Please help me, i'm going crazy! [OPEN && SPT]

Haar hersenen tolde rond, ze wist het even niet meer, ze kon het allemaal niet meer. Ze kon het niet langer aan om te zien hoe blij iedereen was, terwijl zij vast zat in een diep, heel diep gat. Ze zat er al een lange tijd over te denken, over de StarClan haar leven te nemen, de clan uit te stappen. Zo zat ze al een lange tijd langs de Small lake. Moest ze het doen? Ze kon het nu, niemand was in de buurt, maar ze was bang. Bang toch iemand in de steek te laten. In haar hersenen mocht niemand haar, dus de kans was groot dat niemand haar kwam redden. De tranen stroomde over haar wangen en ze klemde haar kaken op elkaar. Ze kon, gelukkig, niet zwemmen. Ze spande haar spieren aan, klaar voor de sprong. Maar de kon het niet, ze sloot haar ogen en liet zich vallen, vlak voor de rivier.

-She's not death, ze kon het gewoon niet meer aan-

Skullfur
Female • Warrior • SINGLE

•Small Lake

Skullfur ploeterde neidig door de sneeuw. Ze mopperde luidkeels hoe ze de sneeuw haatte. De grijze kattin stond stil om adem te halen toen ze een plof hoorde. Vlug haastte ze zich naar het geluid toe. Toen ze Honeyblossom op de grond zal liggen lachtte ze gemeen. Rustig liep ze naar de kat toe. Ze gromde in diens oor... Geen antwoord.
Na wat denken pakte Skullfur het nekvel beet en tilde Honeyblossom op. "Wat een zwaar mormel.", spuugde ze door haar mond vol haar en nekvel. Haar passen waren wankel maar toch liep de poes door tot aan de rivier. Ze zwaaide de poes heen en weer en... 'Plons' Skullfur lach schalde over de rivier heen. Ze keek met toegeknepen ogen hoe Honeyblossom onderging. Skullfur ging zitten en likte geamuseerd haar poot.

_{Al rennend, met een pas gevangen prooidier in haar mond, baande de poes zich een weg door het besneeuwde struikgewas heen. Ze voelde adrenaline door haar lichaam gieren, maar stopte abrupt toen ze een luide plons hoorde. Wat kon dat nou weer zijn? Nieuwsgierig trippelde ze op het geluid af, en algauw verscheen het gestalte van Skullfur, de poes die haar de vorige keer had aangevallen, in haar goudkleurige ogen. "Jij!" Siste ze hoog, haar spieren nu al spannende. Echter verdween al haar woede algauw als sneeuw voor de zon toen ze het zinkende lichaam van een kat zag. "JIJ!" Gilde ze zo hoog als ze kon. Woest en deels bang dat ze nu een moord bijwoonde smeet ze haar vangst weg en liep ze dichter naar de rivier toe, waar ze eenmaal aangekomen in sprong en het gestalte van de poes die ze herkende als Honeyblossom terug naar boven trok. Maar helaas, ze was nog te jong en voelde hoe haar energie traag maar zeker uit haar lichaam sijpelde. De koude drong door tot op het bot en voor even liet ze de krijger los om een doodsbange kreet uit haar mond te laten gieren.}

Gescheld schoot door zijn hoofd toen hij een apprentice in het water zag, die een warrior boven het water hield. Naast de rivier zag hij een warrior; Skullfur. Die niets deed, helemaal niets! Hij gromde en nam het op een lopen, sprong zonder na te denken het water in. Zwemmen had hij nog nooit gedaan, dus voor het eerst ging hij onder water en de paniek schoot tot hem door. Hij bewoog wild, niet wetend hoe hij het precies moest doen. Op een gegeven moment besloot hij om kalm te blijven en met stevige, rustige slagen van zijn poten kwam hij weer boven. Hij greep de warrior vast en keek naar Irispaw. "Het water uit jij! Straks vat je nog kou!" Miauwde hij. Het water was ijskoud en zijn hele lichaam rilde terwijl hij terug probeerde te zwemmen naar de kant.

