Hey you little cat! Come and play with me! (Marik)

Hate liep tussen de huizen van de Twolegs door. De wind woei hard en de donkere lucht verraadde niet dat er een maan bestond. De jonge kater sprong over een grote steen die op zijn weg terecht was gekomen. Een vogeltje kwam luid tjilpend op hem af gevlogen. Hate haalde uit met zijn klauw. De vogel viel dood voor zijn voeten neer. Het was een roodborstje. Hate pakte hem op en liep naar een groepje bomen aan de rand van een Twolegtuin. Hij ging zitten en nam een hap van het vogeltje. Het smaakte best lekker. Onder het kauwen dacht Hate aan zijn verleden; hoe zijn moeder hen in de steek had gelaten om een schuilplaats te zoeken en niet meer teruggekomen was. En zijn vader daarna tegen hem had geschreeuwd en de slechtste vader aller tijden was geweest. Hij dacht aan het moment dat zijn vader hem en zijn broertjes en zusjes als 5 maan oude kittens in de steek had gelaten. Het deed pijn om er aan te denken. Maar het ging vanzelf. Hates gedachten dwaalden af naar hoe hij op zoek was gegaan naar het Camp van de BoodClan, en hij onderweg bijna was doodgegaan door honger, als hij zijn broertjes en zusjes niet allemaal vermoord had. Er knapte een takje achter Hate. Hij draaide zich om, blij dat hij ergens anders aan kon denken. `Wie is daar?' vroeg hij.

Marik werd wakker, in de grot waar hij zijn ouders had begraven en zijn broer en zus. Hij bekeek de plaats goed en klom de grot uit en keek naar de warme zon die hij niet zo vaak had gezien. Hij liep rustig en ging naar de tweebenige om te schooien en merkte een zwarte kat op. Marik zat in sluip houding achter de kat aan tot hij op een takje trapte en zei 'um..... sorry dat ik de rust verstoorden maar je kent me wel, ik ben een slechte gast dus ga aan de kant ik ga de wereld ooit veroveren ik bedoel....miauw?!' Hij keek een beetje weg en sprak 'mag ik dat roodborstje?' hij begon schattig te staren naar de zwarte kater en begon te duiken pakte het roodborstje en nam het mee en rende er mee weg, 'leuk he? verstoppertje, tikkertje hehehehehe.' en sprong ergens onder en begon te knagen aan het roodborstje die hij had gepikt. 'hohoho die vind me nooit.' fluisterde hij geniepig. Marik begon weer veder te eten van het vogeltje.

`Uhm... Sorry dat ik de rust verstoorde maar je kent me wel. Ik ben een slechte gast, dus ga aan de kant ik ga de wereld ooit veroveren. Ik bedoel....miauw?!' zei de kater. Hate keek hem aan. De kater keek weg. `Mag ik dat roodborstje?' vroeg hij en hij zette zijn schattigste gezicht op. `Nee!' zei Hate. Hij mocht de jonge kater nu al niet, en hij kende hem pas een paar minuten. De kater dook op het roodborstje af en sprintte er mee weg. `Leuk hè? Verstoppertje, tikkertje. Heheheheh' zei hij. Hij sprong ergens onder. Hate keek de jongere kat na. Waar is dat brutaaltje mee bezig?! dacht hij bij zichzelf. Hij zette de achtervolging in en dook Marik achterna. `WAAR BEN JIJ IN HEMELS- EN IN HELSNAAM MEE BEZIG?!' schreeuwde hij. Zijn ogen fonkelden boos. `Denk je nou echt, dat ik zo dom ben om een vogeltje van mij af te laten pakken door een stomme Kittypet?!' ging hij verder. Hij sloeg het roodborstje weg voor de neus van de kater.

