Hunt day [open]

De wind blies langzaam door de bladeren van de bomen van het woud waar heel veel katten in leefden. Phanter wist het al: Het was bladval aan het worden. Dat betekende, laatste kans om snel prooi te verzamelen, kouder weer, bladeren overal.. De zilveren kater stond half in zijn hol, en half buiten. Zijn kop, voorpoten en voorlijf stonden gewoon buiten, de rest was binnen. Hij genoot van bladval, ookal had dat wel een nadeel. Als bladval eraan kwam, was het dat daarna leaf-bare zou worden, en dat betekende; sneeuw. Koude, sneeuw, wit, koud, nat, geen prooi in te vinden! Phanter zou vandaag ook veel gaan jagen, als hij een voorraad had kon hij op de sneeuw-dagen lekker in zijn hol blijven, prooi eten, lekker warm en af en toe een beetje slapen. Drinken kon hij wel van de sneeuw. Een verkleurd blad viel op zijn neus terwijl hij aan deze dingen dacht. Gelijk schudde de kater zijn kop, het blad viel eraf. Een ander blad dreigde van de boom naar phanter's kop te gaan, alweer. De kat was hem te snel af en sloeg het blad neer met zijn klauwen. Het blad lag toen op de grond, tussen de andere bladeren. Phanter liep maar naar buiten, gewoon, jagen, drinken, genieten zolang de sneeuw er nog niet is, en frisse weer. Hij snoof de geuren van de bladeren op, en terwijl hij liep hoorde je heel zacht de bladeren kraken omdat hij er op liep met zijn poten. Zijn hol ging steeds verder van hem weg en uiteindelijk was hij ook uit zicht. Snel snoof hij de geuren nogmaals op voor prooi. Een klein eekhoorntje zat tussen de bladeren verstopt. Hopend dat phanters zilveren vacht niet op viel voor het beestje liep de gespierde kater er op af. Die rot bladeren kraakten steeds! Toen de rogue dichtbij genoeg was, keek de eekhoorn hem in de ogen en dreigde weg te rennen. Het beestje was te laat; hij was de prooi, en phanter de jager. Phanter sprong en beet het dood voor het beestje ook maar één beweging kon maken. Hij nam het in zijn bek op weg naar zijn hol tot hij een muisje hoorde. Het lijfje van de eekhoorn legde hij even weg diep in de bladeren, om op het witte muisje af te gaan. Wit, dat was simpel te zien. Phanter had dit zelf ook, maar hij negeerde het nu even en ving de muis. Er was ook nog een vogel in de boom maar die zag phanter al voor de gespierde kater de kans had om de boom in te klimmen. Helaas voor phanter, had een dikke grote bruine vogel met geel-oranje klauwen en snavel, diepe blauwe ogen, zijn prooi gezien. Het was een havik ofzo. Phanter wist alleen van de soorten katten, siamese, silver tabby, etc. De kat verdedigde snel zijn prooi en sprong onverwachts op de havik voordat hij de kans had om de eekhoorn in zijn snavel vast te pakken. Hij vocht en vocht tot dat de havik uiteindelijk wegvloog, met een laatste boze blik op phanter. 'En blijf voortaan van mijn prooi af!' miauwde hij naar boven, ook al wist de kater dat de havik hem niet zou verstaan en of horen. Hij nam zijn eigen prooi mee terug, trots, zo'n vechter was hij dus ook wel weer. Niet een kitten die niet eens een gevechtje kan winnen, nee nee. Maar goed: katten waren famillie van grote tijgers, leeuwen, en panters! En jaguars, luipaarden.. Phanter noemde het allemaal even op in zijn hoofd want hij wist veel van katten. Hij had geen idee waarom, maar de zilveren kater liep gewoon weer terug naar zijn hol over de krakende gekleurde bladeren, zijn prooi mocht niet nog eens gestolen worden! De kat legde het er in, op zijn kleine prooistapeltje en liep toen maar eens verder. Onderweg ving hij nog een zwart muisje en een bruin vogeltje. Hij legde het neer bij een klein meertje waar hij altijd dronk maar hield het vanuit zijn ooghoeken in de gaten. Het water was fris, net als het weer. Nog meer ving hij op de terug weg, maar was zo kapot en moe dat hij niet meer kon. Hij legde de prooi op zijn prooistapeltje, krulde zich op en geen minuut later was hij al in een diepe droom over groenblad. Even later schrok hij wakker: er was iets zomaar op zijn territorium, dichtbij zijn hol, maar geen prooi. én zijn droom was ook nog eens verpest. Hij wou liever niet vechten maar er wel stoer uitzien, ook al zou hij zo zijn territorium verdedigen, en zijn prooi. Gewoon, genoeg om te leven, en als hij famillie, vrienden, partner, of kittens had, zou hij die natuurlijk ook beschermen. Hij sprong zijn hol uit en miauwde 'Wie is daar?!' De kat keek om zich heen en ging verder 'Laat jezelf zien!'

