[ FP ][ SPT ] The last one standing

De kater wist zijn aanval te ontwijken door snel van 'm weg te rollen, echter raakte hij nog nét de oor van Smokebreath. "Jou moest ik nou net hebben," Een rilling rolde over hem heen toen de reusachtige kater zich bovenop hem probeerde te storten. Uit ervaring, en ook 'n tikkeltje uit angst voor de klap die hij zou krijgen, schoot de kater naar achter. En deze keer zag hij zijn kans. Met uitgestoken nagels en een opgezette vacht sprong de kater op Smokebreath, of deed daar toch een poging toe. Zijn groene ogen glommen vechtlustig maar toch was er ook iets van schrik in te bespeuren. Hij was bang dat hij zijn leven zou kwijtspelen aan een simpel gevecht met de kater. Echter wist hij, dat hij sowieso uit de Clan verstoten zou worden, ook al won hij dit gevecht.

Haar klauw raakte zijn grijze gezicht, maar al snel daarna werd een klauw in haar uitgestoken poot gehaald. pijn flitste door haar heen en haar poten trilden. Gelukkig hielden haar ogen de situatie nog net genoeg in de gaten. Ze dook naar onderen om de zwaai te ontwijken en haalde vanaf daar met haar poot die niet op de grond werd gedrukt flink uit naar een van de voorpoten van Rushspirit. Als laatste probeerde ze haar kaken met een volle kracht in zijn poot te zetten die haar voorpoot vasthield.

Stunspore voelde hoe zijn poten wegzonken in de vacht van Smokebreath, en hoe zijn nagels langzaam zijn vel binnendrongen. "Nu heb ik je." Siste hij zegevierend. Echter zag hij voorpoot van de kater niet aankomen, en werd hij binnen de kortste keren alweer tegen de grond gesmeten. Een pijnlijke krijs die waarschijnlijk iedereen tot op het bot zou verkillen, rolde over zijn lippen. Meerdere stralen bloed gleden langs zijn voorhoofd naar beneden, en een barstende hoofdpijn weerhield de tweekleurige kater ervan om nogmaals uit te halen. Nee, hij was verblind door het bloed dat voor zijn ogen liep en die hoofdpijn die hij er nog bij had gekregen hielp niet echt. Hij leek eerder op een pasgeboren kit; Hulpeloos en zielig.

De vechtende katten leken haar niet eens op te merken, dus draaide ze zich meteen weer om om te vluchten. Plotseling bleef de apprentice verstijfd staan. Daar, bij de ingang. Grijze, lange haren, zeker niet van een van de vier clans... Icy. Ja, ze kon nu omkeren, en dan? Een ander gewond laten raken, of sterven? Niet deze keer. ’’Jij zit hierachter, is het niet?’’ grauwde Saltpaw tegen de kattin, een bange trilling in haar stem onderdrukkend. Geen angst. Ze mocht geen angst tonen.

Een hels gevecht brak los in het kamp. Rustig keek ze er naar. Niemand die toch haar hulp vroeg. Tot haar verbazing moeide zelfs Wolftail zich in het gevecht. Timesong zat echter nog rustig te niksen. Had hij niks beters te doen? Ze vernauwde haar ogen. Zij was geen partij voor hem. Hij zou sowieso winnen, immers was hij veel breder gebouwd dan zij en was vechten niet echt haar specialiteit. Ach, het zou ook wel. Haar blik viel op Saltpaw, wat zat zij daar weer te doen? Icy te irriteren, die kon zich beter bezig houden met een warrior dan met dat kleine mormel. Direct sprintte ze op het beestje af en drukte het tegen de grond. Het zou misschien een beetje vreemd zijn voor Salt, immers was zij diegene geweest die haar bij de protestgroep had betrokken, maar dat was niet haar probleem. 'Wat is er kleintje?' vroeg ze licht sissend, terwijl ze haar ogen vernauwde, 'Bang?' Een grijns verscheen op haar gezicht en keek haar licht vals aan.