Marik zat ergens onder en zag de zwarte kater, marik dook tegen de grond en zegt meteen 'hoe heb ik jouw opgeroeppen!?' Marik keek hem aan en rende weg. `WAAR BEN JIJ IN HEMELS- EN IN HELSNAAM MEE BEZIG?!' schreeuwde de kater. 'weg rennen voor een Kitty!' schreeuwde Marik die meteen in een boom klom, met een roodborstje in zijn mond. Marik liet het roodborstje vallen die hij bijna helemaal had afgeknauwd. Denk je nou echt, dat ik zo dom ben om een vogeltje van mij af te laten pakken door een stomme Kittypet?!' Hate sloeg de dode roodborstje weg. 'Ik ben geen kittypet maar ik ben eenzaam als je me nauw alleen laat.' zei Marik rustig, hij sprong weg en sprak 'wacht hier kater!' Marik dook weg en liep naar een kar met dikke groten worsten. 'ik voel me niet zo gemakkelijk hier' dacht hij hart op. Marik sprong de kar in en stool 5 dikken worsten, hij nam ze snel mee naar Hate en sprak 'hier krijg je het terug 5 maal! hehehehe' Marik gaf de kater een lik en liep weg. 'ik ben gestoort maar dat begrijp je nooit vriend, daag en tot nooit. hahahahamoehaha' sprak hij, en hupste weg.

`Wacht hier, kater!' riep de jonge kat naar Hate terwijl hij weg sprong. Zal ik achter hem aan gaan? Nee, dat is de moeite niet waard. Zal ik hier blijven tot hij terug is? Maar misschien komt hij wel helemaal niet terug... dacht Hate. Hij wou zich net omdraaien toen de jonge kat weer voor hem stond. Hij had 5 worsten bij zich en gaf die aan de zwarte kater. `Hier krijg je het terug. 5 maal! Hehehehe,' zei hij. Hate keek naar de worsten. Die waren zoizo gestolen. Hij zag wel wat toekomst in het joch. Ineens kreeg hij een lik over zijn neus en de kater rende weg terwijl hij riep: `Ik ben gestoord maar dat begrijp je nooit vriend. Daag en tot nooit. Hahahahamoehaha.' Hate keek de kater na terwijl hij weg sprong. `Je hebt je naam nog niet gezegd!' riep hij hem na. Hij rende achter de kat aan. `Ik haal je toch wel in!'

Marik hoorden een stem achter zich en dacht komt hij terug voor mij? negeer hem negeer hem, laat toch zitten. `Je hebt je naam nog niet gezegd!' riep de kater, 'ik ben nog maar en kit!' riep Marik terug. `Ik haal je toch wel in!' riep de kater achter hem. 'oja ja hoor ga je een kitten achter volgen? dan word je steef ik zeg het je.' zei Marik en renden weg, hij dook weg sprong in bomen en stopte bij een berg en keek omhoog. 'Hey kater mag ik iets vragen?' zei hij zonder doel de berg op te klimmen. 'hij word zoizo steef slaaf ooit, maar ik kan hem gebruiken of niet, zucht waarom is alles zo moeilijk!' dacht hij hard op. Marik begon de berg toch te beklimmen en schoof weer weg van de berg af zijn klauwen waren te klein. Hij begon terug te lopen waar hij woonden, hij liep naar een grot waar een kleine spleet in zat. Marik ging er door heen en schoof met moeite een paar stenen ervoor en begon te liggen en te slapen, hij was immers pas 5 maanden. Marik lag lekker tot dat hij wakker werd en naar buiten ging, elke keer als hij naar buiten ging liet hij zich een beetje in zijn verleden verdieppen dat bij zijn geboorte zijn moeder dood ging en dat daar door ze niet naar buiten mochten omdat het buiten te gevaarlijk was, hoe zijn vader zijn broer vermoorden en zijn zus en hoe Marik zijn vader vermoorden door woedden en merkte dat hij niemand meer had. Marik voelde de zonnen stralen in zijn ogen schijnen net zo als de eerste keer dat hij samen met zijn zus naar buiten ging. Hij ging maar opzoek naar de zwarte kater waar hij hem had gezien maar hem nergens kon vinden...........

`O, ja hoor! Ga je een kitten achtervolgen? Dan word je stief, ik zeg het je!' riep de kat. Hij dook weg, sprong in bomen en rende naar een heuveltje. Onderaan bleef hij staan en riep: `Hey kater, mag ik iets vragen?' Hate kwam slippend naast hem tot stilstand. `Ga je gang,' bromde hij. De kat begon de berg op te rennen, maar Hate bleef nog even zitten om het leuk te maken voor hem. `Hij word zoizo stief slaaf ooit, maar ik kan hem gebruiken of niet, zucht waarom is alles zo moeilijk!' dacht de kat hard op. Hate zette de achtervolging weer in. De kat leidde hem naar zijn slaapplaats. Hij ging door een smalle spleet in een rots naar binnen en schoof stenen voor de ingang. Hate bedacht dat de kitten zou gaan slapen, en hij hem maar beter op kon wachten. Hij ging op de rots zitten en even later kwam de kitten uit zijn slaapplaats om hem te zoeken. `Hé! Zoek je mij?' riep Hate. Hij sprong en landde voor de kat. `En nog steeds heb je je naam niet gezegd,' zei hij.

