Don't think I will listen to YOU {TIMEFALL}

Een nerveus gevoel weigerde haar om in slaap te sukkelen, de zon stond al op het randje van de horizon. Al haar siblings leken wel in slaap en zouden dat waarschijnlijk ook wel zijn. Voor goede hoop keek de grijze kitten naar haar pleegmoeder, die haar ogen gesloten had en geen aandacht schonk aan de kittens voor wie ze moest zorgen. Dan niet toch? Eigenwijs stond de kitten op en verliet ze haar mosnest. Het had geen zin om nog langer hier te blijven hangen, slaap zou ze toch niet vatten. Toen de kitten de open plek op was gekomen blies de stilte haar bijna omver. Op een normale dag barstte het hier van de katten en was het geluid gewoon erg hard. Maar nu, nu was alles zo héél stil. Eigenlijk wel heerlijk. Met zachte pootstappen trippelde de kitten naar het midden van het kamp en keek ze op naar de heldere hemel. De maan leek wel één grote witgekleurde mosbal die een zacht licht uitstraalde. Wat mooi en de sterren, ofwel de overleden katten, schenen erg fel. Maar terwijl de kitten zo naar de sterrenhemel keek, hoorde ze de aankomende pootstappen niet.

De zon was ondergegaan en de dieren hadden zich weer in hun warme holen genesteld. Twee prooi was er vandaag door de kater gevangen, een dikke rat en een eekhoorn. Duidelijk was er te merken dat Leaffall weer begon; blaadjes kleurden langzaam aan oranje en dwarrelden naar de grond, prooien werden weer schaarser en vaak trokken er natte buien over het land. Even zuchtte de warrior welke aan zijn terugtocht naar het kamp was begonnen. De zomer was veel prettiger geweest en om eerlijk te zijn had hij helemaal geen zin in de winter, dan was het zo koud, was er zo weinig prooi en was ook water moeilijk te vinden door de dichtgevroren stroompjes en meren. Een smalle, kleine doorntunnel kwam in beeld en Timefall versnelde zijn pas. Voorzichtig kroop hij er doorheen en legde zonder echt om zich heen te kijken de prooi op de stapel. De meeste katten waren gaan slapen en misschien was het beter dat hij dat ook zou doen, echter was er iets anders dat zijn aandacht trok. Een kleine, grijze kitten kwam de Nursery uitgelopen en ging daarna naar de sterrenhemel kijken. Een lichte glimlach verscheen op de kater zijn gezicht en voorzichtig liep hij naar haar toe. 'Aan het genieten van de sterrenhemel?' klonk zijn stem rustig en vriendelijk, waarna hij de kitten aankeek.

'Aan het genieten van de sterrenhemel?' De stem deed haar lichtelijk opschrikken en gelijk draaide ze zich om. Daar stond dan de kater die Fireheart of Firestar had gekozen om zijn rechterhand te worden. Was hij wel goed genoeg dan? Had hij zich ooit bewezen? Een kleine grijns verscheen op haar gelaat bij die gedachten, maar snel verborg ze haar vreemde gezicht weer door haar glimlach wat te verkleinen en haar oogjes 'vriendelijk' te laten twinkelen. Ze slikte haar snappy comment weg en richtte haar blik even op een achtergrond achter de kater zelf. Bijna kon ze haar schatergelach niet inhouden. "Wat zou ik anders aan het doen zijn?" Toch kon ze het niet houden om het wat snappy zelf te houden, het lag gewoon in haar persoonlijkheid. Maar nu was alles goed bedoeld en niet zo gemeen als tegen katten waar ze gewoon nauwelijks een band of respect voor had. Timefall, die nu zogenaamd een Deputy was, moest nog wel bewijzen of hij haar respect verdiende.

"Wat zou ik anders aan het doen zijn?" vroeg de kitten, de kater negeerde de toon waarop ze het uitsprak en antwoordde rustig, 'Je kon even goed aan het nadenken zijn over je moeder en vader.' Zijn blik ging even over het kittentje, dit was haast zeker een kitten van Bluestar. Starlingkit waarschijnlijk, de kitten welke Gravel zo irriteerde. 'Starlingkit is de naam toch?' vroeg hij, zijn ogen heel even naar de sterrenhemel richtend. Bluestar... Ze was een ontzettend goede leader geweest, maar voor iedere kat kwam ooit zijn tijd en voor leaders op de een of andere manier, meestal sneller dan voor anderen. Waarom? Geen idee en hij had eigenlijk ook geen zin om daar nu over na te denken. Hij verplaatste zijn blik weer naar de kitten, wachtend op antwoord.

