SPT | Maybe I'f gone to far... &Demeter

_{Een donkere tabby liep met rustige tred langse de grote huizen van de TwoLegs. De zon scheen, de wolken waren ver te zoeken. De gestreepte kater was al ver van huis, verder dan hij ooit geweest was. Langzaam stonden er steeds minder huizen, de ruimtes ertussen werden steeds groter, de huizen zelf groter. De kater voelde zich echter volledig op zijn gemak. Ramund had hem zijn brokken gegeven, met de woorden dat hij er van moest genieten en dat zijn baas 's avonds vroeger thuis zou zijn.}

Een opvallende gedaante bewoog zich door de stad. Niet alleen opvallend door de knalrode vacht en de ijzige blauwe ogen die je niet kon missen, en die jouw niet konden missen. Nee opvallend omdat ze een behoorlijk dikke buik had. Je kon meteen zien dat dat niet was omdat ze niet genoeg bewoog want op de buik na zag ze er lenig en sterk uit. Nee in die buik zaten kleine kittens en die konden elk moment geboren worden. Maar Demeter boeide dat totaal niet. Ze liep verder en verder, precies op het kleine Thunderpath dat vaak naast de grote werd gemaakt. Hij was hoger dan het Thunderpath naast haar en ze wist uit ervaring dat ze daar niet bang voor Monsters hoefde te zijn. Ze zag heus wel dat tweebenen haar nastaarden en dat de Tweebeenkits probeerden haar te aaien. Maar dat had ze ze snel afgeleerd door haar scherpe klauwen aan hun te laten zien. Ze was niet naar prooi aan het zoeken, dat kwam wel op haar af als ze het nodig had. Nee ze zocht naar een eventueel nieuw huis waar ze met haar gloednieuwe gezin een iets veiliger leven kon lijden en zodat ze deze leafbare genoeg te eten zouden hebben.

Opeens stopte ze. Voor haar liep een kittypet die daar duidelijk niet hoorde. Zie: Prooi komt vanzelf op je pad. Demeter liep rustig op hem af, en besloot een gesprekje te beginnen en dan te kijken of ze zou vechten of niet. "Hallo, ook op pad?"

(Sorry, beetje lang :3 Hope you don't mind xD)

_{De gestreepte kater werd af en toe geaaid, en bleef dan een moment staan om een kopje te geven aan de Twoleg in kwestie. Maar, langzaam naderde hij de rand van de stad, de buitenhuizen van de Twolegs, steeds minder Twolegs in kwestie die over straat liepen. Een vuurrode poes liep statig tussen de Twolegs door, haar ijsblauwe ogen keken rond. De poes was gespierd, maar haar buik was opgezwollen. Hoogdrachtig? De poes kwam op Maryl afgelopen. 'Hallo, ook op pad?' vroeg ze hem. De kater knikte. 'Wat verder dan normaal. Mooie dag voor een wandeling, vind je niet?'

OOC; flut, sorry.}

_{De gestreepte kater die voor haar neus was leek niet bang voor haar verschijning. Niet bang, niet bang voor haar! Alsof hij haar niet al te goed kent, iedereen hier kent de machtige Demeter toch. Demeter werd er behoorlijk pissig van, normaal was ze al wel een beetje doorgeslagen maar deze keer maakten haar hormonen het nog erger. 'Wat verder dan normaal. Mooie dag voor een wandeling, vind je niet?' waren de woorden van de domme kater. Hoe durft hij zo'n toon tegen haar op te zetten? Ze wist wel dat ze vrolijk begonnen was maar dit domme beest kon toch wel iets van angst tonen? Maar ze zag geen spier vertrekken in het gezicht van de kater, en ze rook niet de bekende angstgeur. Ze liet een zachte maar dreigende toon horen maar besloot toen het spelletje nog even mee te spelen om te kijken of dat misschien hielp om zijn geheugen op te frissen. " Ja zeker.. Maar je moet toch wel weten dat het gevaarlijk is, zo in de buitenste kringen van de stad... je weet maar nooit wie daar ronddwalen" zei ze met een steeds dreigendere stem.
.}

_{Langzaam, heel langzaam, ging er een belletje rinkelen in de gestreepte kop van de kater bij de kwade toon van de poes. De kater had horen praten over Rogues, katten die niet bij een baas in een huis leefden, maar soms alleen, soms samen in de stad of het bos. De groene ogen gleden over het lichaam van de poes, wat weliswaar schoon was, maar rommeliger dan dat van de gemiddelde kittypet. De kater slikte een keer, een tikkeltje zenuwen was in zijn ogen te zien, maar werd al snel weer onderdrukt. 'Men moet het toch een keer proberen. Nieuwsgierigheid wordt maar korte tijd bedwongen.'}

Demeter ving een vage glans van angst op in de groene ogen van de bruine kater. 'Men moet het toch een keer proberen. Nieuwsgierigheid wordt maar korte tijd bedwongen.' zei de kater toch dapper. "Ja, ja dat klopt zeker maar dat betekent niet dat er geen risico's aan vast zitten... besef dat goed" en ze besloot hem nog heel even te sparen, als domme kittypet was hij waarschijnlijk nog nooit zo ver van huis geweest en dat zou hij ook niet moeten. Plekken zoals deze zitten nou eenmaal vol kwaadaardige rogue's. " Maar goed.. hoe oud ben je? En waar kom je vandaan? Ik ben Demeter en ik kom vanuit het midden van dit twee-been nest."

Onderwerp: Re: SPT | Maybe I'f gone to far... &Demeter