Marik hoorden een stem achter zich en schrok en riep 'ga weg want ik heb..........um' Marik voelden en zogt naar iets en ging veder 'ik... heb... .....ZAND! jij zal bedorven onder het zand als je graf!' Maar daarna merkte Marik dat het de kater was en zei 'oo jij bent het maar, ik bedoel.. ik wist dat je zouw komen jij slaaf, ik bedoel kat of wat dan ook!' de kater kwam voor hem zitten en sprak `En nog steeds heb je je naam niet gezegd,' Marik keek hem nog steets aan met grote verwarde ogen en zei 'waarom wil jij dat weten?!' Marik bekeek hem goed en keek naar de grond en sprak wat zachter: 'mijn vader zei altijd dat het te gevaarlijk buiten was, hij sloot ons........hier in. Maar we gaan het daar niet over hebben want ik heb meer dingen te doen dan praten over mijn verleden.' Marik was vast beraden en stapte weg, 'oo voor dat je me weer gaat volgen zal ik me naam maar zeggen.. Mijn naam is... Marik die iedereen probeert om een stief slaaf te maken leuk kennis te maken is je naam stief, waarscheinlijk niet hehehe en jouw naam?' Marik keek naar de kater, met een blije blik en ging daarna weer weg en sprak 'als ik mag gaan of wil je ergens anders over praten?' Marik liep veder weg.......

`Ga weg want ik heb...um' riep de kitten. Hij zocht naar iets wat hij kon hebben en riep daarna: `Ik... heb... ZAND! Jij zal bedolven worden onder het zand in je graf!' Toen pas merkte hij dat hij tegen Hate schreeuwde en zei: `Oh, jij bent het maar! Ik bedoel... Ik wist dat je zou komen, jij slaaf. Ik bedoel kat of wat dan ook!' Hate zei dat de kitten zijn naam nog steeds niet had gezegd en daarop antwoordde de kitten: `Waarom wil jij dat weten?!' Hate keek hem aan. Zijn ogen fonkelden. Niet van woede, maar omdat hij de rare kitten wel mocht. `Mijn vader zei altijd dat het te gevaarlijk buiten was. Hij sloot ons........hier in. Maar we gaan het daar niet over hebben want ik heb meer dingen te doen dan praten over mijn verleden,' zei de kitten. `En zo is het!' zei Hate. Ook hij dacht liever niet meer aan zijn verleden. `Oh, voor dat je me weer gaat volgen zal ik mijn naam maar zeggen.. Mijn naam is... Marik die iedereen probeert om een stief slaaf te maken. Leuk kennis te maken. Is je naam Stief? Waarscheinlijk niet hehehe. En jouw naam?' `Ik heet Hate,' antwoordde Hate. `Mag ik gaan of wil je ergens anders over praten?' vroeg Marik. Hate dacht even na voor hij antwoordde. `Ja, ik wil nog ergens anders over praten... Heb je ooit nagedacht over de BloodClan? Je bent er echt heel geschikt voor,' zei hij.