Dat Smokebreath hem tegen de grond had kunnen werken was geen wonder. De kater was dubbel zo groot als hem. Zijn lijf vertoonde enkele bloedende wonden en zijn snorharen waren naar achteren gedrukt. En toen hij dacht dat alles voorbij was en dat de kater wel zag dat hij was gewonnen, werd de pijn juist alleen maar erger. Smokebreath drukte zijn poot tegen Stunspore's nek en begon zo druk uit te oefenen. "Nog laatste woorden?" Wild worstelde de kater in de hoop dat hij zich zo van Smoke's greep kon ontdoen, maar het lukte hem niet, hoe hard hij ook probeerde. Echter, omdat de Medicine cat zijn keel dicht kneep kreeg hij niet de kans nog iets te zeggen. Stilaan begonnen zijn kijkers dof te worden en keek hij met nog weinig vuur in zijn ogen naar het strijdtoneel dat aan de gang was. Death will come to get him.

Icy was ondertussen al terug naar de ingang van het kamp getrippeld, om met een smalende blik het slagveld om haar heen te bekijken. Oh, hoe woorden toch zo'n impact konden hebben... Ze grijnsde kil. "Oh zielig mormel," siste ze tegen het kleine ding dat haar aan stond te snauwen. Ze schudde murmelend haar hoofd terwijl ze overeind kwam. "Moet ik me hier nou echt amuseren met kleine zaakjes af te handelen? Zonde van mijn tijd, maar clangebroed is clangebroed.." Ze sloeg haar nagels uit en viel de kat zonder omweg aan.

De rookzwarte kater siste hem nog iets toe maar hij kon het niet verstaan gezien het geluid van krakende botten zijn gehoorstelsel binnendrong. Plots gaven al zijn spieren het op en wist hij zijn lichaam niet meer te bewegen. Opnieuw schoot pijn als voor door hem heen en verliet een laatste, helse kreet zijn keel. Vlammen sprongen in zijn ogen tot niets overbleef dan alleen maar duisternis. De geluiden van vechtende katten rondom hem heen vervaagde tot een zacht, bijna geruststellend geruis, en nog een laatste keer deed de kater een poging om op te staan. Maar het lukte hem niet, hij zonk weg in het niets. Waarnaartoe wist hij niet, vast en zeker niet de StarClan gezien hij zijn leven niet als goede kat had doorgebracht. Dark Forest? Die kans was groot, maar zelfs daar was hij niet zeker van. Zijn lichaam gaf nog enkele na schokken, maar nadien lag de tweekleurige kater bewegingloos en levenloos neer op de aardbodem welke helemaal leek te tollen. De pijn in zijn hoofd was verdween, net zoals zijn bewustzijn. Dood, dat was hij.

Hij werd van Shrewleap afgetrokken, net voordat hij haar van kant wilde maken. De kater keek woest om naar een ander, was het weer die zwarte kat? Nee, dit keer was het Rushstar, of hoe hij zich ook noemde. "Deze kat is voor mij" Cethin gromde en ontblootte zijn tanden. Zijn cyaanblauwe ogen keken de kater strak aan, waarna hij zijn ogen vernauwde. "Wat jij wil." Gromde hij, beledigd dat de kater hem van zijn prooi had afgehaald. "Kittypet." Snoof hij, waarna hij langs de kater doorliep, en hem ondertussen kort met zijn schouder beukte, en een ander slachtoffer zocht om mee te vechten.

