SPT - This can't be happening

"Euh.. ik.. euh..." Het was duidelijk even moeilijk voor Strawberry als voor Twirlfang. Al was hij daar nog niet zo zeker over, gezien zij diegene was die een angst was opgelopen voor hem. "Ik.. Ik ben 14 manen oud nu." sprak ze uiteindelijk. Een tikkeltje geschrokken door het feit dat ze jonger was dan hij dacht, knikte hij was stroefjes. "En.. en jij?" "25 manen, denk ik." beantwoorde de kater haar vraag algauw.

Strawberry schuifelde weer met haar poot over de grond heen, nu haar vlaag van moed over was, was ze weer best nerveus rond de kater. "Oké..." Murmelde ze, "Dan.. ben je al best lang een Warrior, denk ik..."

"Oké..." murmelde ze. "Dan.. ben je al best lang een Warrior, denk ik..." Hij knikte. "Dat valt best wel mee..." sprak hij rustig. "Maar eh... Ik denk dat als katten ons hier zien, ze verkeerde dingen gaan denken," begon hij, met een serieuze blik in zijn ogen. "Dus, ga je even mee iets eten?" Oké, hij gaf toe. Het was gewoon honderd procent raar.

"Maar eh... Ik denk dat als katten ons hier zien, ze verkeerde dingen gaan denken," Miauwde Twirlfang. Strawberry schoot overeind, als het mogelijk was, had ze een hoogrode kleur gekregen. "Nee," Miauwde ze resoluut, "...Toch?" kwam er weifelachtig achteraan. Maar uiteindelijk gaf ze met een zucht toe. "Ik kom mee eten ja.." Murmelde ze.

Hij moest toegeven dat hij de manier waarop Strawberry reageerde best grappig vond. Maar hij had nu geen zin in geintjes, dus bleef hij maar serieus kijken. "Ik kom mee eten ja.." bevestigde ze. Hij knikte, draaide zich nadien om en liep naar de prooistapel toe.

Eventjes bleef Strawberry zitten, haar hoofd had tijd nodig om te... omvatten wat er zo net was gebeurd. "Ik droom, right?" Mompelde ze, meer naar zichzelf dan naar Twirlfang. En vervolgens kwam ze overeind en volgde ze Twirlfang naar de prooistapel.

Hij voelde de nieuwsgierige blikken op zijn pels brandden, maar die negeerde hij. Iedereen wist dat Twirlfang sociaal niet erg vriendelijk was. "Ik droom, right?" hoorde hij Strawberry achter hem mompelen. Niet zeker zijnde of de vraag op hem gericht was, draaide hij zich om. "Ik zou eerder denken dat je dit een nachtmerrie vindt.." bracht hij licht geraakt uit, maar hij toonde met zijn blik wel aan dat hij het niet vijandelijk bedoelde.

Meteen schrok Strawberry en deinsde ze achteruit, haar oren plat gelegd door de plotselinge ommekeer. Ze had er niet eens over nagedacht dat de kater haar misschien gehoord had. "Ik.. Ik bedoelde, ik had niet gedacht.. dat dit.. zo makkelijk zou gaan.." Haar stem stierf langzaam weg, afgeknepen door lichte angst.

"Ik.. Ik bedoelde, ik had niet gedacht.. dat dit.. zo makkelijk zou gaan.." "En ik wel dan?" Eveneens als de poes, legde hij zijn oren plat in zijn nek. Maar toen hij zich weer besefte dat er katten aan het kijken waren, herpakte hij zich algauw. "Sorry, dit is gewoon even wennen." sprak hij vlug, waarna hij zich weer omdraaide en verder liep.

Strawberry's blik ging eventjes naar haar voorpoten toen de kater reageerde. Ze reageerde niet op zijn excuses, ondanks haar instinct om te zeggen dat het niets uitmaakte. Want, het maakte wel degelijk wat uit wat haar betrof. Ze liep dus zwijgend naar de prooistapel, en pakte er een kleine spreeuw vanaf.

De stilte die ontstond tussen de twee maakte hem weer rustig, het was dus goed dat ze eventjes haar mond hield. Hij pakte een waterrat van de prooistapel en nam die mee naar de boomstronk waar hij altijd at, meestal alleen, maar nu met Strawberry.

Voorzichtig liet Strawberry zich neerzakken in de buurt van Twirlfang, zijn bewegingen in de gaten houdende. Maar ze durfde de stilte niet te doorbreken. Voorzichtig nam ze een hap van de spreeuw, terwijl ze haar staart om haar kleine lichaam heenkrulde.

Algauw begon hij met het opeten van zijn voedsel, en hield hij de gevlekte poes met blauwe ogen in de gaten. Hij voelde zich zoals altijd wanneer hij neutraal of aardig tegen iemand deed, ongemakkelijk.

Strawberry hield zich maar stil, bang Twirlfang weer op z'n teentjes te trappen. Ze besloot nadat dit over was, gewoon haar afstand te bwaren. De kater was nog steeds eng in haar boekje. Ze nam een laatste hap van haar spreeuw en schoof de overblijfselen uiteindelijk aan de kant.

Hij keek toe hoe de poes de overblijfselen van de spreeuw aan de kant schoof, en wiebelde even ongemakkelijk met zijn bruine oren. Uiteindelijk gunde hij zijn tabby vacht enkele ruwen likken, waarna hij z'n blik weer op Strawberry liet rusten. "En.. euhm.." Hij glimlachte even verlegen. "Ben jij al met iemand.. samen?"

Strawberry fronste door zijn volgende vraag en voelde haar oren en wangen weer warm worden van een onzichtbare blos. Was ze met iemand samen? Nee, eigenlijk niet. Ze had het wel kunnen zijn. Maar... Ze kon het niet. Het was niet goed geweest. Stormfur was meer een vriend, een vertrouwenspersoon. Maar geen.. partner. "Nee," Miauwde ze dus, met een lichte verwarring in haar stem. "Waarom vraag je dat?"

"Nee," stelde ze na een tijdje vast. "Waarom vraag je dat?" Hij haalde zijn schouders op. "Gewoon, ik vroeg het me af." Hij had heus al wel gezien hoe sommige katers naar Strawberry keken. Het verbaasde hem zelfs dat ze nee had gezegd.

Strawberry haalde haar schouders op en keek hem uiteindelijk weer aan. "Hoe zit het met jou dan?" Kaatste de vraag uiteindelijk terug, om de situatie minder ongemakkelijk voor haarzelf te maken.

"Hoe zit het met jou dan?" Hij schudde zijn kop. "Niemand." besloot hij maar te antwoorden. Nu pas besefte hij hoe een dom onderwerp hij wel niet naar voren had gebracht.

Strawberry knikte zachtjes op zijn antwoord, zelf niet heel erg verbaasd, aangezien ze nog steeds niet zo'n goed beeld had van de kater. "Waarom had je een waterrat gepakt?" Vroeg ze uiteindelijk maar.

Onderwerp: Re: SPT - This can't be happening