{SPT} Close The Doors {& Starlingkit}

Een klein, wit hoopje vacht aan de rand van het kamp was al wat ze was op dit moment. Geheel opgerold en proberend te slapen, echter was dit niet iets wat lukte. Iedereen om haar heen was zo rumoerig! Konden ze niet even stil zijn? Voorzichtig opende de kit haar ogen en liet haar blik over het kamp gaan. De licht- en donkergrijze figuren in de vorm van katten liepen door het kamp van de ene naar de andere kant. Wat waren ze toch allemaal aan het doen? Voorzichtig keek ze omhoog waar een grote lichtbal hoog aan de hemel stond. Heel kort kon ze er maar half een blik op werpen, zo fel was hij. Een zachte zucht verliet haar longen, niet goed wetend wat ze nu moest doen. Zouden haar siblings in de stemming zijn om te spelen of zouden die liever bij mama zitten? Eigenlijk wou ze ook terug naar haar moeder. Geen idee wat haar tegenhield, maar er was iets. Misschien haar nieuwsgierigheid voor alles om haar heen?

{& Starlingkit}

Voorzichtig nam de grijze kitten het muisje in haar bek, en knabbelde er in een donker hoekje aan. Nog steeds hield ze haar omgeving in de gaten, bang dat iemand haar op iets 'verkeerds' zou betrappen en linea recta naar Timefall zou stappen. Als die Warrior het ook maar waagde om haar kittentijd te verlangen, zou ze zijn ogen uitkrabben. Haar blik viel echter op een witte kitten, niet ver van har af. Nieuwsgierig stond ze op, de muis latende voor wat het muis. "Hallo?" Mompelde ze met een lichte vragende toon in haar stem.

Plots hoorde ze een stem, waarna ze opkeek, 'Hallo?' mompelde een grijze kitten met een licht vragende toon. Even bleef ze de poes aankijken, pas later beseffend dat ze iets moest terug zeggen. 'Ehh.. Ehh... Hallo' miauwde ze snel, haar kleine blunder van daarnet proberend goed te maken. Er was nog nooit iemand op haar afgestapt, dus het was even wennen. Zo lang leefde ze ook nog niet, maar dat was een ander iets. 'Wie ben jij?' besloot ze doen te vragen. Ze knipperde even met haar oogjes en keek de grijze kitten aan.

'Ehh.. Ehh... Hallo' Klonk de stem uiteindelijk na een kleine stilte. Het was duidelijk dat deze kitten nog niet echt alle sociale vaardigheden onder de knie had. Nah, iedereen moest dingen leren, toch? 'Wie ben jij?' Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht. "Ik ben Starlingkit, wel wat ouder dan jij hoor. Maar wie ben jij?"

De kitten voor haar had een kleine glimlach op haar gezicht en dat zorgde er toch voor dat ze net iets meer op haar gemak was. "Ik ben Starlingkit, wel wat ouder dan jij hoor. Maar wie ben jij?" sprak ze. 'Milkykit' miauwde ze en glimlachte ook even. 'Maar hoe oud ben jij dan?' Ze was nieuwsgierig naar alles eigenlijk, maar te verlegen om het allemaal te vragen. Dus nu hield ze het gewoon op deze vraag.

'Milkykit' Een glimlach verscheen op het gezicht van de jonge kitten aka Milkykit. Het paste wel bij haar door haar vacht. 'Maar hoe oud ben jij dan?' Een nieuwsgierige toon maskeerde haar stem. "Oh, ik ben echt heel oud. Ik ben zo wijs als een Elder, misschien zelfs wijzer dan Firestar" Ach, wat jonge kittens plagen, dat deden zoveel katten, niet?

OOC; De kapsones van Starling ~

"Oh, ik ben echt heel oud. Ik ben zo wijs als een Elder, misschien zelfs wijzer dan Firestar" Een beetje ongelovig keek ze de kitten aan, 'Maar zo oud zie je er niet uit!' merkte ze op, moest ze dit geloven of...? Iets in haar zei van niet, maar wat moest ze dan geloven? Niemand waar ze anders mee gepraat had, behalve haar siblings, welke niet veel meer wisten dan zij...

'Maar zo oud zie je er niet uit!' Oh daar had ze wel weer wat op terug te zeggen hoor. "Ik groei niet zo snel en ik zorg goed voor mezelf. Daarom vinden ze me ook nog niet goed genoeg om alvast een Apprentice te zijn. Toch heb ik genoeg energie om door het hele kamp rond te rennen."

"Ik groei niet zo snel en ik zorg goed voor mezelf. Daarom vinden ze me ook nog niet goed genoeg om alvast een Apprentice te zijn. Toch heb ik genoeg energie om door het hele kamp rond te rennen." was het antwoord. Een beetje niet-begrijpend keek ze de kitten voor haar aan. 'Maar...' begon ze en keek toen naar de grond, wat moest ze hier nu mee? 'Maar' sprak ze weer en keek even op, 'Maar hoe kan je dan zo veel weten als je nog niet eens apprentice bent?'

