[SPT] Made by Hate {Kittypaw}

Smellpaw klakte misprijzend met haar tong. De eekhoorn had veel te veel haar en was broodmager. "Bah!", spuugde ze boos. "Nu moet ik de hele avond die haren uit mijn tanden pulken." Ze begroef de harige eekhoorn tussen de wortels van een boom. Haar vriendin Kittypaw zal al snel komen. Ze waren naar het camp gegaan om daar aftespreken voor morgen, nu dus. Het zwarte poesje pakte een stok en stak hem in de zachte grond. Ze kon nu dat ze alleen was net zo goed haar vechttechnieken oefenen. Het zwarte katje cirkelde rond de stok heen, haar ijsblauwe ogen gericht op 'de ogen'. Dan oppeens sprong ze naar 'de poten' van de stok en liet de stok vallen. 'De vijand' en Smellpaw rolden om en om tot dat de stok het opgaf, een regen van splinters bekogelde haar. "Mrr-au-wauw.", krijste ze toen een splinter haar in de neus trof.

Kittypaw kwam aan bij smellpaw, terwijl ze probeerde haar nieuwe vriendin in te halen. Het jonge poesje zag al snel dat Smellpaw een eekhoorn had gevangen. Smellpaw vondt het niet zo leuk dat de eekhoorn zoveel haren had. ''Bah!'' Spuugde de poes. ''Nu moet ik de hele avond die haren uit mijn tanden pulken.'' kittypaw glimlachte. 'Daarom hou ik juist meer van vis! Die hebben geen vieze haren die tussen je tanden blijven.' Snorde ze. Haar snorharen trilden even en even later zag ze Smellpaw alweer op een nieuwe 'prooi' afgaan. Kittypaw genoot ervan om haar vriendin zo te zien spelen met een stok. Dat was wel creatief, een prooi verzinnen en zo een beetje trainen. Kittypaw keek even naar de lucht en de rotsen, het zag er erg mooi uit hoe de zonnenstralen op de rotsen schenen. Duhh, Kittypaw, daarom heet het de zonnerotsen! Dacht ze. Of omdat katten er op zonnen. Ze ging langzaam naar een lage rots toe, die een beetje bij het water was. Kittypaw klom er op, het was inderdaad lekker om vanaf zo'n rots te zonnen. Voorzichtig ging ze er weer af. Ze probeerde zich voor te stellen hoe de gevechten van de RiverClan en de ThunderClan hier gingen in de strijd om het territorium. RiverClan had gewonnen, toch? Vast wel. Ze wou zich er nu geen zorgen over maken en met haar nieuwe vriendin lol maken. Je bent maar één keer jong. ''Mrr-au-Wauw!'' Krijste de stem van Smellpaw oppeens onmiddelijk draaide kittypaw zich naar het jonge poesje. Ze had een splinter in haar neus. Kittypaw wist niks van splinters, kreeg je die er zomaar uit? Of was het gevaarlijk omdat zomaar te doen? Of moest de medicijnkat dat doen? 'Gaat het?' Miauwde Kittypaw en stormde op haar vriendin af tot ze nog maar een staartlengte van de zwarte apprentice vandaan was. Als de medicijnkat de splinter uit haar neus moest halen hadden ze een probleem, misschien zouden ze wel moeten vertellen dat ze helemaal naar de zonnerotsen waren gegaan!

'Gaat het?' Miauwde Kittypaw oppeens. Smellpaw schrok op. Het riet fluisterde zachtjes door de zachte wind die er tussen streek. De rivier kabbelde rustig en de zonnenrotsen glinsterde van de zonnenstralen die erop vielen. Smellpaw likte haar lippen. Hoe lang zat haar vriendin daar al?, vroeg ze zich af. Ze slaakte een luid gekreun. "Ja het gaat wel denk ik.", murmelde ze pijnlijk. Ze tilde een massieve poot op en probeerde de splinster eruit te wrijven. Bloed druppelde langs haar neus op het gras. Toen kwam ze op een idee. "Kun je even helpen?", vroeg ze harder dan ze gewild had.