Skullfur
Female • Warrior • SINGLE

•Small Lake

Skullfur keek geamuseerd toe hoe Honeyblossom verdronk. Plotseling hoorde ze een stem sissen. Even daarna gillen. De grijze kattin grinnikte toen ze zag dat het Irispaw was. De hulpeloze apprentice sprong het water in en probeerde de warrior te redden. Skullfurs oren draaiden heen en weer. Terwijl ze toekeek. Uiteindelijk sprong een schim het water in en redde Honeyblossom. "Het water uit jij! Straks vat je nog kou!" Skullfur herkende de stem van Lionroar. "Moet jij alles altijd verpesten.", blafte ze razend naar de zwemmende kat. Ze sprong op en liep naar de kant waar de kater naar toe zwom. Toen hij bijna de kant bereikte liet ze haar poot zakken en op de kop rusten. De grijze poes duwde hem onder. Ze bleef haar poot op zijn kop drukken zodat hij een lange tijd onderbleef. "Ga maar lekker dood.", spuugde ze tegen Lionroar die niet meer bovenkwam.

-Mensen echt sorry voor wat Skull heeft gedaan... >D-
-Linneh; je mag Skullfur naar het camp brengen en er persoonlijk op staan dat ze de clan verlaat. :] het moet niet hoor-

_{Meteen knikte ze naar Lionroar wanneer die haar beval het water te verlaten. Ze voelde het gewicht van de andere kat afnemen en kreeg algauw door dat Lionroar haar mee naar de oever toenam. Zelf begon ze ritmisch te trappelen met haar poten totdat ze droog en veilig weer op de aarde stond. "Ga maar lekker dood." Hoorde ze plots iemand zeggen. Toen ze opzij keek en opmerkte dat Skullfur de kater die haar zonet had gered liet verdrinken sprong ze plots met nieuwe energie en nieuwe aangewakkerde woede op de poes af. "Ga zelf toch dood!" Siste ze kwaad terwijl ze de poes aan ramde zodat haar poten Lionroar's kop niet meer kon aanraken.}

Skullfur
Female • Warrior • SINGLE

•Small Lake

"Ga zelf toch dood!", hoorde Skullfur Irispaw zeggen. Meteen keek de grijze kattin om. De apprentice kwam op haar afgestormd om daarna tegen haar op te botsten. Skullfur schoof door die knal uit en belande in het water. Paniek steeg naar haar kop toen het ijzige water haar adem benam. "Fijn, nu lig ik er ook in.", gromde ze tegen zichzelf. Woest trappelde ze om boven te blijven. Ze peddelde tot aan de rand en hees zich uit het water. Zonder haar uit te schudden stortte ze zich woest op Irispaw. "Mormel, waarom pak jij mijn prooi af?", krijste ze terwijl haar klauwen diep in de apprentice zonken. Haar hoofd schoot naar voren en ze scheurde met haar tanden iets kapot. Het kon haar niet schelen wat.
De geestelijkzieke kat drukte de poes op de grond en beet hard in diens nek. Toen ze los liet droop het bloed af haar tanden. Ze lachtte kil...

_{Oeh, heb 'n idee~

Ietwat geschrokken keek ze toe hoe de grijze poes in het ijskoude water belandde? Had ze dan echt zo hard geduwd? Nee toch? Maar net toen ze Lionroar wou gaan helpen het water uit te geraken voelde ze het plotse gewicht van Skullfur op haar rug waardoor ze door haar poten zakte en angstig gilde. Vlijmscherpe nagels zonken in haar lichaam en vlak daarna voelde ze ook nog eens een helse pijn aan haar oor. K-kon het zijn? Was haar oor gescheurd? Veel wist ze niet meer, gezien ze nog amper bij bewust zijn was. Lichte straaltjes bloed rolden over haar gezicht heen en blokkeerde haar zicht. Hierna voelde ze ook nog eens een stel scherpe tanden in haar nek prikken, en dat was de druppel. Alles voor haar ogen werd zwart, en met een plof viel haar kopje neer op de grond, bewusteloos.}

Skullfur Female • Warrior • SINGLE
	•Small Lake Skullfur zag hoe dat de apprentice flauwviel. Ze lachtte en sleepte haar naar de rivier. Net zoals ze met de bewustelose Honeyblossom had gedaan gooide zij Irispaw in de rivier. Wel verder van Lionroar. "Dag dag.", mompelde ze. Ze draaide zich om en liep naar de grote kater om hem nog een beetje te treiteren.

