[SPT] Spending some quality time [&Shrewleap]

Met een geeuw, die er voor zorgde dat er tranen in zijn gouden ogen verschenen, verliet de gestreepte Warrior zijn slaapplek en keek wat slaapdronken om zich heen. Hij zag hoe de ochtend patrouille net terug kwam en bedacht zich dat hij waarschijnlijk weer es te lang had geslapen. Langzaam slenterde hij naar de voedsel stapel, pakte er een muis uit en ging op een rustig plekje zitten om 'm op te eten. Opeens keek hij op, een bekende geur kwam zijn kant op. "Hey, Shrewleap," miauwde hij vriendelijk, tegen de prachtige zwart/witte poes. "Hoe is het ermee?" vroeg hij daarna, met een nieuwsgierige toon in z'n stem.

Doodop opende de poes haar groene ogen, de kittens hadden haar even met rust gelaten, misschien dat hun buikjes dit keer wel vol zaten met melk. Dan kon ze nu even rust nemen. Langzaam kwam de zwart witte poes overeind en verliet ze de Nursery. Meteen viel haar blik op een bekende tabby, die haar blijkbaar al gespot had. "Hey, Shrewleap," Shrew trippelde met een kleine glimlach naar hem toe. "Hoe is het ermee?" Ze ging vervolgens zitten en keek Timesong vriendelijk aan. "Ach, als je de kittens er niet bij rekent, wel goed neem ik aan."

"Ach, als je de kittens er niet bij rekent, wel goed neem ik aan." Ah jah, daar had hij aan moeten denken, Shrewleap was net bevallen van haar tweede nestje samen met Wolftail. Timesong glimlachte eventjes. "Als ik je te veel ophoud, moet je het zeggen hè" miauwde hij, als grapje. Hij wilde niet dat hij haar vast hielt, alleen maar om eventjes te praten. "Maar hoe gaat het de pluizenbolletjes? Voelt het nu een beetje vertrouwd? Ik boel, het is je tweede nestje en zo." Oké, dit was geen onderwerp voor hem, hij was gek op kittens, maar had te weinig ervaring om ook maar iets zinnigs te zeggen erover.

De kater glimlachte wat vaag. "Als ik je te veel ophoud, moet je het zeggen hè" Shrew schudde meteen haar kop, nee, ze kon de rust wel gebruiken nu. "Maar hoe gaat het de pluizenbolletjes? Voelt het nu een beetje vertrouwd? Ik boel, het is je tweede nestje en zo." Shrew lachte even, het klonk vreemd om met Timesong over dit onderwerp te praten, maar ze kan d'r lasten wel even kwijt bij hem. "Ik hoop alleen dat ze niet zo als mijn andere kittens opgroeien.." Zuchtte de zwart witte poes en liet haar kop eventjes hangen. "Maar ik moet je ook niet meesleuren in mijn vervelende leventje."

Blijkbaar waren de vragen die hij stelde niet zo heel erg. Gelukkig maar, want anders zou dit een heel erg awkward gesprek gaan worden en daar had 'ie niet zo veel zin in. "Ik hoop alleen dat ze niet zo als mijn andere kittens opgroeien.." De toon waarop Shrewleap sprak stond hem niet zo aan. Timesong had zich een beetje buiten het leven van de zwartwitte poes gehouden, dus hij had geen idee wat er gebeurd was met haar eerste nestje. "Dit gaat waarschijnlijk klinken alsof ik een vreselijke vriend ben. Maar wat was er dan met je eerste nestje?" Hij haatte het dat hij er niets van af wist, hij had zichzelf voor genomen er voor Shrew te zijn en dat is hem totaal niet gelukt. "Maar ik moet je ook niet meesleuren in mijn vervelende leventje." Timesong schudde zijn kop. "Maakt niet uit, je kan alles kwijt wat je kwijt wilt. Dat weet je toch, hè?" Hij boog zijn kop om oogcontact met de poes te maken. "Toch?" miauwde hij bemoedigend.

"Dit gaat waarschijnlijk klinken alsof ik een vreselijke vriend ben. Maar wat was er dan met je eerste nestje?" Nee.. Had hij dat maar niet gevraagd, nu moest ze dat hele verhaal weer ophalen. De kater schudde zijn kop vervolgens, maar dit was toch ook een teken van vriendschap. Ook goed, toch? "Maakt niet uit, je kan alles kwijt wat je kwijt wilt. Dat weet je toch, hè?" De kater maakte oogcontact en Shrew keek terug in de gouden ogen. "Toch?" Shrew slikte en kneep haar ogen even dicht. "Nou.." Begon ze met een wat bevende stem en beeldde zich meteen weer de blikken van haar drie oudste kittens in. Allemaal boos, allemaal konden ze zonder haar. "Ze hebben mij en Wolf horen ruziën en ik kon het gewoon niet meer aan. Ik was een moeder die er alleen voor stond en mijn kittens hadden me zowat als oud vuil behandeld. Dus heb ik misschien iets gezegd over het feit dat ik ze de schuld heb gegeven voor de breuk tussen Wolf en ik. En nu hoeven ze me niet meer, dus hoe lang zal het duren voordat mijn andere kittens zou gaan doen?" Een eenzame traan rolde over haar wang toen ze klaar was met spreken.

