[ FP ][ SPT ] The last one standing

Met grote passen en een lege, emotieloze blik in zijn ogen rende de tabby kater achter Icy aan. Zijn moeder, ze had hem toevertrouwd om mee te gaan naar deze aanval. De young-one was nog maar net 8 manen oud, maar zo zag hij er wel degelijk niet meer uit. Hij was gespierd en breed gebouwd, je zou bijna denken dat hij een member was van de Bloodclan. Het enige waardoor je hem kon onderscheiden, was dat hij geen halsband had. Oh, wat verlangde hij naar zo'n halsband. Katten zouden hem meteen vrezen wanneer ze hem zagen en hem nooit meer onderschatten! Hij stormde het kamp in, zag meteen de geschokte blikken van de Shadowclan katten. Zijn cyaan blauwe ogen richtte hij meteen op een zwart witte poes, zijn doelwit. Hij schoot op haar af, een strijdkreet loslatend, waarna hij zich op haar wierp en zijn klauwen in haar vacht gooide.

Al snel verscheen de duivel haarzelf. Icy nam gemakkelijk de plek in waar Brokenstar ooit op had gestaan. "Shadowclanners!" Haar stem was als nagels die over ijs krasten, maar lang kon Shrew niet 'genieten' van het uitzicht. Een hoop tabby vacht wierp zich op haar en de strijdkreet verdoofde haar bijna geheel. Klauwen werden in haar vacht geschoten, maar Shrew wurmde zich snel onder de kater uit. Woest deed ze een paar passen achteruit en rende toen naar de BloodClan kat toe, maar sprong op het laatste moment opzij, zodat ze zijn zij kon bescheuren. Shrew stopte en probeerde de zij van de tabby met haar klauwen te bewerken.

OOC; ShadowClan katten mogen nu meedoen!

<sub>De gestalte van de zwarte kater schrok op uit zijn slaap. Hij keek om zich heen in de warrior den, hij was alleen. Veel gerommel was buiten te horen, waarna hij opstond en haastig naar de uitgang trippelde. Hij stond binnen een paar seconden in het felle daglicht, en de vieze geur van BloodClan drong zijn neus binnen, nee. Dat mocht niet! Hij keek haastig om zich heen, en zag Icy, de leidster van dit gespuis op de plek staan waar alleen katten met -star behoorden te staan. Hij gromde even en was vanplan zich op haar te storten, toen hij zag hoe Shrewleap werd aangevallen. Hij besprong de tabby kater en kraste met zijn poten over diens rug. Hij greep hem bij zijn nekvel, en trok hem van de rug van de Queen af. Haarplukken vlogen in het rond, nu al.

- Ik zoek nog een BloodClanner/slechte ShadowClanner die met Frost gaat vechten op Cethin na dan-</sub>

Even knipperde ze met haar ogen om haar ogen aan het licht te laten wennen. Daarna keek ze even van links naar rechts. Het leek nu nog rustig. Maar Rushstar zou hulp gaan halen, toch? Hoe lang zouden die katten er over doen om tot hier te komen? Misschien kwamen ze pas morgen, misschien al vandaag. De gedachtegang van de poes werd plots abrupt onderbroken door katten die het kamp binnenstormden. 'Shadowclanners!' klonk het sissend. Icy... Hulp halen bij Bloodclan... Apart... Ach, wat boeide het ook. Haar blik ging even rustig over het kamp, kijkend naar de katten die al aan het vechten waren. Op wie van die protestkatten zou ze zich eens storten?

