geur. Ze wou dat het een oude geur was, dat het niet waar was, maar de commandant Roodneus hing hier rond. Al snel hoordde de lapjespoes gesis en gegrom. Vlekpels volgde het, ze volgde haar oren die naar achteren stonden, haar groene ogen wijd open en lette goed op het witte territorium. Ze zag een rode vacht vanachter een rots. ‘Roodneus!’ riep ze uit. Helaas had de vos het gemiauw gehoord, en lette toen op Vlekpels. De rossige poes Roodneus stortte in elkaar. Toen Vlek dat zag wou ze er op af rennen. De medicijnkat halen, haar genezen en de vos verjagen. Maar de vos sprong voor haar neus, maakte een boos geluid en liet zijn scherpe tanden zien. De vos boogzich naar voren, klaar om in Vlekpels te bijten. Gelukkig voor de poes, merkte haar donkergroenige ogen het gelijk. Ze zette zich af met zoveel mogelijk kracht en kwam op de kop van de vos terecht, het oranje beest schudde zo hard hij kon terwijl hij scherpe diepe klauwen voelde. Hij schudde zo hard dat de lapjespoes er uiteindelijk afvloog. Ze landde tegen een rots en zag de bloedende vos wegrennen. Vlekpels wou net opstaan en naar Roodneus gaan, totdat er een sissend geluid kwam, niet van een kat maar een slang. Ze voelde een beet en een slangentong, en toen voelde ze niks meer, vlekken kwamen voor haar ogen en het laatste wat ze dacht of zag was Roodneus.

Toen de groene ogen eindelijk weer konden zien, lag de poes op een warm nest in het hol van de medicijnkat. Het hol van bladeren, met overal vele kruiden. Buiten hoordde ze een sneeuwstorm, en zag geen licht meer via de ingang. Een witte langharige prachtige poes, draaide zich om met een kruid in haar bek, waardoor haar blauwe ogen zagen dat Vlekpels wakker was. Roodneus, dacht Vlekpels, waar is Roodneus?! ‘Waar is Roodneus, Dwaallicht? Leeft hij nog?’ vroeg Vlekpels meteen. Ze wou nooit dat er iemand dood ging van de clan. Roodneus was een van haar vriendinnen, toen ze commandant werdt kreeg ze het druk en hebben ze bijna nooit meer gemiauwt, maar toch bleef de vriendschap bestaan. ‘Rustig,’ zei de lieve stem van de medicijnkat en legde een blad op de schouder van Vlekpels. ‘Ze leeft nog, ze ligt naast je, had je dat nog niet gezien dan?’ miauwde ze met een glimlach. Vlekpels was blij dat te zien, ook al was Roodneus in slaap. ‘Ik ben druk bezig met jullie te genezen. Vlekpels over twee dagen mag jij alweer weg, je schouder en rug zijn alleen een beetje gewond, je lag tegen een rots aan. Wat is er gebeurd?’ vertelde de medicijnkat en pakte nog wat kruiden. Ze legde deze keer wat spinrag op Roodneus’ rug. ‘Ik was het kamp uit,’ begon Vlekpels ‘Ik zag voetsporen in de sneeuw niet van een kat, dus ik volgde het maar, na een tijdje kwam ik uit bij slangenrotsen, al snel hoorde ik gesis en gegrom..’ ze had moeite met het uit te leggen. Het was vreselijk om te vertellen hoe Roodneus daar instortte, en alles weer voor haar te zien. ‘I-ik zag, zag Roodneus vechten met een v-vos, de vos zag me, i-ik wou naar Roodneus die in-instortte, en de v-vos, vloog naar me toe voor Roo-dneus, en toen sprong- ik op de v-v-vos zijn kop en klauwde, hij gooide me er af met mijn-rug-tegen een h-harde st-een aan en i-k zag de-v-vos wegrennen, en toen- slang, giftig, pijn..’ ze stotterde door de pijn, de honger, en de herinnering. Al snel zag Dwaallicht dat ook. ‘Roodneus,’ haar kop stortte in op haar nest, waardoor haar rug pijn deed, maar ze negeerde het. ‘Ik snap het..’ fluisterde Dwaallicht. Toen er een kat naarbinnen kwam hief de poes Vlekneus haar vlekkerige kop weer op. Het was Spikkeloor, met kruiden in haar bek. Ze legde ze voor Dwaallicht neer en snelde toen naar Vlekneus. ‘Wat is er gebeurt?’ vroeg Spikkeloor. De gewondde krijger voorhaar slikte, ze moest het toch niet nóg een keer uitleggen? Gelukkig miauwde de medicijnkat het antwoord. ‘Ze heeft het me vertelt, maar ze is aan het verhongeren, kun jij een konijn halen? Bedankt voor de kruiden trouwens Spikkeloor.’ Spikkeloor knikte en snelde naar de prooistapel, nog geen minuut later lag er een wit dik konijn voor de neus van Vlekpels. Maar hoeveel honger Vlekpels ook had, ze schudde haar kop. ‘Ik heb niet gejaagd vandaag. Het is onneerlijk,’ protesteerde ze. ‘Gewondde katten mogen altijd eten, ik heb de hele dag gejaagd, oudsten moederkatten en kittens mogen iedere dag eten zonder te hoeven jagen, en Dwaallicht ook. Eet nou maar, Vlekneus,’ miauwde Spikkeloor voordat Dwaallicht ook maar een woord kon miauwen. Langzaam begon ze aan het konijn terwijl de medicijnkat alles uitlegde aan de gespikkelde krijger over wat er is gebeurd. Al snel valt Vlekneus na het konijn in slaap.
De volgende ochtend wordt de vlekkerige krijger al vroeg wakker door de vogels. De sneeuw is een beetje gesmolten en de zon komt langzaam al op. Dwaallicht is wakker, bezig met kruiden en ze ziet er uit of ze al de hele nacht kruiden aan het mengen is en op Vlekpels, en vooral Roodneus’wonden legd. Net als Vlek wil vragen of Dwaallicht de hele nacht wakker is gebleven hoort ze geluid en beweging van de rossige poes naast haar. De bladeren van het nest ritsellen en ook Dwaallicht draait zich al snel om. Vanuit de blauwe ooghoek van de poes, ziet ze dat Vlekpels wakker is, maar let al snel weer op de commandant. Vuurtong heeft de commandant vervangen, trouwens. ‘Roodneus!’ schreeuwt Vlekpels recht in het oor van de rossige poes, waardoor haar oren naar achter gaan, en de ogen die net open zijn weer dichtgeknepen worden. ‘Ssst!’ siste de medicijnkat. ‘Ze heeft rust nodig, net als de slapende kittens, oudsten en moederkatten!’ Vlekpels murmelde iets van ‘sorry, ik was zo blij en..’ enzovoort, en de witharige poes geeft een knikje als antwoord en richt zich op de rossige commandant, die langzaam haar hoofd omhoog haalt. ‘Vos,’ is het eerste wat ze miauwt, met haar stem die nu heel anders klinkt. ‘Vos op, het territorium,’ Vlekpels knikt alleen maar. ‘Ik weet het, ik was er bij, Roodneus..’ de vlekkige krijger staat op na de woorden gemiauwt te hebben, haar rug stort bijna in. De medicijnkat lijkt bezorgd om de rare stem van Roodneus. ‘Vlekpels,’ begint Roodneus opeens. ‘Ik ben te oud en te gewond om commandant te zijn. Het is tijd dat ik naar de SterrenClan ga. Het spijt me mijn vriendin, het was leuk om in de DonderClan te zijn, te beschermen, jagen en vrienden maken. Vaarwel, Vlekpels,’ miauwt ze en haar kop gaat omlaag, haar ogen vallen dicht, haar buik gaat niet meer op en neer. Vlekpels keek haar aan met tranen in haar groene ogen. ‘Vaarwel Roodneus, je was de beste vriendin, en commandant die ik ooit zal zien,’ fluisterde ze. ‘Roodneus is..’ miauwde ze en slikte. ‘W-weg..’

