On my way to D E A T H

Hij had een poes gedekt, en die poes was zijn partner niet eens. Gefrustreerd en helemaal van de baan verliet de kater het kamp. Hij voelde zich helemaal alleen, dat was hij niet, maar toch voelde het zo. Hij had een clan genoot vermoord. Een Elder nog wel! Hoe laf kon je wezen? Hoofdschuddend liep de kater verder het bos in. Zijn ogen gleden over de rivier die hij volgde, twee vissen sprongen even uit het water en er daarna weer in, maar zin om te jagen had hij niet. Zijn grote massieve poten raakten de grond, hij liet pootafdrukken achter in het modder. Hij trok zijn nagels uit en weer in. Enkele dagen geleden had hij een groepje rogues bevochten, waarvan één vermoord. De leiders van de rogues hadden toen wraak gezworen. Smoketear betwijfelde of daar nog wat van kwam.
Wel dus. Gekraak liet Smoketear zijn oren spitsen, een groepje van drie rogues kwamen op hem afgelopen. Smoketear vernauwde zijn ogen. De voorste kater kwam het bekend voor, de kater die wraak gezworen had op de dood van zijn broeder. "Dus, toch wel besloten wraak te nemen, ea, kittypet?" Snauwde hij. "Was mijn waarschuwing van de vorige keer niet genoeg?" Vervolgde hij met ontblootte tanden. De kater liet een vals gelag horen. "Val aan," snauwde hij naar de twee andere katers. Zonder enige aarzeling sprongen de twee katers naar voren en klauwde zijn flanken open, de ene kater drukte hem op de grond. Smoketear trapte met zijn achter poten tegen de onderbuik aan van de kater, en de kater liet los en viel naar achteren. De andere pater klauwde langs zijn kop. Smoketear keek van de een naar de ander naar de leider van de twee. Met een lenige sprong sprong hij naar achteren. "Nog net zo laf als ik me kan herinneren," siste hij, doelend op het drie tegen één. De drie katten wisselden blikken met elkaar en vielen op nieuw aan, de zwarte kater sprong op zijn keel af de andere twee kwamen op zijn flanken af. Smoketear grauwde en probeerde terug te vechten, maar de katten maakte hem vast aan de grond terwijl de grote zwarte kater uit haalde naar zijn nek. Hij voelde bloed opwellen bij zijn nek. Hij schoot naar de zwarte kater toe toen hij voelde dat de andere twee hem niet zo stevig meer vast hielden, hij beet in de keel en de zwarte kater grauwde woedend. Smoketear voelde zich duizelig worden, hij verloor te veel bloed... Zo wel zijn zicht als gehoor verminderde zich en hij merkte dat hij wankelde.
Hij voelde zich zelf verzwakken, maar wist zich zelf terug te krijgen naar het kamp. De drie katers waren weg, allemaal zeker niet helemaal ongedeerd, vooral die leider van de twee. Hij liet een spoor van bloed achter, maar hij moest en zal in het kamp komen, als hij dood ging, kon hij nog vertellen wat hij had gedaan, dat het hem heel erg spijt, dat hij begreep dat het onvergeeflijk was. Hij kwam het kamp binnen, hij voelde de blikken van zijn clan genoten op hem zitten, hij voelde dat ze naar hun toe kwamen, dat er paniek om hoog kwam, enkel hoorde hij niks. "H-het spijt me, het spijt me voor wat ik gedaan heb..." wist hij nog uit te brengen. Toen viel hij op de grond, sloot hij zijn ogen, en was hij er niet meer bij. Hij was in coma.

OOC:
O P E N voor iedereen van R I V E R C L A N

Misschien dat alles ooit op een keer.. verandert. De dingen gaan nou eenmaal zijn gang en daar kun je niks aan doen. Vele dingen vele jaren en vele gelukzalige momenten. Alles was nu goed..? Hij begreep niet meer of hij wel gelukkig mocht zijn. Of de dingen nu eindelijk kopte. Enkele dagen terug was Lostvoice bevallen, maar gelukkig had ze het overleeft.. al had Stormstar kunnen zweren van niet. Was hij gedoemd om iedereen te verliezen van wie hij hield? Rustte er een vloek op. Want nu.. weer datzelfde gevoel dat hem vertelde dat er iets niet klopte. Vaak had hij het gehad, en vaak had zijn gevoel gelijk gehad. De wind speelde zoals altijd met zijn vacht en hij zat hem gesloten ogen voor zijn den na te denken over de dingen die speelde in hun clan. Zijn staart rond zijn poten gekruld en in een kalme houding. Opeens.. de geur. Hij had het wonderbaarlijk al verwacht dus.. door dat gevoel. Alleen.. de geur kwam van een kater die hij niet wilde missen, zijn zoon. Hij kwam het kamp binnen strompelen, bebloed en gehavende vacht. Stormstar stond gelijk op en liep in snelle pas naar Smoketear toe. ''Smoke?'' Zei Stormstar lichtelijk paniekerig. Waarom? Waarom gebeurde dit? Stormstar slikte en sloeg gefrustreerd met zijn dikke staart. Hij wist niet waarom Ashlily zo vreemd reageerde, hij keek haar met vurige blik aan. Wat hij ook gedaan mocht hebben, ze had naar zijn mening geen recht van spreken. Gelukkig liep ze al snel naar de nursery. Al snel rook hij Mousefur en hij raakte bezorgd haar neus aan. De kinderen van Smoke kwamen ook al snel naderbij, Stormstar's gezicht stond in een zorgelijke frons. ''Zoon?'' Stormstar snikte, had het gevoel dat hij ontwapend was.. wat moest hij doen? Mousefur riep al snel Nightstream. Stormstar knikte, iemand moest bij hem kijken. Hij pakte zijn zoon op, maar dat was niet langer het lichaam van de naïeve leerling. Stormstar had er even moeite mee en keek om hem heen. ''Bravesoul, Autumnleaf, help me.'' Dat was een bevel en Stormstar kreeg het al snel makkelijker. Stormstar liep bezorgd met zijn dierbare zoon richting de Medicine cat den.