Skypaw had niet veel geluk gehad tijdens de jacht, een magere muis en iets wat leek op een konijn, maar zijn humeur was nog steeds niet stuk te krijgen, het was mooi weer en zijn clan was goed gevoed. Nou ja, goed gevoed in leaf-bare was natuurlijk lastig maar de clan had iniedergeval genoeg te eten.
Opeens hoorde hij een stem die was meegevoerd door de wind, de kleine kater kon alleen niet verstaan wat er gezegd werd, het klonk triomfantelijk. Even daarna hoorde hij een doffe klap en een plons, het kwam uit de richting van Small lake. Snel begroef Skypaw zijn prooi, die zou hij later wel ophalen, nu moest hij hetgene wat in het meertje was gevallen helpen, het water kon ijskoud zijn met deze temperaturen.
Na even gerend te hebben kwam hij aan bij Small lake, hij zag Skullfur gebogen over een kat, die hij als Irispaw herkende, staan, de mede-apprentice was bewusteloos. Zonder verder nog na te denken rende Skypaw op Skullfur af, ook al was ze familie van hem, hij vertrouwde haar voor geen meter. Hij rende op haar af en sprong op haar rug, waarna hij besloot dat hij de volgende keer de aanval iets beter zou moeten plannen, want hij landde stuntelig aan de andere kant van Skullfur. Hij was over haar heen gesprongen!
"Ga weg bij mijn denmate!" siste hij, het leek niet veel indruk te maken, de poes enkel keek naar hem, en ineens was Skypaw overvallen door angst.

(hoop dat ik er nog bij kan)

Net toen hij zich op de oever wilde hijsen, duwde een grijze poot hem terug het water in en kopje onder. Paniek gierde door zijn lijf, samen met adrenaline. Net toen hij dreigde zijn bewustzijn te verliezen verslapte de poot en met veel kracht kwam hij omhoog. Woest was hij en dat was te zien aan zijn houding. Met veel kracht duwde hij Honeyblossom uit het water en klom hij er zelf ook uit. Zijn oceaanblauwe ogen richtte hij meteen op de poes. "Jij.. vuil.. stuk.. vossenstront." Gromde hij, woester dan dit was hij nog nooit geweest. "Ik zal er hoogst persoonlijk voor zorgen dat jij geen stap meer in deze clan zet," Je kon meteen merken waar hij zijn stem aan te danken had, zo hard en stevig kon hij spreken. Er klonk geen enkele onzekerheid meer in zijn stem, geen enkele angst. Hij spande zijn spieren aan en nog geen seconde daarna schoot hij door de lucht en tegen de kater aan. Wild haalde hij naar haar uit, proberende alles te raken. Hij richtte op haar gezicht, poten, buik, hals. Hij wilde haar zoveel mogelijk pijn bezorgen. Hij duwde de poes stevig tegen de grond en bracht zijn mond dicht bij haar oren. "Ik zal er voor zorgen dat jij, jezelf nooit meer een warrior kunt noemen, begrepen?" Hij was misschien niet zo sterk in zijn zinnen, maar hij klonk wel vastberaden en hij wist vanbinnen dat hij het zo zou doorzetten dat deze poes de clan uit werd gezet. En hij wist ook dat als niemand hem zou geloven, hij zou veranderen in een koudbloedige moordenaar en de poes met zijn eigen klauwen zou ombrengen. Hij trok zijn hoofd weer terug en vernauwde zijn ogen. "Je hebt een grote fout gemaakt, Skullfur. Je weet niet waar je mee solt." Dacht hij, terwijl hij de poes strak aankeek. "Irispaw, Skypaw, ga een paar warriors halen." Gromde hij, zijn blik nog steeds gericht op de warrior onder hem.

