Snort! { ROSEHEART }

Haar hele neusje zat vol, ademhalen was bijna onmogelijk. En dit alles was veroorzaakt door haar eigen fouten. Maar toch, het was wel leuk geweest om even te proeven van de buitenwereld. Gelukkig was Spottednose zo lief geweest om haar dan ook daadwerkelijk naar de grens met RiverClan te nemen. Helaas viel de kleine kitten in het water en bevond ze zich bijna hele dagen in de Medicine Den. Om haar 'siblings' niet aan te steken, zogenaamd. Alsof zij daar iets om gaf. Zeker Gravelkit mocht wel even verkouden worden, dan kon ze haar pijn delen. Met een kleine stiekeme grijns op haar gezicht legde ze haar kopje weer op haar mosnest. Ja, misschien zou ze later op de dag nog even langs gaan bij haar lieve zusje. Gniffelend sloot ze haar ogen, aangezien haar hoofdpijn weer wat begon op te zetten. Jayfeather had een paar kruiden neergelegd voor haar neus, die ze tot nu toe nog had geweigerd om op te eten. Maar de pijn was te groot om te negeren. Snel slokte ze de zaadjes en plantjes op, de bittere smaak vergetend en sloot haar ogen weer.

Roseheart snuffelde wat rond in het kamp. Het weer was niet al te slecht om Leaf-Fall te zijn dus liep de poes wat door het kamp. Ze was net langs geweest bij Greentear en had wat honger gekregen. Met opgeheven hoofd liet ze maar al te graag toe aan de zon om haar glanzende vacht te verwarmen. Een paar wolken probeerden de gele bol te verdrijven maar ze waren te klein vandaag, het leek hen voor die ene keer eens niet te lukken. De slanke poes trippelde wat rond wanneer de heerlijke geur van prooi haar neus binnen drong. Ze versnelde haar pas en liep richting de uitgang van het kamp, waar het heerlijke aroma vandaan kwam. Ze richtte haar neus naar de grond en keek wat in het rond vanaf het moment dat een geritsel uit de struiken vandaan kwam. Roseheart rook dat het een heerlijke muis was dus zette ze haar in sluip positie en sloop eropaf. Een grote sprong veranderde veel want ze kreeg door dat het een doornstruik was die haar erg veel pijn had gedaan! De poes slaakte een kreet van pijn, de muis was haar te slim af geweest. Sacherijnig pikkelde ze met haar mankende poot naar de Medicine cat's den, de doorn in haar rechter voorpoot had haar ernstig verwond. Aangekomen in de den besefte ze dat ze niet het enige slachtoffer was dat hier zou zijn, Starlingkit was hier ook. Vriendelijk begroette ze de kitten met een knikje en zei ze: "Hey Starlingkit, gaat het een beetje met je?", vroeg ze wanneer ze zag hoe de kitten snel een paar zaadjes opslokte. Afwachtend op reactie ging Roseheart een paar meter van het mosnest weg zitten, het was niet het aller vriendelijkste poesje van de Clan!

Een kat kwam de Den binnen en even was Starling bang dat er een Warrior naar binnen kwam die op haar kwam passen. Maar nee, toen ze de doorn in haar voorpoot zag, zakte haar alertheid weer wat. "Hey Starlingkit, gaat het een beetje met je?" Vroeg de poes en Starling wierp meteen een scherpe blik op de Warrior toen deze ging zitten. Dus was ze nu opeens meteen het zwakste en ziekste katje van de Clan? "Natuurlijk, waarom zou het niet goed met me gaan?" Mompelde ze met een licht geïrriteerde stem en hield haar blik op de rossige tabby kat. De zaadjes die ze net had ingenomen hadden haar eerst slaperig gemaakt, maar nu haar vurige trekjes weer waren aangewakkerd was ze weer klaarwakker.

Een beetje geschrokken van de kittens' reactie staarde ze de den rond. 'Natuurlijk, waarom zou het niet goed met me gaan?', zei het poesje, lichtelijk geïrriteerd. "Oh, ik weet het niet. Ik ben enkel wat bezorgd en die zaadjes opeten was precies ook niet naar je zin...", zei ze, nog steeds even bekommerd over het kleine katje. Ze was wel een taaie poes, dus zou ze ook wel laten merken dat ze ook zonder iemand kon, ook al was het nog een kitten. Roseheart keek vragend rond, opzoek naar enig teken van Jayfeather, maar die was nergens te vinden. Ze legde haar zware lichaam dat ze al heel de tijd moest dragen op één poot even neer op de grond en begon haar poot te likken. Een koud briesje werd de Den in geblazen en deed de rosse haren van het poesje omhoog staan.
Nogal flut, ik had niet echt inspiratie c; Sorry

"Oh, ik weet het niet. Ik ben enkel wat bezorgd en die zaadjes opeten was precies ook niet naar je zin..." Starlingkit haalde haar wenkbrauwen wat omhoog, lichtelijk verbaasd. Pas toen de poes was gaan liggen en haar poot aan het likken was, gaf ze pas een antwoord. "Om beter te worden moet je soms dingen doen die niet leuk zijn, toch?" Mompelde ze nog steeds met dezelfde toon. Heel even had ze de neiging om op te staan en die doorn zonder genade uit de poot van de poes te trekken. "En, hoe kom jij aan zo'n poot?" De kleinste glimlach verscheen op haar gezicht, eindelijk van dat onderwerp af. En nu nog even zien of ze hier een nuttig gesprek uit konden halen.

_{Nog steeds had Starlingkit dezelfde toon opstaan, maar de woorden kwamen vriendelijker over, waardoor Roseheart weer volledig kalmeerde. 'Om beter te worden moet je soms dingen doen die niet leuk zijn, toch?', zei de grijzige kitten. "Klopt, klopt!", antwoordde Roseheart instemmend. De doorn in haar poot leek wel in brand te staan, maar ze probeerde er niet aan te denken door over een ander onderwerp te praten. De jonge kitten maakte haar dat wel heel moeilijk wanneer ze vroeg: 'En, hoe kom jij aan zo'n poot?' Ze dacht terug aan die vreselijke pijn en trok even weg met haar poot. "Ik was aan het jagen en blijkbaar stond er een doornstruik achter de struik waar het diertje in verschuild zat..." Waauw, dat klonk wel veel stommer dan dat ze had gedacht! Hopelijk zou Starlingkit er niet weer mee gaan spotten!}

De poes kalmeerde zichtbaar, goed, dan kon de kitten straks nog wat heftiger uitvallen zonder dat 'schuld' gevoel te krijgen. "Klopt, klopt!" Toen Starlingkit de pijn in de houding van de rossige poes zag, wist ze dat ze net de goede vraag had gesteld. De grijns op haar gezicht verdween echter niet. "Ik was aan het jagen en blijkbaar stond er een doornstruik achter de struik waar het diertje in verschuild zat..." Haar gegrinnik kon ze nauwelijks inhouden, maar erg hard was het niet. Dit gebeurde niet echt bij de meeste Warriors, zeker niet als deze poes wat beter had opgelet. "Waarom kijk je dan niet eerst waar je jaagt? Is wel zo slim." Zei ze met een grote grijns op haar gezicht geprint, alsof deze poes een 'onschuldige' kitten aan zou pakken. Gewoon niet denkbaar, dat was het.