Silvercoat's duistere geheim

Silvercoat voelde zich de afgelopen manen niet zo goed. Hij had een vreemd gevoel, het gevoel dat hij vroeger als kitten ook had. Hij keek naar de heldere volle maan die aan de hemel stond. Hij zuchtte eens diep. 'Waarom heb ik het gedaan!?' vroeg hij gefrustreerd aan zichzelf. Hij voelde opeens aanwezigheid van een andere kat. Hij keek om zich heen en zag het grijs-zwart strepende patroon door de bosjes gaan. 'Nee? Zou het? Kon dit wel?' vroeg hij zichzelf paniekerig af. Snel sprong hij een ander struikgewas in. Hij hoorde de blazende adem van de andere kat. Zijn haren gingen recht overeind staan. Hij probeerde zijn ademhaling te reduceren zodat hij nauwelijks meer ademde, alleen maar zodat de nu nog onbekende kat hem niet zou horen. Natuurlijk wist Silvercoat donders goed wie deze kat was en wat hij wilde.

[sorry voor de wat korte post]

Sobek sloop door de struiken rondom Silvercoat. Hij siste kwaad. Hij keek de kater vol haat aan. Langzaam sloop hij van de ene naar de andere struik. Helaas voor hem, had Silvercoat hem opgemerkt. Maar Sobek had niets anders verwacht. Hij liet geursporen achter rondom de open plek waar de kater zat, zodat hij verwarring zaaide. Silvercoat ging in de bosjes zitten en hield zo te zien zijn adem in. Sobek grijnsde, dat had Silvercoat niet van zichzelf geleerd. Toen sprong hij de struiken uit. 'Silvercoat! Jij lafaard. Kom hier en kom je bloedeigen broer eens onder ogen! Ik heb je nodig wat te zeggen!' schreeuwde hij woest. Zijn geblaas weergalmde door de open plek. 'Ik geef je 10 seconden om hier te komen!' blies hij.

'Silvercoat! Jij lafaard. Kom hier en kom je bloedeigen broer eens onder ogen! Ik heb je nodig wat te zeggen!' schreeuwde de kater. Silvercoat kwam met zijn haren rechtovereind de struiken uit. 'Sobek...ik dacht dat je.....dood was..' stotterde Silvercoat zacht vol verbazing. Hij ging zitten en bereidde zich voor op het ergste. 'Luister Sobek, het was niet mijn bedoeling om je in de val te laten lopen door de tweebenen in Goldenpeak park. Het gebeurde gewoon, wist ik veel dat de tweebenen jou te grazen zouden nemen.' biechte Silvercoat. 'En toen je gevangen genomen was door de tweebenen kon ik niets anders dan zelf mijn weg gaan. Sorry Sobek.' zei Silvercoat zielig, met zijn oren in zijn nek liggend. Hoe zou Sobek daar levend vandaan zijn gekomen? dacht Silvercoat bij zichzelf. Goldenpeak park was immers een plek van onheil voor katten. Maar ze moesten wel. Ze moesten de begraafplaats van hun ouders hebben gezien. Helaas was dit nooit gebeurd.

'Sobek...ik dacht dat je.....dood was..' stotterde zijn broer. Sobek keek hem nu nog kwader aan. 'Ach hou toch op! Jij wou mij altijd al dood hebben, zodat jij de oudste was!' snauwde Sobek. 'Luister Sobek, het was niet mijn bedoeling om je in de val te laten lopen door de tweebenen in Goldenpeak park. Het gebeurde gewoon, wist ik veel dat de tweebenen jou te grazen zouden nemen.' biechte Silvercoat. 'En toen je gevangen genomen was door de tweebenen kon ik niets anders dan zelf mijn weg gaan. Sorry Sobek.' vertelde Silvercoat zielig. 'Weet je broertje, dat ik NIKS van jouw zielige verhaaltje geloof!?' siste hij. 'Hoe kon je mij dat aan doen? Vertel dat maar eens aan de vrienden die je nu vast en zeker hebt gemaakt!' snauwde hij verder. Toen sprong hij dreigend op zijn broertje af en beet hem in de nek. 'Nu mag je ook mijn merkteken met je meedragen, jij lafaard!' siste hij weer. Toen liet hij los en sprintte er woedend vandoor.

Sunpelt lag lekker te slapen in de nursery. ze lag lekker opgekruld met de kittens naast haar die ook lekker lagen te slapen. haar pels rees en daalde ze lag heerlijk.

Sunpelt was opweg naar haar vader Silvercoat, het was overdag na zonshoog het was heerlijk warm in nieuwblad dus. al was het dan bladkaal hier was het dus bladkaal ze sapte het niet helemaal. toen ze bij de plaats waar haarv vader woonde aankwam, was het heel anders en ze ving aleen maar een geur op van een hele jonge silvercoat. ze ging de guer achterna en zag een tweebeen aziel monster de straat uit scheuren. in de outo zag je aleen nog een grijze kop! het was haar vader!!! ze rende zo snel als ze kon achter het monster aan maar het was te snel en al weg. treurig en diep bedroefd liep ze trug het bos in ze kon het niet meer uithouden en barste in huilen uit. ze zou nooit meer haar vader zien!!!. ze keek op en zag een geschrokken silvercoat zitten op[ een kleine open plek in het bos. he?!! hij was toch net wegereden? ze snapte het niet meer. wie was dan die andere kat? ze bekeek silvercoat beter en hijn zag er ook heel veel jonger uit. toen dacht ze na ze was vast in het verleden?! zag ze iets dat al was gebeurd?! toen zag ze de geschrokken kop van haar vader nog maar langzaam werd alles langzaam zwart....