''Ja het gaat wel denk ik.'' Murmelde Smellpaw pijnlijk. Kittypaw keek toe toen de jonge poes haar splinter er uit wou halen met haar poot. Kittypaw zag dat er een druppeltje bloed op het gras kwam, en nog vele andere druppeltjes. De bruingestreepde poes vond het maar eng, vele katten moeten bloed hebben verloren bij de zonnenrotsen, kittypaw moest blij zijn dat ze niet in het gevecht was. Maar waarschijnlijk moest ze wel naar de medicijnkat met Smellpaw. Ze zag dat het gras rood werd. ''Kun je even helpen?'' De stem van haar vriendin schrok haar uit haar gedachten, snel liep kittypaw er heen. Hoe dan? Kittypaw deed maar wat haar vriendin deed, maar zo voorzichtig, ze wou haar vriendin geen pijn doen. Maak je het niet erger zo, kittypaw!? Een stem in haar werdt boos op wat ze deed. De poes kon niet langer zien hoe Smellpaw pijnleed. Zonder dat ze het wist zette ze al haar kracht en haalde de splinter uit Smellpaw's neus. Nu kwam er natuurlijk meer bloed uit, maar de splinter was weg. Het jonge bruine poesje moest het bloeden stoppen. Denk, Kittypaw, denk! Wat denk je dat het bloeden stopt? Kittypaw dacht na, zo diep mogelijk. Spinrag! Kittypaw had geen idee of het goed was, maar kijken naar het bloed dat uit Smellpaw's neusje kwam, daar kon de poes niet tegen. 'Ik haal spinrag.' Miauwde ze. 'Dat stopt het bloeden....denk ik. Het laatste voegde ze er zachtjes aan toe, ze wou haar vriendin nu niet bang maken dat ze de verkeerde kruid er op zou doen en dat het juist meer pijn deed! Kitty snelde de bosjes in en zocht. Spinrag.. Spinrag.. Gelukkig vond ze al snel een stukje van het witte spul en nam het mee, onderweg terug naar haar vriendin dacht ze aan alles dat kon gebeuren. Toen ze aankwam legde ze het witte spul voorzichtig op het zwarte neusje waar druppels bloed uit kwam. Nu maar hopen dat het goed kwam.

Smellpaw keek op toen Kittypaw de splinter eruit trok. Het zwarte katje jammerde van de pijn. "Spinrag", zei Kittypaw. Ze keek scheel om de wond te zien op haar neus. Haar vriendin kwam terug met spinrag. Het deed een beetje pijn maar niet heel erg. "Dankje.", mompelde ze vriendelijk.

''Dankje.'' Mompelde Smellpaw vriendelijk. ''Geen probleem'' miauwde Kitty en glimlachte vriendelijk. Na tien seconden haalde Kittypaw het witte spul van de neus van haar zwarte vriendin. Het bloed was gestopt en je kon een opgedroogt plekje zien. De spinrag die ze had gebruikt was nu wel rood, maar dat was beter dan dat haar vriendin pijnleed. Kittypaw werd speels, ze wou spelen. Haar staart werdt nog speelser en bijna automatisch bewoog het heen en weer als een Enhousiaste kitten. Ze dwong het rustig te zijn. ''Als je neus geen pijn meer doet kunnen we iets gaan doen.'' Omdat haar vriendin niet gelijk antwoorde keek ze even opzij naar de overkant van de zonnenrotsen. Daar waren bomen, gras.. Het was ThunderClan territorium. Kittypaw zag een wit vogeltje daar lande, en het tikte met zijn snavel tegen de grond. Als die in RiverClan territorium was, had hij nu in de klauwen van het bruingestreepde poesje vast. Toen kittypaw terug keek zag ze dat Smellpaw's blauwe ogen, ook op de overkant gericht waren. Even bedacht kittypaw zich dat Smellpaw misschien wel naar de overkant wou gaan om het vogeltje te pakken! Dan overtrad ze de krijgscode, maar kittypaw maakte zich niet zo'n zorgen, haar vriendin zou vast niet zo dom zijn om haar naar de overkant te sleepen, zodat ze konden jagen. Toch? Nee, kitty niet gaan twijfelen! Toen kwam een andere stem door haar hoofd: Wat als ze het wél miauwt, en de vriendschap met jou verbreekt omdat jij nee zegt? Ga weg! Ga weg! Kittypaw dacht het zo hard mogelijk om de stemmen te laten verdwijnen. Toen kwam er een andere stem, die weer iets heel anders miauwde. Zeg dat jullie naar de overkant gaan! Kittypaw dacht nu zo hard mogelijk. We zien wel wat Smellpaw zegt! De stemmen waren nu stil en de jonge poes kwam terug in de echte wereld, Smellpaw had er natuurlijk niks van gemerkt, wist kittypaw bijna zeker. De stemmen dreigden terug te komen, om te zeggen dat Smellpaw alles wist. Dit keer negeerde het poesje de stemmen, en luisterde naar Smellpaw's woorden.

