Meeting someon new ~*Dawnpaw~

Langzaam liep een kleine poes tussen de mooi gekleurde bomen. Met haar kleurrijke vacht en klein figuur was ze in perfect harmonie met de gekleurde bladeren. Ze was het kamp uit geslopen omdat ze niks te doen had. Ze wou jagen maar ze wist niet hoe omdat het haar nooit geleerd is. Ze nam een grote hap lucht en rook de geur van konijn. Rustig liep ze achter de geur aan tot ze dicht genoeg was om het konijn in de verte te kunnen zien. Ze zakte in een jachthouding die niet goed was maar nog net goed genoeg dat het konijn haar niet opmerkte. Het konijn was klein en zo te zien erg jong dus had waarschijnlijk nog niet zoveel ervaring als het om weglopen van een jager ging. 'Hoe moest ik een konijn nou weer benaderen?' Dacht de poes. Ze besloot op haar gevoel af te gaan dus nam ze snelle stapjes richting het konijn. Ton ze nog maar twee staartlengtes van het konijn vandaan was trapte ze op een takje. Het konijn hoorde haar en vervolgens werd ze gezien door het konijn. Snel zette het konijn het op een lopen. Een kleine zucht ontglipte de mond van Lovelypaw voordat ze met een hoge snelheid achter het konijn aanging. Door Lovelypaw had kleine bouw was ze niet sterk maar wel heel erg snel waardoor ze het konijn al snel inhaalde. Lovelypaw maakte snel de beslissing om te springen en het konijn zo te proberen te pakken. Ze wist dat het een risico was want als het mis ging zou het konijn makkelijk kunnen ontsnappen maar ze besloot het risico te nemen. De calico waagde de sprong en het lukte haar het konijn te pakken. Ze wou net haar tanden in het konijn zetten toen een geritsel haar afleiden ze keek op maar toen ze niks zag trok ze de conclusie dat het de wind was. Toen e weer naar de plek waar het konijn in haar poten had vast gezeten keek was het konijn weg. Een ongelukkige zucht verliet de lippen van de calico.

~*Dawnpaw~

Lenig sprong de kater uit de bosjes. Zijn vacht vlamde op in het waterige leaf fall zonnetje. De wind speelde met zijn vacht terwijl hij voor een paar secondes door de lucht vloog. Even sloot hij zijn ogen en haalde diep adem, en toen kwam hij op de grond terecht.
Alles ging plots heel snel, geschrokken probeerde het konijn-zijn prooi- weg te komen. Maar Dawnpaw zat al boven op hem. Hij begroef zijn tanden de nek van het beest en genoot van het bloed dat zijn keel in sijpelde. Enkel schopte het beest hem weg met verbazende kracht weg. Met een plof belande hij op de grond. Kwaad sprong de kater overeind. Het beest strompelde weg, maar hij stikte in zijn eigen bloed en het duurde niet lang voordat het dood neerviel, nadat het een vreselijk gorgelen geluid had gemaakt.
Dawnpaw pakte het beest op en trippelen naar de andere apprentice. Zij had immers jacht gemaakt op het konijn dat nu in zijn bek hing, maar het was haar ontglipt. Nou was Dawnpaw natuurlijk weer zo'n Gentleman om het voor haar te vangen. Vlak voor haar legde hij het dier dan ook neer. "Vervelend he die wind?"grijnsde hij. "Hier neem maar mee, het is jouw prooi."zei hij charmant. "Roep maar als je me nodig hebt"eindigde hij met een knipoog

I'm a mother f*cking gentleman!

_{Tot Luckypaw haar grootste verbazing sprong er ineens een kat op haar prooi af. Tijdens zijn sprong vlamde de vacht van de kater voor even. Vervolgens zag ze hoe de kater het konijn pakte en zijn tanden in de nek van het konijn zette. Stiekem was Lovelypaw best verbaast over de krachtige sprong die de kater net had gemaakt. Maar natuurlijk liet ze dat niet merken. En dan uit het niets tot haar verbazing en het was duidelijk te zien dat de kater ook verbaast was trapte het konijn de kater weg en begon het konijn weg te strompelen. Maar het was al te laat voor het konijn en al snel stikte het konijn in zijn eigen bloed. Lovelypaw zag hoe de onbekende kater naar het konijn toeliep en het vervolgens oppakte. Ze verwachte dat de kater met het konijn weg zou lopen maar in tegendeel hij liep naar haar toe. Met haar helder groene ogen aanschouwde Lovelypaw hoe de kater het konijn voor haar neerlegde. e vervolgens tegen haar zei: "Vervelend he die wind?" Lovelypaw keek op van het konijn en keek naar de kat voor zich. "Eeh, ja" Zei ze verlegen. Lovelypaw praatte bijna nooit met andere katten omdat bijna iedereen deed alsof ze niet bestond omdat ze best klein was voor een apprentice en dan ook nog eens graat mager. "Hier neem maar mee, het is jouw prooi." Vervolgde de kater met een charmante toon. Eehm ja, eeh bedankt." Stamelde de poes verlegen. Ze had besloten de charmerende toon te negeren al vroeg ze zich wel af waarom de kater zo charmant deed tegenover haar. "Roep maar als je me nodig hebt" Zei de kater nog en hij eindigde vervolgens met een knipoog waardoor Lovelypaw heel erg haar moeite deed om niet met haar groene ogen te rollen. In de plaats daarvan gaf ze de kater een kleine glimlach.}

