[Open]Let the tigers out!

Onderwerp: [Open]Let the tigers out! ma 22 jul 2013 - 12:24

_{Tigerpelt was alleen op pad gestuurd, hij moest controleren of er al dassen waren ingetrokken in het WindClan territorium omdat bladkaal ook weer aan kwam zetten. Zijn grijzige ogen stonden op scherp en zijn oren draaide alle kanten op, elk geluidje opvangend. Niemand kon hem zo onverwachts benaderen, zelfs een das niet. Zijn tabby vacht was goed gewassen, en geen enkele pluk zat verkeerd. Tigerpelt was een beetje het ruige type, maar hij wilde er niet bijlopen als een of andere voddenbaal. Een grijns sierde zijn lippen die half omhoog waren gekruld. In de verte rook hij de geur waarvan hij hoopte die niet aan te treffen, maar helaas. Hij rook dassen, en hun geur was vers. Ze waren vast ingetrokken in de Abandoned Badgerset. Hij stopte en keek om zich heen, dit kon hij niet alleen doen, hoe dapper hij ook over wilde komen. Een hele dassenfamilie was te veel voor een Warrior. Hij liet een krijs horen, zodat de katten die in de buurt waren wisten dat hij hulp nodig had. Hij ging zitten en sloeg zijn staart over zijn poten, terwijl zijn hersens zich focuste op de dassen, hoe kregen ze die weg.}

Winterhare bevroor toen er een krijs over de moorlands galmde. Ondanks dat ze over het algemeen gevaar en tumult uit de weg ging, kon ze dit niet negeren. Eén van haar clangenoten was in noot. Automatisch begon ze te draven, de grashalmen sloegen in haar gelaat en ze beet eventjes op haar lip. Het kwam bij de abandoned Badgerset vandaan... De poes legde haar oren plat en trok nog eventjes een extra sprintje om de laatste afstand te overbruggen. Toen ze eenmaal aangekomen was, kwam ze glijdend tot een halt, vlakbij Tigerpelt. Maar het zag er niet uit alsof er ook maar iets aan de hand was... Behalve de sterke dassengeur die er hing. "Wat ben je aan het doen?" Hijgde ze, nog ietwat buiten adem door haar plotselinge sprint. Ze hield een redelijke afstand van Tigerpelt en het dassenhol, zoals ze altijd deed. Ze bleef altijd op een afstand van anderen. "Wil je slapende honden wakker maken ofzo?" Zelfs al waren er dassen, dan alarmeerde je die juist met dat gekrijs...

_{Niet veel later kwam er een witte kattin in zijn gezichtsveld, ze was ook van de WindClan. De kater richtte zich op en wachtte af. "Wat ben je aan het doen?" Hijgde de poes, nog wat buiten adem, waarschijnlijk was ze hierheen gesneld. "Wil je slapende honden wakker maken ofzo?" Vroeg ze, maar bleef op afstand. ''De dassen zijn nog ver weg, ze zijn hier alleen maar langsgekomen.'' Miauwde hij terug naar haar. ''Je moet me helpen, want het kamp kan gevaar lopen als deze dassen ons in bladkaal een bezoekje komen brengen, omdat ze honger hebben.'' Zijn blik vernauwde en hij tuurde in de verte, ze moesten ergens bij de Abdoned Badgerset zitten, en daar waren ze nog wel een paar minuten vandaan.}

De crème-kleurige poes keek met een behoedzame blik naar haar clangenoot. Ze vertrouwde het boeltje niet helemaal. Sterker nog, ze vertrouwde helemaal niets en niemand niet, maar dat was een ander verhaal. ''De dassen zijn nog ver weg, ze zijn hier alleen maar langsgekomen.'' Miauwde hij terug naar haar. ''Je moet me helpen, want het kamp kan gevaar lopen als deze dassen ons in bladkaal een bezoekje komen brengen, omdat ze honger hebben.'' Miauwde de kater. Een frons verscheen op haar gezicht. "Jij wil met een team van 2 een familie dassen omleggen?" Miauwde ze ongelovig, wetende dat een patrouille van een paar katten al moeite kon hebben met 1 das. "Ik geloof dat ik daar niet aan mee ga doen, ik leef nog liever wat langer..." Mompelde de poes, terwijl ze wegkeek en ze nog een stapje achteruit zette.

"Jij wil met een team van 2 een familie dassen omleggen?" Miauwde de witte kattin ongelovig. "Ik geloof dat ik daar niet aan mee ga doen, ik leef nog liever wat langer..." Mompelde de poes, en zette een stapje naar achteren. ''Nee..'' Miauwde hij en keek in de richting waar de geur vandaan kwam. ''Ik wil alleen een kijkje nemen, hoeveel het er zijn.'' Zijn stem was zacht, maar wel hard genoeg zodat de poes het kon horen.