- Beetje flutjes en laat, sorry!

'Je kon even goed aan het nadenken zijn over je moeder en vader.' De kitten hield haar lachen niet eens in, maar zorgde er wel voor dat de rest van de Clan niet wakker zou worden. Alsof zij over haar ouders aan het nadenken was. Beide katten hadden haar in de steek gelaten. Bluestar door simpel weg te sterven en Whitestorm was de kittens niet eens een keer komen opzoeken. Over goede ouders gesproken, zeg. 'Starlingkit is de naam toch?' Klonk de stem van de Deputy weer en Starlingkit richtte haar groene blik op de kater. "Jep." Zei ze simpelweg en keek de kater wat koud aan. Al snel kruisten ze elkaars blikken. "Maar om terug te komen, waarom zou ik over mijn moeder moeten nadenken? Omdat ze zo lief voor ons was, omdat ze zo goed voor ons zorgde? Laat me niet lachen.." Gromde ze en ze zwiepte een paar kier furieus met haar grijze staart.

Starling's groene ogen waren op hem gericht toen ze haar antwoord uitsprak, "Jep." Zei ze simpelweg en keek de kater wat koud aan. "Maar om terug te komen, waarom zou ik over mijn moeder moeten nadenken? Omdat ze zo lief voor ons was, omdat ze zo goed voor ons zorgde? Laat me niet lachen.." Gromde ze, terwijl haar staart furieus heen en weer zwiepte. 'Bluestar is een groot leider geweest, meisje, je zou trots moeten zijn haar als moeder te hebben gehad. Ik weet trouwens zeker dat als ze niet gestorven was, ze goed voor jullie had gezorgd. Misschien moet je eens wat meer respect gaan tonen voor anderen, zoals Gravel.' De deputy liet de naam van haar zusje niet voor niks vallen, hij zou haar er nog flink van langs geven voor dat wat zij met anderen deed. Pesten was iets wat je direct moest aanpakken en eigenlijk was het maar hopen dat ze er goed op zouden reageren. Maar ach, anders werd ze toch gewoon een paar maanden te laat apprentice en dus ook warrior, voor hem geen probleem hoor!

'Bluestar is een groot leider geweest, meisje, je zou trots moeten zijn haar als moeder te hebben gehad. Ik weet trouwens zeker dat als ze niet gestorven was, ze goed voor jullie had gezorgd. Misschien moet je eens wat meer respect gaan tonen voor anderen, zoals Gravel.' Nogmaals grinnikte de kitten. Natuurlijk. Meteen had ze zo het gevoel dat Timefall met haar zusje had gepraat. Hoe kon hij anders opeens over dit onderwerp beginnen? Koud keek ze de kater aan, niet eens verbergend dat ze hem door had. "Respect? Dus omdat Bluestar een paar dingen goed heeft gedaan voor haar Clan betekent meteen dat ik haar mijn volledige respect moet geven? Mijn respect krijg je pas als je dit echt verdient. En hoe kan je daar nou zeker van zijn? Zij vond Clanleadertje spelen veel belangrijker dan haar kittens. Dus nee, ik zal haar nooit mijn respect geven. En wat kan jij eraan doen? Niets, want anders dwing je me tot iets en ik denk niet dat andere katten dat zo graag willen aanmoedigen." Haar ogen kaatsten geen moment af van die van hem. "En nu je het toch hebt over die kitten, ze zit er veels te veel over in. Mijn andere siblings zijn veel volwassener, maar zij, zij laat haar emoties ermee spelen. En misschien ben ik wat ver gegaan, maar omdat zij zo'n baby is, is ze meteen weggerend. En ja, ik geef toe dat ik d'r niet mag. Maar moet ik mijn zusje aardig vinden?"

