the thirteenth~story

waar mijn verhaal precies over gaat, weet ik zelf nog niet. maar ik kom er wel aan uit.
hoofdpersonage:
het gaat over Amy, Amy is een vreemd meisje met zwart haar en groene ogen, ze heefd een bleke huid en is niet snel bang.

~Proloog~
Amy lag met een boek in haar bed. Ze had zwart haar en groene ogen. Ze woonde in een huis dat zich te midden van een groot bos bevond. het was al laat. ze had zo goed als de hele dag in bed gelegen, ze had haar rustplaats alleen verlaten om eten en drinken te gaan halen. ze wierp een blik op haar wekker. "Kwart na twaalf", mompelde ze in zichzelf. "Het is tijd", zei ze zacht. ze gleed uit haar bed, trok haar jeans aan en liep in de richting van de gang, ze liep de trap af en trok de deur open. ze liep naar buiten en trok de deur achter zich dicht. toen begon ze te sprinten, in de richting van het bos. na een paar minuten gelopen te hebben, kwam ze op de open plek. de anderen waren er nog niet. toen zag ze een donkere figuur tussen de schaduw verschijnen, het was Ramona, haar donkere ogen glinsterde in het zachte maanlicht. "Je bent er", zei ze met een onheilspellende grijns op haar gezicht. "Olivia, de doos", beval ze. Olivia haalde de eikenhouten kist onder haar jas vandaan. "ben je er klaar voor, Amy?", vroeg Ramona. "Als je nu ja zegt, kan je niet meer terug, dat weet je", "ik ben klaar", zei Amy, ze barste zo wat van de zenuwachtigheid. "Dan beginnen we", grijnsde Ramona. Ramona en de anderen waren met tien, Amy was allen, ze kreeg het benoud. ze gingen in een cirkel rond haar staan, ze kwamen sdeeds dichter, amy's angst was in haar ogen te lezen. "w-wat gaan jullie doen?", stamelde ze. toen werd alles zwart voor haar ogen.

~hoofdstuk 1~
Toen Amy's ogen open gingen, had ze echt geen idee waar ze was. Ze keek om zich heen en zag dat ze in een bed lag. De kamer waarin het bed zich bevond, had rotsachtige wanden. Totaal gedesoriënteerd stapte ze uit het bed en keek rond. In de kamer stond er ook nog een boekenkast, een kleerkast, een bureau een een houten stoel. Naast de boekenkast bevond zich een deur waarop in krullerige letters het cijfer 13 was geschreven. "Waar ben ik?", mompelde Amy in zichzelf. Ze wandelde naar de deur en ontdekte dat hij niet op slot was. Buiten de deur bevond zich een gang. In die gang zag ze dan weer andere deuren waar ook cijfers op stonden, het deed haar aan een hotel denken. Amy wandelde naar het einde van de gang. Daar bevond zich een grote ruimte waarin een tafel met dertien stoelen te zien was. "Dag Amy", zei een stem achter Amy. ze draaide zich om. Daar zach ze de zogenaamde Olivia staan. "Jij heet toch Olivia?", vroeg Amy. Olivia had lichtblond haar, groene ogen en een mooi gebruinde huid. Op haar arm was een krullerige tatoeage van het cijfer 4 te zien. "Ja", antwoorde ze glimlachend. Het was Amy opgevallen dat iedereen die ze de vorige avond had gezien, groene ogen had. "Hey", zei een stem achter hun. "Amy, dit is Nova", zei Olivia. Nova had krullerig, ros haar, groene ogen (zoals iedereen hier) en dezelfde tatoeage als Olivia, maar dan met het cijfer 9. "Het spijt ons van de vorige avond, maar je mag alleen weten waar we zijn als je een van ons bent, en dat ben je nog niet. We moesten je dus in slaap brengen", zei Nova verontschuldigend. "In slaap brengen?", zei Amy niet begrijpend. "Tijdens je beproeving om een van ons te worden, zal je over magie leren, iemand met magie in slaap brengen is een van de simpelste dingen die je kan doen", verduidelijkte Olivia. Amy knikte, alsof ze begreep wat Olivia bedoelde, wat eigenlijk niet zo was. Ramona kwam de ruimte binnen. Ze had bruin haar, dat de vorige avond zwart had geleken en het cijfer 1 als tatoeage. Het was duidelijk dat zij hier de baas was. "Nova en Olivia, willen jullie de anderen wakker maken, ondertussen praat ik wel met Amy", Ramona's geel-groene ogen bestudeerde Amy van top tot teen. "Zo, Amy, weet je wat je te wachten staat?", vroeg ze. "Eerlijk gezegd niet, nee", bekende Amy terwijl ze naar de grond keek. "De training die je moet ondergaan om een van ons te worden, is hard, maar ik denk dat jij dat ook bent", glimlachte ze naar Amy.

Amy lag op haar bed. Ze was erg zenuwachtig, vannacht zou haar beproeving beginnen. Er werd op de deur geklopt. "Binnen", riep Amy. Ramona trok de deur open. "Het is tijd om te beginnen", zei ze. "Oké, wat moet ik doen?", vroeg may terwijl ze rechtop ging zitten. "Opletten", zei Ramona kortaf. "Ik ga je eerst les geven", "Les geven?", Amy keek Ramona niet begrijpend aan. "Je moet weten wie te vertrouwen is en wie niet", zuchte Ramona. "O, ik dacht dat ik oprachten of zo zou moeten uitvoeren", zei Amy. "Dat ga je nog moeten doen", zei Ramona. "Oké, je mag niemand vertrouwen, behalve jezelf en ons", zei Ramona. Amy knikte. "Dat was de les! Nu kan je met de echte opdrachten beginnen", Amy keek nogal verbaasd toen Ramona dat zei. "Moet ik eerst niet over magie leren?", vroeg ze. "Nee, je moet er zelf zien achter te komen hoe magie in elkaar zit", glimlachte Ramona. "Olivia komt je de benodigdheden brengen voor je beproeving, en dan zullen we beginnen", zei ze voordat ze de gang op liep.

Niet veel later kwam Olivia met een rugzak de kamer binnen. "Dag Amy", glimlachte ze. "Het is tijd om te gaan", Amy pakte de rugzak aan en bekeek de inhoud even. Er zat in; het boek 'magie voor dummies' , een toiletzak met tandenborstel en zeep, zonnecréme, een ei met een groene schaal en een regenjas. "Wat moet ik hiermee?", vroeg Amy terwijl ze het ei uit de zak haalde. het had een dikke, groene en een beetje leerachtige schil. "Als je de magie voor dummies gids hebt gelezen, begrijp je het wel", zei Olivia. "Kom, we moeten gaan", glimlachte ze.

~hoofdstuk 2~
Amy, Olivia, Ramona en de rest stonden rond een tafel. "Zo, jij moet dit boek zien te vinden", glimlachte Ramona terweil ze een foto van een oud boek liet zien. "Oké, waar kan ik dat boek vinden?", vroeg Amy. "Wel", zei Ramona terweil ze een kaart van Europa en een fluostift boven haalde. "wij zijn nu ongeveer hier", zei ze terweil ze met haar stift een puntje vlak naast Brussel zette. "En het boek is volgens mijn bronnen ongeveer hier", ze zette een puntje op Oslo. "Maar, Oslo ligt in Noorwegen?", Amy keek Ramona verbaasd aan. "Hoe moet ik daar zien te komen?", vroeg ze. "Dat is niet mijn probleem, ik moet het boek tegen het einde van de maand hebben", glimlachte ze. "Oké, dan", mompelde Amy in zichzelf.