Hunting

Winterstorm liep richting de zonnerotsen. Poot voor poot kwam ze steeds dichterbij de zonnerotsen. Met elke stap die ze zette kwam ze een klein stukje dichterbij. Ze liep rustig door, in gedachten verzonken. Er was de laatste tijd aardig wat gebeurd, maar ze kon er beter nu niet over na gaan denken. Ze kon beter iets nuttigs voor de clan gaan doen. Ze liep verder, deze keer alert voor elk geluid of geur dat aangaf dat er prooi in de buurt was. Ze hoorde een ritselend geluid en spitste haar oren om nog een keer goed te luisteren. Ze hoorde het geluid nog een keer en wist het nu zeker. Ze draaide naar de richting waar het geluid vandaan kwam en zag nog niks. Ze rook een keer goed en pikte nu ook de geur van het dier op. Het was een muis aan de geur te ruiken. Ze zag deze keer ook iets ritselen en hoorde het geluid weer. Ze ging in de sluiphouding en wachtte af. Ze kon namelijk niet zomaar op het geluid afspringen, want dan zou ze in de struik belanden en was de muis weg voor ze erbij zou kunnen. Ze zorgde ervoor dat ze meteen kon springen als de muis uit de struik zou komen en focuste haar blik op de struik. Eindelijk zag ze een stukje van de vacht van de muis en het duurde niet lang voor de muis uit de struik kwam. Ze bleef nog even stilstaan zonder te bewegen en sprong toen. De muis kreeg haar door, maar toen was het al te laat en ze doodde de muis snel. Ze begroef het diertje om het later op te halen. Ze liep verder naar de zonnerotsen en het duurde niet lang voor ze de rotsen kon zien. Als de zon scheen was het wel fijn om op de rotsen te liggen om de zonnestralen je vacht te laten verwarmen, maar vandaag was ze hier niet gekomen om van de zon te genieten. Ze was hier gekomen om te jagen. Ze nam de lucht in haar op en rook een geur van een eekhoorn, maar de geur was oud en dat betekende dat de eekhoorn hier al een paar dagen geleden langs was geweest en dus nu waarschijnlijk al lang weg was. Ze liep rustig verder, de rotsen achter haar latend, maar ze bleef wel in de buurt, want dan had ze tenminste een punt waar omheen ze kon gaan jagen. Ze ging verder proberend zo min mogelijk geluid te maken, want dat zou de prooi kunnen wegjagen voor ze überhaupt door zou hebben dat er prooi in de buurt was. Ze rook nog een keer in de lucht en rook deze keer de geur van een muis. Ze spitste haar oren en rook nog een keer goed. Ze bepaalde de plek waar het diertje was en begon er naartoe te sluipen. Het duurde niet lang voor ze de muis zag en begon haar tempo wat te verlagen. Ze concentreerde zich meer om haar poten zo zacht mogelijk neer te zetten en hield ondertussen ook de muis in de gaten. Ze sloop nog iets verder tot ze dichtbij genoeg was en sprong. De muis had geen kans om te ontsnappen en ze beet het diertje snel dood. Ze begroef het en begon weer terug te lopen naar de rotsen, misschien kon ze nog iets vinden rond de rotsen, want ze was er nog niet vlakbij geweest om de lucht daar te analyseren voor prooi.