De poes wist zich onder hem uit te wringen en deed woest enkele passen achteruit. Cethin veraude zijn ogen, hij vertrouwde haar totaal niet. Hij zou tegen haar vechten en als het moest haar zelfs vermoorden. De kater spande zijn spieren aan. Hij mocht dan wel weinig ervaring hebben in echte gevechten, aangezien hij tot nu toe meer heeft ge-oefent dan echt gevochten heeft. Maar hij had de stem in zijn hoofd altijd nog. Als het mis ging, zou hij instructies kregen. Hij wist dat deze kat leefde in de tijd van Scourge en het moest wel dat de kater erg wijs en ervaren was. Daarom was Cethin ook zo groot en gespierd, alleen maar door deze stem in zijn hoofd. Deze stem had hem gemaakt tot de kat die hij nu was. De zwart met witte poes rende op hem af, maar net voordat ze tegen hem aan zou komen, ontweek ze hem. "Pas op, naar voren!" Schreeuwde de stem in zijn hoofd luid. Zonder enige twijfel sprong de tabby naar voren. "Omdraaien." Hij draaide zich om, maar net voordat hij van haar weg kon komen, voelde hij haar klauwen in zijn flank. Hij rukte zichzelf los, maar voordat hij de volgende zet kon maken, schoot een zwarte, langharige kater tegen hem aan. "Blijf van me af vuile vlooienbaal!" Gromde hij luid, waarna hij fel uithaalde naar het hoofd van de kater. "Zoek een andere tegenstander, muizenbrein." Gromde hij, waarna hij zich weer omdraaide naar Shrewleap en zich weer op haar stortte. Hij schoot langs haar door, precies zoals zij dat had gedaan. Maar dit keer viel hij niet aan bij haar zij, maar schoot hij onder haar door om haar een trap tegen haar buik aan te geven.

Het was vreemd dat de aardig jonge Apprentice haar eerste poging tot een aanval gewoon ontweek, maar toen maakten haar klauwen ook daadwerkelijk contact met de vacht. Shrew kon echter niet lang genieten van dat heerlijke gevoel, want iemand moest zich er zo nodig mee bemoeien. De Queen kwam tot stilstand keek met versmalde ogen naar de kater die het had gewaagd om zich te bemoeien met háár gevecht. Frostlake leek er geen erg in te hebben. "Blijf van me af vuile vlooienbaal!" Hoorde ze de tabby grommen en Shrew was voor een keer blij dat een BloodClan kat zo tegen haar Clangenoot praatte. Ze had er een gloedhekel aan als katten haar kwamen helpen, was ze dan te zwak. "Zoek een andere tegenstander, muizenbrein." Als waarschuwing keek ze Frostlake even aan, maar dit was gelijk haar zwakke plek. De kater was onder haar poten gegleden en had haar een vervelende schop toegekend. Meteen zakte Shrew door haar poten, en probeerde ze nog even hetgeen wat achter haar stond een lelijke trap te geven met haar achterpoten. Even leek al het lucht uit haar longen verdwenen te zijn en moest ze even op adem komen.

OOC; Misschien dat als Cethin net d'r wilt killen, Rush komt?

Zijn slechte humeur plakte aan zijn eigen, vaste persoonlijkheid vast en hij wist er maar niet vanaf te komen. De katten die altijd, of toch vaak rondom hem hingen hadden het al door dat er iets aan de hand was, maar lieten hem gewoon zijn gang gaan. En dat was maar goed ook. De kater keek verveeld toe hoe enkele Bloodclan katten het kamp binnen gelopen kwamen, eentje stortte zich zelfs op Shrewleap. Iedere cel in zijn lichaam vertelde hem haar te gaan helpen, maar iets hield hem tegen. En dat iets liet hem op de zwarte kater storten die vlak bij de twee vechtende katten, welke Shrewleap en een Bloodclan kater waren, stond. Een grom verliet zijn keel en woest sloeg hij zijn nagels in de vacht van Frostlake. Hij had zijn partij een tijdje geleden gekozen; De kant van Rushstar en Stunspore. Wat was een Clan waard zonder leader of deputy? Niks, en daarom had hij zijn besluit dus gemaakt. En al diegene die er tegen waren, of problemen mee hadden konden doodvallen.

"Deze kat is voor mij" Toen ze de stem hoorde, was het al gebeurd. Haar longen vulden zich weer met lucht, maar ze wist dat Rushspirit zich al bij haar bevond. Het was dus aan haar hem af te leiden en misschien zelfs wel te .. Nee, in de Warrior Code stond dat doden niet mocht tenzij het nodig was en tot nu toe was er nog niet echt iets aan de hand. Behalve dat hij de hele Clan kapot had gemaakt. Plots voelde ze een groot gewicht op haar rug en voelde gelijk klauwen in tanden in haar schouders en rug. Een gil ontsnapte uit haar bek en woest draaide ze zich om toen de kater was verdwenen. Het was erg dom wat hij toen had gedaan. Shrew zakte zachtjes daar haar poten, haar verse wonden branden wel hevig, maar zette zich toen af. Ze wist net over de grijze kater heen te springen, landde toen voor hem en haalde met haar volle kracht uit naar het gezicht van de kater. Alles wat ze zou raken van hem was goed, zolang hij maar pijn zou voelen. En veel ook.

