Checking for the hundredth time -Leafheart

Aangezien hij de patrouilles weer eens gemist had door zijn veels te lange slaap, had de witte kater maar besloten zelf op onderzoek uit te gaan. Misschien moest hij wel het saaie klusje uitvoeren om te kijken of er bij de verlaten dassentunnel geen das was teruggekeerd. Hoe had toch geen patrouille gehoord die die kant op zou gaan, kon hij beter een kijkje nemen, toch? Met een zucht zette hij zijn nog vermoeide poten in beweging en verliet het kamp. Eenmaal buiten begon hij te rennen, de koele Leaffall wind raasde langs zijn vacht en hij sloot zijn blauw-groene ogen. Het was korter dan hij had gedacht, want binnen een paar minuten rook hij al die oude dassengeur. Maar nee, geen nieuwe geur, dat was goed. Nu kon hij even uitrusten van deze 'zeer vermoeiende' reis. Staggallop sprintte de kleine heuvel op en nestelde zich op het zand, met zijn witte staart over zijn snuit.

Met haar gevangen prooi hangend in haar bek, sprintte ze naar het camp. Ze was vanochtend vroeg al gaan jagen om aan de somberheid die heerste in het camp te ontsnappen. Spottedleaf was gestorven, Lionroar zakte weg in een depressie. Het was een succesvolle jacht geweest, en nu was ze weer onderweg naar de zwartgalligheid in het camp. Toen ze voorbij de oude dassenburcht kwam, snoof ze de lucht. De dassengeur was er, maar hij was oud. Maar er was nog een geur, een kattengeur. Leafheart snoof nog eens. Gelukkig was het Windclangeur. Misschien kon ze eens een praatje maken met de kat. Ze keek eens om haar heen en zag een witte kater zitten op de kleine, zanderige heuvel. Snel begroef ze haar prooi, waarna ze de heuvel opsprintte en naast de witte kater ging zitten, die zijn staart om zijn snuit gedaan had en haar niet leek op te merken. "Hallo", zei ze, en ze probeerde opgewekt te klinken, wat niet helemaal lukte. Ze wist niet wat ze verder moest zeggen, dus wachtte ze op het antwoord van de kat, wiens naam ze niet kende, en genoot van het uitzicht die deze kleine heuvel haar bood. Het was bijna even goed als het uitzicht op de outlook rock, maar het was anders. Zanderig, misschien. Of misschien omdat ze hier niet alleen was, terwijl ze daar talloze keren alleen gezeten had toen haar moeder stierf.

-Wow, langste post ooit oO-

Op de een of andere manier had hij de pootstappen van een ander levend wezen gemist, maar zijn witte oortjes, daar had hij even niet meer op gelet. "Hallo," Klonk een stem toen plots vlakbij en Staggallop schrok op uit zijn kleine power nap. Zijn nekharen sprongen tegelijkertijd wat overeind en zijn ogen werden wat groter. Pas toen hij de bekende WindClan geur rook, kalmeerde hij wat. Snel liet hij zijn tong met korte halen over zijn sneeuwwitte vacht gaan zodat hij er niet meer zo geschrokken uit zag. "Sorry, ik had je even niet gezien." Mompelde hij toen hij klaar was en keek de poes met een kleine glimlach aan. "Is er iets?" Vroeg hij nadat hij voor een paar momenten van de stilte had genoten, maar toen een wat onbehaaglijk gevoel had gekregen. De poes leek zo.. in gedachten verzonken.

"Sorry, ik had je even niet gezien.", mompelde de kater. "Is er iets?", vroeg hij. Leafheart ging even anders zitten en antwoordde toen: "Neen. Hoezo?". Ze keek nog eens goed naar hem, en zijn naam schoot haar opeens te binnen. Staggallop. Ze wist het niet zeker, dus besloot ze het maar te vragen. "Jouw naam was toch Staggallop hé? Ik ben Leafheart", zei ze, waarna ze weer naar het uitzicht keek. Vanuit haar ooghoeken bleef ze echter naar hem kijken, alsof ze bang was dat hij opeens weg zou rennen. Ze hoopte maar dat hij het niet merkte, ze wou hem niet op de kast jagen ofzo. Om haar een beetje een houding te geven, begon ze haar poot te likken.

"Neen. Hoezo?" Hij voelde haar groen gekleurde blik op zijn vacht gericht worden. Kwam hij haar bekend voor of vond ze zijn vacht gewoon mooi? De kater glimlachte even. "Jouw naam was toch Staggallop hé? Ik ben Leafheart." Vervolgens keek ze weer naar het punt waar ze zojuist naar gekeken had. "Je viel opeens stil en ik dacht wel dat je een wat spraakzame poes was. Maar het kon ook aan mij liggen, ik ben ook weer niet al te goed in blikken herkennen." Zei hij kalm en bleef naar de poes kijken terwijl hij zijn rug wat rechtte om beter te gaan zitten. "En ja, ik ben Staggallop, leuk je te ontmoeten, Leafheart. Nou ja, ontmoeten, ik bedoel persoonlijker te leren kennen."

Onderwerp: Re: Checking for the hundredth time -Leafheart