In stilte luisterde Timesong naar het verhaal dat er zo uit rolde. Hij schrok er lichtelijk van, hoe konden de kittens zo iets aan doen, bij hun eigen moeder! Hij zuchtte zachtjes en likte de traan weg die hij over haar gezicht zag rollen. "Hey," miauwde hij zachtjes, terwijl hij zijn staart over haar schouder legde. "Shrewleap, het komt allemaal wel goed. Je moet je kittens laten zien dat je sterk genoeg bent om alleen te zijn. Als de kittens inderdaad de reden zijn voor de breuk ..." Eventjes viel Timesong stil, kon hij de woorden over zijn lippen kregen? "Dan moet je hem misschien laten lopen, of in ieder geval goed overwegen wat belangrijker voor je is, je kittens, of je partner." Hij moest dit voorzichtig brengen, want anders had hij straks een breek op zijn geweten en daar had hij geen zin in. "Shrew, begrijp me niet verkeerd. Ik wil niet de reden zijn dat jij en Wolf straks uit elkaar gaan, maar je moet het jezelf niet moeilijker maken dan dat het al is," miauwde hij er achteraan.

[Ik faal in dit soort advies, sorry ;w;]

"Hey," De poes schrok lichtelijk van de plotselinge aanraking, maar kroop niet naar achteren. "Shrewleap, het komt allemaal wel goed. Je moet je kittens laten zien dat je sterk genoeg bent om alleen te zijn. Als de kittens inderdaad de reden zijn voor de breuk ..." Shrewleap begon haar kop te schudden, ze wist het gewoon niet gewoon niet zeker meer. "Dan moet je hem misschien laten lopen, of in ieder geval goed overwegen wat belangrijker voor je is, je kittens, of je partner." Maar die keuze was toch onmogelijk om te maken? Ja, Wolf en zij waren al een aantal keren uit elkaar gegaan maar om hem zo laf op te geven alleen maar om die ondankbare kittens, haar kittens, terug te winnen? Nee. Dat was het zelfs niet eens waard. "Shrew, begrijp me niet verkeerd. Ik wil niet de reden zijn dat jij en Wolf straks uit elkaar gaan, maar je moet het jezelf niet moeilijker maken dan dat het al is," Sloot Time af en Shrew keek hem wat neutraal aan. "Jij weet niet hoe het is.. om je eigen kittens te hebben. Het voelde eerst geweldig aan, want, ja, ze lijken gewoon op je, maar nu zijn ze gewoon ondankbare mormels die na het kleinste tikje al gebroken zijn."

Timesong's oren zakte naar beneden toe toen Shrewleap tegen hem begon te praten. Hij zocht naar de woorden om zich te verdedigen, maar er bleek geen enkele zin in zijn arsenaal te zitten die dit kon verhelpen. Hij zuchtte zachtjes en draaide zijn kop weg. "Het spijt me, Shrewleap. Ik had me er niet mee moeten bemoeien. Dit is een kwestie tussen jou, Wolftail en de kittens. Ik ben maar een zielige buitenstaander die zich er niets van zou moeten aantrekken," mompelde hij, net hoorbaar voor de zwart/witte poes.

De kater wist blijkbaar ook niet hoe hij met haar antwoord overweg moest. De zucht en dat hij zijn kop weg draaide gaf haar al deze informatie al. "Het spijt me, Shrewleap. Ik had me er niet mee moeten bemoeien. Dit is een kwestie tussen jou, Wolftail en de kittens. Ik ben maar een zielige buitenstaander die zich er niets van zou moeten aantrekken," Mompelde Timesong en Shrew keek even naar haar witte voorpootjes. "Het geeft niet, nieuwsgierigheid is niets om je voor te schamen, toch? Maar laten we het maar even over wat anders hebben." Besloot ze uiteindelijk te zeggen en keek weer naar de tabby met de gouden ogen. "Hoe gaat het eigenlijk met jou? Heb je de hel van het verliefd zijn al eens meegemaakt?" Zei de poes met een kleine glimlach op haar gezicht.[/b][/b]