_{Voor dat hij het wist gebeurde er van alles. Rushspirit kwam op het toneel, en nam Shrewleap van de kater over die hem net een paar meter lang al glijdend stof had weten te laten happen. De zwarte kater voelde opeens hoe een andere kat zijn klauwen in zijn rug sloeg, door zijn dikke vacht heen. Hij gromde, zonder enig teken van pijn te laten voelen. Hij draaide zich met een ruk om, waardoor de kater zijn grip op zijn rug wel moest verliezen. Het was geen BloodClanner die dit had gedaan, maar het was Wolftail. Even schudde hij ongeloofwaardig zijn hoofd. Foxstream, Wolftail.. Wie was de volgende van zijn vrienden die in de macht van Icy en Rushspirit kwamen? Hij zette zich af en sprong op de kater, tevens de ex van Shrewleap. ''Je hebt ons verraden Wolftail..'' Siste hij in het oor van de kater. ''Je hebt de hele Clan laten vallen!" Riep hij nu half, in het oor van de kater, en sloeg zijn nagels in zijn zei.}

''Je hebt ons verraden Wolftail.. Je hebt de hele Clan laten vallen!" Riep de zwarte kater in zijn oor. Hierna probeerde Frostlake uit te halen naar zijn zij, maar deze aanval ontweek Wolftail met gemak. Hij probeerde houvast te krijgen op de rug van de kater, beet in zijn nekvel en trok de kop richting Rushstar. "Ik weet niet of je het besef wel hebt, maar ik vecht mee met de Clan. Ik laat de leader niet zomaar stikken." Siste hij, ietwat onverstaanbaar gezien hij met een mondvol vacht praatte.

Een gerommel en verschillende stemmen waakten haar uit haar dagelijkse gedachtes, en met verschrikte ogen keek ze op. Meteen hierna rende ze de den uit, en keek naar het tafereel dat er voor zich afspeelde. Verschillende shadowclan katten stonden tegenover andere, voor haar onbekende katten. Sommige waren duidelijk niet van Shadowclan, maar ze herkende Shrewleap meteen. Haar moeder werd aangevallen door een grote grijze kater, en een enkele seconde was ze alles vergeten van de problemen met Shrew en haar. ’’Durf je wel?!’’ schreeuwde ze hun richting op, al werd haar geluid overstemt door het gekibbel van de andere katten. Normaal had ze dit nooit gedurfd, maar een stoot van adrenaline en angst lieten haar op dit moment alles vergeten.

Furieus plaatste de tweekleurige kater zijn poten buiten de warriors den en merkte hij op dat enkele katten die hij nog nooit eerder had gezien, de krijgers van de Shadowclan bevochten. Eerst wist hij niet wat er gaande was, maar toen hij Rushstar, hun leider, met Shrewleap zag vechten wist hij algauw aan welke kant hij stond en wat hij moest doen. Even verderop stond een kater welke groter was dan hem, en Stunspore herkende hem onder de naam Timesong. Maar nog voordat hij de kans kreeg op 'm af te lopen, hoorde hij razendsnelle naderende pootstappen die ongetwijfeld in zijn richting gingen. De kat raakte hem als een explosie waardoor Stunspore van zijn poten gesmeten werd en tegen de grond werd aangedrukt. Een krijs verliet zijn keel en woest klauwde hij naar het gelaat van zijn aanvaller, welke zijn klauwen al zag aankomen en deze simpel ontweek. Wild kronkelend slaagde hij erin zich los te worstelen, en zijn aanvaller een rake klap te verkopen eens hij weer op alle vier poten stond. En het duurde ook niet lang of iemand nam zijn plaats zonder pardon in en besprong de kat die Stunspore zonet nog tegen de grond gedrukt hield. Woest keek de kater rond in het kamp. Plukken haar vlogen overal in het rond, en zelfs Smokebreath welke de Medicine cat van de Clan was, leek een vecht houding aan te nemen. Hij wist dat de kater voordat hij Medicijn kat was geworden een uitstekende warrior was, en hij moest niet twee keer gokken naar welke kant de rookzwarte kat stond. Zijn ledematen kwamen automatisch in beweging en leidde hem naar de amber ogende kater toe. Een strijdkreet verliet zijn bek en met ontblootte nagels en uitgeworpen poten besprong hij Smokebreath.