Nope, I'm not drunk my friend. {Drytwi}(SPT)

Een heldere straal zonlicht scheen in mijn gezicht en ik opende mijn ogen. Ik knipperde om ze tegen het heldere licht te beschermen en sta op. Na wat rekken en gapen, besluit ik om op pad te gaan en wat rond te kijken. Ik ging mijn zelfgemaakte den uit en sloeg linksaf. De zon verwarmde mijn lichtrode vacht en ik maakte een rilling van plezier. Hoewel het weer juist de hele tijd slecht was, was vandaag toch wel een meevallertje. Het was weinig bewolkt en de zon scheen wel lekker. Ik liep wat door en lette maar vaag op mijn omgeving. Zachtjes zong ik de woorden van mijn lievelingslied, ''What shall we do with the dronken sailor'' Ik herhaalde dezelfde zin een paar keer en begon bij elke keer wat luider te zingen. Opeens was er gekraak en mijn kaken sloegen dicht. Ik draaide me op en zocht behoedzaam naar de oorzaak van het geluid.

-Sailor is een goede zanger-

_{Nog steeds voelde ik me niet helemaal thuis in dit gebied. Het had iets vreemds, het was sowieso al warmer hier dan waar ik vandaan kwam en alles was zo vlak. Ik was het gewend om over stenen heen te moeten klauteren, iets waardoor mijn spieren gehard waren en mijn nagels sterker dan van de laagland katten. En nu was ik zelf een laagland kat, doordat ik en mijn familie uit ons territorium waren gejaagd. Ik zuchtte zachtjes en keek om me heen, ik had geen idee waar ik heen moest. Ik liep maar ergens, geen benul hebbent van de grenzen ofzo. Ik stopte toen ik een kat hoorde spreken en ik opende mijn bek om de lucht te proeven. Niet veel later zag ik de kater in mijn blikveld komen. Ik ging zitten en zwaaide met mijn staart, om aan te geven dat ik geen bedreiging vormen. "Hallo daar, laagland kat," miauwde ik, met mijn typische zware stem.}

Een langharige kater verscheen in mijn gezichtsveld en ging voor me op de grond zitten. Zijn staart zwaaide en uit zijn houding nam ik maar aan dat hij niks van plan was."Hallo daar, laagland kat," hij had een zware stem, het deed me denken aan de stem van mijn vader. Voor hoever ik die nog kon weten. Laagland kat, kwam deze kater uit de bergen of zo? Ik had ze gezien op mijn eerste en laatste zeereis. ''Gegroet, landrot''Wat hij kon, kon ik ook. De zee zat in mijn bloed! ''Mijn naam is Sailor en wat is de uwe?''Ik ging zitten en wachtte af, benieuwd op zijn reactie.

-Fijn gesprek, elkaar benoemen bij bijnamen-

De kater die voor mijn neus stond, was waarschijnlijk iets jonger dan dat ik zelf was. Hij begroeten me met een woord waarvan ik alleen verhalen had gehoord. Een landrot, een kat die niet op zee was geweest. Dit was dus een zeekat, dat was eens wat nieuws. De kater stelde zich voor als Sailor en vroeg me naar mijn naam. Ik ging zitten, liet de wind met mijn lange, ruwe vacht spelen. Mijn staart krulde ik langs mijn voorpoten en bewoog iets heen en weer totdat ik goed zat. "De naam is Drytwi. Aangenaam," stelde ik mezelf rustig voor. "Ben jij bekend met dit gebied, Sailor?" miauwde ik daarna vragend.

"De naam is Drytwi. Aangenaam," stelde de kat tegenover me zichzelf voor, Drytwi. Ik sloeg het op in mijn geheugen en keek de kater weer aan, "Ben jij bekend met dit gebied, Sailor?" vroeg Drytwi aan me. Hij was hier nog nooit geweest dus, ''Ik leef hier, maar ik ken niet alle plaatsen''Hopelijk had hij genoeg aan dit antwoord. ''Waar kom jij vandaan?''Zal hij mijn gedachte over de bergen bevestigen?