De poes had wat ge "ehm ja, ja bedankt" maar zei voor de rest niets. Dawnpaw merkte wel dat ze zijn charmante toon niet erg 'plezant' vond. Met een Awesome duur woord gezegd.
Na zijn knipoog glimlachte ze zachtjes. Dawnpaw trok een wenkbrauw op. En haalde toen zuchtend zijn schouders op. Meer kwam er niet was duidelijk. Zou hij weggaan? Of nog even blijven om de poes uit te dagen.. of zoiets. Hij knipperde met zijn ogen en besloot te blijven, boeien wat de poes vond. "En heb jij nog wat mee gemaakt, afgezien van je mislukte jacht?"vroeg hij met een bijna pesterige grijns. Hij liet zijn blik glijden over haar lichaam. Groene ogen, gevlekte vacht, zo rond de 6 maanden, of gewoon klein en wat mager. Even keek hij haar afkeurend aan. Zou dit de toekomst van de clan zijn? Ach hij maakte het wel goed. En trouwens, wat kon je verwachten van een kittypet als leader?

Kort :$

_{"En heb jij nog wat mee gemaakt, afgezien van je mislukte jacht?" Hoorde ze de kater voor zich vragen. Ze zag de bijna pesterige grijns op zijn gezicht en dat maakte haar een beetje pissig. Ze zag hoe de katers blik over haar heen gleed en haar dan afkeurend aankeek. "Nee, niet zo veel behalve tegen een kat van de riverclan vechten." Zei de poes een beetje pissig. Ze wist dat ze er klein en mager uitzag maar uiterlijk was niet alles. "En jij." Vervolgde ze met een neutrale toon. 'Ik laat deze kat mij niet boos maken.' Zei de poes in gedachte. Meestal was Lovelypaw lief en verlegen maar ergens in haar schuilde ook pit en als je haar boos of pissig maakte kon die pit makkelijk naar boven komen en ook al hadden maar een paar katten dit meegemaakt zij wisten dat ze haar niet boos moesten maken. Net als die apprentice van de Riverclan, Jaggedpaw. Hij had haar wel verwond maar zij zelf had hem ook een paar wonden toegebracht en dat kon de poes zich nog goed herinneren.}

_-Flut-

"Nee, niet zo veel behalve tegen een kat van de riverclan vechten." zei ze ietwat pissig. Dawnpaw's grijns werd breder bij die toon. Ze had dus toch wat pit in haar, maar goed ook. Iemand die zo mager was en die niet eens pit had konden ze niet gebruiken in de Thunderclan. Hij keek haar grijnzend aan. "En jij."zei ze kalm, kennelijk wilde ze zich niet boos maken. Dat was nou jammer, was ze nou net de verkeerde persoon tegen gekomen. "Heeft ons lieve poesje tegen een riverclan kat gevochten? Wat knap!"Zei hij alsof hij tegen een kitten praatte. Als bescherming zette hij ene paar stappen achteruit. Na de Gentleman van net was weinig over. Hij was klaar om te vechten met een clan genoot, enkel zou hij dan niet terug vechten. Zodat hij de genen met wonden was en zij niet, kreeg zij de schuld. "En ik heb vrij weinig meegemaakt, nog ene paar vossen verjaagd en een das de stuipen op het lijf gejaagd."Overdreef hij. Zijn staart arrogant in de lucht. "En natuurlijk een konijn gevangen die iemand was ontglipt"

mijne ook D;

