I'm just so scared..

Rustig tikte ze met haar staart op de grond, niet wachtend op iemand of iets, maar gewoon, een beetje rondkijkend. Ze had Frostpaw voor een dagje vrij gegeven, maar wist daardoor zelf eigenlijk niets meer te doen. Ze liet haar amberkleurige ogen over de menigte katten glijden en bleef even hangen bij de calico poes, welke de naam Spottedleaf droeg. Voorzichtig liep ze dichterbij, het leek er immers niet op dat deze warrior iets van plan was, ze zat daar immers maar wat, waarschijnlijk diep in gedachten over iets. 'Hey' sprak Line zachtjes toen ze bij haar aangekomen was, 'Alles goed?' Een vriendlijke glimlach kwam op haar gelaat tevoorschijn en rustig keek ze de poes aan, wachtend op antwoord. Ergens verwachtte ze 'ja', maar toch bereide ze zich ergens ook voor op een 'nee'. Waarom wist ze niet, misschien door haar houding...

Ze keek even op toen een tweekleurige poes op haar afliep. Toen de poes die er naar haar smaak er nog erg jong uitzag bij haar arriveerde, begroette ze Spottedleaf zachtjes. 'Hallo.' begroette ze terug, haar amberkleurige blik weer gericht op haar voeten. 'Alles goed?' vroeg de poes nadien. De schildpad kattin zuchtte even en hees nadien haar kopje voor de tweede keer op, de poes welke ogen een donkere groene kleur hadden aankijkende. 'Valt mee,' beaamde ze met een schraal glimlachje op haar gelaat. 'Eh, wie ben jij ook alweer? Was het niet Linesong?' vroeg ze op een zachte toon. Ze beet even op haar lip maar bleef de poes deze keer voor verandering strak aankijken. Als ze de verkeerde naam had gegokt zou ze zich diep schamen, aangezien het nooit leuk was voor de andere om niet herkend te worden. Zijzelf had het nog nooit meegemaakt, maar alsnog wist ze dat dat gevoel geen al te prettig gevoel was.

'Valt mee,' beaamde ze met een schraal glimlachje op haar gelaat. Moest ze dat nu zien als een nee? of als een zoals altijd wel goed... Waarschijnlijk als een nee, niet echt... 'Eh, wie ben jij ook alweer? Was het niet Linesong?' vroeg ze op een zachte toon. De tabby poes knikte, 'Dat is mijn naam inderdaad en de jouwe was Spottedleaf, toch?' glimlachte ze vrolijk, 'Maar hoezo valt mee eigenlijk? is er iets mis?' Een meelevende toon weerklonk in haar woorden, terwijl ze de poes aankeek. Ze kon er eigenlijk niet echt tegen dat haar clangenoten leden onder wat dan ook, ook al kon ze er meest van de tijd niks aan doen. 'Als je er over wilt praten, ik ben er voor je!' miauwde ze en wist een meelevend glimlachje op haar gezicht te toveren, terwijl ze op antwoord wachtte van de poes. Ondertussen probeerde ze een beetje na te denken over wat er zou kunnen zijn, maar veel zinnigs kwam daar niet uit.

'Dat is mijn naam inderdaad en de jouwe was Spottedleaf, toch?' De calico poes slaakte een opgeluchte zucht toen ze te horen kreeg dat de tweekleurige poes voor haar inderdaad Linesong heette. En om Linesong voor haar ook gerust te stellen knikte ze zelf ook, als teken dat de naam die ze had opgenoemd haar naam was. 'Maar hoezo valt mee eigenlijk? is er iets mis?' vroeg de warrior, waardoor Spottedleaf dan toch voor heel even het oogcontact verbrak. Twijfelend keek ze naar de grond, maar toen de poes weer begon te spreken keek ze haar weer aan, omdat ze niet onbeleefd wou overkomen. 'Als je er over wilt praten, ik ben er voor je!' de gevlekte kattin tikte even met haar staartpunt op de grond en haalde nadien adem. "I-ik ben gewoon bang dat ik geen goede Queen zal zijn..." waagde ze te zeggen. Normaal gezien was ze niet zo'n type dat haar hart ging luchten bij jan en alleman, maar nu kon ze er gewoon eventjes niets aan doen. Elk haartje van haar lichaam smeekte om wat zekerheid, maar de katten die ze vertrouwde had ze al een tijdje niet meer gezien. Dus moest het maar zo, iemand nieuw in vertrouwen nemen.