Shadowpaw zag haar mentor het kamp uitlopen. Shadowpaw wou vragen of haar mentor haar wou trainen, dus volgde Shadowpaw haar. Stilletjes liep ze achter haar mentor aan. Misschien was die aan het jagen of zo. Dan kon Shadowpaw het best maar niet te veel lawaai maken. En inderdaad, niet veel later leek Winterstorm al een prooi te hebben. Shadowpaw vervolgde haar pad en toen ze zeker wist dat Winterstorm geen prooi meer kreeg te vangen, sprong ze krachtig tegen haar mentor aan om die om te laten vallen in het gras. Ze zette haar poten op Winterstorm en keek die toen lachend aan. 'Goedendag Winterstorm! Ik vroeg me af of we samen konden gaan jagen! Ik vond dat onze training nogal lang geleden waren. Maar als je het erg vindt, hoeft het niet hoor,' vertelde Shadowpaw vrolijk, terwijl ze van Winterstorm afging en haar een lik gaf. 'Of een schijngevechtje! U ziet er trouwens gezond uit, sinds die keer dat u uit de Den kwam van Doveheart kwam,' zei Shadowpaw rustig. Daarna ging ze zitten en waste ze haar poot. 'Heeft u al veel gevangen?' vroeg ze toen.

Winterstorm voelde iemand in haar zij komen. Ze schudde degene van haar af en was klaar om te moeten vechten als het moet, maar toen ze zag dat Shadowpaw het was ontspande ze zich weer en liet haar haren op haar nek weer dalen. "Goedendag Winterstorm! Ik vroeg me af of we samen konden gaan jagen! Ik vond dat onze training nogal lang geleden waren. Maar als je het erg vindt, hoeft het niet hoor," Zei Shadowpaw. Het kon geen kwaad als ze zouden gaan trainen en ze had nu toch al twee muizen gevangen. "Of een schijngevechtje! U ziet er trouwens gezond uit, sinds die keer dat u uit de Den kwam van Doveheart kwam," Zei Shadowpaw erachteraan. "Heeft u al veel gevangen?" Vroeg Shadowpaw. Winterstorm hoefde daar niet over na te denken, maar ze was aan het bedenken wat ze zou kunnen doen met Shadowpaw. Gevechtstraining konden ze wel doen. "Ik heb al twee muizen gevangen." Zei ze rustig. "Laten we wat gevechtstraining gaan doen." Zei ze. Ze maakte zich klaar om een aanval van Shadowpaw tegen te houden en desnoods zelf aan te vallen, maar ze wilde eerst weten wat Shadowpaw kon voor ze zelf ging aanvallen. Rustig wachtte ze af, al haar spieren gespannen klaar om een aanval tegen te houden. "Jij mag beginnen" Zei ze toen. Ze was wel benieuwd wat Shadowpaw zou gaan doen. Ze bleef naar Shadowpaw kijken. Elke beweging die Shadowpaw maakte lette ze op. Ze had nog niet zo heel vaak een gevechtstraining met Shadowpaw gedaan, dus ze was wel benieuwd wat Shadowpaw allemaal al kon, want dan kon ze zeggen of Shadowpaw nog dingen moest verbeteren en misschien nieuwe bewegingen aanleren, maar ze moest nu eerst afwachten voor ze dingen kon gaan beoordelen.

(Flutpost X_X)

Shadowpaw snorde toen ze het aantal hoorde. Het was nog redelijk vroeg, dus twee muizen en vooral met deze tijd, was wel veel. Ze knikte toen Winterstorm over het gevecht trainen begon. Ze sprong een stuk achteruit en wachtte af tot Winterstorm een move ging doen. Die gaf echter de beurt aan haar en Shadowpaw knikte. Ze dacht aan haar training die ze die nacht had gedaan. Ze was getraind in boomklimmen en behendigheid. Misschien kon ze daar iets mee doen. Ze sprong snel achter enkele struiken. Daar liet ze zichzelf neerzakken op haar poten. Haar staart rond zich heen gekruld en haar ademhaling goed controlerend, zodat die niet boven het zachte ruisen van de bomen uitkwam. Ze liet haar poten een voor een zachtjes langs de struiken afgaan, op de grond. Toen ze een stukje achter Winterstorm stond, sprong ze er onmiddellijk uit en probeerde op Winterstorm's rug te springen. Ze probeerde haar mentor tegen de grond te drukken en te houden en zette haar nagels in diens vel, maar niet zo hard als dat ze bij een echt gevecht zou doen. Ze keek haar mentor aan. Waarschijnlijk zou die iets verzinnen om haar van zich af te halen. En dan zou de beoordeling komen. Shadowpaw was nu al benieuwd wat Winterstorm van haar aanval had gevonden. Ze keek Winterstorm nogmaals aan, haar gedachten houdend op het gevecht en niet naar iets anders, onbelangrijks.

