I'm lonely but nobody cares about me ~spt&Glidingpaw~

_{Rustig liep er ene kleine gestalte tussen de kleurrijke bomen. Ze was het kamp alweer uitgeglipt om alleen te zijn. Ze werd droevig van het zien hoe apprentices en hun mentors het kamp in en uit kwamen en dat zij niets kon doen. De poes voelde zich eenzaam. Ze had geen vrienden omdat ze anders was dan andere. Ze was kleiner en mager. Ze werd gepest omdat ze geen mentor had en niet zo sterk was. Niemand wist dat ze behendig was en niemand keek goed genoeg naar haar om te zien dat ze eigenlijk knap is, al wist ze het zelf niet. Met haar hoofd verdrietig naar de grond gericht ging de poes zitten. Omdat niemand haar zag kon ze gewoon zitten zonder haar ribben te moeten verbergen. Zacht strook de kleine poes haar gevlekte poot over een laagje stof en een mooie bloem kwam te voorschijn. Een bloem die snel zou verwelken. Een bloem die mooi was maar zijn schoonheid zou verliezen.}

_~Glidingpaw~

_{Met kleine pasjes slenterde de apprentice door het ThunderClan territorium. Zijn gedachten waren nog altijd bij de dag dat Bluestar was gestorven, dat hij bij Brightpaw, Hopepaw en Littlepaw was om te proberen de hond weg te jagen of te vermoorden. En dat dan de leader van de clan haar leven had gegeven om het leven van Hopepaw en Fireheart en de rest van de clan te redden. Niet echt goed wetend waar hij heen ging, stapte Glidingpaw verder tot hij de geur van een andere ThunderClan kat rook. Hij stopte met wegdromen en keek om zich heen. Daar zag hij een klein, gevlekt poesje zitten dat hij dacht te herkennen onder de naam Lovelypaw. Hij trippelde op haar af en miauwde zachtjes 'Hallo' tegen de poes. 'Jij ben Lovelypaw, toch?' vroeg hij dan maar om zeker te zijn of hij niet een verkeerde naam voor zich zou hebben.}

_{Met haar diep groene ogen bleef de kleine poes naar de bloem voor zich staren. Ze was zo in gedachten dat ze niet door had dat er een apprentice haar kant opkwam tot ze ene stem hoorde. 'Hallo' Hoorde de poes. Ze keek op van de bloem om een apprenetice te zien die ze nog niet kende. Toen ze met haar groene ogen in die van de kater keek wende ze haar blik snel af van de apprentice. 'Jij ben Lovelypaw, toch?' Hoorde hij de kater vervolgen. De poes knikte. "En eeh, wie ben...wie ben jij?" Zei de poes aarzelend Ze wist niet echt iets te zeggen omdat ze zo verlegen was. Haar blik ruste weer op de paarse bloem voor haar.}

_{Als de apprentice bij het gevlekte poesje aangekomen was, zag hij hoe ze een zacht knikje gaf als bevestiging op zijn vraag of haar naam Lovelypaw was. Aarzelend vroeg ze vervolgens: 'En eeuh, wie ben... Wie ben jij?' Waarna ze haar blik liet glijden naar een paarse bloem voor haar. Met een glimlach antwoordde Glidingpaw: 'Mijn naam is Glidingpaw' Even keek hij rond zich en vroeg dan vervolgens nog: 'Wat doe je hier eigenlijk, zo op je eentje...?' Geïnteresseerd keek Glidingpaw haar met zijn groene ogen aan.}

_{'Mijn naam is Glidingpaw' Hoorde ze de kater zeggen. 'Wat doe je hier eigenlijk, zo op je eentje...?' hoorde ze hem daarna geïnteresseerd zeggen. Een kleine zucht rolde over haar lippen. "Er is niemand die ook maar merkt dat ik besta." Zei de poes dan maar. "Daarom ben ik altijd alleen." Vervolgde ze ene beetje zachter. Ze probeerde ene neppe glimlach op te zetten naar de kater maar ze was te verdrietig. En dat was goed te zien in haar diep groene ogen. Ze wende haar blik terug naar de bloem. "En als ze merken dat ik besta pesten ze me." Mompelde ze nog heel zacht, bijna niet te horen.}