Lose yourself

Zijn gele ogen vernauwden zich zodra een gevlekt gestalte zijn zichtveld binnendrong. De laatste tijd probeerde hij haar te ontwijken, gezien hij zich een tijdje geleden nog maar weer eens niet kon inhouden, en iemands leven had ontnomen. Spijt had hij niet echt, hij wist gewoon niet meer goed hoe hij zich moest gedragen wanneer hij zich bij de gewone beschaving mengde. Traag schudde de kater zijn kop en stond hij op van zijn zit plek. Hierna liep hij naar de prooistapel toe om daar iets van af te pakken. Met een eekhoorn in zijn mond liep hij nadien terug naar 't plekje waar hij zonet nog zat, maar eens hij per ongeluk tegen een blokkade in zijn weg aanliep, liet hij zijn eten vallen en keek hij woedend naar de kattin die hiervoor had gezorgd. "Kijk uit waar je loopt, wil je!" Snauwde hij, nog voordat hij het besef kreeg dat hij tegen Strawberry was aangelopen. Oeps.

~ Strawberry.

Hij keek ietwat honend naar de poes toen deze iets tegen hem snauwen, maar kapte met haar zin toen ze die al half had uitgesproken. Vast omdat ze had gezien dat hij het was. "W-wat doe jij hier?" Vlak nadat hij die vraag had gesteld kon hij zichzelf wel een mep verkopen. De meest on logische vraag aller tijden, hoe kwam hij er op. "Laat maar." Besloot de kater er maar snel aan te plakken, zodat de poes niet zou denken dat hij op z'n kop was gevallen. Hij schudde zijn hoofd, raapte zijn eten weer op en keek de poes nadien met moeite vriendelijk aan.

~ Strawberry.

"Als dat alles was, zou ik er graag langs willen." Miauwde ze. De tabby gestreepte kater gromde even humeurig, en schudde zijn kop. Hij vroeg zich af wat ze daarop zou zeggen, zeker nu ze in het midden van 't kamp stonden en meerdere katten hen aankeken. De kater hield zijn mond gesloten en bleef op zijn plek staan, alsof hij versteend aan de grond vast gespijkerd stond. Als zij zich zo ging gedragen, dat zou hij dat ook doen. Hij priemde zijn gele bik in de hare en sloeg even met zijn lange staart in de lucht. "Heb jij al wel gejaagd vandaag?" Vroeg hij grommend waarna hij even kort met zijn neus naar de vogel tussen haar tanden wees.

"Toevallig ben ik net uit jagen geweest en is dit mijn vangst." Miauwde de gevlekte kattin. "Ik zou het dan ook graag op de prooistapel neer willen leggen." De scherpe blik die ze gebruikte om hem aan te kijken, stond hem niet aan. Vanwaar haalde ze dit zelf vertrouwen? "Verder ben jij mijn mentor niet, Pepperburst was dat." Hij lachte even, deze keer alles behalve vriendelijk. "Arme Pepperburst, wie zou er nu een kat zoals jij willen trainen, eentje die amper een huiskat kan omleggen," Gromde 'ie gevaarlijk, zich er bewust van zijnde dat katten hem vragend aankeken.