I Love an Riverclancat (+Orange-Blue)

_{Opeens rook hij een scherpe geur en was Stormstar alert. Hond! Waarom had hij dit niet eerder geroken? Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Hij sloeg met zijn staart. Voordat hij het wist, doken er opeens twee grote honden op bij wat struiken. Ze kregen de katten in de gaten en sleepte een witte poes mee, die net het hol uit was gekomen.
''Grote Starclan!'' riep Stormstar. Stormstar sprintte op de beesten af. Hij sprong op een van de honden en sloeg zijn klauw in de ogen van het beest. De hond jankte luid en was woest. Stormstar wist de zwakke plek van een hond. Zo hard als hij kon, beet Stormstar in de neusbrug van het dier. Hij proefde bloed in zijn bek maar de hond liet haar los. Ze zaten vlak bij een tweebeen grens, dus waarscheinlijk waren ze daarom zo dichtbij. Opeens hoorde hij een tweebeen luid schreeuwen. Hij zag een gestalte aan kopen banjeren. ''Dat hol in, NU!'' Beval hij de twee katten. Hij leidde hen naar bescherming. Zelf sprong hij in de struiken omdat het hol te klein was. Hij zag hoe de tweebeen de halsbanden van de honden stevig vast pakte. Toen de drie op veilige afstand waren, kwam Stormstar verdwaasd de struiken uit.
''Wat had dat te betekenen? Wat deden die honden zo dicht in Riverclan territorium?!''

Spoken}

De tweebeen sleurde de honden mee. Grommend en grauwend rukten ze zich los. Een van de honden beet de tweebeen in zijn been en de andere in zijn arm. De tweebeen bloedde hevig en gillend liet hij de honden los. Stormstar lek het niet te merken. Hij zat wat tegen Orangeblue te mompelen.
Whispermoon sprintte zo snel mogelijk de ingang van het hol in. "stormstar!" gilde ze angstig. Haar haren stonden recht overeind, en haar ogen wijd open. Gillend stormde Whispermoon tussen de wortels door en viel hard op de grond. Bloed droop nog steeds uit haar nek door de hondenbeet, en ze trilde heftig. Angstig luisterde ze naar het gevecht buiten. Ze negeerde Orangeblue die haar naam schreeuwde, en zich vastkluwde aan haar vacht. Whispermoon duwde zich tegen het stro aan en sprintte kwaad naar buiten. Gillend dook ze op een van de vechtende honden "Stormstar!" Gilde ze "Kijk uit" Ze sprong naar achteren en landde zwaar op haar poten, bloed droop uit haar mond. Een hond haalde flink uit naar het hoofd van stormstar, verstijft van angst staarde Whispermoon naar de twee honden die elkaar grimmig aankeken.

OrangeBlue voelde het bloed door zijn aderen stromen. Hij voelde woede opkomen en zijn vacht prikte. Een van de honden sprong op Stormstar en de andere liep met ontblote tanden op OrangeBlue af. Kwijl droop uit zijn bek en zijn ogen spoten vuur. De kater blies en spuugde maar het dier liet zich niet bang maken. Hij beet agressief naar de gestreepte kater die uit een reflex opzei sprong en uithaalde met zijn lange, scherpe nagels. Raak! Er ontstond een lange schram over de nek van de hond. Het dier jankte van pijn en gromde van woede. Boos sprong hij op de kater. Uit alle macht probeerde OrangeBlue de hond van zich af te trappen maar het beest was sterker dan hij dacht en beet in zijn poten. Hij blies van woede en trapte nog harder tot de hond op de grond viel. Snel sprong OrangeBlue er bovenop en hield het beest in een vaste greep. Hij jankte en trapte hard tegen de buik van de gestreepte kater. OrangeBlue negeerde de pijn van de trappende hond en bleef vasthouden. Hij beet de hond in zijn nek harder en harder, de hond jankte het uit van de pijn. OrangeBlue huiverde en niet alleen van de kou die zijn vacht binnendrong maar ook van de ranzige smaak van hondenbloed die zijn mond vervulde met een doffe, misselijkmakende smaak. De kater beet nog harder tot hij opeens zijn kop ophief. Even keek Whispermoon hem recht aan.

Whispermoon staarde met vuur in haar ogen naar de honden, die elkaar grimmig aankeken. Orangeblue vechtte dapper tegen een van de twee sterke honden. Stormstar lag bewusteloos onder de greep van de andere hond. Whispermoon krijste pijnlijk. Haar buik verkrampte van de pijn. In haar ooghoek zag ze de hond langzaam naar de keel van Stormstar bewegen. weer een pijnscheut in haar buik. O nee, ze ging bevallen! Ze had maar twéé seconden om te beslissen: ging ze Stormstar redden of haar kittens? Ze dacht diep na. Ze zag de hond Stormstar omdraaien. "Blijf van hem af" Siste ze met een rillende stem. Ze sprong tegen de hond aan, haar kittens protesteerden fel. Ze greep de hond in zijn nekvel beet en sleurde hem ban Stormstar af. "Blijf van hem af" spuugde ze tegen de hond die op haar af sprong. Ze krabde hem over zijn hoofd en schopte hem in zijn buik. "De kittens!" krijste ze fel, terwijl ze de hond in zijn staart beet Ze voelde de geschrokken blik van Orangeblue in haar rug prikken, ze dacht dat ze ook die van Stormstar voelde. Ze krabde en krabde totdat de hond met grote ogen achteruit deinsde. Al het bloed wat op de grond lag kwam niet van de hond, maar van Whispermoon. Hijgend slofte ze naar de hond, "kom hier jij" siste ze hijgend. Uitgeput sloeg ze de hond neer en beet in zijn keel. Ze beet door totdat het gorgelende geluid van het bloed wat hem liet stikken weerklonk in het woud. Met doffe ogen staarde ze Orangeblue aan. "dood hem" hijgde ze. Ze zag de kater naar de nek van de andere hond buigen. Ze staarde met grote afwezige ogen naar de hemel "O grote starclan" zuchtte ze. Uitgeput keek ze naar stormstar die door spleetjes toekeek hoe Whispermoon in elkaar zakte door haar bloedverlies.

1: Stormstar heeft de honden al verjaagd. Dat was mijn bedoeling.
2: Je mag niet bepalen wat er met Stormstar gebeurd
3: Een poes kan niet dezelfde dag nog bevallen, als ze die dag gepaard heeft.

Ik zal later reageren heb nu geen tijd.

OrangeBlue boog zich over de hond die hem met grote ogen van angst aankeek. Het beest bleef stil doodstil liggen. Dood hem, dood hem. Galmde het door het hoofd van de kater. Zijn vacht prikte. Langzaam bracht hij zijn bek dichterbij de nek van de hond. Hij opende zijn bek waardoor een grote rij vlijmscherpe tanden zichtbaar werd. OrangeBlue haalde sidderend adem. Een seconde twijfelde hij maar daarna klapte hij zijn kaken stevig dicht. Hij voelde het bloed zijn mond binnen stromen. Ik kan het niet, ik kan het niet. Dacht hij. De gestreepte kater kneep zijn ogen stijf dicht en beet door. Harder, harder en harder tot hij een gorgelend geluid hoorde. Hij liet los en zag de hond zijn laatste zware ademstoot doen daarna sloot het beest zijn ogen en bleef doodstil op de grond liggen. OrangeBlue voelde zich koud vanbinnen alsof een duistere gloed hem omringde. Hij huiverde en keek op naar de donkere hemel. ' Oh sterrenclan.' Fluisterde hij.

Onderwerp: Re: I Love an Riverclancat (+Orange-Blue)