Ergens was hij Shrewleap dankbaar dat ze overging op een ander onderwerp, al wist hij niet of hij blij moest zijn met het onderwerp waar ze op over ging. "Hoe gaat het eigenlijk met jou? Heb je de hel van het verliefd zijn al eens meegemaakt?" Hij keek haar eventjes aan. Eventjes twijfelde hij over wat 'ie ging zeggen. "Op je eerste punt, met mij gaat 't goed. Rustig leventje, weinig te doen," daarna viel de kater weer stil. "Over je tweede punt ..." Hoe moest hij hier antwoord op geven? "Ja, er is iemand, maar ik ga je niet zeggen wie, want dan verpest ik alles?" Nee, wan zou 'ie echt alles verknallen. Misschien was het in deze tijden beter om te liegen. "Er is niemand in mijn leven, happy singel. Of, nou ja, singel, dat happy is nog maar af te wachten," hij grijnsde wat schaapachtig en hoopte met een vurig hart dat Shrewleap hem zou geloven en vertrouwen op zijn woorden.

Een kleine stilte viel tussen de twee en voor een moment vreesde Shrew dat dit zo'n ongemakkelijke zou worden. "Op je eerste punt, met mij gaat 't goed. Rustig leventje, weinig te doen," Nogmaals een aardig stil moment, terwijl Shrew wat awkward met haar poten de grond begon te kneden. Had ze weer eens iets verkeerds gezegd? "Over je tweede punt ..." Shrew keek hem wat nieuwsgierig aan. "Er is niemand in mijn leven, happy singel. Of, nou ja, singel, dat happy is nog maar af te wachten," Ze was niet echt blij met die droge antwoord, dus besloot ze er maar wat verder in te wroeten. "Je houdt toch geen geheimen voor me, eh? Misschien heb je wel een oogje op, ehm, Foxstream of eh, Cinderflame." Gewoon wat poezen die ze oit was tegengekomen, net dat ze serieus verwachtte dat Time pots ging blozen.

Well, fuck. Blijkbaar was Shrew niet echt tevreden met zijn antwoord en probeerde ze steeds verder er in te duiken. Hij moest zich hieruit zien te redden, maar hoe was voor hem nog een raadsel. Je houdt toch geen geheimen voor me, eh? Misschien heb je wel een oogje op, ehm, Foxstream of eh, Cinderflame." De twee poezen waar ze over sprak kon hij wel. Foxstream zat bij het verzetsgroepje , ze was aardig, maar te geniepig. Cinderflame kon hij niet zo, alleen van horen en zien. Hij glimlachte en schudde zijn kop. "Nèh, geen van beide," miauwde hij vrolijk, maar de glimlach werd al snel van zijn gezicht geveegd. "Er ... Er was wel een tijdje dat ik iemand leuk vond, of tenminste, dat dacht ik." De woorden waren zachtjes, twijfelend. "Maar uiteindelijk gaf ik 't op en ben verder gaan leven, en zo leef ik nog steeds." Ondertussen was de tabby naar zijn poten gaan kijken, bang om Shrewleap recht in d'r groenige ogen aan te kijken.

Natuurlijk had ze het niet goed, maar ze kon het toch gewoon proberen? "Nèh, geen van beide," Zijn stem klonk wel vrolijk, maar er was uiteindelijk geen teken van een glimlach meer te zien op zijn gezicht. "Er ... Er was wel een tijdje dat ik iemand leuk vond, of tenminste, dat dacht ik." De kleine twijfel in zijn stem zorgde ervoor dat Shrew wat rechter ging zitten en haar oren wat spitste. "Maar uiteindelijk gaf ik 't op en ben verder gaan leven, en zo leef ik nog steeds." De kater keek haar niet meer aan, maar Shrew merkte de hint niet op dat ze beter kon kappen. "En?" Besloot ze de vragen en keek de tabby aan, schaamde hij zich voor de crush die hij had gehad? Of had hij deze gewoon nog steeds? "Wie is deze 'charmante' poes." Met een plagerige glimlach keek ze hem aan.

Yeah, nu was hij echt screwed. Damn it, waarom kon hij nou niet voor een keer gewoon zijn kop houden, dan zat 'ie in minder problemen. Hier kon hij zich waarschijnlijk toch niet meer uit redden, dus misschien was het beter om gewoon toe te geven? Zou hij dat durven? Hij wilde niets kapot maken natuurlijk en al helemaal niemand verliezen. Dear Starclan, dit begon lastig te worden. "Wie is deze 'charmante' poes." Shrewleap keek hem plagerig aan, maar hij was doodsbang. Hoe zou erop gereageerd worden als 'ie het zou zeggen? Hij besloot het zekere voor het onzekere te nemen. Timesong opende zijn kop, haalde diep adem, maar bleef naar zijn poten staren. "... Jij," miauwde hij zachtjes, onzeker en met een zware twijfelende toon in zijn stem. Oh god, nu ging het leuk worden. Nu had hij alles verpest, ging zijn vriendschap met Shrewleap naar de knoppen en was hij, like always, weer alleen.

