Fly On The Wall

Twee bleek grijze ogen staarde naar een vliegje dat eenzaam rondvloog langs de ingang van de kraamkamer. Hij was verveeld. Zijn broer was er niet en omdat hij de luiheid zelf was maakte hij geen énkele poging om zijn luie lijfje in beweging te krijgen. Slaperig rolde hij om in zijn lege nestje en zuchtte hij. Toen er een groot, oranje blad naar beneden kwam zeilen kwam hij omhoog. Adderkit' nieuwsgierigheid was gewekt. Voorzichtig sloop hij naar de uitgang en keek hij neer naar het blad. Verwachtingsvol keek hij omhoog maar er stond geen boom in de buurt- en de wind was gaan liggen. Hij herinnerde zich niet echt hoe het landschap er uit had gezien vóór deze dag- maar hij wist dat het niet oranje was. Gefacineerd door het blad dat hard en dor was- ging hij er achteraan om tegen iets kleins aan te botsen. Met een zacht geluid sprong hij naar achteren en achterdochtig gaf hij het bolletje een por. "Ben jij een kat?" Miauwde hij er tegen.

- Sassykit als eerste c:

Adderkit keek verrast op toen het bolletje bewoog en antwoord gaf! Afwachtend keek hij haar aan en knipperde hij langzaam. Jeetje! Ze was net zo klein als één van de pasgeboren kits in de kraamkamer. Was ze pas net geboren? ‘Ja, ben jij een buitenaards wezen?’ Hij knipperde langzaam met zijn grijze ogen en dacht na. Wat waren buitenaardse wezens? ”Nee! Ik ben ook een kat” Riep hij uit en hij ging zitten. ”Wie ben jij dan? Ik heb je nog nooit gezien in de kraamkamer en je bent heel erg klein. Ben jij wel een kat van deze clan?” Vroeg hij met zo veel mogelijk achterdocht als hij maar kon uitbrengen alsof hij het echt meenden. Om het nog iets geloofwaardiger te maken zette hij een hoge rug op en keek hij haar tussen doorgeknepen ogen aan. Daarna stak hij zijn hele kleine pootje uit en ontblootte zijn millimeter korte klauwtjes en gaf haar één bijna gevoelloos tikje die je bijna niet kon voelen. ”Pas maar op hoor ik gevaarlijk” Waarschuwde hij.

Adderkit spitste zijn oortjes en liet zijn dreigend-overkomen act varen. De kitten stelde zich voor als Sassykit. Dochter van Bluestar. Adderkit keek haar even heel lang en zwijgend aan alsof hij wilde peilen of ze loog of niet. Hij zag eigenlijk geen gegronde reden wáárom ze over zo iets zou liegen en het zou een beetje gemeen zijn als hij haar niet geloofde. Ze moest vast net zo veel pijn hebben als hij- per slot van rekening was hij zijn ouders ook verloren. ”Ik ben Adderkit” Miauwde hij enkel. ”Mijn broer is Oakkit” Voegde hij er aan toe alsof dat er toe deed. Zijn dunne staartje ging even vlug heen en weer bij het zien van haar ongeïnteresseerde houding. Hij helde zijn oren een kwartslag maar liet het daar ook bij. Ze wilde niet eens spelen. Hoe saai. ”Jij hebt dan ook nog broers en zussen.. de kraamkamer zit enorm vol!” Barstte hij los. Adderkit verwachtte, en hoopte, dat ze enig teken van emotie zou geven anders dan haar ongeïnteresseerde zelf. Onbewust vroeg hij zich af of Sassykit altijd zo saai was.