Oh no, i did it again ~spt&Tigerpaw~

Langzaam opende een bruine apprentice zijn twee grote amber kleurige ogen. Hij hief zijn bruine kop op en keek de den rond. Op sommige plekken zag hij nog opgerolde katten rustig slapen maar de meeste nesten waren leeg. De somali besloot wat te gaan ontbijten dus hief hij zich op en rekte hij zich uit. De kater schudde het mos dat aan zijn vacht was blijven hangen uit en streek een paar keer snel met zijn rood/roze tong over zijn vacht om die weer plat te leggen. Vervolgens liep de apprentice de den uit op weg naar de prooistapel. Elke stap was sierlijk door zijn fijne maar mooie bouw. Even lette de kater niet op en vervolgens werd hij uit gedachte gehaald door dat hij tegen iets op botste. Hij keek naar het figuur voor hem. 'O nee, ik heb het alweer gedaan. 'Ik ben alweer tegen een andere kat op gebotst' Dacht de somali. "Euh, sorry" Zei de kater tegen de poes voor zich.

~Tigerpaw~

Ze was vroeg wakker, alweer. Enkele dagen geleden had ze een best zware training ondergaan. Sabrefang had haar niet zomaar terug laten gaan naar haar nest, maar mokken daarover deed ze niet. Ze deed alles om hem tevreden te laten knikken, als dat al mogelijk was. Wat haar nu dwars zat, was dat ze al een paar dagen niets van hem gehoord had. Het kwam in haar op dat hij haar misschien even liet rusten, zodat haar wonden van de laatste keer konden helen. Die gedachte maakte haar echter enkel kwader. Diep van binnen wist ze wel dat ze nooit elke nacht kon trainen als ze zulke wonden opliep, maar die logische redenering accepteerde ze simpelweg niet. Wie was er hier om haar bezig te houden? De minuten tikten elke dag weg zonder dat ze wat leerde. Darkfire werd elke dag sterker in ShadowClan. De jonge poes zat met haar nagels in de grond te klauwen, terwijl ze haar vacht liet opwarmen door het opkomende zonnetje. Toen er plotseling iemand tegen haar op botste, sprong ze meteen overeind en keek de ander dreigend aan. "Kijk uit waar je loopt" beet ze hem toe.