_{De gevlekte poes zag hoe de grijns van de kater voor zich breder werd. "Heeft ons lieve poesje tegen een riverclan kat gevochten? Wat knap!" Hoorde ze hem vervolgens zeggen. Lovelypaw rolde haar diep groene ogen. Ze zag hoe hij een stap achteruitzette maar Lovelypaw bleef gewoon staan. "En ik heb vrij weinig meegemaakt, nog ene paar vossen verjaagd en een das de stuipen op het lijf gejaagd." Hoorde ze hem vervolgen. "Oh, dus de Gentleman voor mij kan ook iets." Antwoordde de poes met een duidelijke sarcastische toon in haar stem. Haar verlegenheid begon te verdwijnen en plaats te maken voor sarcasme. "En natuurlijk een konijn gevangen die iemand was ontglipt" Hoorde ze de kater voor zich zeggen en ze zag hoe zijn staart arrogant de lucht in stak. "Goed voor je." Zei de gevlekte poes nog steeds sarcastisch. De poes ging rustig zitten en sloeg haar staart over haar poten wat een duidelijk teken was dat ze niet onder de indruk was over alles wat de kater voor zich had gezegd. Rustig nam ze de gestreepte kater voor zich op. Hij zag eruit als een apprentice van 7 moons, net als haar dus. Hij was op zich niet lelijk maar dat kon haar niets schelen. En zijn ogen hadden een aparte kleur.}

_{-Waarom schrijf ik zo een flut posten? D:}

"Oh, dus de Gentleman voor mij kan ook iets."zei de poes duidelijk sarcastisch. Dawnpaw moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Dus de lieve zachte en verlegen poes trok haar bekkie open? Wouw, nu was hij echt bang. "En natuurlijk een konijn gevangen die iemand was ontglipt"zei hij bijna uitdagend, hij stond op. Zijn vacht tintelde van verwachting, geamuseerd keek hij op de poes neer. Als er iets was wat hij niet was, was het wel bang. Zijn staart hing arrogant in de lucht, en hij grijnsde weer op zijn manier. "Goed voor je."zei ze op de zelfde toon als eerder. Dawnpaw schudde zuchtend zijn kop. "Nee"zei hij alsof hij tegen een kitten praatte "Goed voor jou lieverd"vervolgde hij mierzoet. Hij keek de gevlekte poes voor zich nog even aan, haar groene ogen waern op hem gericht. Ze leek niet echt onder de indruk, maar dat hoefde ook niet van hem. Als ze maar wist dat als ze hem ook maar ene haar krenkte naar hun leider kittypet te gaan. Want die zou nooit toe staan dat apprentices elkaar aanvielen. De lafaard, daar werd een clan toch sterker van?

_{Na haar woorden kon de poes zien hoe de kater voor zich moeite deed om niet in lachen uit te barsten.Nadat de kater had beaamd dat hij het konijn waar zij op jaagde had gevangen zag ze hem opstaan en geamuseerd op haar neer kijken. Maar Lovelypaw bleef gewoon zitten, likte haar poot en haalde die over haar gevlekte oor. "Goed voor je." Zi de calico en ze zag hoe de gestreepte kater zijn hoofd schudde met een zucht. "Nee" Hoorde ze de kater zeggen alsof zijzelf een kitten was. "Goed voor jou lieverd" Hoorde ze hem vervolgen. Ze wist dat de kater haar probeerde uit te dagen maar ze zou niet in zijn arrogante trap vallen. Ze zou haar scherpe nagels niet in hem steken om vervolgens te worden gestraft door Fireheart. "Hoezo, ik zou gewoon verder zijn gegaan om nog wat prooi te vangen, of het nou zonder of met konijn zou zijn geweest." Zei de calico op een luchtige toon. Het was duidelijk dat als je deze poes boos wou maken je veel meer moeite zou moeten doen. Ze bleef de kater met haar diep groene ogen aanstaren benieuwd wat hij verder zou zeggen. Ze vond het wel leuk om met deze arrogante kater te praten. Hij daagde haar uit en dat had ze nog niet vaak meegemaakt. 'Dawnpaw" Ineens schoot de naam van de kater haar hoofd binnen. Ze had al een paar keer van deze kater gehoord en iedereen zei altijd dat hij zo arrogant en uitdagend was. 'Oh, dit word nog leuk' Dacht de poes en er verscheen een kleine grijns op haar kleurige gezicht.}

"Hoezo, ik zou gewoon verder zijn gegaan om nog wat prooi te vangen, of het nou zonder of met konijn zou zijn geweest."Zei de poes op een luchtige toon. Dawnpaw grijnsde vals. "En die zou ik dan zeker ook weer voor je moeten vangen, niet?"zuchtte hij. Het was duidelijk dat hij meer moeite zou moeten doen om de poes kwaad te maken. Maar dat betekende niet dat hij zich over zou geven. Het was juist een uitdaging voor hem. Het was leuk om eens iemand te ontmoeten die zich probeerde kalm te houden, omdat die meestal écht kwaad werden als je over hun grenzen ging. Dawnpaw grijnsde. "Pfoeh, ik heb medelijden met je mentor."Zei hij terwijl hij haar afkeurend aan keek.