''Nee..'' Miauwde hij en keek in de richting waar de geur vandaan kwam. ''Ik wil alleen een kijkje nemen, hoeveel het er zijn.'' Een huivering ging over Winterhare's ruggetje heen en ze legde haar oren wat achteruit. "Misschien is het verstandiger om dat met een backup te doen..." Winterhare was niet voor niks Winterhare genoemd. Haar achtervoegsel kwam bij haar aangeboren voorzichtigheid vandaan. Niet dat ze altijd zo voorzichtig was als nu, nee, door een incident was dat een stuk erger geworden. Toch sprak ze daar met niemand over...

"Misschien is het verstandiger om dat met een backup te doen..." Miauwde de poes, en hij keek haar vreemd aan. Van dát woord had hij nog nooit in zijn hele bestaan gehoord. Hij deed een aantal stappen naar haar toe. ''Wat..'' Begon hij twijfelend. ''Is dat?'' Hij trok een van zijn wenkbrauwen op. Dom, nee, dat was hij niet, maar niet iedereen kon alles weten, niet? Hij had een mentor gehad die maar een aantal keer had getraind met hem, en daardoor moest hij alles zelf doen.

Plotseling zette de kater een redelijk verbaasd gezicht op en deed een paar stappen in haar richting. Uit puur automatisme stapte Winterhare een gelijk aantal passen achteruit, misschien wel meer stappen. Ze vond het prettig om een grote afstand tussen haarzelf en clangenoten te bewaren. 'Wat..'' Miauwde de kater. ''Is dat?'' Winterhare keek zelf eventjes licht verbaasd en beet op haar lip. Ging ze weer, vreemd taalgebruik gebruiken. Ze had er een hekel aan als ze dat deed. Maar ze deed het automatisch... "Backup.." Herhaalde ze zachtjes, "Back-up, ondersteuning van anderen..." Mompelde ze erachteraan, met een lichte schaamte.

Hij zag hoe de poes hem verbaasd aankeek, o nee, weer een begrip die hij niet had kunnen leren van zijn 'mentor'. "Backup.." Herhaalde de WindClan poes zachtjes. "Back-up, ondersteuning van anderen..." Mompelde ze er toen achteraan. Nog steeds snapte de tabby kater het niet echt, maar hij liet een knikje zien. ''We..'' miauwde hij, maar zijn stem stierf wat weg. ''Kunnen ook hulp halen in het kamp.'' Hij keek eventjes naar de witte poes. ''Ik ben trouwens Tigerpelt, jij?'' Miauwde hij en stond toen op, nog steeds wat beschaamt vanwege zijn ongepaste actie.

''We..'' miauwde hij, maar zijn stem stierf wat weg en Winterhare spitste haar pluizige oortjes om wat beter te kunnen luisteren. Haar heldere goudgetinte ogen vonden de bleekgroene blik van Tigerpelt eventjes, maar gingen al snel weer terug naar de grond. ''Kunnen ook hulp halen in het kamp.'' Maakte de kater zijn zin af. Winterhare maakte alleen maar een instemmend geluidje en knikte zachtjes als reactie. Zoals vaak was de poes niet erg spraakzaam, eerder wat teruggetrokken en beleefd. Nu haar adrenaline van eerst helemaal weggevloeid was, trok ze zichzelf weer helemaal terug in haar schulp. ''Ik ben trouwens Tigerpelt, jij?'' Miauwde de kater. Eventjes bleef Winterhare aarzelend stil, maar uiteindelijk reageerde ze wel. "Ik ben Winterhare.." Miauwde ze zachtjes.

Musicheart begroef het konijn, zodat niemand anders het zou vinden. Ze zou het later op halen. Ze snoof de lucht, en rook een vogel. Poot voor poot sloop ze naar het beest toe, dat niets in de gaten had. Toen de zwart-witte jager dichtbij genoeg was, maakte ze zich klaar om te springen. Helaas draaide de vogel zich om, zag Music, en sloeg zijn vleugels uit. De poes sprong en hoopte dat ze snel genoeg was, maar de vogel ontsnapte uit haar klauwen. De warrior keek omhoog tot de vogel uit zicht was. De volgende keer krijg ik hem wel dacht ze. Ze liep verder, en rook een geur. Das Snel keek ze om zich heen, maar ze zag geen groot zwart-wit beest ergens. De geur was oud, en plotseling wist ze waar ze was. Het verlaten dassenhol. Musicheart kwam hier niet vaak, de dassen konden ieder moment terug komen. Maar das was niet het enige wat ze rook. Nog meer WindClan katten. De WindClan was erg groot, dus ze wist niet wie het waren. Ze volgde de geur tot ze bij twee andere katten aankwam. Eén was een cremekleurige poes, en de ander was een tijger-achtige kater, ongeveer dezelfde leeftijd als de poes. ''Hoi,'' miauwde Musicheart, ze hoopte dat ze niet stoorde. ''Ik ben Musicheart.'' ze klonk onzeker, alsof ze wist dat ze stoorde. De katten reageerden nog niet, dus miauwde ze ''Denken jullie dat de dassen echt weg zijn? Iedere keer als ik hier ben denk ik dat ze ieder moment achter me kunnen staan..'' Ze hoopte dat ze niet stoorde. ''Hoe heten jullie eigenlijks?'' vroeg ze, en miauwde niks meer.

Onderwerp: Re: [Open]Let the tigers out!