Shaymin liep te wandelen in een diep begroeit bos, ze keek op van een geluid het was een havik die op een muis zat. Shaymin ging in sluip houding en rende om de havik heen, die keek waar het geluid vandaan kwam en ging er achterna, toen ze wist dat hij achter haar zat draaide ze de andere kant op en sprong op de havik en beet hem dood net op tijd voordat hij haar dode, kenerlijk was hij al gewond dus was het makkelijk om een beest te pakken. Shamin nam de havik mee en liep veder, ze rook vreemde geuren en ze wist dat Leaf-fal er was de bladeren lagen op de grond. Shaymin dook tegen de grond en begon te sluipen op een hol, ze wist niet van wie het hol was maar ze ging er op af. Shaymin keek bang en zetten haar haren op toen ze een stem hoorde: 'Wie is daar?!' De kat keek om zich heen en ging verder 'Laat jezelf zien!' Shaymin zag de zilveren kater staan maar daar door dook ze meer tegen de grond aan en bleef op haar plek staan, ze ging toch en zei 'um... hoi.' Ze glimlachte en legde de havik voor hem neer op de grond en sprak 'is dezen van jouw ik versloeg hem toen hij gewond was.' Ze glimlachte maar alleen zag je bloed tussen haar tanden ze probeerden zich zelf te zijn alleen als er een bloodclanner was zou ze gemeen reageren en doen of dat ze sterk was. Shaymin keek hem aan en vroeg 'wat ben jij voor een clanner?'

De tegenstander, of tewel, andere kat kwam tevoorschijn. Het was een poes, en Phanter rook de BloodClan geur wel, en zag de halsband met vlijmscherpe tanden. Ook al was het een vijandige clan voor Phanter, deze poes leek niet echt een gevecht te willen. De zilveren kater tegenover de poes ook niet, dus kalmeerde hij en luisterde naar wat de poes te zeggen had. ''Umm..hoi.'' Begon de poes. Toen zag ze dat de poes de havik die Phanter's prooi af wou pakken neerlegde. 'Is deze van jou, ik versloeg hem toen hij gewond was.' Phanter knikte sloom, en keek naar het beest. Toen weer naar de onbekende poes. 'Wat ben jij voor een clanner?' Vroeg de poes nieuwsgierig. De zilveren kater antwoordde maar op de vragen die de jonge poes aan hem vroeg. 'Ik ben Phanter. Een rogue, ik leef alleen op mijn eigen territorium. Ik hou niet zo van in clan's zitten en moeten luisteren naar de anderen. En heb je die havik helemaal zelf gevangen? Hij wou mijn prooi stelen dus ik ben blij dat hij nu niet meer boven mijn territorium vliegt. Bedankt. Je kunt wel even blijven misschien kunnen we hem opeten samen natuurlijk. Jij hebt hem gevangen, maar het was in mijn territorium maar dat vind ik niet erg. Wil je hem delen?' Phanter zag dat de poes haarzelf was inplaats van een gemene BloodClanner, dus Phanter was wel blij. Geen gevechten zoals hij laatst had met een BloodClanner, waar hij nog een litteken bij zijn rug van over had. Hij herrinerde zich het gevecht, de kat, de klauwen, dezelfde BloodClan geur en band als deze poes nu bij zich had. 'Hoe heet je eigenlijks?' Vroeg Phanter toen aan de poes en kwam een beetje dichterbij de havik. Hij boog zijn kop en snuffelde aan het beest, een poes van acht manen die dat vangt! Hij keek weer naar de poes wachtend op haar antwoord.

Shaymin voelden aan het droge gras, 'Ik ben Phanter. Een rogue, ik leef alleen op mijn eigen territorium. Ik hou niet zo van in clan's zitten en moeten luisteren naar de anderen. En heb je die havik helemaal zelf gevangen? Hij wou mijn prooi stelen dus ik ben blij dat hij nu niet meer boven mijn territorium vliegt. Bedankt. Je kunt wel even blijven misschien kunnen we hem opeten samen natuurlijk. Jij hebt hem gevangen, maar het was in mijn territorium maar dat vind ik niet erg. Wil je hem delen?' zei de kater. Shaymin keek hem verast aan en zei 'ik heb de Havik zelf gevangen maar jij maakte hem gewond anders was hij al weg gevlogen dus jij bedankt Phanter en ik wil de havik met eer samen opeten.' ze boog haar kop en schoof het naar Phanter toe. 'Hoe heet je eigenlijk?' vroeg Phanter, Shaymin keek hem aan met haar groenen ogen en sprak 'Shaymin ik ben een bloodclan kat en het is moeilijk om daar niet je zelf te zijn als je dat begrijpt. En ik snap dat het leven in een clan je niet bevalt maar meestal is het gezelig in het camp.' Ze liet haar staart zakken op de grond en keek de kater aan en zwiepte kort met haar staart over het zachte gras. de bossen waren dicht begroeit, ze snoof de lekkere geuren op van blad val.