Marik keek Hate aan en sloot zijn ogen en wilden weg gaan en hoorden Hate nog iets zeggen:
`Ja, ik wil nog ergens anders over praten... Heb je ooit nagedacht over de BloodClan? Je bent er echt heel geschikt voor,' Marik stopte en renden naar Hate en zei 'mag ik iets vragen wil je voor me zorgen want ja ik bedoel gewoon ik heb niemand.' Marik werd stil en wilden zijn verhaal kwijt en zei 'wil je wat van mijn verleden weten ik moet het kwijt en jij bent de einige die ik kan vertrouwen, beloof me!' Marik keek Hate aan en daarna naar de grond. Hij begon te zuchten en sprak 'het spijt me als je het erg vind, Ik ben verdomd! en schaam je bloodclan dat je clan heet!' Marik werd stil en vroeg 'wat is een clan?' Maar marik keek naar Hate en sprak 'ooit waar ik woonden was in deze grot.' hij wees ernaar en liep naar binnen, 'ik was net geboren en mijn moeder stierf door de geboorte van mijn zus en mijn broer. Mijn broer moest jagen mijn zus moest water halen in een blad en mijn vader beschermde onze plaats maar ik moest hier blijven en veilig blijven ik werd ouder en leek op mijn moeder die dood was, mijn vader vergeleek haar telkens met mij. Ik werd ouder en wilden wat anders naar buiten maar het mocht niet hij zei dat het hier veilig was en dat buiten een en al gevaar was en ik moest hier sterven ik moest hier blijven ik mocht er niet aan denken. Ik kreeg straf omdat ik het vroeg ik werd gekrabd en bloeden bijna op allen lichaamsdelen, en werd naar mijn plek gestuurd en ik moest daar blijven ik kreeg bessen die me ziekt makte en daardoor moest ik hier blijven, mijn zus en mijn broer zaten elke dag bij mij om me te steunen. Maar een paar dagen later werd er een litteken door mijn vader op mijn rug gekrast, waardoor hij kon weten en wist dat ik het was. Ik moest weer gaan slapen door allen pijn kon ik niet meer slapen, mijn zus kwam naar me toe en sprak dat ze me mee naar buiten wilden nemen wat ik al altijd wilden, ik vroeg het aan mijn vader of dat ik naar buiten mocht maar hij zei dat hij dat had gezegd van niet en werd er boos om en zei dat de wereld niks voor mijn was ik zou er alleen maar pijn door leiden wat ik al leed bij hem.' Marik staarde naar de grond maar als je naar zijn ogen keek zag je dat hij er helemaal terug aan dacht aan de ergen tijden. 'Ik ging weg en ik mocht naar buiten waar ik voor het eerst de zon zag schijnen en niet gewoon in een stenen hol zat waar een beetje licht door heen ging, ik voelden de warmte het was zo mooi ik ging water halen en jaagde en genoot van het weer ik wilden langer blijven maar dat mocht niet. Ik kwam terug en zag mijn vader mijn broer vermoorden en mijn vader zei tegen mij waar ik geweest was en ik zei dat ik voor de eerste keer vrij was vrij buiten de muren. Mijn vader werd boos en nam me mee en legde me op mijn plaats en rolden er een steen voor dat ik vast zat en later mocht ik er weer uit en mijn zus lag bijna dood en zei tegen me dat....d...a...t.. ze altijd van me gehouden hadden en ze was dood....' Marik draaide zich oom en tranen verliet zijn ooghoeken. 'ik werd boos en toonden al mijn woeden en er ontstond een gevecht.' Marik opende zij ogen en zei zacht 'wacht mijn vader was niet dood hij was gevlucht, ik kon hem vermoorden maar deed het niet...' Marik ging achter Hate staan en zei 'ik hoop dat ik hem nooit meer tegen kom..'

