SPT | Sneaking out isn't the way. &Sharpkit

Heronwing stapte met zekere passen dwars door het Camp, een bruin konijn bungelde uit haar bek, het kopje in een rare hoek in vergelijking met de rest van het lichaam. Met een tevreden blik liet de zwartbruine poes de prooi vallen op de prooistapel, en pakte er zelf een klein muisje vanaf, een konijn was te veel voor haar op dit moment. Eindelijk had ze een rustig plekje gevonden, in de buurt van de Nursery. Voorzichtig scheurde Heron een stuk vlees af, en at het met smaak op. Een bolletje vacht kwam haar gezichtsveld binnen, en nieuwsgierig keek de poes op.

& Sharpkit

Zo stil mogelijk sloop de kleine kater verder. Hij moest nog maar een staartlengte stappen en dan was hij eindelijk de nursery weer eens uit. Hij was al zo vaak de nursery uit geslopen dat het een gewoonte voor hem was geworden en nu sloop hij elke dag de nursery uit. Hij wou zich niet meer vervelen terwijl zijn siblings aan het slapen waren en zijn moeder weg was. En de andere moederkatten hadden het zo druk met hun kittens dat ze amper op hem lette. Het licht van buiten kwam steeds dichter en dichter bij tot de kitten in de uitgang van de nursery stond. Nog steeds in een sluiphouding die best goed was voor zo ene jonge kitten liep hij wat verder van de nursery ingang vandaan. Hij wist dat hij nog te jong was om uit de nursery te gaan maar hij wou zich niet vervelen. 'Oke, wat zou ik vandaag doen?' Dacht de kleine kitten terwijl hij heen en weer keek opzoek naar een 'reuze' kat die met hem wou spelen.

Een zwartwitte kitten kwam het gezichtsveld van de poes in, en het katertje was duidelijk heel erg in zijn sas omdat hij de Nursery uit was gekomen, wat de poes goed kon begrijpen. Maar ze zou zorgen dat hij snel weer terug ging. 'Zeg kleine, wat doe jij buiten de Nursery?' Klonk de heldere stem van Heronwing.

'Zeg kleine, wat doe jij buiten de Nursery?' Hoorde de kitten ineens iemand tegen hem zeggen. Snel draaide hij zijn zwart-witte kopje naar het geluid. Daar zag hij een grote, zwarte poes. "Ik ben niet klein!" Antwoordde Sharpkit met een koppige stem. Hij wist zelf wel dat hij klein was maar hij was wel de oudste van het nest waar hij uit kwam. Ook al was hij ook de kleinste uit zijn nest, hij wou niet aangesproken worden als kleine of zo iets. "En ik wil spelen, iedereen slaapt altijd daarbinnen en mijn mammy is de laatste paar dagen altijd weg, dus ik wil buiten spelen." Vervolgde de kitten met dezelfde koppige toon.

Heronwing keek lachend naar de kit voor haar, en knikte. 'Nee, natuurlijk ben je niet klein.' Met een glimlachje reageerde de poes op de koppige toon van de kit. 'En ik wil spelen, iedereen slaapt altijd daarbinnen en mijn mammy is de laatste paar dagen altijd weg, dus ik wil buiten spelen.' De zwartbruine poes knikte, dat was heel begrijpelijk. 'Maar, waarom maak je dan je broertjes niet wakker?' De poes besefte meteen al dat dit geen goed advies was. 'Offeh, waarom haal je geen andere, oudere kittens naar binnen? Die wonen ook nog in de Nursery?'

'Nee, natuurlijk ben je niet klein.' Hoorde Sharpkit de poes ingeven op wat hij zei. Een grote glimlach verscheen op zijn gezicht. 'Maar, waarom maak je dan je broertjes niet wakker?' Hoorde hij de poes vervolgen. En hij zag dat ze besefte dat wat ze zei geen goed idee was maar Sharpkit wist al dat dat geen goed idee was, dan zouden ze boos op hem worden. 'Offeh, waarom haal je geen andere, oudere kittens naar binnen? Die wonen ook nog in de Nursery?' Hoorde hij de poes zeggen om haar vorige zin te herstellen. "Ze zeggen dat ik te jong ben." Begon de kater. "En dat ik te klein ben." Vervolgde hij op een zachtere toon. "Maar ik weet zeker dat ik ze aankan! Ze willen gewoon niet verliezen tegen mij omdat ik heel sterk ban." Zei de zwart witte kater er nog snel achter aan met ene beetje ene opschepperige toon op het einde. Maar het was duidelijk dat hij het opscheppen niet slecht bedoelde. "Wil jij misschien met mij spelen?" Vroeg hij daarna op een hypere toon. Hij begon heen en weer te springen. "Wil je? Wil je?" Vroeg hij zonder stil te staan. Dan stopte hij met springen en maakte hij de zieligste ogen die je ooit zou zien en vroeg hij met de schattigste stem ooit: "Please" Hij zei het best traag waardoor het nog schattiger werd. Sharpkit was goed in smeken, hyper zijn en heel schattig zijn omdat hij kleiner was dan een normale kitten ook al was hij nog jong.