(Sorry dat ik beetje powerplay...)

''Geen probleem'' miauwde Kittypaw. Smelllpaw spinde tegen haar vriendin. Ze likte zachtjes de wang van de apprentice. Na tien seconden haalde Kittypaw het witte spul van de neus van Smellpaw. Het bloed was gestopt en je kon een opgedroogt plekje zien. Smelllpaw probeerde er een scherper beeld van te krijgen maar dat deed pijn aan haar ogen. De spinrag die Kittypaw had gebruikt was rood geworden. Het zwarte poesje zag dat haar vriendin opgewonden werd, want haar staart werdt speelsr en bijna automatisch bewoog het heen en weer als een enhousiaste kitten. Smellpaw keek er geamuseerd naar. ''Als je neus geen pijn meer doet kunnen we iets gaan doen.'', miauwde Kittypaw. Op dat moment lande er een vogeltje aan de andere kant van het territoria. Smellpaw snoof. Ze zou die vogel pakken als die nu naar hier hupte maar anders niet. "Kom Kittypaw...", haar stem stierf weg, want ze zag Kittypaw vechten met haar zelf. Smellpaw herkende dat, want ze deed het ook vaak. "Kittypaw... We gaan niet naar het vijandelijk gebied. Maar...", miauwde het zwarte katje. Ze trok peinzend een velletje af haar nagel. Plots kwam er een idee in haar op. "We kunnen oefenen met vechten!", riep ze enthousiast.

"Kom kittypaw.." Smellpaw's stem stierf weg en het leek of ze kittypaw's gedachten aan het lezen was. "We gan heus niet naar het vijandelijk gebied, maar..." miauwde haar zwarte vriendin. "We kunnen oefenen met vechten'" ze klonk enhousiast en kittypaw vond het een goed idee. "Goed idee!" miawude het bruine poesje, en keek naar haar vriendin. "Maar we houden onze nagels in." Ze ging twee staartlengtes van haar vriendin af staan voor het gevecht, en maakte zich klaar voor de aanval. "We beginnen...nu!" Miauwde ze enhousiast en vloog op het katje dat tegenover haar stond af, waardoor ze met haar poten zacht tegen haar zwarte vriendin haar rug aankwam zodat ze zacht omvielen. Kittypaw rolde over Smellpaw heen, blij dat de aanval raak was. Ze bleef liggen om te kijken hou haar vriendn zou reageren.

(Verkeerde account, sorry het is lastig op de ipad.)

"Goed idee!" miauwde Kittypaw. Smellpaw ging voor haar staan en legde speels haar oren plat. "Maar we houden onze nagels in.", vervolgde haar vriendin. "We beginnen...nu!" Voordat het zwarte katje maar kon reageren voelde ze al poten op haar rug. Meteen sprong Smellpaw van schrik een meter in de lucht, ze draaide zich vlug een kwartslag om. Ze kwam op allebei haar pootjes terecht. Kittypaw lag te wachten wat ze zou doen. Haar zwarte vacht glansde in de zon. Smellpaw kromp ineen en slaakte een naamaak kreet. Ze hoopte dat Kittypaw erin zou trappen. Nu!, dacht ze. Snel en soepel sprong de zwarte poes op de buik van de bruine kat. Ze wipte er snel terug af en snorde. Dit was gemakkelijk.