_{Ze zag een valse grijns verschijnen op het gezicht van de kater voor zich voor hij begon te spreken. "En die zou ik dan zeker ook weer voor je moeten vangen, niet?" Hoorde ze hem met een zucht zeggen. "Yeah right..." Zei de calico op ene trage en sarcastische manier. Stiekem vond ze het best wel leuk om te praten met deze kater. Hij was anders dan de andere katten. Hij was niet terughoudend en aardig, nee hij had juist een grote mond, hield zijn gedachten niet voor zich en was erg arrogant. En dat vond de poes juist leuk, dat deze kater een echt karakter had dat verschilde van de andere katten. "Pfoeh, ik heb medelijden met je mentor." Hoorde ze hem zeggen voor dat hij een afkeurende blik over haar liet glijden. "Hou je medelijden maar voor jezelf wand ik hem er geen." Zei de poes op een toon alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Het was duidelijk dat het haar niet uit maakte of ze een mentor had of niet. "Hij was zo zwak dat hij is weggelopen om een kittypet life te leven." Vervolgde de poes met een stem waar je, als je goed luisterde een beetje bitterheid in hoorde. Langzaamaan was het Dawnpaw aan het lukken haar bozer te maken en da wist ze maar ze zou zich niet zo makkelijk gewonnen geven. Een kleine grijns kwam op haar gezicht maar ze zei verder niets.}

"Hou je medelijden maar voor jezelf wand ik hem er geen." Zei de poes alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Dawnpaw knikte. "Vandaar..."mompelde hij, met nog altijd de grijns op zijn gezicht. Aan de poes te zien was dat ze het niet erg vond dat ze geen mentor had. "Hij was zo zwak dat hij is weggelopen om een kittypet life te leven." Danwpaw knikte, alsof er niks aan de hand was. Hij likte zijn poot en haalde die toen over zijn kop. "En wanneer ga jij achter hem aan?"vroeg hij alsof het voor de hand lag dat ze hem achterna zou gaan.

kortkortkort >.<

_{Ze zag de kater knikken en vervolgens zei hij iets. "Vandaar..." Hoorde zij hem mompelen met een grijns op zijn gezicht. "Vandaar wat!" Snauwde de poes. Hij begon haar echt te irriteren maar eigenlijk vond Lovelypaw dat wel leuk. Hij was apart en daagde haar uit zonder te stoppen wat ze best leuk vond. Ze zag hem knikken toen ze zei dat haar mentor naar het kittypet leven is gerend en ze zag hoe hij zijn poot over zijn kop haalde. "En wanneer ga jij achter hem aan?" Hoorde ze de kater vervolgens vragen. "Ik? Waarom zou ik?" Zei ze vragend alsof hij net het raarste idee ooit had vertelt. "Ik dacht meer dat het iets voor jou zou zijn." Daagde zij de kater uit met een grijns.}

_{sorry dat het zo kort is}

Dawnpaw grijnsde, hij merkte dat de poes wat kwader begon te worden. En dat vermaakte hem wel. Deze poes liet zich niet zo snel kwaad maken, niet zoals die kittypet Nightpaw. Nee deze gevlekte poes had veel meer in zich dan de grijze apprentice. "Ik? Waarom zou ik?"vroeg Lovelypaw alsof het de raarste vraag ter wereld was. Dawnpaw haalde zijn schouders op en wilde iets zeggen. Maar de poes was hem voor. "Ik dacht meer dat het iets voor jou zou zijn."daagde de poes hem uit met ene grijns. De kater barstte in lachen uit. Hij kreeg er tranen in zijn ogen van. "Jij bent hele grappig weetje, ikke nog wel!"zei hij half lachend. "Nee, als er iets is wat ik veracht zijn het wel kittypets. Zoals onze leader"zei hij met een grijns.

maakt niks uit, die van mij is ook kort >.< door al die spts kan ik bijna niet meer lang posten D;