- Over flutposten gesproken, ben ik de beste in -

Winterstorm volgde Shadowpaw zo goed mogelijk als ze kon, maar toen Shadowpaw achter de struiken ging kon ze Shadowpaw niet zo goed meer zien. Ze probeerde te luisteren en te ruiken waar Shadowpaw was, maar De wind blies in haar rug, dus ze wist niet waar Shadowpaw was en Shadowpaw maakte ook niet of nauwelijks geluid waardoor het bepalen waar ze was moeilijk werd. Opeens hoorde ze iets achter haar ritselen ze draaide haarzelf instinctief op haar rug en duwde Shadowpaw met haar poten weg voor ze op haar kon landen. Winterstorm stond weer zo snel mogelijk op en keek naar Shadowpaw. "Dat was een goede aanval, maar als je iets minder geluid maakt bij je sprong kan de andere zich niet erop voorbereiden en kun je makkelijker iemand tegen de grond drukken." Zei Winterstorm. Ze ging klaarstaan om aan te vallen, want ze wilde ook nog wel weten hoe goed Shadowpaw zichzelf kon verdedigen. "Nu ga ik jou aanvallen en dan mag je me laten zien of je me tegen kunt houden." Zei ze. Ze had Shadowpaw's positie al bepaald en ging recht op haar af. Vlak voor Shadowpaw ging ze naar rechts en kwam naast Shadowpaw terecht snel haalde ze uit met haar poten, Haar nagels wel in gehouden. Ze gaf er wat meer kracht achter in de hoop dat Shadowpaw om zou vallen en ze daarna haar tegen de grond kon drukken.

Shadowpaw keek tijdens haar sprong geschrokken naar Winterstorm, die een prachtige verdediging ontknoopte door zichzelf op haar rug te draaien en haar poten te laten balanceren tegen Shadowpaw. Geschrokken kwam Shadowpaw neer, maar ook deels onder de indruk van Winterstorm's kunsten. Ze glimlachte toen ze Winterstorm's advies hoorde en knikte respectvol. 'Ja, Winterstorm. Ik zal er zeker op letten!' zei ze opgewonden, maar ging direct in een verdegingslinie staan toen Winterstorm op zich afkwam. Ze wou uithalen, maar Winterstorm sprong opeens naar rechts. Shadowpaw draaide zich zo snel mogelijk om, wetend dat het niet meer mogelijk was om de poten af te ketsen. In plaats daarvan sprong ze achteruit, zodat Winterstorm's poten zouden missen, sprong over Winterstorm heen en draaide zich daarna snel om. Zoals Winterstorm had gedaan sprong zij, alleen deze keer naar links en draaide zich weer razendsnel om. Toen probeerde ze tegen Winterstorm aan te springen. Dit was best vermoeiend. Door het snelle draaien deden haar spieren een beetje pijn, waardoor ze half door haar poten zakte. Ze keek hijgend naar Winterstorm, maar met een glimlach die een teken gaf dat ze alles zou doen behalve opgeven.