Haar nagels boorden in zijn grijze poot en ze voelde het zachte vlees. Vreselijk. Maar dit was voor haar Clan, een Clan die in veiligheid gebracht moest worden. Hoeveel levens er niet verloren waren gegaan aan het regime van Rushspirit, die alleen maar aan zijn eigen wil dacht. Woede borrelde op in de zwart witte poes en met een furieuze blik keek ze de kater aan die sommige katten zelfs Leader hadden genoemd. Ze genoot ervan toen hij een pijnlijke kreet uitstootte en glimlachte even. Ja, voel de pijn maar die deze Clan geleden heeft door jou! De kater keek haar fel aan, maar ergens had Shrew het gevoel dat zij nu aan de winnende overhand was. Met een slappe poging probeerde Rushspirit nog naar haar uit te halen, maar de poes leunde simpel naar achter en de klauwen raakten haar borst nog net. Geen wond, gewoon wat witte haren die zachtjes naar de grond dwarrelden. "Is dat het?" Snauwde ze naar hem terwijl ze nogmaals uithaalde naar zijn gezicht en haar tanden ontblootte. "Hiermee verdedig je je Clan? Ik had gelijk, al vanaf het begin! Jij hebt de potentie niet om deze Clan of welke Clan dan ook te leiden. Je laat anderen het vuile werk voor je opknappen omdat jij dit niet eens kan!" Snauwde ze naar de grote grijze kater die nu weerloos leek. Hij was verzwakt, door weet-ik-veel wat, en nu was Shrew hier om het af te pakken. De poes sloeg de poot van haar voorpoot af en bekeek de wond die hij had achtergelaten. Het bloedde wel, maar niet zo ernstig dat ze er niet meer mee kon vechten. Met een strijdkreet rende ze weer op haar vijand af en sprong op zijn rug. Woest begon ze met haar klauwen de rug te bekrassen totdat de tere huid begon te bloeden. Vervolgens sprong ze van de grijze kater af en keek hem nog eens keer recht in zijn ogen aan. "Ik laat je niet meer gaan," Siste ze woest en dook naar onderen zodat ze zijn vier poten onder hem uit kon slaan. "Een Clanverrader zoals jij verdient geen rustig leventje meer." Hiermee hoopte ze dat haar bericht duidelijk was. Shrew plantte haar voorpoten op de tedere buik van Rushspirit, haar groene blik vol haat en woede. En in een klein moment beheerste ze de adrenaline en woede niet meer en boog ze voorover. Woest klemde ze haar kaken om de nek van de kat die ShadowClan zoveel pijn had gedaan en beet. Het geluid galmde door het kamp en toen leek alles stil te vallen. Meteen deed Shrew bevend een pas achteruit. Had ze dit nou echt gedaan?

OOC; Godmode met toestemming !!

Een enorme klap voelde ze aan haar rechterzijkant, en het volgende moment lag de kleine apprentice op de grond. Ze voelde de druk van een massieve poot die haar hier hield. 'Wat is er kleintje?' vroeg de kattin sissend, en ze herkende de stem. 'Bang?' vroeg ze hierna en keek haar vals aan. ’’Nee,’’ murmelde Salt en ze wurmde zich behendig los uit de greep van Foxstream, en sprintte richting de andere kant van Icy. "Oh zielig mormel," siste Icy kil tegen haar. "Moet ik me hier nou echt amuseren met kleine zaakjes af te handelen? Zonde van mijn tijd, maar clangebroed is clangebroed.." Nog voordat de leader haar woorden had uitgesproken viel ze Saltpaw aan, en opnieuw kletterde ze tegen de grond. Een scherpe zucht perste ze uit haar longen toen ze op de grond neerkwam, en ze probeerde haar lichaam te draaien zodat ze met haar buik op de grond lag. Winnen zat er natuurlijk allang niet meer in voor haar, maar verdedigen wel. Ze porde een van haar nagels in Icy’s poot zodat de greep minder stevig werd en probeerde zich eruit te wurmen, al lukte het niet goed.