'Maar...' Ze werd voor een moment niet aangekeken. 'Maar' Nu weer wel. 'Maar hoe kan je dan zo veel weten als je nog niet eens apprentice bent?' De grijze kitten gniffelde even. "Ik ben gewoon geboren met die wijsheid."

De kitten gniffelde even, wat haar nog meer aan haar woorden deed twijfelen. "Ik ben gewoon geboren met die wijsheid." was het antwoord en daar moest ze het dan mee doen. Weer keek het poesje weg, niet goed wetend wat ze nu daar op moest zeggen en wat ze nu moest geloven. 'Oh' miauwde ze zachtjes en voor de rest niets meer. Pas na een tijdje begon ze weer te spreken, 'Wie zijn jouw ouders eigenlijk?' vroeg ze zachtjes, bijna onhoorbaar.

Milkykit keek weer weg. Ach, dan geloofde ze haar toch niet? 'Oh' Klonk het zachte antwoord na een tijdje. 'Wie zijn jouw ouders eigenlijk?' Starlingkit verstijfde wat, nee niet die vraag. "Dat doet er niet echt toe, wie zijn jouw ouders?" Zo besloot ze van het onderwerp te verspringen, maar haar poging was niet echt 'goed' te noemen.

"Dat doet er niet echt toe, wie zijn jouw ouders?" Milkykit keek Starling even verbaasd aan, 'Mijne zijn Swiftheart en Graystripe, maar waarom niet?' Met grote oogjes keek ze haar aan, waarom mocht ze dat niet weten? Maakte dat zoveel uit? Had ze het zelf wel moeten zeggen?

Een verbaasde blik gleed over het gelaat van Milkykit. 'Mijne zijn Swiftheart en Graystripe, maar waarom niet?' De glimlach gleed van het gezicht van de grijze kitten en ze keek voor de eerste keer even weg. "Is dat zo belangrijk dan?"

Voor het eerst in dit hele gesprek keek de kitten weg en dacht ze iets verkeerds gezegd te hebben, "Is dat zo belangrijk dan?" was het antwoord. 'Eehm... M..M..Misschien niet... D.. Denk ik...' stotterde ze zachtjes. De kitten wist niet goed wat ze nu moest zeggen, echter speelde het nog steeds door haar hoofdje, waarom mocht ze niet weten wie haar ouders waren? Daar moest ze toch een reden voor hebben? Of niet soms...

'Eehm... M..M..Misschien niet... D.. Denk ik...' Oh nee, hè. Het ze Milkykit nu ongemakkelijk gemaakt? Met een lichte zucht draaide ze haar kopje weer terug naar de witte vacht. "Wil je het zo graag weten dan?" Starlingkit probeerde haar stem zo neutraal mogelijk te houden.

"Wil je het zo graag weten dan?" klonk het neutraal. Even keek Milkykit naar de grond, om daarna weer naar de kitten te kijken. 'I..Ik wil het wel weten, maar als je het echt niet wil m.. moet het niet hoor!' Een beetje nerveus tikte haar witte staartje tegen de grond, maar zodra ze dit door kreeg, hield ze er weer mee op.

'I..Ik wil het wel weten, maar als je het echt niet wil m.. moet het niet hoor!' Goed dan, dan moet het maar. Anders kreeg ze de hele tijd dit nerveuze gedrag op d'r kop. Starlingkit nam een grote hap lucht. "Mijn ouders zijn Whitestorm," Ze aarzelde even of ze de volgende naam wel moest uitspreken, maar zette toch door. "en Bluestar"

"Mijn ouders zijn Whitestorm," Even leek het poesje te aarzelen, maar uiteindelijk ging ze toch verder, "en Bluestar" Die laatste naam kende ze niet... 'Bluestar?' vroeg ze, 'Wie is dat?' Whitestorm kende ze ook niet goed, maar die had ze, volgens haar, al wel eens gezien.

'Bluestar?' De vragende toon wekte haar interesses al op. 'Wie is dat?' Met een verbaasde blik keek ze naar de witte kitten. Ze kende Whitestorm wel, maar Bluestar niet? Zonder dat ze het door had verscheen er een nietszeggende glimlach op haar gezicht. StarClan had haar iets gegeven wat ze niet los zou laten. [b]"Bluestar was de Leader voor Firestar." Begon ze wat onschuldig. "Maar ik zou haar geen goede Clanleader noemen.." Sloot ze haar zin af en keek Milkykit aan. Als de kitten meer wilde, zou ze haar dat ook geven.