Winterstorm merkte dat Shadowpaw naar achteren was gesprongen. Ze gaf een kort knikje om te laten zien dat ze het goed deed, maar veel tijd om te praten had ze niet, want Shadowpaw begon weer aan te vallen. Shadowpaw deed hetzelfde als dat zij had gedaan alleen dan naar de andere kant. Winterstorm deed niet te moeite om zich om te draaien, want dat zou te veel tijd kosten, maar ze rolde over haar rug zodat Shadowpaw over haar heen zou komen. Daarna stond ze weer op en keek naar Shadowpaw. Die zag er al aardig vermoeid uit, maar ze lachte ook wat een teken was dat ze niet zou opgeven. Winterstorm maakte zich klaar om te gaan springen. Ze bepaalde even waar ze het beste kon gaan landen om het hardst uit te halen, maar ze nam niet lang de tijd, want dan zou Shadowpaw misschien al iets door krijgen. Ze sprong over Shadowpaw heen en draaide haar lichaam om in de lucht zodat ze de goede kant uit stond als ze zou landen. Ze landde en sprong meteen weer naar Shadowpaw toe en probeerde haar om te laten vallen door haar gewicht erin te zetten. Als dat niet zou lukken zou ze altijd nog iets anders kunnen gaan proberen, maar ze moest nu eerst afwachten wat er zou gebeuren.

Shadowpaw keek naar Winterstorm, klaar voor de aanval. Ze zag hoe zij over haar heen sprong. Shadowpaw verwonderde zich hoe zij zich midden in haar sprong kon omdraaien, maar dacht razendsnel na toen die op haar afkwam. Ze wist wel iets. Ze zakte door haar poten en belandde daarmee op haar buik, zodat Winterstorm over haar heen zou vallen. Ze kwam weer overeind en sprong op Winterstorm's rug. Ze hield Winterstorm toen stevig tegen de grond gedrukt, zette haar tanden razendsnel in diens nek, maar beet niet door. In plaats daarvan sprong ze van Winterstorm af en wachtte af of Winterstorm sein zou geven dat het genoeg was, of dat ze nog even verder zouden gaan. Voor Shadowpaw maakte het niet uit. Bij haar was alle training welkom. Shadowpaw keek een beetje meer uitgeput dan daarnet naar Winterstorm en glimlachte. Haar mentor was echt een goede vechter. Shadowpaw snapte wel waarom Bluestar Winterstorm haar liet trainen. Ze keek naar Winterstorm en ademde diep in en uit. Ze snorde zachtjes.

Winterstorm voelde geen Shadowpaw toen ze probeerde Shadowpaw te raken waardoor ze viel. Ze moest er echt rekening mee houden dat als ze haar gewicht erin legde dat ze ook op de grond terecht kon komen. Ze wilde opstaan, maar voelde dat Shadowpaw op haar rug belandde. Even voelde ze dat Shadowpaw haar nek vast had, maar toen los liet. Ze stond op en schudde haar vacht eventjes. Ze vond het hier misschien minder erg om te vechten dan in de zandkuil, maar dat maakte haar vacht nog niet schoon. Rustig ging ze zitten en keek naar Shadowpaw. "Dit was denk ik wel genoeg voor vandaag. Je hebt het goed gedaan." Zei ze toen. Ze begon haar vacht te likken. Ze haatte het als haar vacht vies was, maar dat maakte op dit moment niet uit, want een training deed haar altijd goed. Haar vacht was nu iets meer schoon, maar dat betekende niet dat het nog helemaal schoon was. Ze voelde dat ze eigenlijk ook wel moe was geworden van deze training, maar dat wilde ze niet echt laten merken. "Zullen we nog wat gaan jagen of wil je terug naar het kamp?" Vroeg ze aan Shadowpaw. Als Shadowpaw wilde gaan jagen kon ze nog wel wat kracht bij elkaar rapen om mee te gaan jagen. Ze had toch al iets gevangen, maar dat zou ook niet echt genoeg zijn, maar dan kon ze altijd nog zeggen dat zij samen met Shadowpaw een gevechtstraining had gedaan en daardoor dus geen prooi kon vangen.