_{Er is 'n klein probleem, Irispaw is buiten bewustzijn, heeft 'n gescheurd oor en Skullfur heeft d'r de rivier terug in gesmeten~

Ze voelde weer iets prikken aan haar nekvel en vlak hierna omarmde een kille koude haar lichaam weer. Ze wist wat er gaande was; Skullfur was er weer in geslaagd haar het water in te gooien, en deze keer was er niks dat Irispaw er aan kon doen. Hoe graag ze ook met haar poten wou schoppen om niet kopje onder te gaan, algauw begon haar zuurstof op te geraken en voelde ze de aantrekkingskracht van de bodem van de rivier. Ze voelde de helse pijn aan haar oor niet eens meer, de koude verkilde haar tot op het bot. Misschien was het beter geweest dat ze zich er buiten had gehouden? Nee, dan zou Honeyblossom nu dood zijn. Liever zijzelf dan iemand anders, als het echt niet anders kon.}

Skypaw kon nog net de oren van Irispaw onder water zien gaan, en twee seconden later schrok hij zich rot, Lionroar dook ineens op uit het water!
Skypaw gaf zichzelf geen tijd om na te denken en sprong in het water, achter Irispaw aan, even later bedacht hij zich dat hij helemaal niet kon zwemmen!
Gelukkig had Skullfur haar niet ver weg weten te gooien, Skypaw kon gelukkig gewoon staan. en met moeit hees Skypaw Irispaw uit het water.
Hij begon haar driftig warm te likken, en na een tijdje kon hij een rustige ademhaling horen. Hij richtte zijn aandacht snel weer op het gevecht.
Hij kon zien dat Lionroar hulp nodig had, dus hij liep naar hem toe. Hij had nog geen vijf stappen gezet of hij hoorde Lionroar; "Irispaw, Skypaw, ga eens een paar warriors halen."
Geen gevecht voor hem dus, misschien ook wel beter zo. Skypaw hield niet zo van vechten. Hij begon te rennen, hij moest en zou een warrior vinden om Linroar te helpen. Over zijn schouder kon hij nog net de woorden "Ik kom snel terug!" schreeuwen, maar toen was hij over de heuvel, en uit het zicht verdwenen.

Skullfur
Female • Warrior • SINGLE

•Small Lake

"Jij.. vuil.. stuk.. vossenstront." Gromde Lionroar. Skullfur trok haar wenkbrauwen op. "Ik zal er hoogst persoonlijk voor zorgen dat jij geen stap meer in deze clan zet." Ze lachtte kil. "O, en nu moet ik bang zijn.", spuugde ze. Maar de kater leek er geen acht op te slaan. "Ik zal er voor zorgen dat jij, jezelf nooit meer een warrior kunt noemen, begrepen?" "Ik ben al een warrior, die rang kun je mij nooit meer afnemen.", gromde ze even woest terug. "Irispaw, Skypaw, ga een paar warriors halen." "Hahaha, grappig hoor. Denk je nu echt dat jij en je pieteluttige vriendjes mij kunnen verslaan?!", lachtte Skullfur gemeen. Ze deed alleen geen poging om onder de kat uit te geraaken.

Meh, ik heb een plannetje! >]

"Hahaha, grappig hoor. Denk je nu echt dat jij en je pieteluttige vriendjes mij kunnen verslaan?!" Hij fronste diep, het leek bijna alsof hij haar sarcastisch aankeek. Ze was er zelf vast van overtuigd dat ze meerdere katten tegelijk aankon. "Dat jij vecht met apprentices en ze allemaal kunt verslaan is niet moeilijk, maar ik ben een warrior en dat is veel anders. Ik geef niet op zoals een kitten, ik ben niet zo snel te overmeesteren als een apprentice." Ze kon er zo uithalen dat hij haar wel vaker apprentices had zien aanvallen. Koeltjes schudde hij zijn hoofd. "Je moet mij echt niet onderschatten, Skullfur." Zijn oceaanblauwe ogen hielden de poes nog steeds in de gaten. Hij wantrouwde haar zo verschrikkelijk erg, dat het hem niet zou verbazen dat ze zou toeslaan als hij een keer wegkeek.

Skullfur
Female • Warrior • SINGLE

•Small Lake

"Dat jij vecht met apprentices en ze allemaal kunt verslaan is niet moeilijk, maar ik ben een warrior en dat is veel anders. Ik geef niet op zoals een kitten, ik ben niet zo snel te overmeesteren als een apprentice." "Dat weet ik. Maar iedereen heeft zijn zwaktes.", lachtte ze kil. "Je moet mij echt niet onderschatten, Skullfur." "Dat doe ik ook niet." Ze kneep haar ogen tot spleetjes en keek de kater minachtend aan. "Kun je af me gaan! Ik word een beetje stijf.", gromde ze naar Lionroar. Ze schudde langzaam haar kop. "Ik weet ook wel dat het zinloos is om weg te lopen. Ik ben maar alleen en straks zijn jullie met minstens 3 katten." Ze liet haar lichaam verslappen en keek de grote kater aan. Hopelijk gaf hij toe, want dan zou haar plannetje pas lukken...