`Mag ik iets vragen? Wil je voor me zorgen? Want ja, ik bedoel gewoon... ik heb niemand,' zei Marik. Hate keek de kitten aan. Hij was pas 5 manen. Dat riep verschrikkelijke beelden op van zijn verleden, maar hij antwoordde: `Er zijn regels in de BloodClan. Een van die regels is dat leerlingen geen kittens mogen verzorgen. Je kan wel op zoek gaan naar een pleegmoeder, en ik kan iedere dag langskomen om te oefenen met vechten en jagen.' Hij merkte dat Marik iets wou zeggen, dus hield hij zijn mond even. `Wil je wat van mijn verleden weten? Ik moet het kwijt en jij bent de enige die ik kan vertrouwen. Beloof me!' zei Marik. Hate schrok. `Ik beloof niets!' snauwde hij. Marik keek naar hem en daarna naar de grond. Hij zuchtte en ging verder met praten. `Het spijt me als je het erg vind. Ik ben verdomd! En schaam je, BloodClan dat je Clan heet!' Hate knikte. Het Clan-gedeelte was iets wat hij ook niet begreep. `Wat is een Clan?' vroeg de kitten. `Pfoeh... Ehm... Een Clan is een groep katten die bij elkaar horen,' vertelde Hate. Hij keek de kitten aan en zwiepte langzaam met zijn staart. Hij had de tijd. `Ooit waar ik woonde was in deze grot,' vertelde Marik terwijl hij er naar wees en er naar binnen liep. Hate liep achter hem aan. `Ik was net geboren en mijn moeder stierf door de geboorte van mijn zus en mijn broer. Mijn broer moest jagen, mijn zus moest water halen in een blad en mijn vader beschermde onze plaats. Maar ik moest hier blijven en veilig blijven. Ik werd ouder en leek op mijn moeder die dood was. Mijn vader vergeleek haar telkens met mij. Ik werd ouder en wilde wat anders: naar buiten. Maar het mocht niet. Hij zei dat het hier veilig was en dat buiten een en al gevaar was en ik moest hier sterven. Ik moest hier blijven ik mocht er niet aan denken. Ik kreeg straf omdat ik het vroeg. Ik werd gekrabd en bloedde bijna op alle lichaamsdelen en werd naar mijn plek gestuurd en ik moest daar blijven. Ik kreeg bessen die me ziek maakten en daardoor moest ik hier blijven. Mijn zus en mijn broer zaten elke dag bij mij om me te steunen. Maar een paar dagen later werd er een litteken door mijn vader op mijn rug gekrast, waardoor hij kon weten en wist dat ik het was. Ik moest weer gaan slapen. Door alle pijn kon ik niet meer slapen. Mijn zus kwam naar me toe en sprak dat ze me mee naar buiten wilde nemen, wat ik al altijd wilde. Ik vroeg het aan mijn vader of dat ik naar buiten mocht maar hij zei dat hij had gezegd van niet en werd er boos om en zei dat de wereld niks voor mij was ik zou er alleen maar pijn door leiden, wat ik al leed bij hem.' Marik pauzeerde even. Hate zag hem terugdenken aan zijn verleden. Hij begreep als geen ander hoe verschrikkelijk het was geweest. 'Ik ging weg en ik mocht naar buiten waar ik voor het eerst de zon zag schijnen en niet gewoon in een stenen hol zat waar een beetje licht door heen ging. Ik voelden de warmte. Het was zo mooi. Ik ging water halen en jaagde en genoot van het weer. Ik wilde langer blijven, maar dat mocht niet. Ik kwam terug en zag mijn vader mijn broer vermoorden en mijn vader vroeg aan mij waar ik geweest was. Ik zei dat ik voor de eerste keer vrij was vrij buiten de muren. Mijn vader werd boos en nam me mee en legde me op mijn plaats en rolde er een steen voor dat ik vast zat en later mocht ik er weer uit en mijn zus lag bijna dood en zei tegen me dat...d...a...t... ze altijd van me gehouden hadden en ze was dood...' De kitten ging achter Hate staan en zei: `Ik hoop dat ik hem nooit meer tegen kom...' Hate begreep de jonge kater en zijn angst. `Ik hoop het ook...' mompelde hij. Hij dacht aan zijn eigen vader. Zijn alle vaders zo gruwelijk? vroeg hij zich af. `Kom, laten we naar het BloodClan Camp gaan,' zei hij terwijl hij de grot uit liep.



Jemig Laura, je laat me wel een heleboel schrijven! O.o

Marik voelde een paar rillinge over zijn rug gaan en knikte van angst naar Hate. Hij rook een rare geur van angst net zo als de vorige keer toen zijn vader zijn familie vermoorde. Hij zuchte en keek Hate met sprankelde ogen en angst hem aan, zouden ze vrienden blijven of was hij een veiand of een slaaf of eensteve slaaf.. dacht hij en keek weg, Marik hoorden een paar vogels fluite die zo mooi klonken maar hij nergeerden het om door Hate heen te kijken naar de groene vlaktes. Hij schudde langzaam zijn kop en voelde pijn pijn vsn vroeger pijn als hij niemand kon vermoorden pijn om geen wraakt te nemen pijn vanalles om hem heen. Hij bekeek alles van de zwarte kater maar bleef het pijnlijke gevoel voelen to zijn dood bleef het steken het was niet fijn om alleen maar duisternis om zich heen te hebben.

`Ik wijs je de weg. Als je wil hoef je nooit meer terug te komen naar deze hatelijke plek,' zei Hate. Hij draaide zich om en liep weg. Hij keek niet achterom, maar wist dat de jonge kater hem zou volgen. Droge blaadjes knerpten onder zijn poten toen hij er overheen liep. Ineens draaide hij zich om. `Je moet je wel aan de regels houden. En maak nooit, maar dan ook nooit, Icy boos!' zei Hate. `Of ik zal het je betaald zetten.' Hij meende ieder woord wat hij zei. Hij had een zwak voor die kleine kat, ja. Maar als hij Icy boosmaakte, dan was er iets grondig mis. `Heb je dat begrepen?' vroeg hij Marik.