Shadowpaw keek naar Winterstorm en snorde bij haar compliment. Winterstorm leek wel moe te zijn! Toen Shadowpaw haar vieze vacht zag, keek ze naar Winterstorm, die het schoonmaakte. Het was niet echt geslaagd. Shadowpaw liep voorzichtig een beetje naar Winterstorm toe en hielp de poes met sommige moeilijke plekken. Toen het haar wel goed leek, besloot ze pas te antwoorden op de vraag van Winterstorm. 'Ik denk dat ik nog wel wat wil jagen. U kan meegaan, maar u kunt mij ook gewoon opdracht geven om te jagen. Ik denk niet dat ze het zullen natrekken,' sprak Shadowpaw, aangezien Winterstorm een beetje onzeker leek. Daarna begon ze haar eigen vuile vacht is flink te wassen. De moeilijke plekjes hield ze voor straks. Ze ging nu toch jagen. Ze keek naar Winterstorm. Waarom was de krijger zo moe? Van dat gevecht, oké, dat kon. Maar misschien was er meer aan de hand. Shadowpaw hield haar mond maar. Haar mentor stond er echt niet op te wachten om haar een hoop uitleg te geven over hoe ze moe was geworden. Het waren eigenlijk ook helemaal haar zaken niet.

Winterstorm was dankbaar voor Shadowpaw's hulp, maar toen Shadowpaw zei dat ze ook wel alleen kon jagen wilde ze dat niet. Ze had geen zin om Shadowpaw alleen te laten gaan terwijl ze zelf had voorgesteld om te gaan jagen. "Nee, ik ga wel met je mee. Ik heb het nou eenmaal voorgesteld, dus ik heb geen zin om jou alleen te laten gaan." Zei ze rustig. Ze stond op en wachtte rustig totdat Shadowpaw er klaar voor was. Eigenlijk zou ze Shadowpaw misschien een keer moeten laten leiden, dan kon ze eraan gewend raken als ze een jaagpatrouille moest leiden als ze een warrior zou zijn. "Jij mag de weg wel leiden." Zei ze dan ook. Misschien kon ze zo ook wat meer rusten als Shadowpaw iets had geroken en het zou gaan vangen, maar ze zou zelf ook nog wel wat willen gaan jagen. Als ze alleen maar met wat ze nu al had gevangen aan zou komen en Shadowpaw had meer gevangen, dan zou het een beetje raar overkomen. Net alsof ze haar best niet had gedaan, maar dat wilde ze niet, dus ze wachtte voor Shadowpaw om de leiding te nemen en daarna zou ze op zoek gaan naar prooigeuren. Als ze in het kamp was zou ze kunnen uitrusten, niet nu.

Shadowpaw keek naar Winterstorm en knikte. Natuurlijk. Dat had ze zelf ook wel kunnen bedenken! Ze keek naar Winterstorm en was haar dankbaar dat zij mocht leiden. Shadowpaw stond en leidde Winterstorm. Ze opende haar mond een klein beetje. Een lijster viel haar op. Ze zette haar scherpe nagels in het schors en klom omhoog. Op de tak aangekomen waar de lijster zat, bleef ze geconcentreerd kijken. De lijster had haar gelukkig nog niet door. Shadowpaw keek naar de lijster en sprong ernaartoe. De lijster viel een halve meter samen met haar, totdat Shadowpaw grip kreeg op de lijster. De lijster viel met zijn rug op de grond en Shadowpaw kon dankzij hem voorzichtig landen. De lijster was verlamd, maar niet dood, dus beet Shadowpaw het vogeltje dood. Ze keek naar Winterstorm. 'Ach ja, een beetje actie kan ook geen kwaad,' zei ze toen lachend, kijkend naar de tak waar ze bijna vanaf gedonderd was. Ach ja... Ze stond hier, zonder wonden of niets, dus mocht ze ook niet klagen. Ze knikte naar Winterstorm en liet Winterstorm deze keer leiden. Ze konden het niet maken om Winterstorm met niets te laten aankomen bij het kamp. Ze begroef haar prooi op een makkelijk herkenbare plaats en liep toen achter Winterstorm aan, goed oplettend naar de tactieken die zij gebruikte. Misschien kon ze er zelf ook wat van leren!