Ehm... wie pmt de warriors die moeten komen?

Skypaw rende blindelings over de vlakte, hij moest iemand vinden, anders kon Lionroar sterven en dan was het zijn fout!
Hij bleef maar rennen, hopelijk zou er iemand in de Heatherfields zijn, daar was niet lang geleden een jagers patrol heen gestuurd. Dus daar rende Skypaw op af, na een tijd die voor hem leek op moons, rook hij een geur, windclan geur! Dat betekende dat er iemand in de buurt was, onzeker waar de geur vandaan kwam riep hij in een willekeurige richting "Help! Help! Is daar iemand?! Ik heb dringend warriors nodig!"
Hij draaide rond en bleef roepen, hopende dat iemand hem zou horen...

@Skullfur, jij? ik ken er nog niet zo veel...

In een hoekje van het kamp, zat de langharige calico kattin zichzelf te wassen. Het was koud en ze voelde hoe haar tong als ijs aanvoelde, terwijl 'ie met raspende geluiden over haar lange, gladde, vacht heen ging. Icyrose had een goede nachtrust achter de rug en besloot het vandaag rustig aan te doen, een beetje jagen, misschien een gesprekspartner zoeken. De kattin kon koud en kil overkomen, totdat je haar beter leerde kennen. Dan was ze best vriendelijk en wilde andere best helpen.
Ze keek verveeld op toen een apprentice het kamp binnen kwam gerend en hulp riep, vragend over Warriors. Icyrose draaide zich om, ze had nu geen zin om andere te helpen. Iets wat eigenlijk straal tegen de Warrior Code in ging, maar daar had ze wel eens vaker dan eens lak aan. Ze geeuwde, ging liggen en deed alsof ze de apprentice niet hoorde.

[Icyrose gaat pas mee zodra ze hoort dat Lionroar in de problemen is (A) Dus als iemand zou willen aankaarten, merci~
En ik antwoord later pas weer, mn bijles begint zo ><]

Er was niemand in de Heatherfields, dan maar het kamp. De apprentice rende alsof zijn leven er van af hing en kwam in het kamp, hij herhaalde wat hij had gezegd in de Heatherfield, en schrok toen hij zag dat niemand reageerde... Dit vroeg om drastische maatregelen, "Daarbuiten is jullie clanmate in gevaar, Lionroar kan wel sterven! En wat doen jullie? Jullie zitten hier maar een beetje!"
Het was misschien brutaal maar Skypaw was, wat niet vaak gebeurde, zijn geduld nu echt kwijt.
"Nou... Komt er nog iemand!" Schreeuwde hij boos en wanhopig, hij wilde niet dat Lionroar doodging, hij vond hem aardig, en hij had gehoopt dat hij nog een keer mocht jagen met de deputy...
Hij schrok op uit gedachten toen er een kat opstond, snel vermande hij zich, hij moest en zou Lionroar redden!

"Kun je af me gaan! Ik word een beetje stijf." Hij keek de poes verward aan. Moest hij haar loslaten? Haar gewoon laten gaan? Nooit! Hij wantrouwde haar, ze zou toch wegrennen. Hoe dan ook. "Ik weet ook wel dat het zinloos is om weg te lopen. Ik ben maar alleen en straks zijn jullie met minstens 3 katten." Hij slaakte een zucht. "Oké dan.. Maar waag het niet om iets uit te halen." Gromde hij uit aan het einde van zijn zin, waarna hij van de grijze poes afstapte. Zijn blik hield hij nog steeds strak op haar. Wat had hij nu weer gedaan? Hij had Skullfur nooit los moeten laten! Het liefst wilde hij haar weer vastgrijpen, zodat hij de situatie weer onder controle had. Maar hij kon het niet, bang dat het al te laat was en ze al was opgestaan.