De poes nam even adem voordat ze haar volgende woorden uitsprak, maar miauwde toen, "I-ik ben gewoon bang dat ik geen goede Queen zal zijn..." Even hield de poes haar kopje schuin, 'Hoezo niet? Je bent volgens mij ontzettend goed met kittens! Jij wordt heus wel een goede queen... Daar hoef je je toch geen zorgen om te maken? Daarbij kan je toch altijd steun krijgen bij je partner?' probeerde ze de kattin een beetje op te vrolijken, plots schoot er iets te binnen, wie was haar partner eigenlijk? Wie was de vader van de kittens? Ze wist eigenlijk niet echt een kater van welke ze konden zijn... Zou hij soms... of... De poes schudde de gedachtes even weg, ze moest zich op Spotted concentreren, niet op haar op hol slaande gedachtes. 'Zo, zo' klonk het plots in haar hoofd, waarna een grijze schim naast Spotted verscheen, 'Problemen?' Line probeerde het ding zo goed mogelijk te negeren en tot nu toe ging dat redelijk, nu was weer hetgene wat ze hoopte, dat ze straks niet plots tegen dat beest zou uitvallen.

Een zacht briesje streelde haar vacht en liet haar snorharen ook even tintelen. De warmte van Greenleaf begon af te nemen, en maakte plaats voor de frisse wind van Leaf-fall. Ze hoopte maar dat haar kittens nog tijdens Greenleaf geboren gingen worden, aangezien ze het zeker niet zou overleven wanneer één van hen zou sterven door de koudheid van Leaf-fall of Leafbare. Nieuwe angsten vlogen haar gedachtenstroom binnen, en deden haar even huiveren. Maar ze liet het niet merken, ze wou er niet nog zieliger uitzien dan dat ze al was. 'Hoezo niet? Je bent volgens mij ontzettend goed met kittens! Jij wordt heus wel een goede queen... Daar hoef je je toch geen zorgen om te maken? Daarbij kan je toch altijd steun krijgen bij je partner?' Toen de poes gedaan was met praten slikte ze even. "Dat zal wel.." was het enige dat ze zei, hierna strekte ze haar poten even en wiebelde ze met haar oren. "Maar ik ga even wandelen, leuk met je gepraat te hebben." bracht ze nog uit waarna ze met haar staart een afscheid teken maakte, en wegliep naar de kamp uitgang. Niet dat ze de poes niet mocht of zo, ze had gewoon geen zin om nog verder te praten.

"Dat zal wel.." was het enige wat ze zei nadat zij haar had proberen op te vrolijken, "Maar ik ga even wandelen, leuk met je gepraat te hebben." bracht ze nog uit waarna ze met haar staart een afscheid teken maakte, en wegliep naar de kamp uitgang. Een beetje beduusd en verward keek Linesong haar na, 'Eehm B..Bye' stotterde ze nog zachtjes, wetend dat Spottedleaf haar waarschijnlijk niet meer kon horen en keek toen naar de grond. Had ze iets verkeerd gezegd, iets verkeerd gedaan of was het gewoon dat zij gewoon irritant was? 'Tja, dat komt er van he! Van al dat gepraat!' Die geest weer, de poes negeerde hem compleet, maar beet even zachtjes op haar lip, waarna ze zich omdraaide. Met haar staart laag en oren een beetje verdrietig opzij gedraaid, liep ze naar de Warrior Den, het zou ook wel...

- Uit denk ik, of jij moet nog iets toe te voegen hebben xD