Why don't you come outside? [Spt - Peppermint]

De bruine kater wandelde vrolijk rond zijn huis, niet wetende wat te gaan doen vandaag. Misschien moest hij eens kijken of hij zelf wat kon jagen? Direct verworp hij het idee, dat was immers iets voor Clankatten. Al wilde de kater het maar al te graag eens proberen. Met een zucht sprong de kater op een muurtje van een onbekend huis, en genoot van de paar zonnestralen die zijn vacht streelden met het beetje warmte dat ze nog in zich hadden. De zwakke geur van een andere kat prikte in zijn neus, en hij keek rond.

Met een beetje een dromerige blik zat ze daar voor het raam, terwijl de zonnestralen met zachte lichtval door het raam stroomden. De sneeuw Bengaal leunde met haar voorhoofdje tegen het glas van de ruit aan, terwijl ze de tuin, die ze al zo vaak gezien had, nog een keer in zich op nam. De verwarming onder haar vensterbank, straalde een plezierige warmte naar boven, waar ze zich maar wat graag in koesterde. Ze zag een flits van beweging tussen het hek van haar tuin door en drukte haar neusje wat meer tegen het raam. Het belletje om haar halsband klingelde door de plotselinge beweging. In de maanden dat ze in haar huis was komen wonen, nu bijna 9, was ze nog steeds nooit haar huis uit geweest...

De bruine tabby keek rond, het leek een oude geur te zijn, maar toch voelde hij zich bekeken. Eenmaal omgedraaid vonden zijn groene ogen de blauwe van een Sneeuw Bengaal, de poes zat met haar voorhoofd tegen het glas gedrukt naar buiten te kijken. Maryl sprong in een elegante boog van zijn muurtje, en naderde zonder te haasten het raam, de blik van de poes nieuwsgierig vasthoudend.

Een beetje slaperig leunde ze tegen de onzichtbare wand aan die men een raam noemde en staarde ze naar de bladeren die uit de eikenboom in de tuin dwarrelde. De rozenstruiken stonden nu al niet meer in bloei en de bladeren ervan waren helaas uitgevallen. Nadat ze de eerste beweging niet meer gezien had, was haar aandacht alweer weggeglipt. Tenminste, totdat er een kat op het muurtje sprong en richting haar raam kwam. Peppermint krabbelde wat geschrokken achteruit op haar vensterbank en keek met grote ogen naar de andere kat.

Maryl stapte rustig voort over het muurtje, maar hield zich meteen in toen hij de poes terug zag schrikken. Dat was niet de bedoeling. De tabby kater glimlachtte bemoedigend naar haar, en nam plaats op het muurtje, en keek haar scheef aan. Zou ze hem horen, door het raam heen? Het zou de kater verbazen, als het zo zou zijn zou het hem zeer verbazen. Ach, het maakte hem ook niet uit, hij zou het gewoon proberen. 'Waarom kom je niet naar buiten?'

Op het randje van haar vensterbank bleef ze zitten, nieuwsgierig maar toch ook nerveus starende naar de kat die uiteindelijk op de andere kant van de vensterbank was gaan zitten. Het enige wat hen scheidde was de doorzichtige, glazen muur. 'Waarom kom je niet naar buiten?' Klonk de zachte stem van de kater aan de andere kant van het raam. Peppermint spitste haar oren en hield kaar kop scheef. "Waarom wel?" Vroeg de poes, op een licht nerveuze toon. Ze had prima naar buiten gekund. Het kattenluik in de achterdeur stond altijd open. Ze ging alleen niet naar buiten. Maanden had ze gespendeerd voor dit raam.

'Waarom wel?' Klonk de stem van de poes in response. De kater haalde zijn schouders op, en keek even achter zich. 'Zon, frisse lucht, ruimte. Andere katten.' Somde hij maar wat dingetjes op, die je binnen niet had. 'Verse prooi...' Nieuwsgierig keek hij haar aan, wat weerhield haar ervan om naar buiten te komen, de frisse lucht in te ademen, en heerlijk in het gras te gaan liggen? Maryl had er geen idee van, hij kon zich geen leven zonder buiten zijn voorstellen. 'Hoe heet je?'

'Zon, frisse lucht, ruimte. Andere katten.' Somde hij op. 'Verse prooi...' Peppermint hield haar kop even scheef. "Mama zei dat er buiten monsters woonden." Wees Peppermint de onbekende kater op. Niet dat haar moeder ooit buiten was geweest. Zij was een zuivere raskat, te waardevol om naar buiten te mogen. Dat Peppermint naar buiten mocht was een unicum, ook omdat ze gewoon als huiskat gehouden werd. 'Hoe heet je?' Vroeg de andere kat. Peppermint glimlachte wat verlegen. "Peppermint." Stelde de poes zichzelf voor. "En u?"

De poes voor hem hield haar kop scheef. 'Mama zei dat er buiten monsters woonden.' De kater glimlachte en schudde zijn kop. 'Er wonen hier enkel grote monsters, maar die horen bij de Twolegs en bewegen alleen op hun commando. Waarschijnlijk heb je er zelf wel eens in gezeten.' Een bemoedigende glimlach had zich gevormd om de lippen van de kater, terwijl hij de poes rustig aankeek. 'Hoe heet je?' Had hij gevraagd. 'Peppermint,' stelde de poes zich voor, wat verlegen glimlachend. 'En u?' Maryl grinnikte. 'Je hoeft geen u te zeggen hoor. Ik ben Maryl. Prettig kennis te maken.' Jammer dat er een raam tussen zat.

Wat ongemakkelijk bewoog Peppermint bij haar raam, nog steeds er niet van overtuigd dat het buiten zo veilig was. "Er wonen hier enkel grote monsters, maar die horen bij de Twolegs en bewegen alleen op hun commando. Waarschijnlijk heb je er zelf wel eens in gezeten." Miauwde de kater op uitleggende toon. Maar toch bleef Peppermint sceptisch. "Dus er zijn wel monsters?" reageerde ze met licht kritisch vernauwde ogen, al bleef de verlegen toon in in haar stem hoorbaar. De poes krulde haar staart rond haar kleine lichaam, ietwat nerveus door de aanwezigheid van een andere kat. Ze had al in geen tijden meer met een andere kat gesproken. "Je hoeft geen u te zeggen hoor. Ik ben Maryl. Prettig kennis te maken" Miauwde de kater voor haar raam en Peppermint knikte zachtjes als reactie. "Aangenaam... Wat doet u... je eigenlijk voor mijn raam?" Vroeg ze voorzichtig.