Het laatste wat ze hoorde van de Clanverrader was een harde kreet, die hopelijk ook het gevecht stil zou leggen. Toch voelde Shrew de verantwoordelijkheid om zelf te gaan roepen. De zwart witte poes draaide zich om en zag tot haar schrik wat er om haar heen gebeurde. Iemand die ze maar al te goed kende had zich op zijn Clangenoot, Frostlake, gestort. Wolftail had de nekvel van zijn Clangenoot richting de overleden Leader getrokken en Shrew voelde tranen in haar ogen prikken. Ze had al geweten dat haar 'partner' de Clan had verraden, maar dat hij zich ook nog eens gestort had op Frostlake, dat was gewoon iets waar ze hem niet van kende. Het liefste wilde ze instorten en haar kop verbergen onder haar poten, maar ze had nu een taak om te volbrengen. Toch kon ze er niets aan doen dan naar het verdere schouwspel te kijken. Secretsong vocht met een jongere BloodClan Apprentice, de zwarte poes had zich ten minste wel gehouden aan haar belofte door aan haar kant te vechten. Shrew knikte en met een zucht draaide ze zich verder om. Toen zag ze Smokebreath met de Deputy vechten, Stunspore. De Medicine cat had de rossige kater op de grond gedrukt, maar Stunspore glipte als een glibberige slang achteruit. Hij probeerde vervolgens uit de halen naar Smokebreath, die de pijn gewoon leek de negeren. Hoe vreemd dat een Medicine cat ook gewoon een expert was in vechten. Maar ja, Smokebreath was ook eerst een Warrior geweest voordat hij dit lot had gekregen. Stunspore werd weer geraakt door een flinke klap en werd tegen de grond gedrukt. Smokebreath boog zich over de kater heen, alsof hij genoot van dit moment. Het krakende geluid dat werd gevormd door gebroken wervels echode in haar kop. Nu wendde Shrew zich nog verder tot het strijdtoneel en tot haar schrik zag ze haar eigen kitten, Saltpaw. Foxstream had haar tegen de grond gedrukt en een grote golf van haat spoelde door haar heen, het liefst wilde ze Saltpaw nu te hulp komen schieten, maar de Apprentice wist zichzelf wel te redden. Toch was Icy wel voorbereid op de kleine poes en drukte zij haar ook tegen de grond. Nog een reden om dit gevecht nu stop te zetten. Shrewleap schonk geen aandacht meer aan het gevecht en rende de rots op waar talloze Leaders hun ceremonies hadden gehouden. Ernstig keek ze over het kamp heen waar verschillende katten aan het vechten waren. "KATTEN!" Riep ze uit en keek wat streng over alle katten heen, als nog een BloodClan kat iets waagde te doen als ze klaar was, zou ze zich weer in het gevecht storten. Maar nu had ze hopelijk weer ieders aandacht. "Rushspirit is dood, ik, Shrewleap, heb hem gedood. Jullie gevecht heeft geen nut meer, jullie plan is mislukt." Gromde ze naar de BloodClan katten en de ShadowClan katten die het gewaagd hadden om zich aan de kant van Rushspirit te voegen. "VERDWIJN nu direct uit het kamp of jullie ervaren de ernstige gevolgen. ShadowClan is vrij van zijn tiran!" Riep ze wat zegevierend uit en keek kwaad naar Icy, die het had gewaagd Rushspirit te helpen.

Saltpaw maakte zich vrij en ze wou zich er weer op storten, maar Icy kwam er al bij. Whatever, die moest het zelf maar weten. Echter deed een stem haar opkijken, "KATTEN!" Riep de poes uit, Shrewleap... "Rushspirit is dood, ik, Shrewleap, heb hem gedood. Jullie gevecht heeft geen nut meer, jullie plan is mislukt." Gromde ze, "VERDWIJN nu direct uit het kamp of jullie ervaren de ernstige gevolgen. ShadowClan is vrij van zijn tiran!" Riep ze uit. Rustig vernauwde ze haar ogen. Ze was alles behalve van plan op te stappen. 'Oh fijn!' riep ze uit, 'En toen zat Shadowclan alwéér zonder Leader of Deputy, leuk gespeeld meisje, of ben jij degene die nu Shadowclan gaat "redden"?' Dat laatste sprak ze nogal sarcastisch uit. Haar staart lag rustig over haar poten, terwijl ze de zwart-witte poes aankeek. Nee, zijzelf had geen zin om de leiding te nemen. Maar Shrewleap? Ten eerste was dat een Queen en ten tweede had ze daar helemaal geen zin in. Dan zou Shadowclan tegen zijn einde aanlopen. Sowieso!