_{Ze zag de kater voor zich in lachen uitbarsten. "Jij bent hele grappig weetje, ikke nog wel!" Hoorde ze hem lachend zeggen. 'Als je zou gaan zou de clan tenminste van je af zijn.' Dacht de poes maar ze besloot het niet te zeggen. "Nee, als er iets is wat ik veracht zijn het wel kittypets. Zoals onze leader" Hoorde ze hem daarna zeggen met een grijns. "Dus, we hebben toch iets gemeen." Mompelde de poes. "Kittypets zijn gewoon zo slap, niet normaal. Ze worden al bang als er een vogel langs hun vliegt." Vervolgde de poes een beetje luider. "Maar ik ben het niet met je eens over Firestar. Hij was een kittypet die het leven in een clan wel aankon en ik denk dat hij het verdient om een leader te zijn." Zei de poes vervolgens. Ze haalde haar roze tong een paar keer over haar gekleurde borst om vervolgens weer naar de kater te kijken.

-Je hebt gelijk...}

"Dus, we hebben toch iets gemeen."mompelde de poes. Dawnpaw trok zijn wenkbrauwen op. "Kittypets zijn gewoon zo slap, niet normaal. Ze worden al bang als er een vogel langs hun vliegt." zei ze ietsje luider. Dawnpaw grijnsde en knikte. Die zachte balletjes konden nergens tegen. Bij het minste of geringste vlogen ze al naar hun tweebenen terug. "Maar ik ben het niet met je eens over Firestar. Hij was een kittypet die het leven in een clan wel aankon en ik denk dat hij het verdient om een leader te zijn." Dawnpaw snoof minachtend. "Waarom zegt iedereen dat steeds? Fireheart heeft het verdiend dit blablabla, hij is geen kittypet meer blablabla. Hij is een watje! Net als de meeste katten in deze clan, waar jij het grote voorbeeld van bent"Eigenlijk loog hij wel een beetje over Lovelypaw, ze had pit, dat moest hij toe geven.

_{"Waarom zegt iedereen dat steeds? Fireheart heeft het verdiend dit blablabla, hij is geen kittypet meer blablabla. Hij is een watje! Net als de meeste katten in deze clan, waar jij het grote voorbeeld van bent" Hoorde ze de kater zeggen. "Ik zou jou dan wel eens willen zien tegen Fireheart. Het zou eenig zijn om je zo verndert te zien nadat Fireheart je helemaal heeft ingemaakt." Mompelde de poes, meer tegen zichzelf dan tegen de kater voor zich. De laatste zin had haar pijn gedaan maar het was nergens aan te merken. "Als ik zo een watje ben zou ik je tijd niet meer zo verspillen oh machtige kat." Vervolgde de poes op een harde toon. Rustig stond de calico op klaar om te vertrekken.

~Sorry dat het zo kort is.~}

"Ik zou jou dan wel eens willen zien tegen Fireheart. Het zou enige zijn om je zo vernedert te zien nadat Fireheart je helemaal heeft ingemaakt."mompelde de poes. Dawnpaw snoof, hij wist ook wel dat hij nú niet van hem kon winnen, maar later... "Als ik zo een watje ben zou ik je tijd niet meer zo verspillen oh machtige kat."zei de poes luid. Dawnpaw grijnsde toen de poes op stond om weg te gaan, hij ging pal voor haar staan. "Wacht, voor mij heb je bewezen dat je pit hebt. Sommige katten worden gelijk agressief als ik hun op hun zenuwen werken, zoals Nightpaw. Maar jij niet, zin om mee te jagen?"Grijnsde hij. Ja, het was waar deze poes had pit, en dat had hij in het begin niet verwacht. Nu was de kans natuurlijk groot dat ze weigerde, maar ach. Daar kwam hij zo achter

maakt niks uit, die van mij ook Dx

_{Net toen ze wou vertrekken blokkeerde de kater haar weg."Wacht, voor mij heb je bewezen dat je pit hebt. Sommige katten worden gelijk agressief als ik hun op hun zenuwen werken, zoals Nightpaw. Maar jij niet, zin om mee te jagen?" Hoorde ze de kater zeggen met een grijns. Die woorden verbaasde de poes. Al snel trok werden haar ogen spleetjes en keek ze de kater wantrouwend aan. Ze wist niet of de kater een plan smeede om weer iets gemeens te doen of dat hij het meende. Na even wantrouwend naar de kater te hebben gekeken knikte de calico traag. "Oke." Zei ze er nog bij. Ze was nog steeds wantrouwig maar misschien wou de kater wel gewoon jagen? Ze zou deze kater wel eens laten zien dat ze ook iets kan vangen.}

Onderwerp: Re: Meeting someon new ~*Dawnpaw~