I Love an Riverclancat (+Orange-Blue)

De vroege ochtendzon scheen als goud fluweel naar binnen, Whispermoon geeuwde. het was alweer 3 dagen geleden dat ze de tweede droom had gehad. Ze rekte zich uit. Waar bleef Orange-Blue toch? hij was al drie dagen niet langs geweest! zou hij haar hebben verraden? Whispermoon sloop naar buiten, voorzichtig likte ze wat water uit de rivier. Shit! ze hoorde een thunderclanpatroulle aankomen. "waar zou ze zitten?" "Wie?" "Whispermoon" "o, ik heb geen idee!" "zie jij daar ook iets in de bosjes bewegen?" Whispermoons adem stokte bij het horen van de krijgers die haar aan het zoeken waren. "ruik eens" "Donderclan en rivierclan" zij een jongere kat. "kan Whispermoon hier zijn? ik ruik donderclan!" "natuurlijk ruik je donderclan! we staan naast je" "sorry" Het geroezemoes stopte toen twee massieve poten een krijger omver rukte. gekrijs galmde door het bos. Whispermoon rende angstig haar hol in. "rennen!" hoorde ze een kat zeggen. Waar was OrangeBlue? had de hond hem te pakken gekregen?

Een vel licht scheen door de bladeren van de meters hoge bomen. "Orange-Blue?" Vroeg een zachte stem. Orange-Blue keek om zich heen. "Orange-Blue?" Nog een keer keek Orange-Blue om zich heen. Hij zag niemand maar de zachte stem ging verder. "Ik ben hier om je iets te vertellen." "Wie, wie ben jij?" Vroeg Orange-Blue. Maar de stem antwoorde niet op zijn vraag. "Mijn boodschap voor jou is heel simpel. Volg je hart" "Wat? Wie ben jij? Wat bedoel je?" Vroeg de kater. "Volg je hart je zult binnenkort begrijpen wat ik bedoel." "Maar...." Het bos vervaagde.

Orange-Blue knipperde met zijn ogen. Hij schudde met zijn kop om helder te worden. Wat was dit voor droom? Hoorde hij dit Whispermoon niet een keer mompelen in haar slaap?
'Volg je hart, volg je hart je zult binnenkort wel begrijpen wat ik bedoel.' spookte het door zijn hoofd. Orange-Blue keek naar de bloederige wond op zijn voorpoot. Toen schoot het hem weer te binnen, de hond! De hond was opweg naar de schuilplaats van Whispermoon! Orange-Blue probeerde hem tegen te houden maar de hond sloeg hem bewusteloos. Is Whispermoon nu in gevaar?!

Whispermoon rilde bij de gedachte dat de hond haar schuilplaats binnen zou glippen en haar met een beet doodde. Ze hoorde zware pootstappen boven zich en drukte zich plat tegen de grond. Ze hoorde geritsel van de struik waar ze zonet nog in zat. "waar witte kat?" snauwde een zware hondenstem. Whispermoon schrok. wie was die witte kat? Whispermoon of orangeblue? "waar is wit kat?" snauwde de hond weer "welke?" gromde de andere angstig. "jij katbrein! Poes! wit poes!" blafte hij. Whispermoon drukte zich nog dichter tegen de grond. waarom wilden ze Whispermoon te pakken krijgen? "ik kat ruiken" grauwde de andere "wit" De honden grinnikten gemeen. "waar?" "hierbeneden" de honden liepen weg. Whispermoon kroop in een hoekje, zag ze nou echt de kaken van een van de honden haar hol inkomen?

Orange-Blue rende als een bezetene tussen de hoge bomen door. Zijn hoofd tolde van de zenuwen en nog van de klap van de hond. Hijgend verminderde hij zijn pas toen hij de sterke geuren van honden rook. Hij was nu nog een paar passen van de schuilplaats verwijderd en de honden geuren waren nu op hun sterkst. Opeens sloeg Orange-Blue de schrik om het hart. Hij hoorde zware stemmen, honden stemmen, en niet 1 stem nee het waren er twee! Orange-Blue verstopte zich gespannen achter een boom, in de hoop dat de honden hem niet zouden zien. Hij liet zich in de sluip houding zakken. "Waar kat?" Bulderde een zware stem nu van dichtbij. "Ik ruik twee katten!" Gromde een andere stem. "Een beneden ons en een daar!" Een van de honden wees met zijn kop in de richting waar Orange-Blue zich verstopt had. "Kom, we gaan kijken wie die kat is!" Grijnsde een van de honden grommend. "Is het Orange-Blue?" Tot Orange-Blue's angst kwamen de twee honden op hem af gerend. De gestreepte kater sprong met hoge rug en een dikke vacht van angst van achter de boom vandaan. De twee honden lieten grommend en kwijlend hun tanden zien. Wat moest hij nu doen? Dit betekend zijn einde!

