Just a new day. [open]

Onderwerp: Just a new day. [open] di 30 jul 2013 - 12:42

Gulzig likte hij het laatste restje melk uit zijn bakje. Zijn tong nog aflikkend stond hij al weer bij de deur van de keuken. Een nieuwsgierig en druk katertje, ja dat was hij wel. Toen hij, nog geen vier maanden geleden bij zijn moeder en ouderlijk huis weg was gehaald, was hij eerst nog een beetje angstig geweest. Drie dagen lang was hij zijn mandje zowat niet uit geweest. Dat was nu wel anders. Zijn moeder, die had hij het meest gemist. Na een tijdje was het minder geworden, maar toch deed de gedachten aan zijn moeder en broertjes en zusjes zijn kopje hangen. Zou hij ze ooit nog zien? Gelukkig had hij al weer een nieuw speelkammenratje. Sammie, de poes van de buren. En de baasjes hier waren wel weer veel aardiger dan zijn vorige. Dus eigenlijk was het ook helemaal niet zo erg, dacht hij opgewekt.
Figaro's baasjes waren vanochtend vertrokken, waarheen wist hij niet. Maar wat maakte het ook uit? Hij kon doen en laten wat hij wilde. Met een sprintje stond hij voor de deur. Toen hij met zijn hoofdje zijn luikje open duwde sprong de koude lucht hem tegemoet. Het witte spul, dat de tweebenen sneeuw noemde lag er nog steeds. Het was een vervelend iets, je pootjes werden er nat en koud van. Hij hoopte dat het snel weer weg ging. Maar nu lag het er helaas nog, stelde hij spijtig vast. Voorzichtig zetten hij een paar stappen naar voren, waarna hij overging in een wat sneller pas. Soepel kroop hij onder het hek van de voortuin door. Niemand te zien. Teleurgesteld stak hij de straat over, en begon richting een parkje te lopen, dat hij een paar dagen eerder had ontdekt.

East glimmende vacht was wit geworden nadat ze in de sneeuw had liggen rollen en nu schudde ze het koude spul van haar vacht af. In haar ooghoeken zag ze West toekijken vanachter het raam. East draaide zich om en glimlachte naar de poes. Die een kort glimlachje terug gaf, bezorgheid... East schudde haar kop en verdween toen over het hekje de tuin uit. Mooi iets, dat sneeuw. Waar ze vandaan kwam hadden ze het niet en dat wist East zeker, want ze was in de winter geboren. Maar het was daar ook wel warmer dan hier. East zuchtte weer, en mompelde zachtjes in zich zelf, ''Now...East...It's now.'' Haar woorden waren vaag en duidelijk niet voor andere katten bedoeld. Dan zal ze wel duidelijker spreken. Hoewel haar vrienden haar vaak aankeken met een vragende blik. Stukje naar de toekomst, wat ging ze doen? De burmese bleef even stil staan en keek rond. Ze woonde aan het einde van de wijk en had dus veel ruimte aan een kant liggen. Waar was dat parkje nou toch weer? Links of rechts. Haar niet zo goede richtingsgevoel stuurde East naar links, waar ze na tien minuten lopen niks vond wat op een parkje leek. Andere kant dan maar. Haar lichtbruine vacht scheen in het magere zonlicht wat tussen twee wolkjes door piepte. Ze wist dat veel haar mooi vonden, maar ze lette daar nooit op. Het parkje was gevonden en tevreden ging ze naar binnen. Nadat East een stukje had gewandeld, merkte ze door het geknars van de sneeuw dat ze niet alleen meer was. Ze draaide zich om en zag in verte een klein gestalte. Een kitten. Ze keerde terug en ging naar de kleine toe. Vlak voor hem bleef ze stil zitten. ''Hoi kleine''haar rustige stem sprak de kitten kalm toe, hopelijk vertrouwde hij haar. Zou hij het niet koud hebben? East vroeg zich af waar hij woonde, ze had hem nog nooit eerder gezien. Rustig wachtte ze op een reactie.