Winterstorm liep rustig achter Shadowpaw aan. Haar poten zette ze voorzichtig neer zodat ze niet of nauwelijks geluid zou maken. Ze merkte dat Shadowpaw een lijster wilde gaan vangen, dus ze wachtte rustig en keek naar Shadowpaw. Ze zag dat Shadowpaw samen met de lijster half uit de boom viel en ze wist niet of het echt goed zou komen. Ze bleef kijken hopend dat het goed zou gaan en gelukkig ging het ook goed. De lijster was al snel dood en deze keer mocht zij leiden. Ze ging rustig en zo geluidloos mogelijk verder. Ze wilde geen prooidieren afschrikken, dus zette ze haar ene poot zachtjes voor de andere. Zo liep ze door en steeds de lucht controlerend op een geur van een prooidier. Een geur kwam haar neus binnen. Spreeuw! Het duurde niet lang voor ze de vogel spotte en ze begon er naartoe te sluipen. Ze was aan de ene kant wel blij dat de spreeuw niet in de boom zat, want toen ze een apprentice was is ze ooit uit een boom gevallen en had toen haar poot bezeerd, maar dat was nu al wel een tijdje geleden en ze had er geen last meer van. Ze stapte per ongeluk op een takje en de spreeuw begon te vliegen, maar Winterstorm sprong in de lucht naar de spreeuw en kon de vogel nog naar beneden brengen. Ze maakte het diertje snel dood en begroef het daarna. ze had eigenlijk wat meer oplettender moeten wezen. Ze had moeten weten dat daar een takje was en ze er beter niet op kon gaan staan, maar het was nou eenmaal gebeurd en ze kon het niet meer veranderen.

Shadowpaw keek naar Winterstorm en kromp een beetje ineen bij het krakende takje. Ze keek verwonderd naar Winterstorm die in de lucht sprong en de spreeuw toch nog ving. Wauw! Shadowpaw had echt respect voor Winterstorm. 'Dat was onwijs knap van je, Winterstorm!' zei Shadowpaw, terwijl ze haar mentor een kopje gaf. Shadowpaw kon het geloven als sommige katten Winterstorm geweldig vonden. Shadowpaw was trots op haar mentor. Maar ze wou haar mentor ook wel wat laten zien. Ze joeg niet voor niets bijna elke nacht. Ze zag een eekhoorn en ging tegen de grond. Ze ontweek soepel enkele takjes. Die lagen hier nogal veel. Ze schoot achter een boom en schoot toen richting de eekhoorn. Ze was te onhandig geweest. De eekhoorn had haar opgemerkt en Shadowpaw graaide mis. Shadowpaw herstelde zich snel en zette de achtervolging in. Ze sprong over de eekhoorn, draaide zich zo snel mogelijk in haar sprong zoals ze Winterstorm had zien doen, klapte een klauw uit en spietste de dichterbij komende eekhoorn. Ze grinnikte en begroef de prooi. 'Ik weet niet wat we hebben allebei, maar zo laten we wel veel ontsnappen,' zei ze lachend.

Winterstorm voelde zich iets opgeluchter toen Shadowpaw haar complimenteerde. Voor haar had de vangst bijna als een mislukking geleken en daar had ze echt geen zin in om het nog een keer mee te maken. Ze zuchtte even en keek toen naar wat Shadowpaw aan het doen was. Ze was zo te zien een eekhoorn aan het besluipen. Winterstorm ging zachtjes zitten en wachtte rustig af. Shadowpaw miste de eerste keer, maar toen ze het een tweede keer probeerde ging het toch goed. "Goede vangst." Complimenteerde ze haar apprentice. "Ik weet niet wat we hebben allebei, maar zo laten we wel veel ontsnappen," Zei Shadowpaw. Winterstorm wist het eigenlijk ook niet echt, misschien waren ze beide gewoon moe en konden ze toch beter terug naar het kamp gaan. "Misschien kunnen we beter terug naar het kamp gaan. We hebben al aardig wat prooi gevangen." Stelde ze dan ook voor. Ze had niet zo heel veel zin meer in jagen en ze voelde nou ook wel dat ze echt moe begon te worden, maar ze wilde het niet echt laten merken. Ook al had ze bijna het gevoel dat haar poten haar elk moment niet meer zouden dragen. Ze wachtte rustig op Shadowpaw's reactie.