Nee, er kwam niets naar binnen. Het was pure verbeelding door haar angst om de tanden van de hond om haar keel te voelen ik had die hond gewoon meteen moeten doden dacht ze. toen ze een bekend gekrijs boven zich hoorde, verstijfde ze. Orangeblue was in gevaar! Ze moest het hem vertellen! maar niet nu. Whispermoons haren schoten overeind. "Orangeblue" krijste ze, ze rende naar buiten. krijsend wierp ze zich op een van de vechtende honden. Ze stompte de hond in zijn buik, het beest rolde moedeloos om. Whispermoon sprong bovenop hem, en bewerkte zijn buik met haar bloedscherpe nagels. Woedend beet ze in de neus van de hond, ze spuugde het bloed uit. Ze rook de vreselijke vieze hondengeur, en krabde de hond over zijn oog. De hond wierp zich overeind en gaf een flinke klap met zijn poot tegen Whispermoons hoofd. Whispermoon keek Orangeblue angstig aan, alles werd -alweer- zwart

Trillend van woede en angst wierp de witte kater zich op de hond die Whispermoon bewusteloos had geslagen. Orange-Blue bewerkte de buik van het kwijlende dier agressief met zijn nagels en beet hem in zijn poten. De hond jankte van pijn en trapte wild om zich heen. Tot zijn angst rende de andere hond grommend op Orange-Blue af en gooide de kater van de jankende hond af. Boos schudde Orange-Blue zijn kop. De twee honden kwamen nu grommend en met ontblote tanden op hem af. "Hou je poten thuis 'kat'!" Snauwde een van hen. Met een dik opgezette vacht van angst gromde Orange-Blue terug: "Als je van Whispermoon afblijft." Een van de honden begon te lachen. "Denk je nou echt dat wij naar zo'n klein katje als jou luisteren?!" Orange-Blue gooide zich krijsend van woede op de rug van een van de honden, die verrast leek door de plotselinge aanval van de kater. Orange-Blue ging door en rolde de hond om. Boos zette hij zijn tanden in de nek van zijn tegenstander. "Laat Whispermoon en mij met rust." Siste hij. De gestreepte kater beet door harder en harder tot de hond het uitjankte van pijn en met zijn staart tussen zijn benen het bos in spurtte. De andere hond liet nog een dreigende grauw horen en rende achter de andere hond aan.

"waarom gebeurt dit toch de hele tijd?" mompelde Whispermoon knipperend met haar ogen. Ze sprong op en keek Orangeblue aan. Ze schudde wat bloed van haar vacht en zocht het geheime hol op. "Orangeblue" zuchtte ze "i-ik moet je iets vertellen". Ze rolde zich op en maakte zich comfortabel in het mos. "het is echt belangrijk" bromde ze. Ze keek de kater serieus aan.

@Beide, let erop om minimaal 5 regels te posten!

"Wat wil je me vertellen?" Vroeg Orange-Blue terwijl hij het zand vermengd met bloed van zijn vacht schudde. Het gevecht met de honden spookte nog na in zijn kop, zijn poten deden pijn. Hij knipperde met zijn ogen tegen de duisternis van het hol, daarna liep hij naar Whispermoon toe en ging zich naast haar zitten wassen. Een tijdje was het stil, toen hield Orange-Blue op met wassen en vouwde zijn staart over zijn voorpoten.
"Nou?" Drong de kater zachtjes aan. "Wat wilde je me vertellen?"