Zijn gehele aandacht was op het parkje gericht. Ook hier was alles met sneeuw bedekt merkte hij op toen er bruine poes op hem afkwam lopen. Figaro had haar nog nooit gezien. Maar nieuwe vrienden waren altijd welkom, toch? Hij toonde dan ook geen angst.''Hoi kleine'' sprak haar rustige stem. Normaal zou hij geïrriteerd zijn door het woord 'kleine'. En eigenlijk was hij dat ook. Maar het klonk vertrouwd. Net... Net zijn eigen moeder. Niet dat ze verder ook maar een gelijkenis hadden. Maar toch.. "Ehm, ja.. Hallo" Sprak hij, met in zijn stem een kleine trilling."Ik ben Figaro, en jij?" Zei hij dan toch weer op zijn oude vertrouwde brutale toontje. Hij was namelijk niet iemand die lang over iets bleef peinzen. Hij richten zich liever op nu. Niet op de toekomst en niet op het verleden. Met Grote twinkelende ogen keek hij naar de poes voor hem."Waar woont je? Ik woon daarginds. Kijk je ziet nog net het topje van het dak, het is dat blauwe dak daar." Zei Figaro in een rap tempo."Zullen we anders samen spelen?" vervolgde hij zonder ook maar een enkel benul te hebben van dat de oudere poes daar misschien helemaal geen zin in zou hebben.

[*Zucht* Niet echt veel inspiratie. Hoop dat je er iets mee kunt]

"Ehm, ja.. Hallo" de trilling in zijn stem was duidelijk te horen voor East, maar hij dook niet in elkaar, dus ging ze er vanuit dat hij haar vertrouwde. Ze glimlachte vriendelijker en ontspande haar spieren.."Ik ben Figaro, en jij?" dit toontje was brutaal, maar niet echt kwalijk merkte de poes. ''Mooie naam, Figaro. Mijn naam is East...Drie keer raden hoe mijn drie huisgenoten heten''ze knipoogde, misschien begreep Figaro haar grapje wel. "Waar woont je? Ik woon daarginds. Kijk je ziet nog net het topje van het dak, het is dat blauwe dak daar." wat een kletskous, leuk, hoewel ze niet zo van de lange gesprekken was. Ze draaide zich om en zag inderdaad het topje waar de kitten het over had. ''Mijn huis is net de andere kant op, je kunt het niet zien vanaf hier'' ze het bijna dwars door de volgende zin van Figaro heen, "Zullen we anders samen spelen?" samen spelen? Een verbijsterde blik verscheen op East gezicht en ze was even van haar stuk afgebracht. South zal meteen ja hebben gezegd, dat wist East zeker. Maar zij was South niet. Ze was East. The calm one. Ze wou echter de kleine kitten niet teleurstellen, en wat kon wat spelen kwaad. ''Okay. Wat wil je doen'' zei ze na een kleine stilte.

''Okay. Wat wil je doen'' zei East na een kleine stilte. Aarzelend keek Figaro de poes aan. Misschien was dat toch niet de beste vraag geweest. De poes was zeker een jaar ouder dan hij, besefte Figaro nu pas. En dus niet echt een 'speelkammenratje' of wat je daar ook bij zou moeten voorstellen. Ondanks dat hij een brutaal klein druk katje was had hij toch wel geleerd van zijn moeder dat je respect moest hebben voor oudere katten. En hij had de verbijsterde blik van East gezien."Tja, we kunnen ook een wandelingetje gaan maken?" Sprak hij uiteindelijk, terwijl hij zenuwachtig met zijn staart in de sneeuw zwiepte. Zijn ogen gleden langs de bomen. En richten zich daarna weer op East. Vragend keek hij haar aan."Misschien kun je me dan wat van de stad laten zien? Ik woon hier nog maar net dus ken het nog niet zo goed. Maar ik ben wel nieuwsgierig hoor. E.. en ik zou graag meer willen zien. Dus vind je dat een goed pl..." Abrupt hield hij op. Teveel praten, dat was een van zijn slechte eigenschappen."Dus..."

Onderwerp: Re: Just a new day. [open]