[SPT] Splashing with water {Splashingkit}

Toadpaw liep door het camp. Hij verveelde zich. Zijn lip was opgekruld tot een neidige grauw. Zijn trotse tred ging gepaard met neidige rukjes. Hij knikte tegen een paar katten. Wat zou ik gaan doen?, vroeg hij zich af. Toadpaw trippelde door naar de Nusery. De donkere bomen en het vettige gras waaide zachtjes heen en weer. De mooi-gekleurde bladeren waaiden op bij de kille wind. Terwijl Toadpaw daar naar keek werd het langzaam zonhoog. De zonnenstralen vielen op zijn zilvergrijze vacht. Toadpaw was één van de weinige katten, van de ShadowClan, met een lichte vachtkleur. Het was niet altijd handig. Bij het jagen bijvoorbeeld.

Met een halve grijns om de lippen van het jonge witte poesje, zat ze naar de spelende kittens te kijken. Voor haar 3 weken oud wist ze al best veel. Haar blauwe oogjes waren vandaag gericht op een stel oudere kittens. Ze waren nog hartstikke speels, en soms iets te erg. Ze deden elkaar voortdurend pijn. Splashingkit rekte zich uit, en ging toen met enige moeite staan. Ze was nog wat wiebelig, maar ze wilde perse lopen. In haar korte leventje was er al een hoop gebeurd. Ietwat gammel liep ze naar buiten. Daar merkte ze een grijze gestreepte Apprentice op. Zou ze erheen gaan? Ze snufte eens, en liep op de kat af. "Goeie morgen!" miauwde ze vrolijk.

"Goeie morgen!" Hoorde Toadpaw een kitten zeggen. Hij keek nieuwsgierig op. Het was tot zijn verbazing ook een kitten met een lichtere vachtkleur. Het vettige gras onder zijn poten knisperde door dat er goudbruine bladeren op lagen. Hij keek de kit aan met zijn doordringende olijfbruine ogen. "Goedemorgend.", miauwde hij vanuit de hoogte. Hij bekeek de kit eens goed. Ook al vond Toadpaw het moeilijk om te zeggen; deze kit was best schattig. Hij smolt weg onder de blik die ze op hem richtte. "Ik heet Toadpaw en jij?", vroeg hij zonder emotie. Toadpaw smolt misschien weg toch bleef hij mild en kalm spreken. Zoals hij altijd was.

"Goedemorgen." zei de kater vanuit de hoogte. Er gleed een lichte grijns over Splashingkit's gezichtje. Ze keek hem weer met haar heldere blauwe ogen aan. Ze waren nog maar net open. "Ik heet Toadpaw en jij?" ging de kater zonder emotie verder. Splashingkit was niet uit het veld geslagen door de emotieloze kater. "Aangenaam. Ik heet Splashingkit, maar je mag ook Splash of Splashingkit zeggen." antwoordde ze ook kalm. Wat hij kon, kon zij ook.

"Aangenaam. Ik heet Splashingkit, maar je mag ook Splash of Splashingkit zeggen.", miauwde Splashingkit al even kalm. Toadpaw snoof. Hij vernauwde zijn ogen. Zijn staat zwiepte dreigend heen en weer. "En als ik vragen mag Splashingkit, hoe oud ben jij?", snoof Toadpaw verachtelijk. Hij likte zijn poot en haalde die over zijn oor. Na een tijdje wachten keek hij de kit onderzoekend aan. "En... Heb jij je tong verloren?", vroeg hij snauwerig.

De kater voor haar leek zich vanbinnen een beetje op te winden door haar woorden. "En als ik vragen mag Splashingkit, hoe oud ben jij?" vroeg hij aan haar. Een beetje geschokt door zo'n geïrriteerde reactie zei ze even niets. "En... Heb jij je tong verloren?" vervolgde hij. Splashingkit haalde diep adem om kalm te blijven. "Je hoeft niet zo boos te reageren, dat is nergens voor nodig. Ik ben 2 weken." zei ze flauwtjes.

"Je hoeft niet zo boos te reageren, dat is nergens voor nodig. Ik ben 2 weken.", miauwde het jong. Toadpaw knipperde verbaasd met zijn ogen. "Jij hebt wel lef, zeg.", miauwde hij. Toadpaw rechtte zijn oren iewat. Hij had veel belangstelling voor haar. Er ontsnapte gespin uit zijn keel. Iets wat hij nog nooit had gedaan. Hij knipperde weer met zijn ogen. "Wil je iets doen?", vroeg hij een tikje nieuwsgierig. Zijn stem was nogaltijd emotieloos maar dat minderde. Wat had hij toch, vandaag. Meestal was hij geirriteerd en altijd neidig, en nu... Nu was hij vriendelijk en nieuwsgierig. Verward schudde Toadpaw zijn kop.