"Ikkehh" stamelde Whispermoon verlegen. "nou ja ehh..." ze keek beschaamt naar haar klauwen en rolde verlegen haar staart rond haar poten. "Wat wilde je me vertellen?" Vroeg Orangeblue zacht. Angstig keek Whispermoon in de ogen van de rossige, witte kater. "ikkehh..." stotterde ze. Ze likte wat bloed van haar voorpoten, en keek de kater beschaamd aan. Zal ze het hem vertellen? Ze keken elkaar recht in de ogen aan, het moment leek eeuwen te duren, Whispermoon voelde een warme gloed door zich heen spoelen. "i-ik b-ben ehh zw-zwanger van je...." stamelde ze. "Ik heb kittens in mijn buik." Verlegen staarde ze naar de grond, en voelde de geschrokken blik van Orangeblue in haar vacht prikken.

@mousefur: ik heb een irritante knop op mijn muis, als je daarop klikt gaat ie naar de vorige pagina, dus soms heb ik een stuk van 8 regels en dan druk ik(stomme ik)weer perongeluk op die knop(stomme knop).

De kater staarde geschrokken naar Whispermoon die zenuwachtig heen en weer wiebelde. Nu pas viel het hem op dat haar zachte buik een beetje opgezwollen was. "i-ik...." Stamelde hij. De knappe poes richtte haar velgroene ogen naar hem op. "i-ik...." Het leek alsof de kat zijn stem verloren was. Langzaam liep hij naar Whispermoon toe. "je kittens zullen veilig zijn." Wist Orange-Blue met moeite uit te brengen. Hij likte de poes over haar kop, waarop ze met een zacht tevreden gesnor antwoordde. De poes deed hetzelfde en Orange-Blue beantwoorde het ook met een tevreden gesnor. Ondanks zijn bezorgdheid over de aankomende kittens, voelde Orange-Blue ook een steek van trots. Hij was samen met deze knappe, witte poes, en hij zou alles doen om haar en haar kittens te beschermen.

"maar hoe moeten we het nou doen?" Zuchtte Whispermoon. "ik en mijn kittens komen nooit Leafbare door!" Begon ze bezorgd. "Ik kan moeilijk het kamp binnenlopen lijkt mij." Ze keek de kater serieus aan. "jij kunt niet voor én de clan én voor mij zorgen" Ze schudde met haar hoofd "Leafbare gaat moeilijk worden er is nu al amper prooi!" Bezorgd keek ze dde kater recht in zijn ogen aan. "We moeten binnenkort heel veel risico's gaan nemen..."

Het velle ochtendlicht scheen tussen de bomen door. Orange-Blue hield verse prooi tussen zijn tanden geklemd en draafde nu in snelle pasjes richting de schuilplaats van Whispermoon en haar toekomstige kittens. Het was nu al lang geleden dat de kater Whispermoon had ontmoet en nog altijd was de poes geheim gebleven voor de clan. Wat de poes hem had verteld spookte nog altijd rond in Orange-Blue's hoofd. Hij had geen idee hoe het verder moest. Whispermoon zou mischien niet haar hele leven in deze schuilplaats kunnen blijven en wat moest er gebeuren met de kittens waar zouden die onder gebracht moeten worden? Ondertussen naderde Orange-Blue de schuilplaats waar Whispermoon zich schuil hield.

Whispermoon schrokte de verse prooi die Orangblue voor haar had neergegooit. "We moeten nu zo veel mogelijk prooi verzamelen" murmelde ze met volle mond. "En hol moet groter uitgegraven worden als we hier kittens, een klein prooihoopje en 2 slaapplekken willen hebben." Ze keek om zich heen door de krappe ruimte van anderhalve kat groot en een doorsnede van anderhalve kat. Het kleine schemerlicht viel door de ingang van het kleine holletje. "en de honden zullen terugkomen." Haar stem trilde angstig "En ze moeten wel een hele goede reden hebben om terug te komen..."

Orange-Blue keek een moment nadenkelijk het hol rond. Het was er inderdaad erg krab en er was zeker niet genoeg ruimte voor de kittens, Whispermoon en hij. "Ja." Zei hij. "We moeten het hol groter zien te maken, nog voordat je kittens er zullen zijn." De gestreepte kater duwde Whispermoon zachtjes naar buiten. "Wacht hier en roep als er iets is." Commandeerde hij. De poes knikte begrijpelijk. "Oke." zei ze. Orange-Blue keerde zich meteen weer om en verdween het hol in. Met zijn klauwen groef hij het zand weg tot het hol beetje bij beetje groter werd. Whispermoon hield ondertussen buiten de wacht.