De koude blik in haar ogen was niet te miskennen, maar Timefall had geen zin om er ook maar enige aandacht aan te schenken. "Respect?" klonk haar stem, hij wist dat ze er niet mee akkoord zou gaan, maar het was altijd het proberen waard, "Dus omdat Bluestar een paar dingen goed heeft gedaan voor haar Clan betekent meteen dat ik haar mijn volledige respect moet geven? Mijn respect krijg je pas als je dit echt verdient. En hoe kan je daar nou zeker van zijn? Zij vond Clanleadertje spelen veel belangrijker dan haar kittens. Dus nee, ik zal haar nooit mijn respect geven. En wat kan jij eraan doen? Niets, want anders dwing je me tot iets en ik denk niet dat andere katten dat zo graag willen aanmoedigen." Haar ogen kaatsten geen moment af van die van hem. "En nu je het toch hebt over die kitten, ze zit er veels te veel over in. Mijn andere siblings zijn veel volwassener, maar zij, zij laat haar emoties ermee spelen. En misschien ben ik wat ver gegaan, maar omdat zij zo'n baby is, is ze meteen weggerend. En ja, ik geef toe dat ik d'r niet mag. Maar moet ik mijn zusje aardig vinden?" 'Sommigen hebben het er nou eenmaal moeilijker mee dan anderen, niet iedereen is zo harteloos als jij bent' kaatste hij simpel terug, 'Sommigen tonen hun emoties sneller dan anderen en sommigen hebben het nou eenmaal moeilijker met het verwerken dan een dood. Zo zit het nou eenmaal in elkaar, maar om je daar over op te winden heeft helemaal geen nut en werkt echter enkel averechts. Elke échte warrior zou begrip hebben voor de gevoelens die Gravel heeft. Daaraan kun je makkelijk herkennen dat jij nog lang niet klaar bent om warrior te worden. Maar ik waarschuw je, Starling, als ik nog een keer iets van te ver gaan hoor van jou, dan zorg ik ervoor dat je nog een paar manen langer in je kittentijd mag blijven zitten!' De deputy had geen zin om langer om de pot te draaien, ze mocht nu denken wat ze wou, zeggen wat ze wou. Hij had haar gewaarschuwd en hij waarschuwde haar geen tweede keer!

'Sommigen hebben het er nou eenmaal moeilijker mee dan anderen, niet iedereen is zo harteloos als jij bent' Dus nu was ze plots harteloos? Oeh, was ze dat maar, want dan zou ze zo de vacht van zijn huid af klauwen. 'Sommigen tonen hun emoties sneller dan anderen en sommigen hebben het nou eenmaal moeilijker met het verwerken dan een dood. Zo zit het nou eenmaal in elkaar, maar om je daar over op te winden heeft helemaal geen nut en werkt echter enkel averechts. Elke échte warrior zou begrip hebben voor de gevoelens die Gravel heeft. Daaraan kun je makkelijk herkennen dat jij nog lang niet klaar bent om warrior te worden. Maar ik waarschuw je, Starling, als ik nog een keer iets van te ver gaan hoor van jou, dan zorg ik ervoor dat je nog een paar manen langer in je kittentijd mag blijven zitten!' Dus nu was Gravel opeens de échte Warrior? Dit keer onderdrukte Starlingkit de neiging om te gniffelen, want ze had wel door dat hij serieus aan het zijn was. Oeh, als ze zich nou voor een paar Moons stil hield, dan zou ze in haar Apprentice tijd zijn tijd zo lastig maken, dat hij onmogelijk zonder telkens achterom te kijken door het leven kon. Ze liet alleen maar een simpele glimlach op haar gezicht zien. "Misschien." Zie ze neutraal, zich bijna niets aantrekkende van zijn voorafgaande waarschuwing. "Ik zal wel zien of Gravelkit ver komt met d'r kittengedrag." Zei ze en stond met een abrupte beweging op. Ze had geen zin meer om met deze kater te praten, hij was haar aandacht nu niet waard. Over een paar Moons ben ik klaar met die waarschuwing en dan krijg ik mijn kansen wel weer. Met trage passen liep ze in de richting van de Nursery, maar wierp voordat ze er in verdween nog een valse blik op de Warrior.

OOC; Starling is weg x'D Scared lil'mouse she is <'3

Een simpele glimlach was het enige wat er op het gezichtje van de kitten voor hem te zien was, "Misschien." Zei ze neutraal, "Ik zal wel zien of Gravelkit ver komt met d'r kittengedrag." Met een abrupte beweging stond ze op en liep in de richting van de Nursery. Ergens had de kater het gevoel toch wel zijn punt gemaakt te hebben en dat ze zich wel even koest ging houden. Hoe lang, dat kon hij niet zeggen, maar hopelijk lang genoeg. De valse blik die ze op het laatst nog naar hem wierp, miste hij niet. Kil keek hij haar aan tot ze door de ingang van de Nursery was verdwenen. Nee, vrienden zouden zij twee waarschijnlijk niet worden, maar dat hoefde voor hem ook niet. De kater zuchtte en keek even naar de Den, hij kon beter gaan slapen, morgen was waarschijnlijk weer een zware dag. Sloom stond hij op en liep in de richting van de plek waar hij kon gaan slapen...

~ Topic uit