Smellpaw begon te schreeuwen, even schrok kittypaw, had ze haar vriendin pijn gedaan? Maar het antwoord kwam al snel: het was een nep schreeuw om haar af te leiden. Kittypaw kwam erachter toen Smellpaw op haar buik terecht kwam. Voor dat Kittypaw ook maar de kans kreeg om haar eraf te gooien was Smellpaw alweer weg. Ze keek Kitty aan of dit het makkelijkste gevecht van de wereld was. 'Jij bent goed in vechten! Ik heb nog nooit gevochten..'' miauwde kittypaw tussen het gevecht door en zette zich af om op Smellpaw te springen, en lag nu voor haar vriendin's zwarte poten in het zand op haar buik. Ze misde, want haar vriendin stond te ver weg. Of je bent gewoon niet krachtig genoeg om haar te raken, watje! Zei haar gedachten, maar ze negeerde het. Ze moest nu bij het gevecht blijven. Het bruine poesje keek naar Smellpaw. Wat zou ze gaan doen?

- Sorry dat het zo laat is -

'Jij bent goed in vechten! Ik heb nog nooit gevochten..'', mompelde Kittypaw. Smellpaw knikte. Voordat ze kon antwoorden sprong haar vriendin naar voren. Smellpaw wachtte rustig af, want ze wist dat de bruine apprentice de afstand verkeerd had ingeschat. Zoals te verwachten lag ze nu vlak voor Smellpaw. Het zwarte poesje dacht razendsnel na. Plotseling wist ze het. Ze legde haar zwarte ogen plat en haar ogen fonkelde gevaarlijk. Haar witte tanden blonken in de zon. Ze grauwde en liep in snele cirkeltjes rond Kittypaw. Haar blik was op de poten gericht maar haar gedachten waren bij de schouders. Grote stofwolken kronkelde om Smellpaw heen. Daardoor leek ze wel een schaduw. Dat was het moment waarop ze toesloeg. Met in getrokken nagels klapte ze haar sterke poot tegen de oren van haar vriendin. De klap maakte veel lawaai. Smellpaw wist dat Kittypaw nu ongeveer in verwarring was dus sprong ze soepel op de rug. Ze zette haar tanden zachtjes in het nekvel van de bruine apprentice. Smellpaw sprong en kwam lichtvoetig op de grond. "Je bent dood!", riep ze triomfantelijk.

-Niet erg hoor-

Oppeens begon de poes heel snel rondjes om kittypaw heen te rennen. Het was echt een perfecte cirkel, gaf Kittypaw toe. Ze snapte wat haar vriendin van plan was, ze wou haar afleiden en een stofwolk maken. Kittypaw wou overeind springen, maar Smellpaw stopte oppeens. Ze voelde, en hoorde, een klap tegen haar oren waardoor ze die platlegde. Ze schrok daarvan overeind, en stond op vier poten. Maar ze werd alweer tegen de grond gedrukt door een zware Smellpaw, en ze probeerde overeind te komen, maar Smellpaw zette zachtjes haar tanden in haar nekvel, en sprong daarna van haar af. 'Je bent dood!' Riep ze. Kittypaw sloot haar ogen en deed of ze dood was. Na een korte tijd klom ze overeind. 'Smellpaw, kun je me van die vecht trucjes leren? Mijn mentor is vaak te druk om met me te trainen.. En daardoor zijn we nog niet bij vechttrainingen gekomen. En ik moet het toch ooit leren.' Vroeg ze aan haar vriendin.

'Smellpaw, kun je me van die vecht trucjes leren? Mijn mentor is vaak te druk om met me te trainen.. En daardoor zijn we nog niet bij vechttrainingen gekomen. En ik moet het toch ooit leren.' Smellpaw dacht na. Ze keek naar haar vriendin. "Eh ja hoor. Wat wil je weten?", miauwde ze vrolijk. Het zwarte poesje likte haar lippen af. Ze zwaaide ongeduldig met staart. Wanneer zou ze antwoord geven? Er kwam een grom bij haar op. Maar die was niet kwaad bedoeld.

''Eh ja hoor, wat wil je weten?' Kitty dacht even na, wat wou ze weten?
Verdedigen, vechten, geheime technieken, trucjes, iets om de kat af te leiden.. Maar doden.. nee, dat zou ze nooit zomaar doen. 'Hoe je een stofwolk maakt! En waarom ik miste toen ik op je af wou springen!' Riep ze enhausiast.

- sorry echt super inspiratieloosheid -