Het was nu een paar dagen later. Vlekpels’ schouder en rug was genezen, en ze sliep ook weer in het krijgershol. Ze mistte Roodneus verschrikkelijk, en probeerde het te accepteren. Vandaag zou ze begraven worden, en zal Lichtster een nieuwe commandant kiezen. Lichtster was er ook kapot van, Roodneus was een van de beste commandanten die ze ooit heeft gehad. De vlekkerige poten stapten in de sneeuw, die nu wel heel erg diep was. Twee katten kwamen achterhaar aan met Roodneus, die nu bij de SterrenClan was. Na de begrafenis, keerden ze terug naar het kamp. Het was pas zonhoog toen Vlekpels weg ging, ze was de laatste die vertok. Eerst vertrokken de kenissen, toen de vrienden, toen de goede vrienden behalve Vlekpels, toen haar beste vriendin en haar famillie en Vlekpels het laatste. Het leven gaat door, bleef Vlekpels denken op de terug weg naar het kamp. Toen ze de doorntunnel doorkwam zag ze katten zich verzamelen bij de hogesteen, een rots waar een lichtte poes verdrietig op stond, Lichtster was nog lichter in het zonlicht dat op haar vacht scheen. Ze snikte nog een keer, tot alle katten bij elkaar waren, inclusief verdrietigge Vlekpels. ‘Zoals de meeste van jullie weten,’ zei de leidster met verdrietigge stem ‘Is onze trouwe, beste, vriendelijkste en sterke commandant Roodneus vanaf nu in de SterrenClan, dat betekent dat er een nieuwe commandant gekozen wordt,’ ze slikte, dacht na voor een paar seconden. ‘De commandant zal Vuurtong zijn. Hij heeft veel van zijn mentor geleerd, hij is gespierd en sterk. Hij zal de commandant zijn, vanaf nu. Vuurtong, leid patrouilles rond het kamp, zorg voor genoeg jachtpatrouilles en zorg ervoor dat de andere Clans van ons territorium weg blijven, neem de leiding als ik even niet kan,’ Nu ging Lichtster met een minder verdrietige stem praten, maar Vlekpels wist dat ze kapot was. Lichtster en Roodneus waren als zussen, beste vriendinnen, als krijger waren ze al veel bijelkaar, en als kitten, leerling.. eigenlijk hun hele leven al, omdat Lichtster geen broers of zussen had. ‘Zoals de meeste van jullie weten is vannacht de Grote Vergadering. Ik zal zometeen een paar katten uitkiezen. We zullen het nieuws van de vos en Roodneus vertellen. De naam van de nieuwe commandant wordt genoemd, en de SchaduwClan kan maar beter wegblijven van ons territorium,’ van de laatste zin over de SchaduwClan schrok Vlekpels een beetje, door alles was ze vergeten dat ze de verader moest pakken, voordat er onnodige oorlogen kwamen. Ze keek naar Spikkeloor, die haar begreep. De twee zussen zouden het samen doen. Samen de veradder pakken. Toen keek ze weer naar de hoogsteen. ‘De katten die meegaan, zijn, Vuurtong, Spikkeloor, Vlekpels, Hagelneus, Ganzenvlucht, Eclipshart, Tijgervacht, Leeuwenstaart en Roosdoorn.’ Het duurde even voordat Vlekpels het doorhad dat de poes alle krijgers had opgenoemd. ‘Fruitpoot en Bijenpoot zullen ook meegaan.’ Vlekpels vroeg zich af waarom de leidster, die nu de hoogsteen afsprong, alle krijgers, de commandant en twee leerlingen zou meenemen? Alle krijgers, alle krijgers, straks werdt het kamp aangevallen door de vos, en waar waren dan de krijgers? Op de vergadering! Vuurtong of andere krijgers vertelden niks aan de leidster, dus Vlekpels moest het zelf doen. Ze liep op de poes af die in de schaduw van de hoogsteen zat. ‘Hallo Vlekpels,’ miauwde ze. ‘Wat is er aan de hand?’ Stiekem kapot van dat haar vriendin bij de SterrenClan was, bleef ze kalm en sprak rustig. ‘Ehm, Lichtster, ik denk dat het misschien slimmer is om ook wat krijgers in het kamp te houden,’ miauwde Vlekpels voorzichtig. ‘Zie je, Lichtster, als het kamp wordt aangevallen en er zijn geen krijgers om de kittens en oudsten, en moederkatten te beschermen hebben we een probleem. Ik wil wel blijven als je dat wilt, Lichtster. Misschien is het ook handig om een van de leerlingen hier te laten. Anders is Eekhoornpoot zo alleen. Bijenpoot heeft nog niet veel trainingen gehad..’ nu was het wachten op de reactie van de poes.