Het voelde een beetje vreemd aan dat Timesong, de kater die altijd wel iets te zeggen had, haar niet eens meer aankeek. Speelde hij een spelletje of was er gewoon iets vreemd aan de hand? Haar plagerige glimlach verdween geleidelijk aan van haar gezicht. "... Jij," Het duurde echt een lange tijd voordat het woord door haar was doorgedrongen. Eerst versmalde ze haar ogen kritisch, maar nee, het was geen grap. Vervolgens begon ze haar kop te schudden en deed ze een pas achteruit. "Nee.." Zei ze met een afgeknepen stem en keek even om zich heen. Gelukkig keek niemand naar hen. "J-je maakt een grapje.."

Timesong voelde hoe zijn hart in zijn borstkas klopte, eventjes was hij bang dat de pomp er gewoon uit sprong, zo hard ging 'ie te keer. Hij haalde een paar keer diep adem om rustig te worden, het woord was snel gesproken. "Jij." Het was maar één woord, één woord dat zo veel kapot zou kunnen maken. Nog steeds durfde hij de zwart/witte poes niet aan te kijken. "J-je maakt een grapje.." Een steek ging door zijn lichaam heen en liet hem koud. Was het dit dan? Was dit zijn nachtmerrie die werkelijkheid werd? Hij haalde adem en vond eindelijk de moed om haar aan te kijken, zodat ze zou weten dat hij de waarheid vertelde. "Van alle leugens die ik heb verteld in m'n leven," begon hij langzaam, "Is dit de keiharde waarheid," besloot hij de zin. Goed, nu wist ze het, nu wist Shrewleap dat hij haar leuk had gevonden, of nou ja, eigenlijk nog steeds vond ... Als hij heel eerlijk was.

Na een tijdje waagde Timesong het om haar aan te kijken, maar Shrewleap durfde niet meer in de gouden ogen te kijken. Zij had Wolf en hij, hij had zijn kans gewoon misgelopen. Toen de twee nog ruzie hadden, kon hij haar helpen, maar hij was er toen niet geweest. Was dat dan pech voor hem? "Van alle leugens die ik heb verteld in m'n leven," Shrew keek naar hem op. "Is dit de keiharde waarheid," Ze liet een zucht uit haar longen ontsnappen. "Maar het is nu weg toch, of was dat dan wel een leugen?" Vroeg ze met een wat neutrale toon. Een vriendschap zou nu wel ingewikkeld worden.

"Maar het is nu weg toch, of was dat dan wel een leugen?" Een vraag waar hij geen antwoord op wist te geven. Eventjes was hij bang om dicht te klappen, niet zeker wetend wat hij precies moest zeggen. "Ik ... ben nergens zeker van. Ik wil dat je gelukkig bent en ik probeer me zo veel mogelijk buiten de problemen tussen jou en Wolf te houden, maar het ziet er naar uit dat Wolf alleen maar denkt dat ik jou probeer af te pakken," legde hij de situatie kalm uit, maar er zat een trilling in zijn stem. "Er is een kans dat ik je nog steeds leuk vind, Shrew. Maar ik wil je niet kwijt en ik wil niet dat hierdoor onze vriendschap op knappen komt te staan," Timesong was niet een kat om te smeken, maar nu zat er toch een kleine hint van in zijn stem. Hij wilde Shrew niet kwijt, maar hij had zijn vriendschap op het spel gezet.

"Ik ... ben nergens zeker van. Ik wil dat je gelukkig bent en ik probeer me zo veel mogelijk buiten de problemen tussen jou en Wolf te houden, maar het ziet er naar uit dat Wolf alleen maar denkt dat ik jou probeer af te pakken," Dus het kon net zo goed gewoon nog bestaan? Dat gevoel voor haar? "Er is een kans dat ik je nog steeds leuk vind, Shrew. Maar ik wil je niet kwijt en ik wil niet dat hierdoor onze vriendschap op knappen komt te staan," Shrew slikte wat ongemakkelijk. Een vriend, zo kon ze hem onmogelijk zien nu. Straks zou het alleen maar erger worden. "Ik weet niet zeker of het nu nog gaat," Begon ze voorzichtig te mompelen en keek Timesong wat pijnlijk aan. "Onze vriendschap. Maar ik denk dat Wolf dit wel moet weten, want straks ontstaat die breuk weer.."