sunpelt schrok met een ruk wakker, en keek om haar heen ze lag weer veilig in de nursery.... ze moest en zou naar haar vader nu meteen! maar wat moest ze met haar kittens?! kon ze, ze aleen laten? ze moest wel want iets in haar zei dat ze dringend naar haar vader moest! dus stond ze voorzichtg op zonder iemand wakker te maken. toen ze buiten de nusrey was spurtte ze naar de doortunnel zonder geluid te maken. zonder te stoppen rende ze met volle vaart naar haar vaders verblijf maar toen ze even niet oplette knalde ze opeens tegen een kater aan '' kijk eens uit!! ik heb haast muizenstaart!''
toen ze de kat beter zag zag ze dat het een grijze kat was maar niet haar vader, was nee! niet! niet uit haar droom. ze wist hetniet meer. '' wat is hier aan de hand!''

(ik heb een idee, als sobek nou wat van silvercoat in sunpelt herkend?) *sorry dat het lang duurde ik had geen inspitatie ^^''*

Er botste opeens een poes tegen Sobek aan, en dit was juist een chagerijnig moment van hem! 'Ga aan de kant blinde vink!' siste hij met zijn haren hoog in de lucht. 'Wat moet jij trouwens hier? Ik kan ruiken dat jij een clankat bent!' blies hij. Hij maakte zijn nagels nu gereed. Achter zich, in de verte zag hij Silvercoat met veel moeite naderen. Hij duwde Sunpelt aan de kant. Toen zette hij het op z'n lopen. 'Wat moet een clankat in rogue gebied?' vroeg hij zich af. Maar goed, hij zou eerst maar een onderkomen moeten zoeken. Met een redelijk drafje ging hij weer verder. Hij tuurde het gebied rond. Waarom was het altijd zo moeilijk om een goed onderkomen te vinden?

[sorry voor de korte post]

Silvercoat liep schokkend van de wond Sobek achterna. 'Jij bent niet langer mijn broer meer Sobek!' probeerde hij de kater nog achterna te schreeuwen. Toen zag hij opeens in de verte dat Sobek met een andere kat in botsing kwam. Hij kon de contouren van de onbekende kat al zien. Wie was dat? En zou Sobek hem of haar sparen? Zo snel als hij kon probeerde hij dichterbij te komen. 'Laat dat Sobek!' schreeuwde hij met duidelijke verlaging in zijn stem van de pijn. Toen zag hij dat de andere kat zijn dochter Sunpelt was! Maar gelukkig drukte Sobek haar alleen aan de kant. Ondertussen ging Sobek er vandoor. 'Sunpelt, alles in orde?' vroeg hij geschrokken terwijl hij dichterbij kwam. 'Dat was Sobek mijn ex-broer...' vertelde hij, maar helaas kon hij zijn zin niet afmaken of hij stortte in door de wond.

sunpelt keek de andere kater doordringend aan. 'Ga aan de kant blinde vink!' Sunpelt keek boos naar de kater, '' ik moet aan de kant gaan?! Jij moet aan de kant gaan!! of mag ik niet bgewoon even mijn vader bezoeken?! je bent net als al die andere rogue,s!'' ''Ik kan ruiken dat jij een clankat bent!' blies hij. En ik ruik dat jij een rogue bent. een onbeschofte lelijke rogue nog wel!! je zou eens naar mijn vader moeten luisteren! hij is ook een rogue en niet zo,n *blinde vink* ALS JIJ!!'' 'Jij bent niet langer mijn broer meer Sobek!' kwam er uit de struiken vandaan. er kwam een andere grijze kater de bosjes vandaan en niet zomaar een grijze kater, het was haar vader!! '' jij bent niet langer mijn broer sobek?! wat bedoel je silvercoat?'' 'Laat dat Sobek!' hij kwam op haar af 'Sunpelt, alles in orde?' '' ja prima, met mij is alles wel goed aleen is dat je broer??!!, dat heb je me nooit verteld!. maar dat betekend dus.... Sobek jij bent mijn oom!'' schreeuwde ze de grijze kater achterna.
toen zag sunpelt dat haar vader gewond was en neerviel, ''pap!!'' ze likte de wond schoon en zocht razendsnel wat spinrag voor op de wond, daarna spurtte ze de andere kater achterna. toen ze bij hem was maakte ze een grote sierlijke sprong over hem heen en draaide zich razendsnel en dreigend om. ze keek hem kwaad aan met zwiepende staart en haar oren naar achter ze blies '' niemand heeft het recht om mijn vader zonder reden pijn te doen! zelf,s niet als je ook maar een beetje famillie van me bent!!'' ze grouwde en siste naar de kater en had haar nagels uitgeklapt.

(sorry dat ik alles zonder hoofdletter enz, doe de computer doet ****)

'' Niemand heeft het recht om mijn vader zonder reden pijn te doen! zelf,s niet als je ook maar een beetje famillie van me bent!!'' snauwde de poes. 'Ow, dus je komt op voor de duivel zelfe! Ik begrijp nu dat hij jouw vader is. Maar 'jouw vader' heeft mij 'jouw oom' in de val geluist bij de tweebenen! Hij is een schoft, een lafaard!' barstte Sobek uit. Zijn ogen spuwden vuur. 'Maar goed, aangezien hij jouw vader is geloof je me toch niet, dus ga aan de kant anders mag je hetzelfde lot als hem ondergaan, mormel!' snauwde hij woedend. Hij had zijn nagels klaar om toe te slaan en ook zijn haren stonden stokstijf overeind.

Onderwerp: Re: Silvercoat's duistere geheim