SPT | Searching for another way to my house &Eriksen

Een donkere tabby wandelde op zijn gemak over het kleine, verhoogde Thunderpath naast het grote waar de monsters over reden. Eens had de kater in zo'n monster gezeten, maar hij had het enkel eng gevonden en was naar een nare plaats gebracht, met mensen in witte jassen en een rare geur. Maryl had tegen Ramund geschreeuwd dat hij terug wilde, maar zijn baas had niets gedaan toen ze hem prikten en zijn bek open trokken. Nee, gaf hem maar de drukke straten van zijn stad, waar hij alles in een straal van minimaal een meter of vijftig om zijn huis kende. En nog steeds hield de tabby ervan om steeds verder te gaan, nieuwe dingen te zien, nieuwe katten te ontmoeten... Een onbekende Twoleg aaide hem in het voorbijgaan over zijn rug, een andere liep juist met een wijde boog om hem heen. De kater snoof minachtend, en sprong op een bankje. Het geritsel van bladeren deed hem onrustig opkijken.

Hmm. De Twoleg Place had altijd wel zijn aandacht getrokken, ook al had hij niet echt veel met de Twolegs zelf, maar hij vond altijd wel wat voedsel hier en ontmoette hij wat aardige katten daar. De meeste Kittypets waren niet zo vreselijk en sommige durfden ook echt uit hun schulp te kruipen, of hun nest. Toen de rossige kater door de zoveelste glimmende boomstronk had gezocht en alleen wat kleine restjes had gevonden, gaf hij voor nu even de hoop op. Zijn maag was nog wel leeg, en jagen had hier zeker geen zin. Of hij moest helemaal zijn weg terugvinden naar het bos, nee, dan maar even genieten van zijn omgeving. Toen hij zijn kop door de struiken had geduwd en zijn blik gevestigd had op een kater, verscheen er een kleine glimlach op zijn gezicht. "Hey," Zei hij terwijl hij naar de, waarschijnlijke, Kittypet toeliep. Voor de zekerheid bleef hij op een afstandje zitten.

_{De tabby kater draaide zich om bij het horen van een stem, een rood witte kater zat achter het bankje. 'Hallo,' Glimlachte de kater terug, en sprong soepel van het bankje af. Hij voelde zich nooit zo goed als hij van hoger af praatte. Maryl liet zich door zijn achterpoten zakken, en liet zijn staart op zijn voorpoten rusten.}

'Hallo,' Gelukkig, er verscheen een glimlach op het gezicht van de Kittypet. Beter dan een vijandige houding, niet? De kater sprong van het bankje af met een wat verrassende soepele beweging. Sommige Kittypets konden niet eens van hun rug afkomen, maar deze was blijkbaar goed in vorm. "Ik neem aan dat jij een Kittypet bent?" Vroeg Eriksen nog voor de zekerheid en ging ook maar zitten. "Maar in ieder geval, ik ben Eriksen."

_{De tabby glimlachde breder bij de woorden van de kater, en knikte. 'Ik ben een kittypet. Mijn naam is Maryl. Ben jij dan een Rogue?' Kwam er nieuwsgierig achteraan. De rood witte kater voor hem had een wat meer rommelige vacht dan de meeste kittypets, maar dat zei niet altijd wat.}