Shadowpaw luisterde naar Winterstorm's woorden en knikte. Waarschijnlijk had haar mentor gelijk. Ze pakte de prooi die ze had gevangen op. Daarmee liep ze richting het kamp, soms een blik over haar schouder werpend naar Winterstorm. Toen ze de eerste buit had teruggebracht, liep ze nog één keer om de rest op te halen. Ze keek naar haar mentor en snorde. Het leek alsof die elk moment in elkaar kon zakken en dat kon Shadowpaw haar ook helemaal niet kwalijk nemen. Bij Shadowpaw voelde het trouwens net zo. Shadowpaw keek naar Winterstorm, wachtte af tot alle krijgers en elders een prooi hadden gepakt en pakte er toen zelf eentje, waarna ze in de Apprentice's Den ging liggen, Darkpaw's blik negeerde en begon te eten. Ze at een muis, had ze nu pas door. Ze had met haar gedachten bij Winterstorm gezeten. Die leek echt zo moe... En Shadowpaw bleef zich maar afvragen hoe dat kwam. Shadowpaw zelf was ook best wel moe, maar dat kwam vooral door de trainingen die ze in de nacht deed. Shadowpaw snapte, dat als ze daarmee ontdekt werd, ze zwaar in de nesten zat. Ze keek voor zich en zag andere krijgers terugkeren van hun jacht. Het was best vredig.

Winterstorm knikte even naar Shadowpaw en begon haar prooi bij elkaar te verzamelen. Ze liep met zoveel prooi als ze kon dragen terug naar het kamp en legde het op de prooistapel neer. Daarna liep ze weer terug naar de plek waar ze de rest van haar prooi had achtergelaten en pakte dat op. Het was niet zoveel als de eerste keer, maar bij elkaar was het toch wel aardig wat. Ze legde haar laatste prooi op de prooistapel en nam een eekhoorn voor haarzelf. Ze liep ermee naar een zonnig plekje naast de warriors den en begon een hap te nemen van de eekhoorn. Ze had Shadowpaw in de apprentice den zien verdwijnen, maar dat maakte haar niet uit. Iedereen was gevoed, dus mocht Shadowpaw ook wel wat eten. Ze nam nog een hap van de eekhoorn. Het gaf haar wat nieuwe energie en aan de ene kant had ze wel spijt dat ze gestopt was met jagen, maar aan de andere kant ook weer niet. Ach, ze had nu nou eenmaal een beslissing genomen en dat kon ze niet terugdraaien. Ze at de laatste resten van de eekhoorn en legde toen haar hoofd op haar poten en sloot haar ogen. Ze bleef alert zodat ze niet echt verrast zou kunnen worden en viel ook niet in slaap. Wat moesten ze wel niet van haar denken als ze in slaap was gevallen.