Orangeblue en Whispermoon bleven zo afwisselen en afwisselen. totdat het hol groot genoeg was. Tevreden keek Whispermoon rond in het grote hol de Ingang was veranderd naar een andere plaats, anders zou die instorten. De wortels van een grote boom versperden de weg voor de katten die niet wisten hoe ze er langs moesten komen. Maar voor de katten die het wel wisten, was het supersimpel. "Nu nog heel veel mos zoeken" Murmelde Whispermoon tegen zichzelf. Ze wrong zich door de boomwortels, En kroop naar buiten. Ze schudde zand van haar vacht, en rook aan haar poot. Ze was gaan ruiken naar de zachte aarde wat op de bodem van het ruime hol. De frisse buitenlucht vulde haar longen bij elke zachte ademhaling. Met een fris gevoel zakte ze door haar poten. Ze hoorde een zacht geritsel van een muisje wat zachtjes knaagde aan een zaadje. Voorzichtig sloop ze richting het kleine diertje. De muis keek om, dacht dat er niets aan de hand was en ging verder eten. Whispermoon schepte met haar poot de muis omhoog. Haar kaken klapten om het schriele lijfje van het kleine muisje. De prooigeur droop haar mond binnen. Whispermoon verstijfde, achter haar hoorde ze een zacht geritsel. Ze wist niet hoe snel ze moest wegkomen, en schoot het hol in. Ze wurmde zich snel door de kleine opening tussen de bomen en gooide het dode muisje in een hoek neer. Bibberend van angst kroop Whispermoon tegen de koude, natte muur aan. En kneep haar ogen stijf dicht van angst.

Denken jullie eraan dat ze in geen geval al partners kunnen zijn.
50 posts in de rpg plus 3 topics met de desbetreffende kat. Daarnaast moet er voor kittens toestemming worden gevraagd aan de desbetffende Clanleider.

_{@Fireheart: Ik zal hier op reageren waardoor dit probleem word opgelost.

Stormstar liep op een rustig drafje door het territorium. Zijn lange staart zwaaide verveeld achter hem, terwijl de machtige passen van Stormstar over het bospad gingen. Toen hij langs een bosje kwam, vloog er een merel op. Hij keek naar de vogel, hoe ze weg vloog. Hij had het beestje kunnen vangen, maar dat hoefde niet per se. De rivier zat vol vis en het was nog warm. Hij opende zijn kaken om te ruiken naar ander prooi. Opeens flitste er en glimp van vijandigheid door zijn ogen. Hij sloeg geïrriteerd met zijn staart terwijl hij naar de geur liep. Hij grauwde achter in zijn keel. Hij rook Thunderclan, en had daar zeker geen zin in. Hij was moe en iet wat humeurig. Evenlater zag hij een witte vacht een hol in schieten. Hij rook ook Riverclan, dat betekende dat er nog iemand was. ''Kom daar uit, allebei nu meteen.'' sprak zijn stem bruusk en streng. Hij sloeg met zijn staart.

Spoken}

OrangeBlue verstijfde van angst bij het horen van die stem. 'Stormstar.' Siste hij. Hij voelde zich duizelig worden in zijn hoofd. Hij hoorde de kater weer roepen en keek angstig naar Whispermoon. 'We zijn erbij!' Fluisterde de gestreepte kater. Beschaamd liet hij zijn hoofd hangen en stapte met langzame passen het hol uit. Een koude bries drong zijn vacht binnen. Hij voelde de boze ogen van de leider in zijn vacht prikken. De kater durfde de leider niet aan te kijken en ging voorzichtig zitten.

Whispermoon keek angstig de grote clanleader aan. "i-ik kan het uitleggen" stotterde Orangeblue nog toen ze een zwaar gebulder achter zich hoorde. De twee honden...Hun kaken hingen zwoegend open, en ze plantten hun poten diep in de natte bosgrond. "Nee gilde Whispermoon. De katten merkten niets van de honden en keken haar verward aan. "De honden!" Krijste ze. De kittens in haar buik begonnen wild te trappen terwijl de poten van de honden in har buik schopten en haar in haar nekvel grepen. Ze keek met een angstige blik naar de katers die verstijft naar elkaar staarden. Whispermoon begroef haar klauwen in de natte bosgrond, maar de honden sleurden haar mee.

Onderwerp: Re: I Love an Riverclancat (+Orange-Blue)