Marik hoorde Hate wat zeen maar het enige wat hij kond doen was bang zijn, voor zijn vader die zijn familie had vermoord. 'Je moet je wel aan de regels houden. En maak nooit, maar dan ook nooit, Icy boos!' zei Hate, `Of ik zal het je betaald zetten.' zei hij er achter aan. Marik keek hem aan en sprak eervol 'wij kunnen wel op onze eigen pootjes staan wij zijn sterker samen dan allen.' Vol zelf vertrouwen stapte hij naar voren dapper en ging hij naast Hate lopen. `Heb je dat begrepen?' vroeg Hate overduidelijk, het einigste wat Marik nouw kon doen was gehoorzamen en sprak zacht genoeg dat Hate het kon horen: 'Ja Hate ik zal luisteren en zal Icy niet boos maken.' Hij knikte naar hem en zei nog zachter: 'zal je voor me zorgen of...niet als we daar zijn? en achter laten ZOALS IEDEREEN!' Marik keek omlaag en zwiepte met zijn staart en kraste in de grond.

Ja Hate, ik zal luisteren en zal Icy niet boos maken,' antwoordde Marik. Hate knikte goedkeurend. `Zal je voor me zorgen of...niet als we daar zijn? En achter laten ZOALS IEDEREEN!' ging Marik verder. Hate stopte en draaide zich om. De kitten stond met gebogen hoofd. `Ik zal kijken wat ik zal doen,' zei Hate nors. Hij draaide zich om en liep verder. `Moet je nog gezoogd worden?' vroeg hij na een tijdje. Hij was vergeten hoe het was om kitten te zijn. Om met grote ogen de boze wereld te aanschouwen. En om geen haat te kennen. `Je zal een pleegmoeder moeten zoeken,' ging hij verder. `En misschien ook een pleegvader. Met een beetje geluk krijg je ook nog pleegbroertjes en zusjes,' Hate rilde van alle onschuld die hij opnoemde. Hij walgde er van, maar liet het niet merken.

OOC: Laura, je bent nog niet aangenomen bij de BC omdat je geen (pleeg)ouders hebt. Ik zou als ik jou was wel pleegouders zoeken ^^

Marik liep achter hate aan, hij keek op toen hate zei: 'Moet je nog gezoogd worden?' Marik keek gek naar hem en sprak 'ik heb altijd vast voedsel gegeten wel moeilijk maar wel gedaan, eigelijk werd het voorgekauwd toen ik klein was.' Marik keek Hate aan die veder ging: `Je zal een pleegmoeder moeten zoeken,' ging hij verder. `En misschien ook een pleegvader. Met een beetje geluk krijg je ook nog pleegbroertjes en zusjes,' Marik keek op van zo'n vraag en riep 'ik kan wel voor me zelf zorgen!' Hij keek met een boze blik op Hate en keek naar de grond en zei 'ik kan je wel aan' hij trilde ven met zijn poot, straks wil mijn pleeg moeder me dood of vader ik heb niemand nodig, ik heb al te lang alleen gewoond en voor me zelf gejaagd. Hij keek weg en rook de bos lucht hij wachte op Hate en hij vroetten zijn poten in de grond...

cat: i know ben nog aan het zoeken xD

`Ik kan wel voor mezelf zorgen!' riep Marik. Hate knikte. `Mooi zo,' mompelde hij. `Dat zal je nodig hebben.' Hij keek niet om naar de kitten, omdat hij dan een woede aanval zou krijgen omdat de kitten hem boos aankeek, en dat wou Hate niet. `Ik kan je wel aan,' zei Marik. Hate draaide zich om. `Nee, dat kan je niet,' zei hij resoluut. Marik wroette met zijn poot in het zand. `Kom,' zei Hate. Hij liep weer verder. Al het oponthoud van de kitten maakte hem hongerig, en hij had geen zin om te gaan jagen, dus zou hij eten moeten halen in het Camp. En het Camp was nog een eindje weg. Hate stapte dus stevig door. Het begon te regenen. Hate blies naar de wolken, maar daarmee kon hij de regen niet stoppen. `Loop eens wat sneller!' snauwde hij tegen de kitten.


OOC: Zullen we hier random een SPT-topic van maken? XD