.:& Shrewleap:. Things are changed, on Both sides.

Zijn ambere ogen waren vol glans sinds hij was weggegaan uit de Bloodclan. Het was een goede beslissing dat hij uit de BloodClan was vertrokken. Hij rekte zich uit en zag dat Demeter nog sliep. Hij glimlachte naar haar en gaf een likje over haar kop. ''Ik ga even wandelen'' murmelde hij in haar oor. Hij draaide zich om en liep Demeters plaats uit. Terwijl hij buiten aan het wandelen was hij dingen aan het denken. 'Weet je... Waarom zouden kittens niet goed zijn?' dacht hij bij zichzelf. 'We trainen ze op, ze blijven bij ons en we beschermen elkaar.' dacht hij verder. 'Straks gaan Demeter en ik dood, en hebben we geen nageslacht..' dacht hij bij zichzelf. ''Damn it, waarom is het zo warm?'' vroeg hij aan zichzelf. Hij liep rustig door. Hij had wel weer eens zin om iemand te gaan plagen. Een glimlachje kwam op zijn gezicht. 'Shrewleap heeft me vast gemist' dacht hij sarcastisch in zichzelf. Hij liep stug door richting het ShadowClan territory. Shrewleap zou hem zeker niet herkennen, tenminste niet aan de geur. Hij glimlachte sarcastisch toen hij, eindelijk, door de snik hete zon in het wat koelere bos van ShadowClan. Hij hoefde niet lang te wachten voor hij de bekende geur rook. '' Shrewleap.'' murmelde hij tegen zichzelf, met een grote sarcastische lach op zijn gezicht.

Note; 'nd Shrewleap c:
Words; 224
Status; Sarcastisch
Song topic; -
Voice; Le voice à la Ty
Theme; Le theme à la Ty

Het was warm. Veels te warm. Maar toch, de poes die nu onder de schaduw van de boom bivakkeerde, voelde geen enkele warme zonnestraal op haar zwart witte vacht neerdalen. Een depressieve blik bewolkte haar eens zo stralende ogen, en haar lichaam leed onder haar verhongering. Het leven had geen in meer, zij had geen zin meer in het leven. Een eindeloze cirkel. Shrewleap stond op, voelde toen de plotselinge misselijkheid in haar opkomen, maar zette toch door. De laatste keer dat ze gegeten had, was de nacht hiervoor, onder toezicht van een groot gedeelte van de Clan, omdat ze altijd werd aangestaard met haar magere figuur. Even kwam de poes tot stilstand om haar maag wat rust te geven. Het zuur kwam langzaamaan omhoog, maar durfde de laatste paar centimeter niet over te steken. En dit allemaal kwam door die stomme kater, Wolftail. Bij die naam begroef Shrew haar nagels in de aarde. Tegelijkertijd rook ze een vaag bekende geur, alleen, er was iets veranderd. Toen ze door had van wie de geur afkomstig was, wenste ze dat ze nooit het kamp verlaten had. "Nee.." Mompelde ze en zakte door haar poten. De kater had vast wel zin om haar even te laten lijden of gewoon te genieten van haar lijden zelf al.

Hij kwam door de bosjes heen en zag dat de poes door haar poten zakte. ''Shrewleap.'' Murmelde hij tegen de poes en ging rustig voor haar zitten. "En hoe gaat het met je?'' vroeg hij aan haar, sinds hij bij de BloodClan had verlaten was hij een stuk kalmer geworden. En daarbij was het zo niet leuk om de poes zien te lijden, aangezien ze gewoon door haar poten was gezakt. ''Sta op Shrewleap.'' beval hij haar een beetje. Hij rolde even met zijn ogen. Hij kon nu ook terug gaan naar Demeter. Maar dat deed hij niet, hij bleef daar gewoon zitten.

Note; Sorry voor Laatheid + Flut ;u;
Words; 104
Status; Argwanend
Song topic; -
Voice; Le voice à la Ty
Theme; Le theme à la Ty