Shadowpaw keek naar haar mentor. Ze hadden allebei niks te doen en het was klaarlichte dag. Shadowpaw vond het een beetje wreed van zichzelf als ze hier in slaap ging vallen terwijl Firepaw en Graypaw nog aan het leren waren. Dat vond ze van zichzelf ook niet eerlijk. Maar wat kon ze die paar uurtjes dan doen? Misschien moest ze maar is een gesprek met Winterstorm aanknopen. Shadowpaw stond op en liep richting haar mentor. Ze ging ernaast liggen en keek haar mentor toen aan, maar begon zichzelf toen te wassen. Ze waste de moeilijke en de makkelijke plekjes en keek toen rustig naar haar mentor. 'Winterstorm? Wat vind jij eigenlijk van heel dit Clangebeuren?' vroeg ze toen aan Winterstorm. Zijzelf had er tot de dag van vandaag nog niet echt bij stilgestaan. Maar als je aan al die ruzies met Clanleden dacht en zo, zoals de ruzie tussen SchaduwClan en WindClan, dan leek het haar toch allemaal wreed. Konden hun Clans niet gewoon in vrede samenleven? Of wou SchaduwClan dat niet? 'Ik vraag me af waarom onze Clans gewoon niet in vrede samen kunnen leven,' mompelde Shadowpaw, terwijl ze Winterstorm even aankeek.

Winterstorm merkte dat Shadowpaw naar haar toe kwam, dus ze deed haar ogen open en hief haar kop op. Ze wist niet echt wat Shadowpaw kwam doen, maar dat maakte haar ook niet zoveel uit op dit moment. Rustig begon ze haar poot te likken en zag in haar ooghoek dat Shadowpaw zichzelf ook waste. "Winterstorm? Wat vind jij eigenlijk van heel dit Clangebeuren?" Vroeg Shadowpaw toen. Ze stopte met likken en keek naar haar. "Ik vraag me af waarom onze Clans gewoon niet in vrede samen kunnen leven," Zei Shadowpaw. Ze keek naar Shadowpaw. Ze dacht er eigenlijk nooit zo over na en ze had het eigenlijk ook nooit nodig gevonden. "Ik denk er eigenlijk meestal niet over na. Het lijkt zo gewoon voor mij, ik weet bijna niet anders dan dat de clans wel eens niet vredig tegenover elkaar zijn, maar als je naar grote vergaderingen gaat weet je ook dat de clans in vrede met elkaar samen kunnen zijn en dat ze niet altijd willen vechten." Zei ze rustig. Ze wist niet of ze het goed had gezegd, maar ze heeft nog nooit die vraag hoeven te beantwoorden. Ze begon haar poot weer verder te likken en wachtte rustig op het antwoord van Shadowpaw. Ze was eigenlijk wel benieuwd wat de reactie van Shadowpaw zou zijn. Ze wist niet echt hoe Shadowpaw erover zou denken.

Shadowpaw luisterde naar Winterstorm's woorden, waarbij ze kon opmaken dat Winterstorm niet alledaags met deze vragen werd geconfronteerd. Het was ook typisch zo'n filosofie vraag. Ze keek richting Winterstorm en knikte. Ze probeerde een antwoord te bedenken, wat haar ook grotendeels lukte. Ze liet haar blik even rondgaan door het kamp. Zij leken wel de enigen te zijn hier. Eigenlijk kon het Shadowpaw ook niet zoveel schelen als ze hun hier samen zagen liggen. Ze hadden hun best gedaan voor de Clan en meer konden ze ook niet doen. 'Ja, weet ik. Maar het zou toch fijn zijn als we is een keertje ons territorium voor één keer konden delen met de andere. Zo konden wij ook is vis of konijnen vangen, of kraaien,' sprak Shadowpaw. Ze was nog nooit meegegaan naar een grote vergadering. Ze zou het wel eens willen. Ze wou Brokenstar, Crookedstar en Tallstar wel is in levende lijven zien. Veel elders bij hun verzonnen verhalen over SchaduwClan, die ze zogenaamd meegemaakt zouden kunnen hebben. Shadowpaw vodn het meestal allemaal onzin hoe ze spraken. Eentje had zelfs beweerd dat hij tegen Brokenstar had gevochten en bijna was gesneuveld. Daar geloofde Shadowpaw dus echt helemaal niks van, ook al klonk het zo geloofwaardig.