Geduldig luisterde de poes naar de kitten voor haar. 'Wil jij misschien met mij spelen?' Heronwing deed alsof ze diep nadacht. 'Wil je? Wil je?' vroeg de kitten hyper. 'Nou,' antwoordde de poes bedenkelijk. De kitten voor haar veranderde in een schattig, zielig ogend, smekend hoopje vacht. 'Please?' Met een kleine zucht en een grote glimlach knikte de poes en stond rustig op. 'Nou goed dan. Maar,' Ze keek de kitten waarschuwend aan, 'We blijven in de buurt van de Nursery, mocht je moeder terugkomen en zich zorgen maken.'

Sharpkit zag hoe de poes twijfelde maar toen hij zijn schattige gezicht trok wist hij wel zeker dat de poes zou willen spelen, niemand had tot nu toe zijn schattige gezicht kunnen weerstaan. En ja hoor, de poes gaf toe. 'Nou goed dan. Maar,' Hoorde hij haar zeggen maar toen ving hij haar waarschuwende blik op. 'We blijven in de buurt van de Nursery, mocht je moeder terugkomen en zich zorgen maken.' Hoorde hij haar vervolgen. "Ja, ja Mammy komt toch pas in de avond terug zoals altijd." Zei hij een beetje verveelt, hij wou spelen, niet dat de poes hem zei wat te doen en wat niet. Mara al snel veranderde zijn verveelde blik in een speelse glimlach en sprong hij op de poes. Het is best verbazend hoe krachtig de sprong was omdat hij nog maar een kleine kitten was. Even vloog hij door de lucht tot het zwart-witte katertje op de poes haar rug belande.

Verbazend krachtig sprong de kitten, die de poes nu pas herkende als Sharpkit, op haar rug en greep zich daar vast. 'Zo, wat was je van plan? Klaar voor een ritje door het Camp?' Nog voor de kitten antwoord kon geven zette de poes zich in beweging, eerst rustig, maar langzaam aan ging ze over op een drafje, en liet de kitten allerlei dingen in het Camp zien.

'Zo, wat was je van plan? Klaar voor een ritje door het Camp?' Hoorde Sharpkit de poes zeggen toen hij op haar rug belande en nog voor hij zelf iets kon zeggen begon de poes onder hem te bewegen. Eerst ging de poes rustig maar al snel begon ze te versnellen, wat Sharpkit heel leuk vond. Blij liet de kleine kitten een vrolijke piep horen terwijl hij een ritje maakte op de warrior. Hij zag allemaal verschillende plekken van het camp, sommige had hij al gezien maar nog nooit van zo hoog. Het was duidelijk te zien dat de kleine kitten plezier had.

Vrolijk bracht de poes Sharpkit naar alle speciale en bijzondere plekken in het Camp, en was blij toen de kitten op haar rug een verrukt piepend geluidje maakte, hij vond het duidelijk leuk en daar was ze blij mee. 'Waar wil je nog meer heen? Sharpkit, is het niet?'

'Waar wil je nog meer heen? Sharpkit, is het niet?' Hoorde hij de poes vragen. "Ja ik ben Sharpkit, en ik weet het niet." Antwoordde Sharpkit. Hij voelde dat hij langzaam aan moe werd maar daar liet hij niets van merken en zijn hyperheid verdrong het gevoel al snel.

'Ja ik ben Sharpkit, en ik weet het niet.' Antwoordde de zwartwitte kit. De poes glimlachtte vrolijk, en ging verder in een nog wat hoger tempo. De poes zou de kitten bezig houden tot deze in slaap zou vallen, en dan zou ze het katertje terugbrengen. Misschien kon ze de volgende dag terugkomen, het was een leuk katertje. Wat waren ze toch leuk, kittens. Zelf had ze nog geen nestje gehad... Niet heel gek, ze had geen partner. De poes lachte. 'Heb je onze Medicine Cat al wel eens ontmoet?'

Hij zag hoe de poes glimlachte en vervolgens op ene hoger tempo verder ging. "Hoe heet jij eigenlijk?" Vroeg het zwart witte katertje op een nieuwsgierige toon. Hij had pas beseft toen de poes bevestiging had gevraagd over zijn naam dat hij de naam van de poes nog niet wist. Wel wist hij dat de poes erg aardig was. 'Heb je onze Medicine Cat al wel eens ontmoet?' Hoorde hij haar vragen. "Nee, is die aardig?" Antwoordde hij. Sharpkit had wel eens gehoord van de medicijn cat maar hem nog nooit gezien of ontmoet. Hij had gehoord dat de kater nog niet gezien was in een blij humeur en dat hij vroeger warrior was geweest. Sharpkit kon zich niet voorstellen hoe hij het warrior leven had opgegeven om medicijn cat te zijn geworden, maar ja, iedereen moet zijn eigen keuzes maken. Sharpkit wist al wat hij zou doen. Hij zou een hele goede warrior worden met veel vrienden en ene leuke poes vinden en kittens hebben. Natuurlijk leek alles nu nog heel gemakkelijk voor de kleine Sharpkit.

Onderwerp: Re: SPT | Sneaking out isn't the way. &Sharpkit